Ik nam het blad en scheurde het in stukken

Tijd om aan de boekband te beginnen.
Ter herinnering: ik heb een Koppermaandagposter
van dit jaar in 4 stukken gesneden. Die twee aan twee tegen
elkaar gelijmd met de bedrukte kant naar buiten.
Zo ontstaan er twee platten.

Hergebruik van papier dus.
Op de boekband staan nu delen van de titel van de poster,
delen van het recept voor Allu, een boekbindersdeodorant en
delen van de afbeelding van palmbomen.
Daar zit geen diepere betekenis achter: hergebruik.

Op de voorplat, zeg maar de voorkant van het boek, wil
ik een deel van een esdoorn herfstblad afbeelden door zijden
draden door voorgeprikte gaatjes te leiden.
Dat heb ik eerst uitgeprobeerd om een stuk Zaansch bord
dat een van de pagina’s in het boek gaat worden.

IMG_5041IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Kleur 1: je ziet, hopelijk op foto 2 nog duidelijker, dat ik iets gedisciplineerder aan het werk ga dan op de losse pagina. Daardoor ziet straks de achterkant er beter uit en blijft het papier minder dik.


IMG_5042IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Kleur 2: ik neem nu ook andere kleuren dan op de losse pagina. Eén zo’n kleur is ongeveer 1 meter zijden borduurgaren.


IMG_5043IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Kleur 3: het is nog niet af en ik denk dat ik ook deze keer weer ga proberen om hier en daar een tweede kleur in te zetten.


Sometimes it snows in April

Sometimes it snows in April
Sometimes I feel so bad, so bad
Sometimes I wish that life was never ending
And all good things, they say, never last

Tekst: Prince / Coleman Lisa / Melvoin Wendy

IMG_5034SometimesItSnowsInApril

Vanmorgen rond 08:00 uur.


IMG_5036SometimesItSnowsInApril

Eind van de middag, 19:00 uur.


Ponta da Salina

De verschillen tussen de eilanden van Cabo Verde zijn groot.
Op alle eilanden kun je wel wandelen maar niet overal op een
wit strand aan zee liggen of een vulkaan bezoeken.
Ponta da Salina is een plaats op Fogo waar je in zee kunt zwemmen.
Dat kan ook vanaf een zwart strand maar bij Ponta da Salina
is er door een natuurlijke bescherming een soort van zwembad ontstaan.
Van de natuur genieten kan op Fogo in ieder geval ook.

DSC_0205CaboVerdeFogoPontaDaSalina

Op veel plaatsen op Fogo kun je niet eenvoudig bij het zeewater komen.


DSC_0206CaboVerdeFogoPontaDaSalina

Hier kan dat wel (niet dat ik het geprobeerd heb).


DSC_0207CaboVerdeFogoPontaDaSalina

Ponta da Salina.


DSC_0208CaboVerdeFogoPontaDaSalinaDSC_0209CaboVerdeFogoPontaDaSalinaDSC_0210CaboVerdeFogoPontaDaSalinaDSC_0213CaboVerdeFogoPontaDaSalinaDSC_0214CaboVerdeFogoPontaDaSalina

Maar er is ook veel natuur in die omgeving.


DSC_0215CaboVerdeFogoPontaDaSalina


DSC_0216CaboVerdeFogoPontaDaSalinaDSC_0217CaboVerdeFogoPontaDaSalinaDSC_0218CaboVerdeFogoPontaDaSalinaDSC_0220CaboVerdeFogoPontaDaSalinaDSC_0221CaboVerdeFogoPontaDaSalinaDSC_0222CaboVerdeFogoPontaDaSalina

Op veel plaatsen valt landbouw niet mee.


DSC_0223CaboVerdeFogoPontaDaSalina

DSC_0224CaboVerdeFogoPontaDaSalina

Ponta da Salina vanaf een hoger gelegen punt. We gaan vanaf deze plaats naar Chã das Caldeiras. Dat is een dorp in de enorme krater die Fogo ‘gemaakt’ heeft. Min of meer centraal gelegen op het eiland en de bodem van de krater ligt een flink stuk boven zeeniveau. Daarvan meer in het volgende bericht over Fogo.


Hotelkunst

De dingen die aan de muur hangen in een hotelkamer
trekken altijd mijn aandacht.
Soms wordt je verrast met lokale kunst, heel vaak door kitsch.
Deze keer, in een hotel in São Filipe op Fogo leek het op kitsch
maar blijkt het om kunst met een grote ‘K’ re gaan.

DSC_0204CaboVerdeFogoHotel

Dit was het hotel in São Filipe, op Fogo. Geen idee wat de naam van het hotel was. Zoals je ziet was het hoteldeel achter het voorhuis smal om ruimte te maken voor het zwembad.

DSC_0202CaboVerdeFogoHotelkunst

Dit landschap blijkt een schilderij te zijn van de Engelse schilder John Constable, de titel is Flatford Mill, ‘Scene on a Navigable River’, 1816 -1817.


Het schilderij is eigendom van Tate Britain, op hun website
vond ik de volgende tekst:

Constable began this picture, his largest exhibition canvas to be painted mainly outdoors, a few months before his marriage to Maria Bicknell.
He wrote to Maria from Bergholt on 12 September 1816: ‘I am now in the midst of a large picture here which I had contemplated for the next exhibition – it would have made my mind easy had it been forwarder – I cannot help it – we must not expect to have all our wishes complete’.
Prior to 1814, the artist produced his exhibition pictures in the studio, working from oil sketches and drawings, but in that year he declared his intention to make finished paintings from nature.
The summers of 1816 and 1817 were the last occasions upon which Constable spent any length of time at East Bergholt, and the last in which the artist painted directly from the scenery of his Suffolk childhood.

Constable frequently depicted the scenes of his ‘careless boyhood’ which, he wrote to his friend Archdeacon Fisher, he associated with ‘all that lies on the banks of the Stour.
They made me a painter (& I am gratefull)’.
The Constable family business was at Flatford, about a mile from East Bergholt.
The family had a watermill on the Stour for grinding corn, and a dry dock for building the barges to transport grain to Mistley for shipment to London, as well as a watermill upstream at Dedham.
The passage up and down the river required the use of horse-drawn barges; the ropes had to be disconnected in order to allow the barges to be poled under Flatford bridge.
In this picture, a boy is disconnecting a rope and another sits astride a tow-horse.
Constable painted the inscription to appear as if it had been scratched in the earth with a stick.

Ik nam het blad en scheurde het in stukken

IMG_5017IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

De vorige keer eindigde ik door te laten zien dat ik de tekening ook als prikmal had gebruikt. Maar wat moet je daar dan mee. Ik wil een soort van ‘borduurwerk’ op de boekband aanbrengen. Hiervoor ben ik op een idee gebracht door Mevr. Bep van Gasteren. Met enige regelmaat toont ze haar boeken en dozen op de Facebook site van ‘Boekbinders onder elkaar’. Daarbij gebruikt ze borduurtechnieken om op de boekband een decoratie aan te brengen maar ook om creatieve vormen van de Japanse binding te tonen. Met felle kleuren naaigaren combineert ze de Japanse binding met het aanbrengen van patronen aan de rug van een boek. Iets dergelijks probeer ik nu ook. Borduren is voor mij niet weggelegd maar ‘connecting the dots’ moet mij lukken. Hier ga ik eerst de techniek eens uitproberen op een stuk Zaansch bord dat straks als pagina mee ingebonden kan worden.


IMG_5022IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Een eerste deel van de nerf is aangebracht. Ik gebruik hiervoor zijden draden die ik van mijn moeder gekregen heb en die oorspronkelijk gekocht zijn door een tante van me. Ik heb een aantal kleuren gekozen die bruin of groen als basis hebben.


IMG_5023IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

IMG_5024IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

IMG_5025IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Als afsluiting heb ik hier en daar met een lichtere kleur draad geprobeerd een tweede draad naast de eerste te leggen. Waar ik voor moet oppassen is dat het draadwerk op de achterkant niet te dik gaat worden. Zoek de foutjes…..


Dit dan zien te vertalen naar de boekband.

Een strandwandeling

Er was in een vorig bericht al iets te lezen over de geografische
omstandigheden op Fogo, een van de eilanden van Cabo Verde.
De eilanden zijn vulkanisch van oorsprong en dat is goed te zien.
Vanuit São Filipe gaan we een strandwandeling maken.

DSC_0186CaboVerdeFogoEenStrandwandeling

Stralend weer is het niet en dat in combinatie met het woestijnzand in de hogere luchtlagen geeft dit niet het beeld van de meest stralende strandwandeling ooit. Het is 27 december en op 29 december schreef ik er een paar zinnen over in mijn dagboek. Maar het hoogteverschil tussen het strand, het zeeniveau en de bebouwing wordt een beetje zichtbaar op deze foto.


Vanuit het dorp (stad) kun je naar het zwarte strand afdalen. Altijd weer een apart gezicht, zo’n volledig zwart strand. Van straatniveau naar strand is een behoorlijke hoogte. Op het strand ligt allerlei rotzooi. Onze juttocht leverde de typemachine, vele schoenen, glazen flessen en bouwmateriaal op. Plastic zakken niet te vergeten.

DSC_0187CaboVerdeFogoEenStrandwandeling


DSC_0188CaboVerdeFogoEenStrandwandeling


DSC_0189CaboVerdeFogoEenStrandwandeling


DSC_0190CaboVerdeFogoEenStrandwandeling

De typemachine.


DSC_0192CaboVerdeFogoEenStrandwandeling

De resten van een blowfish of kogelvis.


DSC_0193CaboVerdeFogoEenStrandwandeling


DSC_0194CaboVerdeFogoEenStrandwandeling

In het gesteente van de wanden aan het strand herken je de vulkanische oorsprong.


DSC_0195CaboVerdeFogoEenStrandwandeling


DSC_0197CaboVerdeFogoEenStrandwandeling


DSC_0198CaboVerdeFogoEenStrandwandeling


DSC_0199CaboVerdeFogo

Onderweg terug naar het hotel.


DSC_0200CaboVerdeFogo


Ik nam het blad en scheurde het in stukken

IMG_5014IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Dit is de stand van het ‘blad uit kleine stukken monoprint’ zoals ik daar vanochtend aan begon.


IMG_5015IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Een tijdje later was het gereed. Alle delen liggen hier nog log op een ondergrond die ik nog voor iets heel anders wil gaan gebruiken. Dus wordt het tijd die losse delen op te gaan plakken.


IMG_5016IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Hier is dat gebeurd en dus kan deze pagina in de boekenpers om er voor te zorgen dat het mooi plat en egaal opdroogt.


IMG_5017IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Vervolgens heb ik een begin gemaakt met de tweede toepassing. Wat gaat dat worden?


Ik nam het blad en scheurde het in stukken

De vorige keer dat ik over dit project schreef
gaf ik aan dat een aantal dingen onder bezwaar lagen en dat
er ook nog zaken in de boekenpers lagen.
Intussen ben ik weer wat verder.
Het esdoornblad dat de inspiratiebron was voor deze berichten en
dit boekje, heb ik in twee gedeeld en opgeplakt.

IMG_5009IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Dit deel van het blad is groter dan de afmetingen van de bladzijde. De stukken die uitsteken heb ik er afgesneden.


IMG_5010IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Zoals je kunt zien past dit deel wel. Voor beide pagina’s geldt dat ik straks nog moet zien hoe de Japanse binding omgaat met deze bladeren. Wellicht moet ik ze insnijden (eerste foto). Anders zal een stukje van de steel nog weg kunnen.


Het is de bedoeling dat de boekband nog een extra
versiering gaat krijgen.
Vandaag heb ik daarvoor een eerste schets gemaakt.
Toen ik de schets gemaakt had en met een zwarte pen
de lijnen aangezet had en ik naar het snijafval van
de verschillende bladzijdes keek, dacht ik daar iets mee te kunnen.
Dus twee plannen in plaats van één.

IMG_5011IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

De vorm van een deel van een blad wil ik gebruiken om een patroon op de boekband te zetten.


IMG_5012IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Maar ik kan die vorm ook gebruiken om stukken ‘afval’ van de monoprints op maat te snijden en knippen, en dan op een nieuwe bladzijde een nieuw blad te maken.


IMG_5013IkNamHetBladEnScheurdeHetInStukken

Het op maat maken van de vormen kost wat tijd. Er zijn er nog een kleine 10 nodig. Dat lukt wel om dat morgen af te maken. Dan kan ik me daarna gaan richten op de boekband. Ik denk erover het patroon op een tyvek ondergrond te zetten. De tyvek dan op de band aan te brengen en dan het patroon zichtbaar te maken. De tyvek is een extra versteviging voor de boekband.


Een missend tegeltje

Vandaag een korte introductie op São Filipe.
São Filipe ligt op Fogo, een van de eilanden van Cabo Verde.
Het is de plaats waar ook het vliegveld ligt.

DSC_0180CaboVerdeFogoSãoFilipe

Het straatbeeld op 27 december 2011 in São Filipe.


DSC_0181CaboVerdeFogoSãoFilipe

Het ging er allemaal heel rustig aan toe. Heel aangenaam.


DSC_0182CaboVerdeFogoSãoFilipe

Fogo en de andere eilanden van Kaapverdië zijn heel erg afhankelijk van of toerisme of het geld dat landgenoten in het buitenland opsturen dan wel investeren in Kaapverdië. Op Fogo is dan ook letterlijk weinig ruimte voor economische activiteiten behalve dan (eco) toerisme.


DSC_0183CaboVerdeFogoSãoFilipe

Een begraafplaats op de rand met de zee. Fogo is eigenlijk een grote vulkaan. Vermoedelijk is de rand van de vulkaan door de tijd afgebrokkeld waardoor er een groot hoogteverschil is tussen het oppervlak waar de bebouwing is en het ‘strand’ dat uit een zwarte zandsoort bestaat.


DSC_0184CaboVerdeFogoSãoFilipeFarolimDeSPedro

Er ontbreekt een tegeltje bij dit naambordje dat verwijst naar een vuurtoren: Farolim de S. Pedro. Rechtsonder staat de naam van een stad in Portugal.


DSC_0185CaboVerdeFogoSãoFilipe

Volgend bericht, volgende avonturen.