In het huidige nummer van het tijdschrift ‘Handboekbinden’,
de uitgave van de Stichting Handboekbinden, staat een
artikel met een beschrijving van een verlengde leporello.
Omdat ik niet helemaal begreep wat er met het boek bereikt
kan worden, ben ik het boek aan het maken met nog wat resten papier.
Ik had nog wat stukken Zaansch Bord liggen en de katernen
zijn gewoon wit papier (120 gram). Het gaat me in deze eerste
versie van het boek niet om de decoratie. Get gaat om de vorm,
de aanpak en wat je er mee gaat bereiken.

De leporello, in de vorm van de instructie, is bedoeld voor drie katernen van 14 bij 14 centimeter die van verschillende dikte kunnen zijn. Een leporello is een boek waarbij een harmonicavorm centraal staat. Op de foto zie je op de achtergrond die harmonicavorm. Daarvoor liggen drie verlengstukken (blauw Zaansch Bord) en in wit de drie katernen.

Als je al die onderdelen even rechtop zet, en je zet ze in de juiste volgorde, dan krijg je een idee van hoe die delen in elkaar passen. Dit is de kern van het boekblok, de plaats van de band is me nog niet helemaal duidelijk als ik hier mee bezig ben. Intussen zijn deze foto’s al weer van een paar dagen terug.

Hier zijn twee van de drie katernen al genaaid op de verlenging. Voor de precieze beschrijving verwijs ik naar het tijdschrift.

Hier zijn de harmonicavorm en de verlengstukken in en aan elkaar gezet. Bovenaanzicht. Het idee is dat door in de vouwen in het harmonicadeel de dikte aan te passen, je dikkere en dunnere katernen bij elkaar in één leporello kunt samenbrengen met toch een goed te hanteren boek als resultaat.

Ik weet niet wanneer ik verder kan werken aan het boek want
de glazen kralen voor de sluiting van de Omslagband met
directe strengeling, zijn gearriveerd.