#notalion, Lodhi Garden, New Delhi, India.
Zodadelijk ga ik naar huis dus ik vermoed dat dit de
laatste foto is uit deze serie ‘Foto van de dag’.
Tagarchief: #notalion
Foto van de dag
Opgezette leeuw (Indian Lion) in de Wild Life Gallery (sic) in het City Palace in Kota, Rajasthan, India. Prachtig paleis en mooie verzameling. Vooral de miniatuurschilderingen en de muurschilderingen in de privevertrekken van de maharadja. #notalion.
Foto’s van de dag
Vandaag een (korte) reisdag waardoor de regie voor de middag
volledig in mijn handen lag.
Hotelkunst, als je weet wat dit voorstelt hoor ik het graag! (Openers van sardienblikjes voor een sterrenhemel?)
#notalion
Even rusten.
Er zijn nog landen in de wereld waar je veilig naar de ‘West Bank’ kunt lopen, fietsen of rijden.
Omdat foto’s van dieren blijkbaar leuk gevonden worden.
Foto van de dag
Argus in China
Het laatste deel van mijn foto’s in Beilin museum in Xi’an.
Het is 27 september 2023.
In dit bericht een paar foto’s over de collectie kalligrafie.
Meerdere zalen/gebouwen worden gevuld met steles, groot en klein,
van allerlei dynastieën. Kalligrafie in in de Chinese en Japanse
cultuur een serieuze kunstvorm. In het westen kwam het
eigenlijk niet veel verder dan de hobby van een schoolmeester of
het moet het moderne werk van Cy Twombly zijn.
Maar de verzameling van Beilin museum is veel breder.
Deze foto geeft een overzicht van de manier waarop de steles worden bewaard en tentoongesteld. Ze staan zij aan zij. Er wordt geen ruimte onbenut gelaten.
China, Xi’an, Beilin, Pieces of stone dragon, Tang Dynasty (618 – 907).
Beilin, Stone lion, Tang Dynasty (618 – 907), the Wu Village of Liquan County, Shaanxi Province, #notalion.
Beilin, Li Shou mausoleum, circa 630, Tang Dynasty, unearthed in 1973, Sanyuan County, Shaanxi Province.
Beilin, Pictorial stone on tomb gate, Mid Eastern-Han Dynasty, about 100 AD, unearthed in No 2 Guanwang tomb, Mizhi County, Shaanxi Province.
Stel je het romantische beeld voor: de held (John Wayne) rijdt te paard een stoffige stadje binnen. Recht op de saloon af. Voor de saloon is er een plaats om je paard te parkeren en vast te leggen aan een dwarsboom. In China gebruikte men er blijkbaar deze ‘hitching posts’ voor. Beilin, Hitching post, Ming or Qing Dynasty, 1368 – 1911.
Nog meer voorbeelden van steles met kalligrafie in het Beilin Museum.
Beilin, Panorama of Taihua Mountain, 39th year of the Kangxi period, Qing Dynasty, 1700, Jia Li.
Steles op grote schildpadden.
Bij de ingang van het museum.
Beilin, Jingyun Bell, 2nd year of the Jingyun period, Tang Dynasty, 711, composed and calligraphy by Emperor Li Dan.
Beilin, Ostrich, 6th year of the Huichang reign, Tang Dynasty, 846, Duan Mausoleum of Wu Zong Emperor (LiYan), Sanyuan County, Shaanxi Province.
Bij het museum kon ik niet achterhalen wat dit was, van wie dit was en wanneer het gemaakt is, maar ik vond het mooi. Ik kan me zo voorstellen met deze afbeeldingen een boekje te maken.
Tijd voor de laatste avond in Xi’an. Morgen Shanghai.
Daar gaan de komende berichten over.
Wandeling
Startpunt, Meersel-Dreef, #notalion.
Soms ziet het (verlengde) Markdal er idyllisch uit maar 100 meter verder bouwt een boer een megastal of megaschuur.
Blijkbaar gaat het niet om schoonheid of eten maken maar om succes?
Schoongepoetste fietserstunnel.
Argus in China
Toegegeven, misschien niet de beste foto om een blogbericht
te beginnen maar ik toon mijn foto’s in volgorde van maken.
Als de knip tussen twee berichten dan een beetje ongelukkig is…..
China, Shaanxi Province, Qianling Mausoleum, Tang Dynasty (618 – 907), Holy deeds tablet (misschien is stele een beter woord). De toelichting bij de beelden en de steles is af en toe wat technisch. Er is weinig inlevingsvermogen te ontdekken bij de schrijver van de teksten maar dit is wat er staat.
Qianling Mausoleum, Tang Dynasty (618 – 907), Uncharactered Tablet of de niet beschreven stele.
Qianling Mausoleum, Tang Dynasty (618 – 907), 61 statues of foreign diplomats. Er zijn bij deze Spirit way veel elementen aanwezig van landen buiten China. Wij zien China meestal als een gesloten wereld maar misschien ligt dat ook wel aan ons in het westen.
De vertegenwoordigers of diplomaten verschillen van elkaar. Deze heeft een soort van tas over zijn kleding.
De gordel.
Deze diplomaat heeft een natuurlijke versiering van mossen.
De haardracht was ook verschillend.
Qianling Mausoleum, Tang Dynasty (618 – 907), Stone Lion. #notalion.
Toen zag ik pas voor het eerst de grafheuvel in de mist.
Er zit een man op dak
Andere wandeling, andere foto’s.
Hulde aan Krijgsmansdeugd en Wetenschap.
Protestantse Gemeente Ginneken, Laurentiuskerk, Charles Eyck, 1966 #Notalion.
#notalion.
Door het zonlicht sprong de rode lans eruit.
Daniël in de leeuwenkuil (?) #Notalion
Paestum
Poseidonia, zoals Paestum van oorsprong heette, werd rond 600 v.Chr. gesticht aan de Baai van Salerno in Zuid-Italië. De dynamische geschiedenis en culturele diversiteit van de stad, met haar beroemde Griekse tempels, staan centraal in de tentoonstelling Paestum – Stad van godinnen. U ziet een rijke selectie van ruim tweehonderd voorwerpen uit Paestum, waaronder unieke, beschilderde grafwanden uit het archeologisch museum van Paestum, tempelornamenten, godinnenbeeldjes, beschilderd luxe aardewerk, fijn glaswerk, votiefgaven en munten.
De tentoonstelling is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met het Italiaanse Ministero della Cultura en het Museo e Parco Archeologico di Paestum e Velia, en brengt een rijke selectie archeologische vondsten uit het oude Paestum in bruikleen naar Leiden.
Er is een podcast!
Leiden, RMO, Rijksmuseum van Oudheden, Paestum, Stad van godinnen, Beeld van de godin Hera, Paestum, 410 – 390 voor Chrostus, Foce del Sele, marmer.
Op het kaartje staat echt ‘marmer’ maar nu ik de foto’s ga verwerken denk ik: zou dat wel correct zijn?
Daunische dubbelvaas, Apulië, 400 – 300 voor Christus, aardewerk.
Kolossale wijnbeker met vrouwenportret, Campanië, circa 325 voor Christus, aardewerk.
Godin op troon, Paestum, 550 – 500 voor Christus, terracotta.
Fragment daklijst met leeuwenkop, Paestum, Tempel van Hera I, 520 – 500 voor Christus, terracotta. #notalion.
Waterspuwer in de vorm van een leeuwenkop, Paestum, Tempel van Hera I, 520 – 500 voor Christus, terracotta. #notalion.
Kalathiskosdans, Mengvat (Krater), Apulië, 400 – 390 voor Christus, aardewerk.
Museo dell’Opera del Duomo
Dit wordt dan mijn laatste bericht over mijn vakantie naar Florence.
Op de voorlaatste dag was het Museo dell’Opera del Duomo de
laatste activiteit. En wat voor een!
Florence, Museo dell’Opera del Duomo, French workshop, reliquary of the arm of Saint Justus, 1290 – 1295.
Andrea Pisano and assistant, Jonitus, The beginning of astronomy, 1343 – 1348, from the south side.
Donatello, Thoughtful prophet, 1418 – 1420, from the east side.
Luca della Robbia, Plato and Aristotle dialectics, 1437 – 1439, from the north side.
Donatello, Beardles prophet, 1416 – 1418, from the east side.
Het aantal voorwerpen is indrukwekkend.
Baccio d’Agnolo, lion head, 1513 – 1515, from the cornice of the drum of the dome.
Andrea di Lazzaro Cavalcanti called Buggiano, funerary mask of Filippo Brunelleschi (Brunelleschi was de architect van de koepel van de dom), 1446.
Je kunt goed zien dat dit museum rond de voorwerpen is gebouwd.
Als bezoeker van het museum heb je ook toegang tot een soort
van dakterras met uitzicht op de koepel van de dom.
Natuurlijk een paar foto’s.
Er stonden twee enorme beelden. Het zijn replica van beelden die nu buiten op de kerk staat. De maker van beide beelden is dezelfde persoon en ik viel voor de boeken. Pietro Francavilla, Statue of Saint Podius, Bishop, 1589, for the temporary facade of the Cathedral, Made for the marriage of Ferdinand I and Christine of Lorraine.
Pietro Francavilla, replica, Statue of Saint Zanobi, Bishop, 1589.
Giotto di Bondone, The Madonna of San Giorgio alla Costa, 1288 – 1295, tempera and gold leaf on panel.
Gemaakt in Toscane, een koormantel of kazuifel, in het Engels chasuble. 18e eeuw.
Vermoedelijk zijn dit twee panelen van een deur. Bij de eerste lijkt de klopper te ontbreken. Maar eerlijk gezegd weet ik niet meer waar ik deze foto’s maakte, in het museum of onderweg naar het hotel…..
Argus in China
Afgelopen september/oktober ben ik China geweest.
Een soort van ‘zijderoute’-reis.
Die vakantie begon in Dunhuang.
Daar bezocht ik onder andere het Dunhuang Museum.
De foto’s uit dit bericht heb ik in dat museum gemaakt.
Dunhuang Museum, Figurine of Heavenly King, Tang dynasty, 618 – 907 AD, collected. Bij een aantal voorwerpen die vandaag aan de orde komen staan provenance-opmerkingen die vragen oproepen. Bij voorwerpen wil je weten waar ze vandaan komen. Een opmerking als ‘collected’ (verzameld) zegt natuurlijk niets.
Tomb guard, Tang dynasty, 618 – 907 AD, collected. De datering naar dynasty is voor iemand die de Chinese geschiedenis goed kent, verzeggend maar die datering is nogal ruim. Neemt niet weg dat dit fantastische beelden zijn.
Brick with phoenix design, Five dynasties, 907 – 979 AD, collected at Laijuntang Taoist Temple on Mount Sanwei. Volgens Google Maps is er een ‘Mountain peak’ niet ver van Dunhuang met die naam.
Brick with dragon design, Five dynasties, 907 – 979 AD, collected at Laijuntang Taoist Temple on Mount Sanwei.
De verwijzing naar Marco Polo en zijn verslag. In hoofdstuk 40 (XL) zou sprake zijn van de plaats Sachion in de provincie Tanguth. Mijn Amerikaanse vertaling, ‘The travels of Marco Polo – The Venetian’, vertaald en geregigeerd door William Marsden, heeft ook een hoofdstuk XL in Boek 2 maar dat lijkt over een andere ervaring te gaan. Dit moet ik nog verder uitzoeken.
Woodcut block with rune in sanscrit, Yuan dynasty, 1271 – 1368 AD, unearthed at Majuanwan in 1979. Van de houtblok was een afdruk gemaakt.
Daarop zie je de boeddhistische afbeelding in het centrum van het houtblok het best.
Bronze pagoda of Tibetan Buddhism, het museum vermeldde geen datum.
Bronze statue of four-armed Avalokitesvara, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, donated. Dat is een geweldig geschenk!
Bronze statue of Sakyamuni Buddha, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, collected.
Porcelain Chanticleer, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, transferred by County Government Office in 1951. Wat zou er bedoeld worden met ‘transferred by County Government Office’? Ik zou het iets genoemd hebben als ‘stel kippen’, ‘twee kippen’ of ‘een koppel kippen’.
De Engelse naam op het informatiebordje(Guanyuf) kan ik niet plaatsen en ‘Martical Valour’ komt uit bij krijgshaftig. Dit is een puzzel. Op internet zie ik beeldjes die ‘judge’ of rechter genoemd worden en die er erg op lijken. ‘Guanyu’ of ‘Guan Yu’, dus zonder de ‘f’ is de god van oorlog.
Wooden lattice window, Qing dynasty 1644 – 1911 AD, donated by Xiyun Taoist Temple in 1958.
#notalion
Wooden lion, Qing dynasty, 1644 – 1911 AD.
De reden voor mij om naar Dunhuang te gaan was de vondst van duizenden (50.000) documenten in grot 17 van Dunhuang. Onder die documenten was een Lotus Sutra: de Diamond Sutra, een tekst gedrukt in 868. De tekst die je hier ziet gaat daar over en over hoe de teksten werden ‘ontdekt’.
Dit is de foto die in 1907 gemaakt is van beheerder/abt Wang Yuanlu, door Marc Aurel Stein, een Hongaarse archeoloog die in opdracht van Groot Brittannië reisde door China. Hij kocht een deel van de manuscripten die nu in de British Library zijn.
Self shot picture by Paul Pelliot tn the Library Cave, Mogao, 1908. Deze foto’s zijn heel bekend en ik vand een andere website waar deze foto te zien is. De foto is van een iets andere hoek. Ik weet niet of het dezelfde foto is. Maar de omschrijving is dan iets anders.
Paul Pelliot (1878-1945) shown seated in Cave 17 at Dunhuang in 1908 reading the manuscripts. Paul Pelliot was een andere onderzoeker en die herhaalde de actie van Stein.
Maar ik wil nog even stilstaan bij Wang Yuanlu. Op
Wikipedia staat het volgende:
Wang Yuanli ((±1849-1931) was een Chinese monnik, die zich had opgeworpen als beheerder van de honderden Mogao-grotten en met zeer beperkte middelen enkele daarvan trachtte te restaureren. Vanaf de vierde eeuw hadden boeddhistische monniken hier honderden grotten gecreëerd en gedecoreerd met onder meer sculpturen en muurschilderingen.
In 1900 ontdekte hij een afgesloten grot met rond 50.000 manuscripten, de zogenaamde manuscripten van Dunhuang . De grot had vooral als een opslagplaats gefunctioneerd voor voornamelijk boeddhistische documenten, zoals soetra’s. Inwoners van Dunhuang en omgeving, reizigers, pelgrims en anderen moeten in de loop van de eeuwen duizenden, wellicht tienduizenden documenten hebben geschonken aan de boeddhistische instituten aldaar.
Na enige tijd was er geen andere oplossing dan die te bewaren in een opslagplaats, de grot 17. Aurel Stein introduceerde daarvoor de sindsdien gangbare term sacred waste. Dit soort opslagplaatsen komen in meer culturen voor, zoals de joodse genizah. De vondsten in de grot bij Dunhuang zijn dan ook vaak vergeleken met die van de genizah van Caïro.
In 1908 hoorde de Brits-Hongaarse oriëntalist Aurel Stein tijdens een expeditie in Centraal-Azië van deze vondst. Stein reisde onmiddellijk naar Dunhuang. In zijn ontmoetingen met Wang Yuanlu vergeleek Stein zichzelf voortdurend met Xuanzang, een beroemde Chinese monnik die in de 7e eeuw naar India reisde en in China gezien werd als de belangrijkste vertaler van soetras in het Chinees. Gecombineerd met wat financiële giften, waardoor Wang Yuanlu enige restauratiewerkzaamheden kon voortzetten, bracht dat Aurel Stein in het bezit van een zeer omvangrijke collectie documenten.
Ruim een half jaar later werd hij gevolgd door Paul Pelliot, die ook met een zeer omvangrijke collectie vertrok. Op de terugreis naar Parijs liet Pelliot in 1909 in Peking enkele documenten aan Chinese geleerden zien. Die informeerden de Chinese regering. Deze gaf het bevel alle nog resterende documenten naar Peking te zenden, Dat bevel werd niet geheel uitgevoerd. Als gevolg daarvan werden er in de jaren daarna ook nog kleinere hoeveelheden documenten verkocht aan Russische en Japanse onderzoekers.
Het afsluiten van de grot had waarschijnlijk vooral prozaïsche en triviale redenen. De grot had zijn functie vervuld. Uit de plattegronden die Aurel Stein van de grot maakte, wordt duidelijk dat die vrijwel geheel gevuld was met documenten en een aantal kunstvoorwerpen. Het is ook bekend, dat in het begin van de 11e eeuw de onmiddellijk daarnaast gelegen grot 16 gerestaureerd werd en nieuwe muurschilderingen kreeg. Ook esthetische redenen kunnen dus een reden voor sluiting van grot 17 zijn geweest. De grot moet kort na 1002 afgesloten zijn.
Als je aan het eind van de collectie komt, wordt je naar de souvenirshop geleid.
National Archeological Museum
Het mooie aan de collectie is dat bij veel werken vermeld
wordt wat de geschiedenis van de vondst en de collecties
is. Daarnaast geven ze ook detailinformatie over de
geslaagde en minder geslaagde restauraties.
Dit is een deksel van een Etruskische urn waar wat problemen zijn met het hoofd. National Archeological Museum of Florence, Lid of a molded cinerary urn in terracotta, 175 – 150 BC.
Gold funerary diadem with laurel leaves, 4th century BC. Gouden begrafenisdiadeem met laurierbladeren.
Vertalen is een kunst en mijn Italiaans is niet bestaand. Coperchio con presa plastica a forma di due cavalieri. Vrij vertaald: Deksel met greep in de vorm van twee ruiters. End 7th – begin 6th century BC. Tomb in Pitigliano.
Helaas heb ik hier geen informatie over. Wel mooie vorm.
Bacile decorato con figurine plastiche di cavalieri e di piangenti. Schaal gedecoreerd met ruiters en rouwenden. End 7th – begin 6th century BC. Tomb in Pitigliano.
Tazza decorata con fregio di animali, Cup decorated with animal friez. First half 7th – second quarter 6th century BC, Vulci, tomba B, ceramics.
#notalion
De belichting van het beeld was een beetje ongelukkig. Etruscan funerary lion, circa 350 BC. This is the tomb of Nevza Arnth.
Etruscan alabaster urn case with a scene from the myth of ‘Seven against Thebes’, Volterra, 2nd century BC. Er is een Engelstalige Wikipedia-pagina over het verhaal dat hier wordt afgebeeld.
Ik heb onvoldoende tijd genoemen om de collectie van dit museum
goed te zien. Mijn reis per trein terug naar Amsterdam,
zou niet veel later beginnen.
Het museum verdient meer aandacht.
Het jaar 1000 – rectificatie
Dit beslagstuk stond in mij vorige bericht. Het stuk heet ‘…met leeuwen’. Ik gaf al aan dt ik het meer op vossen vond lijken. Nu lees ik op pagina 44 van het boek bij de tentoonstelling dat de archeologen nu, dit een ‘#notalion’ noemen. Dus geen leeuw. Vreemd, maar reden genoeg om er weer even bij stil te staan.
Het boek dat verschenen is bij de tentoonstelling Het jaar 1000. Annemarieke Willemsen, Het jaar 1000 – Nederland in het midden van de Middeleeuwen.
Argusvlinder 