Gisteren is BredaPhoto begonnen en ik ben direct
de buitententoonstelling gaan bekijken.
Hierbij mijn selectie van de prachtige foto’s
die je 24 uur per dag in Breda kunt zien.
De eerste indruk vanuit het centrum van de stad.
De foto’s zijn allemaal groot tot erg groot afgebeeld en tussen de moderne bouw geplaatst.
Frederik Buyckx: Moving Albania
Albanie ging als laatste staat in Europa gebukt
onder een streng communistische dictatuur.
Tot 1991 was het land volledig geisoleerd van
de buitenwereld. Na de ineenstorting van het
bankensysteem in 1996 brachten rellen en de val
van de regering het land op de rand van anarchie.
In 1999 kwam daar een grote stroom vluchtelingen
uit Kosovo bij. Ondanks dit alles zit Albanie al jaren
in een economisch opwaartse lijn. Frederik Buyckx
(Belgie, 1984) wilde de vooroordelen ten aanzien
van Albanie ontzenuwen. Hij zag een gastvrij land
met mensen die gedreven werken aan een betere
toekomst, voor zichzelf en voor hun omgeving.
Frederik Buyckx: Moving Albania.
Frederik Buyckx. Als je goed kijkt zie je eigenlijk drie fotox92s.
Teun Voeten: Narco Estado (Drug Violence in Mexico)
De drugsoorlog die Mexico al jaren in zijn greep
houdt, kostte in 5 jaar tijd 50.000 mensen het leven.
Het Noord-Mexicaanse Ciudad Juarez was in 2010
met 3600 moorden zelfs de gevaarlijkste stad op
aarde. Een eind aan het geweld lijkt voorlopig
niet in zicht. De voor het geweld verantwoordelijke
drugskartels zijn zeer flexibel, de drugshandel
is maar een van hun vele inkomstenbronnen.
Fotojournalist en antropoloog Teun Voeten
(Nederland, 1961) onderzoekt sinds 2009 een
drugsoorlog die de onderwereld in ontstegen en
inmiddels een hele maatschappij bedreigt.
Teun Voeten: Narco Estado (Drug Violence in Mexico).
Teun Voeten. Naar mijn gevoel de enige echt sterke foto. De andere foto’s hadden ook door de politie gemaakt kunnen zijn.
Edwin Koo, Tibetan Exiles. Misschien wel de sterkste foto van de tentoonstelling.
Edwin Koo, Tibetan Exiles
Edwin Koo (Singapore, 1978) werkte in Singapore
voor lokale kranten. In 2008 nam hij ontslag en
verhuisde naar Katmandu, Nepal, waar hij aan
de slag ging als freelance fotojournalist. De serie
Tibetan Exiles vertelt het verhaal van de naar
schatting 20.000 Tibetaanse vluchtelingen in
Nepal. Zij verblijven daar sinds het harde Chinese
ingrijpen tijdens de Tibetaanse opstand in de late
jaren vijftig, Waarna de Dalai Lama naar India
uitweek. Veel Tibetanen die Koo fotografeerde
zijn in Nepal geboren. Het recht op een vaderland
wordt hen ontnomen, zegt Koo. Dit roept emoties
op die zo universeel zijn dat volgens hem iedereen
ze kan begrijpen.
Ik ben zelf ook in Nepal geweest en heb er Tibetaanse vluchtelingen bezocht. De foto’s die ik van Edwin Koo het sterkst vind hebben met dat thema niet perse te maken.
Edwin Koo.
Edwin Koo.
John Lambrichts: Oeverlangen aan de Maas.
John Lambrichts: Oeverlangen aan de Maas
Als kind zwom John Lambrichts (Nederland, 1954)
met zijn moeder in de Maas, met zijn vader viste
hij in dezelfde rivier op paling. De dood van zijn
vader bracht hem terug naar de plek waar zij
samen zoveel tijd hadden doorgebracht. Tussen
2008 en 2010 doorkruiste de fotograaf met zijn
camera het gebied van de Maas in Limburg, op
de grens tussen Belgie en Nederland. Lambrichts
projecteert zijn persoonlijke overpeinzingen
op de rivier, het landschap en het fictieve dorp
Oeverlangen. Een ode aan de rivier de Maas.
John Lambrichts. De techniek die hij gebruikte kan mooi werken (vogelverschrikker in het veld) maar kan ook tegen je werken. Daarom slechts 1 foto van John Lambrichts met de regen die valt in een halfgezonken boot in de Maas.
Het tentoonstellingsgebied. Als je goed kijkt zie je de watertoren
Christophe Agou: Face au Silence.
Christophe Agou: Face au Silence
Christophe Agou (Frankrijk, 1969) woont en werkt
in New York. In de winter van 2002 keerde hij
tijdelijk terug naar de Forez regio, gelegen in het
Franse Loire Departemant, waar hij opgroeide. Daar
begon hij aan een achtjarig project waarin hij op
foto een wereld vastlegt die lijkt stil te staan. Het
arbeidsintensieve bestaan van de bewoners in
deze streek wordt door de landbouw gevormd,
maar hoe lang zal het nog duren eer de tijd hen
inhaalt?
Christophe Agou. Bijna stillevens
Christophe Agou. Mooi gewerkt met kleur.
Christophe Agou.
Irina Rozovsky: One to Nothing.
Irina Rozovsky.
Irina Rozovsky.
Irina Rozovsky: One to Nothing
De foto’s die Irina Rozovsky (Rusland, 1981) in
Israel maakte, gaan voorbij aan het conflict tussen
Israeliers en Palestijnen. Rozovsky behoedt zich
ervoor de kant van een van beide partijen te
kiezen. Haar fotoserie heeft, naar eigen zeggen,
door gebrek aan kennis van het complexe conflict
dan ook meer van doen met de verhalen over
het mythische land die ze uit de Bijbel kent. Het
resultaat is een door zon overgoten kleurenpalet,
een vijandig landschap waar een bos in vlammen
opgaat, en een iconisch tafereel van twee broers
(Rozovsky’s neven) worstelend aan de oevers van
de Dode Zee.
Irina Rozovsky.
BredaPhoto.
Donald Weber.
Donald Weber: Interrogations
Donald Weber (Canada, 1973) drong door in de
verhoorkamers van de Oekraiense politie. Daar
portretteerde hij kruimeldieven, prostituees,
dissidenten en illigalen die door de politie
indringend worden verhoord. De portretten
die Weber van de ondervraagden maakten zijn
tijdens BredaPhoto te zien in MOTI. De foto’s in
de buitententoonstelling tonen de armoedige
leefomgeving van de mensen uit de verhoorkamers.
Donald Weber.
Donald Weber. Het kasteel dat op het behang is afgebeeld heb ik in 1991 bezocht. Het ligt op de Krim en heet het Zwaluwnest.
Donald Weber.
De tentoonstellingsruimte.
Evgenia Arbugaeva: Tiksi. Helaas komen de kleuren niet mooi uit op deze sprookjesachtige haast surrealistische foto.
Evgenia Arbugaeva: Tiksi
Er was eens een dag in Siberie, aan de oevers van
de Noordelijke Ijszee, toen in een kleine stad een
klein meisje uit haar droom ontwaakte. Evgenia
Arbugaeva (Rusland, 1985) werd geboren in het
Siberische Tiksi, waarover zij in deze inleidende
woorden bij haar fotoserie vertelt. Achttien jaar
na haar vertrek uit Tiksi ging Arbugaeva terug
naar haar geboorteplaats. Daar ontmoette zij de
jonge Tanya, die haar aan zichzelf als klein meisje
deed denken. Op de foto’s leidt Tanya de fotografe
door het winterse Siberie waar zij opgroeide. Het
landschap lijkt als uit een sprookje. Maar misschien
is deze herinnering wel mooier dan de werkelijkheid
toelaat.
Evgenia Arbugaeva: Tiksi.
Evgenia Arbugaeva.
Evgenia Arbugaeva.
Alejandro Cartagena: Car Poolers.
Alejandro Cartagena: Car Poolers
Vanuit zijn woonplaats in het Mexicaanse
Monterrey observeert Alejandro Cartagena
(Dominicaanse Republiek, 1977) de ontwikkeling
van Mexicaanse metropolen. Economisch gaat
het Mexico voor de wind, wat zich vertaalt in
grote bouwprojecten. In de nieuwe periferie
van de groeiende stad Monterrey (waar de
gefotografeerde arbeiders en dagloners wonen)
ontbreekt het aan goed openbaar vervoer naar
de oude stadskern. Hoewel deze mensen veelal in
de meer welvarende binnensteden werken, kunnen
zij het vervoer naar de bouwplaatsen van hun
karige lonen nauwelijks betalen. Daarom gaan
zij op zoek naar andere middelen om zich te
verplaatsen.
Alejandro Cartagena.
Alejandro Cartagena.
BredaPhoto.
Vind-ik-leuk Aan het laden...
Argusvlinder 