Het idee is om het kleine boodschappenboekje
te maken met houten platten.
Het hout is niet perfect maar kan hier prima voor dienen.

Een plat is al uitgezaagd en tweede moet nog volgen. De ingebonden katernen liggen nog rustig te wachten.

De zaag die ik heb gebruikt laat wat sporen na aan de randen. Daar versplintert multiplex erg gemakkelijk. Daarom ga ik schutbladen van perkament maken. Dat is wat stug van zichzelf en kan oneffenheden hopelijk een beetje opvangen.

De bekleding van de platten ga ik maken van de tegenprestatie die ik een aantal jaren geleden kreeg (ik vond nog een artikel van 7 jaar geleden) bij het steunen van Taxi Fabric. Dit was een initiatief om lokale ontwerpers nieuwe stoffen te laten ontwerpen voor de gele taxi’s van Mumbai. De ontwerpster die ik trof was Ankita Shinde.

De tegenprestaties hingen de afgelopen 5 jaar in mijn werkplaats maar nu de kans groot is dat ik daar weg moet ga ik er delen van verwerken in dit boek. Een van de tegenprestaties was een kussensloop van linnen. Dat heb ik uit elkaar gehaald en zag aan de binnenkant de naam van de ontwerpster nog. Die gaat de rug van mijn boekje sieren.

De twee platten heb ik al voorzien van het perkamenten schutblad (had misschien beter pas later kunnen gebeuren). Normaal verbind ik de platten met een stuk kraftpapier om de ruimte voor de rug vast te leggen maar dit boekje krijgt geen extra rug en ik heb al dat linnen voorhanden. Dus gebruik ik deze keer een strook linnen.

Dit ligt nu te dragen tussen bakpapier onder bezwaar. Op internet is niet veel meer te vinden van het idee van Taxi Fabric. De naam van de website bestaat nog wel maar is nu in gebruik door een technologiebedrijf.

Met de katernen van enveloppen ertussen gaat er dat zo uit zien.

Op het linnen is een soort van logo gestikt met de naam Ankita Shinde maar tijdens productie werden de stoffen ook al gemarkeerd. Met een stempel en die is nog op het stof te zien.

De stempel zal straks in het boek denk ik niet meer te zien zijn. De strook is te hoog in relatie tot de boekband. De naam Ankita Shinde kom ik nog wel op internet tegen. Blijkbaar heeft ze nu een studio met haar partner in Goa.

De stof voor de rug heb ik eerst gestreken en daarna heb ik er vlieseline in gestreken. Dat maakt het steviger en maakt het gemakkelijker om de zaken straks te lijmen met PVA. Je ziet hier de perkamenten schutbladen een beetje omhoogkomen. Daarom onder bezwaar.

Dit was een tweede tegenprestatie. Het doek met de afbeelding hangt nog in mijn werkplaats. Ik heb dit altijd een mooi beeld gevonden maar een bestemming heb ik er nog niet voor.