We moesten doorlopen.
De zachte regen veranderde langzaam in een plensbui.
Dat gaf ons de kans de Punjab and Haryana Assembly
eens van dichtbij te bekijken. Okay, maar van één buitenkant.
Maar toch.
Wat een gebouw!
Beginnen bij het begin: de twee torens en de fantastische deur. Ik begrijp niet helemaal die kabelconstructie tussen de twee torens. Dat is vast niet door Le Corbusier bedacht.
De gebouwen zijn door verrassend kleurgebruik helemaal niet saai. De nadruk bij de bouw en zijn opdrachtgevers hebben vast niet op de versieringen gelegen maar het resultaat is nog steeds interessant.
Ik vermoed dat de deur van emaille is.
Beetje jaren ’70 misschien maar door de pure beton niet storend. Juist leuk.
In de beton zie je op verschillende plaatsen ‘merktekens’. Ze doen een beetje denken aan de zegels van de Indus-beschaving. Hier zie je de zogenaamde ‘Modular man’.
Ik vond deze website die een artikel heeft met
de Modular man als onderwerp.
Bij het maken van deze foto’s is het zachtjes regenen opgehouden.
Het plenst: Capitol area.
Een ander merkteken.
En nog een. Alleen aan de merktekens kun je een hele studie wijden.
De mens, de dieren en de elementen.
Le Corbusier goes Picasso.
Het is de tekst linksonder die de aanleiding voor me was om te denken dat de deur ge-emailleerd is. Er staat: ‘Le Corbusier a Paris et Luynes, 1962 et Jean Petit’. De enige aanwijzing op internet met Luynes en Le Corbusier gaat over het emailleren van voorwerpen. Vandaar. Ergens staat namelijk: ‘Visite chez Jean Martin, émailleur, à Luynes’.
Dit is nog eens een deurklink. Hier moest ik aan denken toen ik het artikel van Marjolein van Eig las over deurklinken en hoe die moeten klinken.
Een bloeiende boom.
De aarde die in 365 dagen rond de zon draait.
Le Corbusier: Punjab and Haryana Assembly , 1955. Hier zie je, als je goed kijk,t een van de merktekens in het beton. Eerst was ik bang dat ik de foto gekanteld had maar hier is te zien dat dit niet het geval is.
Het water komt met grote hoeveelheden van het dak af.
Als je naar het stoeltje kijkt op het balkon dan realiseer je je dat niet iedereen deze architectuur mooi zal vinden.
Merkteken.
De regen is voorbij, we gaan weer terug naar het begin.
Een laatste blik.
De hoeveelheid water die van het dak komt is veel kleiner geworden.
Toen we de reis boekte hoopte ik al dat
het bezoek aan Chandigarh bijzonder zou zijn.
De reisorganisatie had geen idee wat we er gingen zoeken.
Chandigarh heeft die hoop overtroffen.
Ik had er veel langer kunnen rondhangen om
nog een hoop mooie dingen te zien.
Argusvlinder 