Het laatste bericht over mijn vakantie speelt zich op grote
hoogte af.
Ik in een dubbeldekker met hoge gebouwen.
De televisietoren. China, Shanghai, Oriental Pearl Tower.
China, Shanghai, Shanghai Tower.
Tagarchief: Argus in China
Argus in China
Het wordt mijn voorlaatste bericht over mijn bezoek aan China.
In de buurt van de Yu Garden in Shanghai is een Taoistische tempel.
Omdat ik me nooit in die geloofsovertuiging heb verdiept is
de tempel indrukwekkend maar moeilijk te begrijpen.
Dat is niet erg want het is een zeer kleurrijk schouwspel.
De tempel is een groot complex. De oorsprong ligt in een ver verleden maar wat er oud is aan wat je ziet, is mij niet duidelijk. De structuur van de tempel blijft raadselachtig voor me.
De tempel heet ‘Chenghuang Temple’.
Dit is het voorplein van de tempel.
Argus in China
Het zijn de laatste uren in Shanghai.
Ok bezoek in het centrum van de stad de Yu Garden.
Een klassieke Chinese tuin met water- en rotspartijen
en een hele serie gebouwen. Dat aangekleed met planten.
Een van de gebouwen is een oud toneel. Prachtig gelegen in een ruimte met rondom zitplaatsen voor de belangrijke bezoekers.
De ruimte met rondom zitplaatsen en de ingang.
Shanghai, Yu Garden, Jing Guan Hall of Qing Xue Hall.
Oud en modern raken elkaar al snel in Shanghai.
Argus in China
Deze foto’s zijn van mijn wandeling door de klassieke Chinese tuin ‘Yu Garden’ in het centrum van Shanghai.
De klassieke Chinese theaters zien er steeds heel mooi en interessant uit. Feng Wu Luan Yin. De tekst op de vier pilaren vertegenwoordigen ieder op zich een seizoen.
Deze figuur staat op het dak.
Feng Wu Luan Yin wordt ook wel Da Chang Tai genoemd wat zoveel betekent als: Stage for performance of fighting and singing.
Het volgende paviljoen heet He Xu Hall wat betekent: warm sunshine (warme zonneschijn).
In het gebouw staan deze stoelen die gemaakt zijn van de wortels van de banyanboom.
Argus in China
De wandeling in Yu Garden in Shanghai gaat verder.
China, Shanghai, Yu Garden, Dian Chun Hall (the Hall of Heralding Spring).
Argus in China
Een klassieke Chinese tuin bevat vaak water, veel planten,
paviljoens. Veel zaken voor het oog.
Ook bootst men gaag de verschillende landschappen na in een tuin. Zoals hier met rotsen en een klein paviljoen boven op de heuvel.
In Yu Garden liggen de paviljoens dicht bij elkaar. De tuin ligt dan ook midden in de stad. Dus de ruimte is beperkt.
China, Shanghai, Yu Garden, Yi Fang (boat house). Niet een huis waar boten in liggen maar een huis in de vorm van een boot.
Yu Garden, Wan Hua Tower, bamboo.
De vier ramen in de toren vertegenwoordigen: plum (pruim) – orchid (orchidee) – bamboo – chrysanthemum (chysant): een heel jaar rond bloeiende planten.
Argus in China
Na een paar uur met de snelle trein ben ik dan weer terug
in Shanghai. Daar heb ik nog een dag om rond te kijken.
Mijn bestemming sluit aan bij waar ik stopte in Hangzhou.
Een van de voorwerpen in het theemuseum was een vrachtbrief
van een theehuis. Dat theehuis is het begin voor vandaag.
In Hangzhou stond bij de vrachtbrief ‘Hexingxiang Tea Shop’
en hier noemt men het huis ‘Huxintig Tea House’.
Maar volgens mij bedoelt men hetzelfde beroemde theehuis.
Het theehuis ligt in een groep winkelstraten die uitgevoerd
zijn in de oude Chinese stijl. Daar ligt het theehuis plots
in het midden van een kunstmatige vijver. Naast de vijver
ligt de Yu garden. Met de serie foto’s van die tuin
maak ik een begin vandaag.
Ga er dus niet van uit dat alle winkels in Shanghai er zo uit zien, want dat is niet zo. Zie het als een soort ‘molens van Kinderdijk’.
Het gebouw in het water is het Huxintig Tea House. China, Shanghai.
Voor de Yu Garden moet je een kaartje kopen.
Deze dames ken ik niet maar in China zie je vaak mensen poseren voor een grote kei bij de in- of uitgang van een park. Vaak met een groep prachtige karakters in goud of rood.
China, Shanghai, Yu Garden, San Sui Hall.
De rest van de tuin in een volgend bericht.
Argus in China
Vandaag ruim ik wat ruimte in voor het Chinese Productschap
voor Thee. Ik bezocht in Hangzhou een theeplantage die
speciaal ingericht was voor toeristen, compleet met een theemuseum.
Daar was ook heel wat thee informatie aanwezig die zomaar
van de Chinese BBB zou kunnen komen.
Oordeel zelf.
Overigens was het toch een leuk bezoek.
Het zouden de laatste minuten in het Fly Zoo Hotel zijn en de grootste attractie waren misschien wel de robots die er rondreden. Kinderen vonden dat in ieder geval. Deze twee robots staan tegen de muur op te laden. Dat deden ze steeds tussen de klusjes door. Dit waren bezorgrobots. Die brachten bijvoorbeeld het bestelde eten naar de hotelkamer. In hun ‘buik’ was er een opslagruimte waar de bezorger het eten in plaatste. Vervolgens gingen de robot op weg (ze waren geinformeerd over de bestemming), namen de lift indien nodig, naar de juiste etage en ‘belde’ dan aan en presenteerde het eten.
Deze robot diende meer voor het ontvangst. Ze konden natuurlijk ook muziek maken. Daarvoor kon je een nummer uitzoeken.
Bij de theeplantage was ook een ‘Theestraat’, dit is het naambordje.
Er liep een verkoper rond van deze lotuszaden. Smaakte prima. Je moet ze wel vers eten. Ze drogen heel snel uit.
Oolong thee.
Wij kennen thee vooral in zakjes of los. Maar thee kan ook in bijvoorbeeld een samengeperste plak of in ‘wiel’-vorm gekocht worden.
Een handmatig te bedienen machine om theeblaadjes te kneuzen.
Thee in archeologische vondsten om te bepalen hoelang de theetraditie eigenlijk bestaat.
Lu Yu, The classic of tea (geschreven in 760 – 780).
Nog twee grote namen in de thee: Jiaoran die als eerste het begrip ‘theeceremonie’ gebruikte en Lu Tong die gedichten over thee maakte.
In het theemuseum was deze vrachtbrief te zien die in de late Qing dynasty is gemaakt.
Een ivoren theeschep met schildpad- en lotusmotief. Gemaakt in de periode van de Republic of China, 1912 – 1949.
Een model van een Chinees theehuis.
Deze mevrouw vermaakte de bezoekers van een drijvend restaurant. Het eten in China is fantastisch! (ook zonder deze mevrouw).
De Asian Games mascottes waren er ook: Heart to heart @future.
West Lake Longjing Tea of Dragon well.
Ik ga even thee zetten…
Argus in China
Niet heel ver van het West Lake in Hangzhou bezocht ik
het Lingyin Temple Complex dat tegen de heuvel aan ligt.
Het kloostercomplex bestaat uit meerdere gebouwen die
een beetje uit elkaar en tegen de heuvel aan liggen.
Als ik de volgende foto’s maak begin ik bovenin het complex
en ga onderweg naar de uitgang.
China, Hangzhou, Lingyin Temple Complex, Huayan Hall.
Huayan Hall
The Huayan Hall houses statues of the three sages in the Avatamsaka Sutra.
In the middle stands the statue of Vairocana Buddha (also Mahavairocana), the Dharmakaya (Dharma body) that constitutes a Buddha together with the Sambhogakaya (Enjoyment body) and the Nirmanakaya (Transformation body).
On both sides sit Maniusro Bodhisattva and Samantabhadra Bodhisattva, representing wisdom and virtue respectively.
The bodies of the three statues are all carved from Nanmu imported from Myanmar with a diameter of 2.06 meters and a length of 8,1 meters on average (clothes, ornaments of the statues and the lotus throne are carved from eamphor wood (waarschijnlijk bedoelt men camphor wood = kamferboom (of Cinnamomum camphora).
In de tekst wordt de houtsoort ‘nanmu’ genoemd.
Die kende ik niet. Dat is ook niet zo vreemd want
deze plantensoort komt in de vrije natuur bijna niet meer voor.
Alleen nog in een aantal botanische tuinen.
Maar de kwaliteiten zijn wel bijzonder:
Nanmu was used in architectural woodworking and boatbuilding due to its resistance to decay. The wood dries with little splitting or warping. After drying the wood is of medium-density and does not change shape. Nanmu can be sanded to a mirror finish. The highest grade of nanmu wood has a bright golden color, a pleasant fragrance, and exhibits impressive chatoyancy (an optical effect) which is why it is often referred to as jīnsī (Chinese: 金絲 – golden-thread or golden silk) in China.
Dit geeft een beeld van de omgeving en hoe de tempelgebouwen er liggen.
Hall of Heavenly Kings.
Hall of Heavenly Kings
Inside the Hall of Heavenly Kings worship the statues of the Four Heavenly Kings, Maitreya Buddha and Skanda Bodhisattva.
The plaque hung above the hall is inscribed with four Chinese charactes “Yun Lin Chan Si” (meaning Chan temple of clouds and forests), written by Emperor Kangxi of the Qing Dynasty.
The 8-meter high statues of the of the Four Heavenly Kings were reconstructed in the 21st year of the Republic of China (1932) together with that of Maitreya Buddha.
The ststue of Skanda Bodhisattva (dating back to the Southern Song Dynasty) is made of solid piece of camphorwood.
Fragment van de Twin sutra pagoda?
In het volgende bericht ga ik rustig thee drinken.
Argus in China
China, Hangzhou, Lingyin Temple Compex, Hall of Medicine Buddha.
De tekst neem ik hieronder maar even over:
Rebuilt in 1991, the Hal of Medicine Buddha, houses the statues of “Three Sages of the East”.
At the center sits Medicine Buddha.
Bhaisajyaguru, the Buddha of Vaiduryanirbhasa – the eastern pure land of Lapis Lazuli light who has vowed to help the sentient beings (Wikipedia: a creature that can experience things through its senses and has the capacity to feel emotions, have thoughts, and experience pain or pleasure) releive the destitute and the sick and obtaint enlightenment.
Medicine Buddha is attended by two Bodhisathvas.
Suryaprabha and Candraprabha, symbolizing sunlight and moonlight respectively.
On both sides of the hall stand twelve statues of Twelve Great Yaksa Generals, the guardians of Zodiac in Chinese Buddhism.
Twee voorbeelden van de ‘Twelve Great Yaksa Generals’.
Ik ga het nog hogerop zoeken…..
Onderweg bleek dat het aanraken van deze tekst (of een bepaald woord in de tekst) goed voor je was (geluk bracht). Dus ik heb de tekst ook aangeraakt.
Er was daar een ruimte met ‘Boedhistische kunst’. Dat is mijn beschrijving. Dat had toch iets van gaan kijken naar beelden in een katholieke kerk. Niets mis mee maar het is niet altijd ook kunst. Dit viel me op omdat dit lijkt op een ontwerp van een waaier.
Dit bamboe-bos kan ik verder niet duiden maar vond het wel mooi.
Een enorme voorstelling. Dat zal veel tijd gekost heben om het te ontwerpen en maken. Hieronder licht ik het centrale deel van deze voorstelling er even uit.
Het gaat nog een stuk hoger.
Er komt een draak uit het dak.
Volgende keer verder en naar beneden terug.
Argus in China
Dag in, dag uit, berichten over China.
Dat kan als saai overkomen maar zo kwam China bij mij
helemaal niet over. Dus nog even geduld.
Ik ben al in de laatste week van mijn vakantie bezig.
In Hangzhou, in de buurt van het West Lake, in de heuvels
vind je de Lingyin Temple.
Eerlijk gezegd heb ik nauwelijks kennis van het Boeddhisme.
Het komt op mij over als een erg ingewikkelde religie.
Maar langzaam worden meer termen vertrouwd.
Maar als ik dan zo’n tempel bezoek kijk ik mijn ogen uit
zonder dat ik er veel van begrijp.
Als je in China ‘oude’ tempels bezoekt zijn ze vaak niet
feitelijk erg oud. Er zijn soms elementen die heel ver teruggaan
in de geschiedenis (zoals de pagode die je dadelijk ziet) maar
veel is van na de Culturele Revolutie. Niet altijd,
dus het is altijd goed oppassen wat oud precies is.
De grote Boeddha die ik dadelijk laat zien is in 1955
gemaakt maar de plaats van deze tempel is eeuwenoud.
China, Hangzhou, Lingyin Temple, Twin sutra pagodas. Of er nog twee pagodas stonden of dat dit de enige was weet ik niet meer. De toelichting op het informatiebord over de betekenis van ‘pagoda’ in relatie tot ‘stupa’ en India vond ik erg interessant. Daarom herhaal ik die tekst dadelijk hieronder.
Pagoda, also known as Stupa, was originally a burial mound in India for treasuring the Saria (body relics of the Buddha).
Introduced to China along with Buddhism in the Eastern Han Dynasty (25 – 220), Stupa gradually developed into a kind of high-erected building of religieus significance and was more frequently called pagoda in China.
Today more than a hunderd ancient pagodas can still be found in Jiangsu and Zeijang provinces, among which those built between the Five Dynasties period (907 – 960) and the Song Dynasty (960 – 1279) are deemed the best.
Constructed in 960, the first year of the Jianlong’s Reign of the Northern Song Dynasty (960 – 1127), the twin stone pagodas are the oldest and most valuable architectural relics in Lingyin Temple, witnessing the long history of its development.
Het was een drukke dag. Ik heb ik veel en lange rijen gestaan. Maar dan heb je ook wat.
Deze Boeddha geeft zich moeilijk prijs.
Bezoekers worden links of rechts om dit beeld van de Shakyamuni Buddha geleid. Achter de achterwand van deze Boeddha in de Mahavira Hall zie je nog een bijzondere opstelling.
Dit is een klein deel van die bijzondere opstelling. Op wikipedia noemt iemand het een panorama dat een hoofdstuk uit de Avatamsaka Sutra verbeeldt. Dat panorame loopt vanaf het hoge plafond tot aan beneden.
Een soort van rooster (?) in een buitenmuur van de tempel. Overigens is waarschijnlijk klooster een betere term dan tempel want het gaat om meerdere gebouwen en er verblijven veel monniken.
Argus in China
Eerst ‘beklim’ ik samen met heel veel andere mensen
nog een top om dan tijd te hebben voor de Bouddha-beelden.
De top.
China, Hangzhoum Stone statues on Feilai Peak.
Volgens Googlle Lens staat er op het bruine bordje: Zittend beeld van de moeder van de verlosser Boeddha, Yuan Dynasty.
Maitreya Buddha die als bijnaam Big Belly Buddha heeft, Southern Song Dynasty, 1127 – 1279.
Ik ga de tempel in.
Argus in China
Het is 4 oktober 2023. We gaan een Boeddhistische tempel of beter
gezegd een tempel complex bezoeken.
Op een heuvel in de buurt van het West Lake bevint zich de
Lingyin Temple. Daar gaan we naar toe.
In dit bericht misschien nig niet maar ik vond het er
sensationeel.
De heuvel is natuurlijk weer een ‘scenic area’. Groots
opgezet zodat veel bezoekers tegelijk ontvangen kunnen worden.
Een heuvel betekent natuurlijk ook klimmen.
Vraag me niet wat deze paarden hier doen maar het was wel een mooi gezicht.
Rolstoelvriendelijk was het volgens mij niet. Maar uitdagend voor de jonge Chinesen en zeker voor een westerse toerist als ik helemaal.
China, Hangzhou, Stone statues on Feilai Peak, Song dynasty (960 – 1279). In dit verband wordt veel gesproken over grotten. Ik weet wel dat dit een kwestie van terminologie is maar ik zie reliefs tot driedimensionale beelden onder een afdak. Beschermd teggen zon en regen.
De wanden zijn op sommige plaatsen volledig in gebruik door de beelden.
Stone statues on Feilai Peak, Vairocana en anderen. Ik ben geen Boeddhist en heb ook geen plannen maar de geschiedenis van het Boedhisme is interessant. Boedhisme is zeker niet eenvoudig (voor mij).
Dus ben ik even gaan kijken bij Wikipedia:
Vairocana (from Sanskrit: “from the sun” or “belonging to the sun”, “Solar”, or “Shining”) also known as Mahāvairocana (Great Vairocana) is a major Buddha from Mahayana and Vajrayana Buddhism. Vairocana is often interpreted, in texts like the Avatamsaka Sutra, as the Dharmakāya of the historical Gautama Buddha.
In East Asian Buddhism (Chinese, Korean, Japanese and Vietnamese Buddhism), Vairocana is also seen as the dharmakāya (the supreme buddha-body, the body of ultimate reality), and the embodiment of the Buddhist concept of wisdom and purity. In the conception of the Five Jinas of Mahayana and Vajrayana Buddhism, Vairocana is at the centre and is often considered a Primordial Buddha. In East Asian esoteric Buddhism, Mahāvairocana is considered to be a cosmic Buddha whose body is the entire universe, the Dharmadhātu.
Argus in China
In de avond bezocht ik het West Lake.
Een meer dat in de culturele geschiedenis van China sporen
heeft nagelaten.
Die avond was het erg druk in Hangzhou. De Asian Games zouden nog
duren tot 8 oktober 2023. Tegen die tijd was ik al weer terug
in Shanghai. Maar vanuit het hotel naar het West Lake met
taxi, metro en lopend was nog een hele tocht.
Met steeds meer mensen.
Een Chinese eetgelegenheid op die avond. Onderweg naar het West Lake.
West Lake has influenced poets and painters throughout Chinese history for its natural beauty and historic relics, and it has also been among the most important sources of inspiration for Chinese garden designers. It was made a UNESCO World Heritage Site in 2011, described as having “influenced garden design in the rest of China as well as Japan and Korea over the centuries” and reflecting “an idealized fusion between humans and nature”.
De stad lag er mooi bij. Maar zoals gezegd, het was al avond en dus al donker.
Argus in China
De volgende plaats die ik aandeed was Hangzhou.
Niet zo bekend in het westen maar een enorme stad.
Terwijl ik er was waren daar de Asian Games bezig,
een soort Olympische spelen voor landen in Azië.
Al dagen had ik op televisieschermen hier en daar
verslagen gezien van die spelen. Een enorm groot
evenement in Azië. In het westen haast onbekend.
Helaas konden we geen kaartjes meer krijgen om
naar een wedstrijd te gaan kijken.
Dit Fly Zoo Hotel ligt vlak bij de belangrijkste campus van Alibaba dat zijn hoofdkantoor in Hangzhou heeft. Het is een hotel met allerlei snufjes waaronder een aantal bezorgrobots. Je bestelt eten bij een restaurant. Het wordt bezorgd bij je hotel bij een van de robots die vervolgens je kamer zoekt, de lift neemt en laat weten dat hij voor de deur staat. Ik vond het er leuk.
De eerste dag werkte de facial recognition nog niet als key card van je kamer maar op dag twee al wel. Voor Chinese bezoekers werkt het gelijk. Niet iedereen zal dat leuk vinden maar je ziet zo wel allerlei ict-oplossingen in werking waar wij in het westen alleen over praten.
Ook op de kamer was er allerlei robotica voor geluid, licht en de gordijnen.
Bij Alibaba waren vanwege de feestdagen niet veel mensen aan het werk maar ik mocht de campus bezoeken. Wij zouden zeggen: allemaal heel Amerikaans.
Alibaba is een enorm retailconcern. Vergelijkbaar met Amazon. Het heeft ook heel andere bedrijven bijvoorbeeld in finance.
In Hangzhou zijn een aantal van dit soort campussen. Er werken duizenden mensen op deze campussen van Alibaba.
De video wall bij de entree. Weer eens iets heel anders dan naar keramiek gaan kijken.
Argus in China
In de avond was het dan zo ver: de pottenbakkerscursus.
In een wijk van Jingdezhen waar in het verleden een keramiekfabriek
was geweest, was nu een soort van winkelcentrum/marktterrein en
schoolcomplex. In een van de ruimtes van een school werd
door studenten van een kunstacademie mensen geholpen bij
het zelf draaien van een voorwerp met klei op een draaischijf.
Ze helpen je op weg en geven advies.
Daarvoor moetje ingeschreven zijn op de cursus (wat via je
telefoon kan), dan kun je aan de slag. Eerst een voorwerp maken,
dan met glazuur je fantasie laten gaan.
Het bakken van het voorwerp ging wel even duren.
Uiteindelijk zou dat weken duren.
Mijn baksel (en dat van de kinderen) werd opgestuurd
naar Shanghai zodat mijn vriend me eerst een foto kon
sturen van het resultaat. Ik wilde het zeker hebben
en hij stuurde het op.
Nadat ik invoerrechten betaalde heb ik het ontvangen.
Heel, niets gebroken, geen schilfers er af.
Er wordt hard gewerkt in Jing de zhen.
Er werden nog druk nieuwe studenten ingeschreven.
Het werken met een draaischijf is niet zo eenvoudig als het lijkt. Dit was het resultaat na een paar pogingen. Het is niet perfect maar ik dacht: ‘afblijven’.
Op het maken van een beschildering was ik niet voorbereid. Ik had wel eens eerder met klei gewerkt maar glazuur is weer iets heel anders.
Argus in China.
Met – als je heééél goed kijkt – een Chinees landschap.
Hij staat nu in de souvenirhoek.
Argus in China
In de ochtend het administratief en juridisch stadscentrum uit
het oude China bezocht, in de middag wordt het:
Ancient Kiln Folk Customs Museum Gu Yao.
Een typisch voorbeeld van een ‘scenic area’ met historische
elementen. In dit museum gaat het om keramiek ovens.
Los van de fysieke oven die er te zien zijn en die soms
door ambachtslieden nog in gebruik worden genomen, zie je
vooral de overgang van individuele ambachtslieden naar
de eerste vormen van een keramiekfabriek.
Een ‘scenic area’ biedt de mogelijkheid om veel entertainment
aan te bieden. Let maar eens op het Keramiek orkest:
Het keramiek-orkest is een orkest waarin uitsluitend instrumenten bespeeld worden die van keramiek gemaakt zijn. Klonk best goed.
De toeschouwers.
Het slagwerk door een raampje.
Keramische theepotten zijn wel ingeslagen bij de ontwerpers van dit soort parken.
Er waren ook tentoonstellingsruimtes met keramiek. Blue and white brush pot painted with figures and landscapes of Qing Dynasty – Kangxi Period.
Dit is, in meerdere opzichten, voor de echte kenners. Imitation of ear vase with furnace transmutation glaze of Song Dynasty Jun Kiln.
Indrukwekkend was een soort van een keten van ambachtslieden die hun eindproducten steeds doorscoven naar hun buurman die een volgende activiteit in het productieproces van een pottenbakker uitvoerde. Er werden veel demonstraties geboden.
Die werkplaatsen waren in deze cirkel geplaatst. Een echte keramiekfabriek. Je ziet dat er een bedrijfstak wordt ‘uitgevonden’.
Kaolin is de naam die later aan het kleimengsel wordt gegevens dat de productie van het fijne porcelein mogelijk maakte.
Dit is het gebouw waarin zich de ‘Dragon Kiln’ bevindt uit de Song Dynasty (960 – 1279).
De binnenkant van de ‘draak’.
Dit is een andere oven: de Steamed Bun Kiln (gestoomd broodje), Yuan Dynasty, 1271 – 1368. Wordt ook wel, vanwege de vorm, de Horseshoe Shaped Kiln genoemd.
Er was ook een memorial hal voor Tang Ying (1682 – 1756).
Een keramiek inspecteur.
Dat is dan wel weer heel mooi aangelegd.
Een vaas kun je niet zomaar in zo’n grote oven zetten. Dat stapelt een beetje moeilijk. Daarvoor zijn deze ‘tonnen’. Die werden soms speciaal voor een voorwerp gemaakt.
Alle aspecten van het ambacht en productieproces komen aan de orde. Dit is niet zomaar een tuinhuisje. Dit is een woodpile.
Weer veel gelreerd en gezien vandaag.
Maar de dag is nog niet helemaal om…..
Argus in China
Met het bezoek aan de plaats die ik zodadelijk noem,
heeft mijn Chinese vriend mij heel veel plezier gedaan.
Ik lees graag Rechter Tie-verhalen.
In die verhalen die zich in het oude China afspelen
hebben we te maken met Rechter Tie, een erg slim persoon.
Een soort van Columbo (voor de oudere televisiekijker).
Maar de rol is toch een beetje anders, hij is immers rechter.
Maar dus ook detective, politieman, aanklager en
heeft kenissen op hoge regeringsplaatsen.
In het geval van Rechter Tie gebeuren de verhalen vaak
als hij op reis is. Met een of meerdere politiemensen, maar
ook zijn echtgenoot.
Vaak is hij op bezoek bij een collega van wie hij de
fasciliteiten gebruikt.
De plaats die we die ochtend bezochten was
Fuliang Ancient County Yamen Scenic Area.
Een mond vol en het duurde even voor ik door had dat het
belangrijkste woord ‘Yamen’ was en dat dit niet ‘Yemen’
was zoals ik eerst dacht.
Een ‘yamen’ was een gebouwencomplex in het oude China waar de lokale keizerlijke mandarijn, een bestuursambtenaar, werkte en woonde. Deze complexen dienden als administratieve kantoren en rechtbanken, en waren vaak het centrum van lokale overheidsactiviteiten.
In een yamen werden verschillende taken uitgevoerd, zoals het beheren van lokale financiën, het uitvoeren van openbare werken, en het behandelen van civiele en strafzaken. De mandarijn en zijn familie woonden meestal in een residentie die aan de yamen was verbonden.
Source: Conversation with Copilot, 03/10/2024
(1) Yamen – Wikipedia. https://en.wikipedia.org/wiki/Yamen.
(2) Yamen – Wikipedia. https://nl.wikipedia.org/wiki/Yamen.
Deze ‘Yamen’, dit magistraatscomplex ligt in een grrot park
waar mogelijkheden zijn voor allerlei vermaak, tentoonstellingen,
ateliers en dus ook een groep historische gebouwen.
Maar daar moet je dan wel eerst zien te komen.
Vanaf de straat is er eerst een parkeerterrein. Links staat een wel erg groot gebouw om kaartjes te verkopen. Grootte stationshal. Met je kaartje naar buiten loop je dan naar deze poort. De ingang.
Deze plattegrond had ook nog Chinese en Engelse tekst aan beide kanten maar de tekst vertelde me niet zo veel over wat ik wilde weten. Mijn vriend sprak steeds over een ‘old town’, een oude stad?
Na de toegangspoort is er dan een lange weg naar de eerste gebouwen. In de grond links liggen een aantal keramische platen met afbeeldingen en teksten.
Dit was dan een van die eerste gebouwen. In dit geval een theehuis. Erg veel activiteit was er niet. Langs de weg zijn ook winkeltjes, vooral met eten en drinken.
Er was ook een soort van keramiekmuseum waarbij deze fontein meteen mijn aandacht trok.
Zo zag ik er een Go-spel. Ik heb het in China nog gespeeld (ik vond het moeilijk de stenen uit elkaar te houden).
Deze schaal is natuurlijk mooi. Je ziet heel veel keramiek in China. Maar als daar niet bij staat wat het is (Celadon?), hoe oud het is enz, dan weet je nit zo goed waar je naar kijkt.
Op het terrein staat ook nog deze pagode met de wat voorspelbare naam ‘Red pagode’. We zijn nu ongeveer op een derde van het terrein.
We naderen de Yamen. Dit zijn administratieve kantoren. Links voor de ambtenaar die de zoutbelasting int en rechts voor de verantwoordelijke voor de Theebelasting.
Dit is de toegangspoort van de Yamen. Eigenlijk net als in het moderne China moet je wel je plaats weten. De centrale poort is voor de magistraat en de directe ambtenaren.
Nog een quote van een Chinese toeristische website:
Fuliang County Hall, ‘giving visitors the sense that they have stepped back in time. Tourists visiting the ancient town are sure to gain a deep understanding of a ancient feudal Chinese court’
Dit informatiebord spreekt over ‘Yimen’. De middelste poort was dus voor de magistraat en directe medewerkers, de oostelijke poort was voor het gewone personeel en de westelijke poort voor de gevangenen. Verder kwam er blijkbaar niemand in.
Dit gebouw was dan de plaats waar de magistraat recht sprak. Iedereen wilde natuurlijk plaatsnemen op de stoel van de magistraat.
Het complex is helemaal van hout. Het zijn heel sfeervolle ruimtes waar ook de directe familie van de magistraat verbleef. Je ziet er zo Rechter Tie rondlopen (al zal het misschien qua jaartallen niet helemaal kloppen.
Het mooie plafond van de hal. Met een detail:
De hal is breder dan de ‘varanda’. Ik weet niet of dat de juiste term is maar zo kwam het wel bij mij over. Het complex bestaat uit aaneengeschakelde ruimtes met binnentuinen. Die binnentuinen worden omgeven met dit soort ‘varanda’s’.
Een binnentuin.
Je ziet in de Engelse tekst ook steeds de term ‘town’ of stad terugkomen. Als je leest hoe groot de stad was dan in het gebied wat je er kunt bezoeken veel kleiner. Waarschijnlijk zijn alleen de administratieve gebouwen over (?).
Een snoer oud Chinees muntgeld.
In het oude China werden munten vaak aan een snoer geregen om ze gemakkelijker te kunnen dragen en tellen. Deze munten, bekend als ‘kèpèngs’ of ‘cash coins’, waren ronde bronzen munten met een vierkant gat in het midden. Het vierkante gat maakte het mogelijk om de munten aan een touw of snoer te rijgen, wat handig was voor handelaren en reizigers.
Daarnaast is China ook bekend als de uitvinder van papiergeld. In de 7e eeuw werd papiergeld geïntroduceerd tijdens de Tang-dynastie, en het gebruik ervan werd verder ontwikkeld tijdens de Song-dynastie in de 11e eeuw. Dit papiergeld, bekend als ‘jiaozi’, was een revolutionaire stap in de geschiedenis van valuta.
Source: Conversation with Copilot, 03/10/2024
Dit vond ik een heel bijzonder en rechvaardig concept. Als je berecht was en je vond dat je onrecht was aangedaan omdat je onschuldig was, kon je altijd op deze trom slaan in de Bazi Gate. Je kreeg dan een nieuw proces. De details ken ik niet maar het kwam me sympatiek voor.
‘Drum for redressing injustices’
You’re referring to a metaphorical “drum” used to call attention to and address injustices. This concept is often seen in various cultures and historical contexts where a drum or similar instrument is used to rally people, raise awareness, or signal the need for action against wrongdoings.
In ancient China, there was a practice known as the “drum of justice”. Citizens could strike a large drum placed outside the local magistrate’s office to seek redress for grievances or injustices. This act would summon the magistrate to hear their case and provide a resolution.
Similarly, in many African cultures, drums have been used in community gatherings to discuss and resolve issues, symbolizing unity and collective action.
Source: Copilot, 03/10/2024.
Argus in China
De volgende ochtend ging ik op goed geluk
een wandeling maken door Jingdezhen.
Natuurlijk levert dat een serie foto’s op.
China, Jingdezhen, het beeld vanuit het hotel.
Na een tijd kwam ik bij de rivier, de Yangtze of Yangzi. In de verte is een brug en daar loop ik naar toe.
Mijn zwak voor boeken zie je overal terug.
De brug is versierd met beelden die met porcelein te maken hebben.
Het is al druk op de brug en voetgangers moeten opletten.
Van de brug af ben ik weer de stad ingelopen. Daar aan de overkant is de ingang van het porcelein museum dat ik de dag ervoor bezocht. Nu is het er veel minder druk.
Niet alle straten zijn even mooi. Dit is een zijstraat van een grote en drukke winkelstraat.
Terug in de winkelstraat moet je als voetganger oppassen. De brommers en scooters proberen de file op de straat te omzeilen door de stoep maar te gebruiken.
Ik kom weer uit bij het centrale plein waar ook vandaag gedanst wordt.
Er xijn heel veel winkels met porcelein maar ze hebben niet allemaal deze enorme vazen.
Een populaire gelegenheid voor ontbijt (?). Afhalen en het laten bezorgen van eten, ook in je hotel, is al veel meer een vast gebruik in China dan bij ons.
Het hoge gebouw rechts is mijn hotel. Ik ga eens uitzoeken wat de plannen voor vandaag zijn.
Argus in China
Die avond had mijn vriend gezorgd dat een show in een
openluchttheater konden bijwonen.
Eerst een taxirit met hindernissen (verkeersdrukte en
chauffeurs die, zoals dat hoort bij taxi’s, de regels niet
al te nauwgezet nemen). Dus het begin was al spectaculair.
De show zou ook spectaculair blijken.
De voorstelling was in een ruimte die daar speciaal voor is ingericht/aangelegd.
Het toneel was groot (zoals veel zaken in China) en kon bewegen.
Zowel in hoogte als in de breedte was het verstelbaar.
Er zouden paarden over het toneel komen en er lag tussen het
publiek en het toneel een kanaal waar boten doorheen konden varen.
Veel licht, vuur (kerosine die veel warmte afgaf), geluid,
een uitgebreide cast met schitterende kostuums.
Het verhaal was in de kern een liefdesverhaal met daar door heen
de geschiedenis van keramiek en porcelein.
Een haast mythisch verhaal over China.
De arena (het toneel en de zitplaatsen) waren voor aanvang schoongespoten. Op deze niet al te beste foto zie je onderaan de achterkant van de hoofden van het publiek, het kanaal, dan het podium met één figuur en een decorwand die de volle breedte van het toneel beslaat. Het kan beginnen.
Een idee van hoe men met veel middelen het Chinese hof kan voorstellen met toneelspelers in kostuums.
Op deze foto zie je een atrice maar ook de horizontale banen van het toneel die onafhankelijk van elkaar naar links en rechts konden bewegen.
In een aantal scenes staat de oven centraal. Daar gaat het wonder van de porcelein zich voltrekken.
Het meisje en (als ik het me goed herinner) de pottenbakker, haar vader.
Het verhaal werkt zich naar het hoogtepunt. De ontdekking van porcelein.
Na de vrachtschepen komt dan ook Marco Polo het porcelein bewonderen.
Na de taxirit was er geen tijd geweest om de toegang tot de openluchtvoorstelling op de foto te zetten. We waren door de verkeersproblemen een paar minuten te laat. Na afloop hadden we meer tijd.
Heel leuk om een keer mee te maken.
Argusvlinder 