Grote Kerk van Breda vanuit de Torenstraat.
Stralend als altijd!
Gisteren had ik even de tijd om door de stad te lopen. Het was prachtig weer. In een winkel zag ik een hele leuke serie beeldjes. Overigens zijn ndie eenvoudig zelf te maken. Verschillend van maat en uiterlijk maar allemaal binnen een bepaalde marge zodat ze echt bij elkaar horen. Hier op een metalen standaard.
Flyer van het CAC Malaga bij de tentoonstelling van werk van Maurizio Cattelan uit de verzameling van Fondazione Sandretto Re Rebaudengo.
Toen we met kerstmis in Malaga waren hebben we ook het CAC Malaga bezocht
(Centro de Arte Contemporaneo de Malaga).
Onderdeel was werk van Cattelan.
Maurizio Cattelan
3 October, 2014 – 4 January, 2015
CAC MALAGA PRESENTS the First exhibition in Spain of Maurizio Cattelan (Padua, Italy, 1960) with a selection of works from the Fondazione Sandretto Re Rebaudengo collection. The eight pieces on show here trace the artist’s career from his first beginnings until shortly before he withdrew from the art scene in 2011. Maurizio Cattelan, one of the most internationally acclaimed contemporary Italian artists, has a distinctive style which makes use of irony, humour and satire serve as vehicles to communicate an implicit political message and an acidic institutional critique of his country. He currently co-edits the visual magazine Toilet Paper, which he co-founded, a platform for challenging, funny, surreal and controversial images.
Samenvatting in Nederlands:
Dit is de eerste tentoonstelling van werk van Maurizio Cattelan in Spanje.
Cattelan is geboren in Padua, Italië, in 1960.
De acht werken die getoond worden zijn afkomsting uit de collectie
van Fondazione Sandretto Re Rebaudengo.
De werken zijn ontstaan gedurende zijn hele carrière,
tot aan het moment waarop hij zich terug trekt uit de kunstwereld in 2011.
Cattelan heeft een eigen stijl die zich kenmerkt door met ironie, humor en satire
een politieke boodschap te brengen en Italiaanse instituties scherp te bekritiseren.
Op dit moment is hij redactuur van het on-line magazine met de naam Toiletpapier,
een platform voor uitdagende, grappige, surrealistische en controversiële beelden.
Het eerste werk wat ik van Cattelan zag was een werk in het Boijmans van Beuningen.
Het staat ook in de catalogus.
Maurizio Cattalan, Untitled, 1995, Boijmans.
Het hoofd van Cattelan steekt uit de museumvloer.
Het kijkt nieuwsgierig om zich heen.
Wel wat anders dan al die schilderijen aan de muur.
Dat is de humor sie ik zo goed vind bij Cattelan.
Maurizio Cattelan, La Rivoluzione Siamo Noi, 2000, polyester resin, wax, pigment, felt suit and metal coat rack.
Maurizio Cattelan, verkleed als Joseph Beuys,
de kritische kunstenaar, aan een kapstok.
Of wat denk je van dit:
Maurizio Cattelan, Bidibidobidiboo, 1996, taxidermied squirrel, ceramic, formica, wood, paint and steel.
Een eekhoorn die languit over tafel ligt
nadat hij zelfmoord heeft gepleegd.
Het wapen ligt naast hem op de grond.
Maurizio Cattelan, Untitled, 2009, polyurethane rubber.
Het beeld van de eekhoorn is ook te zien
op de omslag van de catalogus:
De activiteiten aan het Blogboekje staan niet stil.
Ik moet nog twee dingen doen voordat ik kan beginnen
met het inbinden van het beok:
1. De sierletter ‘G’ van Giotto afmaken;
2. een manucule zetten.
Activiteit 1 heb ik gisteren uitgevoerd.
Omdat ik daarbij ook kleur gebruik en de stift die
ik daar bij gebruik natuurlijk ook een vloeistof gebruikt
om de kleur ocver te brengen op het papier,
moest de pagina onder bezwaar
om het omkrullen van de hoek te corrigeren.
Dat is gelukt. De ‘G’ is nu goed te zien en ik beb de kleur blauw gebruikt als een soort eerbetoon aan het werk van Giotto in Padua (Cappella degli Scrovegni).
Zo gaat dat er straks uit zien als die speciale, doorzichtige blad in het blogboekje zit.

Deel 44.
In mijn dagboekje heb ik toen het volgende geschreven:
Zondag 23 december.
Ook vandaag gaan we er te voet op uit.
Het zal niet lukken om in 2 dagen alle, prachtig gerestaureerde
monumenten van Mandu te zien,
maar we komen een heel eind.
Het is overigens koud in India.
Wij zijn nu in Madhya Pradesh.
De hoofdstad van deze staat is Bhopal en daar was het -7,6 graden Celcius.
Gelukkig zitten we daar ver vandaan.
—
Ik heb het vandaag nog eens opgezocht.
De afstand is kilometers was niet zo groot.
Wel in temperatuur.
Het is 280 kilometers, 5 en een half uur rijden.
—
‘The early bird catches the worm’ is de Engelse gezegde: de vroege vogel vangt de worm. Hier is het volgens mij een vlieg.
Nog zomaar een vogel in de tuin van het hotel.
Het was er zo heerlijk rustig. Haast on-Indiaas.
We zijn in de plaats Mandu. Die plaats ligt in de staat Madhya Pradesh.
Een van de monumenten heeft een speciaal toegangsbord gekregen.
Een prachtig klein gebouw maar helaas nogal beklad.
Het gebouw heeft 1 echte ingang en drie schijningangen. Bij de schijningangen ziet de gevel eruit alsof het een ingang is maar het is gewoon een muur.
The tomb of Roza; het graf van Roza. Detail van een geschilderd bord bij het eerder getoonde gebouw.
De Engelse tekst van het bord. Helaas op de foto op deze grootte niet leesbaar. Hieronder volgt de tekst.
The Tomb of Roza (Roza of Khadija Bibi): This is the tomb of Khadija bibi, the lady sufi saint. After her death, she was cremated in this tomb. The Kalma is inscribed in Arabic script on the four graves. she has been described in great details in the book Gulzar-e Abrar written by Gausi Sattari in which she has been called the only lady sufi saint of Mandu. The huge tomb is made of black stone and lime. In the West, there is an entrance gate. On the other three sides, there are windows with screens which seem like gates. Red stone has been used in the entrance and the other three gates. Walls are plastered with lime. On the outside, eaves are based on the brackets which are decorated with lotus in the center. In front there is a basement and a ruined mosque is in the back. A bawari is also there in the front.
Buiten het fysieke bord dat ik heb gefotografeerd
kan ik op internet maar 1 bron vinden waarop in het Engels
over deze tekst gesproken wordt.
De tekst op internet en die van het bord komen niet 100% overeen.
Dus vertalen zonder fouten is voor mij niet mogelijk.
In de tekst wordt het boek Gulzar-e Abrar genoemd.
Het is geschreven door Gausi Sattari rond 1600.
Het beschrijft de levens van sufi heiligen.
Het boek is op internet te lezen als je Urdu kunt lezen.
De schrijver wordt daar ‘Muhammad Ghosi Shattari Mandavi’ genoemd.
De grafmonumenten in het gebouw.
De prachtige tekst op de monumenten.
We gaan weer verder, Hathi Mahal, bij de afslag rechts.
De zijkant van een modern huis in Mandu.
Koepel van een ander grafmonument en moskee verder op.
Aan het eind van het pad vinden we Hathi Mahal. De restanten zoals die er nu staan zijn een soort gebouw in een gebouw.
Gelijk naast de Hathi Mahal ligt een kleine akker. aan het eind van de akker nog een muur die misschien ooit bij de Hathi Mahal gehoord heeft.
Terug bij het monument dat je ook kunt beklimmen.
Zo zien de koepels op dak er uit.
Deze foto is een beetje omgebouwd. Op de originele foto zitten deze vogels op dezelfde telefoonkabel.
Vanochtend erwtensoep gegeten.
Deze keer niet zelfgemaakte erwtensoep maar
soep van De kleinste soepfabriek.
De kleinste soepfabriek: erwtensoep.
Ik heb ook een pot mosterdsoep van hen gekocht.
Maar die wacht nog op bereiding.
Volgens het etiket is de soep gemaakt van biologische groente.
Van de erwtensoep hebben ze twee varianten: een met
en een zonder vlees.
Etiket:
Ingrediënten:
water, spliterwten*, (totaal aan erwten 20%)
prei*, uien*, knolselderij, varkensvlees* (7%)
groene erwt*, doperwt*, rookspek (3%), zeezout,
aardappelmeel*, selderij*, uienpoeder*, peper*,
bonenkruid*, nootmuskaat*, piment* en koriander*.
*= biologisch
Bevat:
selderij. Erwtensoep
Bewaren tussen 0 C en 30 C
Voedingswaarde per portie 100 ml kant en klaar berekend:
energie: 302Kj, 72kcal,
vet: 1.8 g (waarvan verzadigd 0.6g),
koolhydraten: 8.8g, (waarvan suikers 1.3g),
eiwit: 3.22
zeezout: 440mg.
Een zo’n portie is iets meer dan 1 van mijn soepkommen.
Ik hed de soep wat bijgekruid met peper maar dat is niet nodig.
de soep kan verdund worden volgens het etiket
maar dat heb ik niet gedaan.
Hij smaakt prima voor een niet zelfgemaakte soep.
Goede, degelijke film over de wiskundige Alan Turing.
Deze homoseksuele geleerde was cruciaal bij het oplossen/
ontcijferen van de Duitse berichten tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Wikipedia:
De Schlüsselmaschine E, ook wel bekend als de Cypher Machine E, is vooral bekend als de Enigma. De Enigma is zowel een naam als een soortnaam van elektromechanische codeermachines van het type rotormachines. Hiermee kunnen berichten gecodeerd worden in andere lettercombinaties dan het origineel, die vervolgens weer terugvertaald kunnen worden door een identieke machine. Enigma is Grieks voor raadsel.
Het Enigma-toestel werd in de jaren twintig op de markt gebracht door Chiffriermaschinen AG en in gebruik genomen door verscheidene Europese bedrijven, diplomatieke diensten en legers, maar werd vooral bekend als codeermachine van de Wehrmacht vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog in nazi-Duitsland. Het principe is bedacht door de Nederlander Hugo Alexander Koch.
Nadat eerst de Poolse en nadien, tijdens de Tweede Wereldoorlog, de Britse inlichtingendienst erin slaagde de Enigmacodes te breken, bleek het toestel een goudmijn van informatie over de Duitse oorlogsmachine. De informatie, verkregen door ontcijfering van de geheime Duitse berichten, kreeg de codenaam “Ultra” en speelde een uiterst belangrijke rol in het verloop van de Tweede Wereldoorlog, vooral in de U-bootoorlog in de Atlantische Oceaan, de veldslagen in Afrika en de landing in Normandië.
Over de rol van Alan Turing zegt het artikel over Enigma
op Wikipedia het volgende:
De geniale Britse wiskundige Alan Turing, die een sleutelfiguur zou worden in de theoretische informatica en tijdens de oorlog werkzaam was bij het project ULTRA, (het kraken van de Enigma) bewees dat het grote aantal instellingen meer schijn dan werkelijkheid was.
The Imitation Game met in de hoofdrol Benedict Cumberbatch.
De film is goed gemaakt maar ik vind hem er niet echt uitspringen.
Het was best druk bij de voorstelling, maar normaal
zit je daar met ongeveer een derde van het aantal bezoekers van gisteren.
Waarom dat nou was, is mij niet duidelijk.
Zo bijzonder is de film nu ook weer niet.
Gewoon een aardige film.
Met een bloedig einde van de gijzelingen is er nog lang
geen eind aan de ontwikkelingen rond Charlie Hebdo.
Toch gaat de wereld verder.
Ook met in verhouding pietluttige gebeurtenissen
zooals de waterstand in de haven van Breda.
Het rondvaartkantoor in de Haven van Breda. Onbereikbaar door het hoge water.
De trap eindigt niet bij het voetpad langs de kademuur van de Haven maar in het water.
Het is al weer even geleden, maar in het verleden heb ik
op mijn blog al vakeraandacht besteed aan tekeningen en schilderingen
van Jack Gravemaker.
Deze keer gaat het om een boek dat Jack heeft laten verschijnen.
Het is te koop via Bol.com.
Dit is de toelichting van Bol.com bij het boek dat in
drie varianten te koop is: pocket, hardcover en ebook.
Herinneringen? Jack weet hoe het werkt.
Vertellen wat je zag en hoorde, dacht of voelde.
In korte stukjes worden kleine gebeurtenissen
uit het verleden weer tot leven gebracht.
Iedereen herkent zich in beschrijvingen van
familie-uitjes en logeerpartijen,
vrienden op avontuur in de duinen, later op kroegentocht,
collega’s en situaties op het werk.
Alles met de uitstraling van menselijkheid.
De kwetsbaarheid van geluk, en de gebeurtenissen die mensen
met elkaar delen in het leven van dag tot dag.
Lichtvoetige vertellingen van een man die zich
nog steeds kan verbazen over zijn omgeving.
Drie series herinneringen. IJmuiden, Kaapstad, Vlissingen.
Leven in een strandhuisje in IJmuiden,
een mol vangen in je achtertuin in Kaapstad,
handgranaten vinden in de duinen van IJmuiden,
met vrienden dronken worden in Zandvoort,
een bijzondere skivakantie in de Alpen.
Alle gebeurtenissen spelen zich zó voor je ogen af.
Wie houdt van kleine humoristische verhalen waarin de hoofdpersoon
altijd met ’n opgewekte levenshouding aanwezig is,
zal zichzelf met deze bundel herinneringen een groot plezier doen.
Het grote hardcover formaat.
Morgen, 6 januari 2015, is het driekoningen.
Tijd dus om de foto’s van kerst en kerststallen
met de drie koningen op het web te plaatsten.
Nu kan het nog.
De foto’s zijn gemaakt in Malaga, afgelopen weken.
Je ziet er vooral de kerststallen in de kerken in het centrum
van Malaga, de verkoop van onderdelen om thuis een kerststal
in elkaar te zetten en de kerstversiering op straat.
Voor de kathedraal van Malaga stond een heel sobere kerststal die in de avond van ver te zien was vanwege de verlichting.
Maar binnen in de kathedraal was ook een kerststal te zien. Veel uitgebreider.
De versiering van de bomen in een van de grote doorgaande wegen in het centrum van Malaga.
De versiering in een van de belangrijkste winkelstraten van Malaga. Iedere avond (23/12 – 30/12 waren wij er getuigen van) was het er heel druk met Spaanse gezinnen die genoten van elkaar, de versiering, de muziek en de straatartiesten.
Niet overal waren de kerststallen heel uitgebreid.
Soms hing er in een raam alleen een doek.
Soms kon het niet op.
Met een heel dorpsplein.
Een zapateria of schoenmaker.
In het museum Carmen Thyssen was de stal van bescheide omvang.
Deze meneer zat ergens in een winkelstraat met twee helpers, zou jij met deze kerstman op de foto willen?
Met een fruitkraam en een klant. Deze kerststal stond in een bankgebouw.
De achterkant van de stal was ook de moeite van het bestuderen.
Een bakkerij.
Een bloemenverkoopster.
Een stoffenkraam.
Maar je kunt in Malaga ook alle onderdelen kopen om een grote kerststal thuis op te bouwen. Te zien naar het aantal kramen dat dergelijke spullen verkopen is dit iets wat in Spanje gewoon is.
De dierenafdeling.
Potten en pannen.
Men had nog vollop voorraad.
Onderweg naar Nazareth.
Nazareth deel 2.
Hekwerk, potten en pannen.
Een hele Spaanse gitaar werkplaats/winkel.
Allerlei soorten groente en fruit.
Al sluit ik niet af met de drie koningen, toch is hiermee de serie rond.
Even weer een update over de vorderingen met mijn Blogboekje.
Alle teksten en kaarten zijn nu op de A3-vellen aangebracht.
De teksten en kaarten zijn met dubbelzijdig plakband
op de vellen geplakt.
Dit geeft geen bobbelende werking van het papier. Een risico met lijm.
Hoe het zich in de tijd zal gedragen is nog een vraag voor mij.
Maar het plakband werkt snel, simpel en netjes.
Dubbelzijdig plakband aanbrengen op de kaarten.
Zo worden de teksten en de kaarten bevestigd. Ik heb niet geprobeerd de tekst direct op de A3-vellen te printen. Dat had ik wel kunnen proberen maar nu heb ik goed zicht op de lay-out. Een volgende keer ga ik wel op zoek naar een manier om de lay-oyut meer uniform te krijgen op alle pagina’s.
Ook de Verantwoording is aangebracht. Rest me nog de manicula aan te brengen en de ‘G’ van Giotto af te werken. Dat laatste zal nog wel wat tijd kosten vrees ik. Dan volgt het inbinden (inlinten is misschien een beter woord voor de methode die ik hier voor gekozen heb.)
Voor nu zijn alle vellen tussen twee planken ‘onder bezwaar’ gebracht. Misschien wat overbodig bij mijn werkwijze maar het kan de pagina’s alleen maar ten goede komen.
Coming Home, gemaakt door Zhang Yimou, met in de belangrijkste rollen Gong Li en Chen Daoming.
De film is een soort Chinese uitvoering van Dr. Zhivago.
Net als Dr. Zhivago is het een romantische film.
Was Dr. Zhivago nog vol met positieve romantiek, hier
is dat een stuk realistischer en harder.
Geen gelukkig verliefde mensen die hun leven
door een politiek systeem naar gort gedraaid zien worden.
Hier uiteindelijk veel drama juist door een totalitair
politiek systeem waar kinderen hun ouders aangeven.
Hartverscheurend en mooi gemaakt.
Een aanrader.
Het startpakket voor een klein boekje dat ik gekocht
heb in Malaga, in het Museum Carmen Thyssen,
heb ik vandaag eens open gemaakt.
Het is van een bedrijf (?) Spiabooks.
Het boekje wat ik gekocht heb heet ‘Finestra’.
In het Italiaans betekent dit ‘raam’, maar het is een Spaans bedrijf.
In het Engels wordt dit omschreven als ‘serpent book’.
Als ik dat terug vertaal in het Spaans dan wordt het ‘libro serpiente’.
Waarschijnlijk is hier bij het drukken het een en ander mis gegaan.
Het boekje is geen slangenboekje, een raamboekje past beter.
De rug blijft namelijk deels open.
Zo hou je een raam open naar de katernen in het boek.
Op de website http://spiabooks.blogspot.nl zie ik de volgende
kleine book startpakketten:
Signum
Infinit
Finestra
Serpent
Maar op dit moment is de webshop gesloten.
Waarschijnlijk omdat de maakster op vakantie is.
De inhoud heb ik even in kaart en in beeld gebracht.

Als ik het pakketje open dan zie ik het hiewr boven afgebeelde setje aan gereedschap en materiaal.

Hier zie je de inhoud beter: de instructies om het boekje te maken, 1 voorgevormde omslag, 15 vellen papier die later 60 pagina’s gaan opleveren in het boekje, 2 langwerpige overwegend blauwe vellen papier ter decoratie van de omslag, een naald en twee stukjes draad.

De instructies (het was vanmorgen nog een beetje donker en slecht weer).

Ik heb de afmetingen van de kartonnen omslag even genoteerd.
Nu zal mijn handschrift niet voor iedereen te lezen zijn, dus daarom deze verduidelijking:

De rechterkant heeft een omslag waarvan de helft die ingeklapt moet worden, korter is dan aan de linkerkant. Maakt niet uit. Als je eenmaal snapt hoe je dit model in elkaar moet zetten dan kun je een volgende keer dit model naar eigen idee maken.

De afmetingen van de stroken decoratief papier.
2 decoratieve stroken papier.
7 bij 17 centimeter
Daarnaast een naald en 2 stukken gewaxed koord.
Lengte van het koord 42 centimeter lang

De afmetingen van de bladen papier die uiteindelijk de bladzijdes van het boek gaan worden. Nu kan het werk beginnen.
15 Blaadjes papier -> 60 bladzijden: 19,4 breed bij 14,1 hoog.
De breedte van iedere bladzijde (de helft van 19,4 is 9,7 cm) is
net iets korter dan de uiteindelijke omslag
waardoor het papier straks mooi in de kaft zit

Vanochtend gevonden en inmiddels opgegeten.

Vandaag al weer aan mijn blogboekje gewerkt.
Ik ben nu over de heldt.
Nog 6 bladzijden te gaan.

Ook in Malaga is het maken van boekjes
niet aan mijn aandacht ontsnapt.
Zo heb ik in een museum een setje gekocht (little book kits)
waarmee ik een boekje moet kunnen maken.
Daarnaast heb ik in het CAC (Centro de Arte Contemporaneo de Malaga)
papier gekocht met het doel daar een boekje van te maken.

De volgende tekst staat op het etiket:
El Papel Eskulan se elabora desde 1980 para ser soporte de obra grafica, grabado, litografia, serigrafia; ademas de acuarelay guache.
Los pliegos de Eskulan, utilizador por numerosos artistas, estan colgados en museos como el Guggenheim (BIO y NYC) y Reina Sofia, pasando por el MOMA.
Comprando este papel participas en la puesta en marcha de un proyecto ejemplo de empresa social y sostenibilidad.
Quieres formar parte?
Mijn (en Google Translate) vertaling daarvan is:
Het Eskulan papier wordt geproduceerd sinds 1980 voor de ondersteuning
van grafisch werk, graveren, lithografie, zeefdruk; naast ook aquarel en gouache.
De vellen van Eskulan worden gebruikt door tal van kunstenaars
en de resultaten hangen in musea zoals het Guggenheim (Bilboa en New York)
en Reina Sofia, voorgegaan door MOMA.
Door aanschaf van dit papier ondersteun je de uitvoering
van een voorbeeldproject van sociaal ondernemen en duurzaamheid.
Je wilt meedoen?
Er schijnt een link te zijn tussen dit papier en de organisatie
http://www.funlag.org van een Nobel prijs winnaar (Vrede in 2006)
Muhammad Yunus oprichter
van micro-krediet bank Grameen Bank.
Maar de web site is wat vaag en de bank krijgt nogal wat kritiek.
Maar dat heb ik pas vandaag gezien.
Op de MOMA website zie ik het papier niet.
Neemt niet weg dat het 100 % recyclebaar en ecologisch papier is.