Deel 44.
In mijn dagboekje heb ik toen het volgende geschreven:
Zondag 23 december.
Ook vandaag gaan we er te voet op uit.
Het zal niet lukken om in 2 dagen alle, prachtig gerestaureerde
monumenten van Mandu te zien,
maar we komen een heel eind.
Het is overigens koud in India.
Wij zijn nu in Madhya Pradesh.
De hoofdstad van deze staat is Bhopal en daar was het -7,6 graden Celcius.
Gelukkig zitten we daar ver vandaan.
—
Ik heb het vandaag nog eens opgezocht.
De afstand is kilometers was niet zo groot.
Wel in temperatuur.
Het is 280 kilometers, 5 en een half uur rijden.
—
‘The early bird catches the worm’ is de Engelse gezegde: de vroege vogel vangt de worm. Hier is het volgens mij een vlieg.
Nog zomaar een vogel in de tuin van het hotel.
Het was er zo heerlijk rustig. Haast on-Indiaas.
We zijn in de plaats Mandu. Die plaats ligt in de staat Madhya Pradesh.
Een van de monumenten heeft een speciaal toegangsbord gekregen.
Een prachtig klein gebouw maar helaas nogal beklad.
Het gebouw heeft 1 echte ingang en drie schijningangen. Bij de schijningangen ziet de gevel eruit alsof het een ingang is maar het is gewoon een muur.
The tomb of Roza; het graf van Roza. Detail van een geschilderd bord bij het eerder getoonde gebouw.
De Engelse tekst van het bord. Helaas op de foto op deze grootte niet leesbaar. Hieronder volgt de tekst.
The Tomb of Roza (Roza of Khadija Bibi): This is the tomb of Khadija bibi, the lady sufi saint. After her death, she was cremated in this tomb. The Kalma is inscribed in Arabic script on the four graves. she has been described in great details in the book Gulzar-e Abrar written by Gausi Sattari in which she has been called the only lady sufi saint of Mandu. The huge tomb is made of black stone and lime. In the West, there is an entrance gate. On the other three sides, there are windows with screens which seem like gates. Red stone has been used in the entrance and the other three gates. Walls are plastered with lime. On the outside, eaves are based on the brackets which are decorated with lotus in the center. In front there is a basement and a ruined mosque is in the back. A bawari is also there in the front.
Buiten het fysieke bord dat ik heb gefotografeerd
kan ik op internet maar 1 bron vinden waarop in het Engels
over deze tekst gesproken wordt.
De tekst op internet en die van het bord komen niet 100% overeen.
Dus vertalen zonder fouten is voor mij niet mogelijk.
In de tekst wordt het boek Gulzar-e Abrar genoemd.
Het is geschreven door Gausi Sattari rond 1600.
Het beschrijft de levens van sufi heiligen.
Het boek is op internet te lezen als je Urdu kunt lezen.
De schrijver wordt daar ‘Muhammad Ghosi Shattari Mandavi’ genoemd.
De grafmonumenten in het gebouw.
De prachtige tekst op de monumenten.
We gaan weer verder, Hathi Mahal, bij de afslag rechts.
De zijkant van een modern huis in Mandu.
Koepel van een ander grafmonument en moskee verder op.
Aan het eind van het pad vinden we Hathi Mahal. De restanten zoals die er nu staan zijn een soort gebouw in een gebouw.
Gelijk naast de Hathi Mahal ligt een kleine akker. aan het eind van de akker nog een muur die misschien ooit bij de Hathi Mahal gehoord heeft.
Terug bij het monument dat je ook kunt beklimmen.
Zo zien de koepels op dak er uit.
Deze foto is een beetje omgebouwd. Op de originele foto zitten deze vogels op dezelfde telefoonkabel.
