Een dergelijk stencil kon een goed begin zijn van een werk in de grotten: Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Stecil of a Buddha figure, Mogao Cave 17, 9th – 10th century.
Sketch of Protective Deities, Mogao Cave 17, 10th century. Een beschermheilige.
Dong Baode the painting guild manager, Mogao Cave 17, 10th century.
Drawing of a Buddhist Deity, Mogao Cave 17, 10th century.
Wat een schitterende tentoonstelling.
Op de tentoonsteling in de British Library waren ook een
aantal ‘voorwerpen’ aanwezig.
Ik heb geen goede andere naam voor deze diverse verzameling
van voorwerpen:
Londen, British Library, A Silk Road Oasis. Een modern kunstwerk: Xie Xiaoze, Rain of languages (Buddhist sutras), part of Amber History Series, 2003.
De foto van de Daoist priest Wang Yuanlu ken ik. Maar ik had er niet bij stil gestaan dat die foto in een regulier foto-album met nog meer foto’s bewaard werd. Marc Aurel Stein, Stein’s photo album, Mogao Caves, 11 June 1907.
Rechts de foto van Wang Yuanlu. Deze priester ontmoet Stein bij de grotten. De priester treedt dan op als beheerder van de grotten.
Zou dit een motief zijn dat na te maken is…….Paper cut flower, Mogao Cave 17, 5th – 10th century.
Tibetan tantric ritual implement, Mogao Cave 17, 9th – 10th century. Helaas was bij deze voorwerpen niet veel detailinformatie aanwezig.
Carved wooden figure of Budha, Mogao Cave 17, 9th century.
Ik dacht dat ik hiermee de tentoonstelling helemaal de revue
had laten passeren maar dat klopt niet.
Er volgen nog een paar berichten.
De eerste afbeelding heeft me vandaag een hoop tijd gekost.
Op de tekst bij de scroll staat:
‘The last diagram, featuring a tortoise, tells how to locate
lost items, animals or individuals’.
Maar de afbeelding lijkt me eerder een kikker dan een
schildpad. Ik wilde het zeker weten en daarvoor wilde ik
het boekje van Mélodie Doumy inzien.
‘A Silk Road Oasis’.
Maar voor mijn vakantie heb ik mijn huis te goed opgeruimd.
Na drie keer zoeken, heb ik het gevonden.
Het boek met de afbeelding, die ik om meerdere redenen nodig had.
Daar staat op pagina 56:
‘It features a tortoise or frog, whose body parts (head, ear,
arm, armpit, foot and tail) can be matched to the time when
something was misplaced: for example, ‘If it was lost on the
day of the ears, then even if you come across it while out
searching, it will not be beneficial to get your hands on it’.’
Een kikker dus.
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Tibetan divination scroll, Mogao Cave 17, 9th – 10th century. De kikker moet veel goedmaken want de foto van de scrol even verder op is niet best.
Dit is het boekje waarover ik het hierboven heb: Mélodie Doumy, A Silk Road Oasis – Life in ancient Dunhuang.
Dit is een voorbeeld van een van de ‘Circular charts’, misschien die voor marriage aatching.
A bilingual manuscript, Mogao Cave 17, 9th century. De tekst in rood is de Tibetan Lankavatara Sutra, in zwart in het Chinees een commentaar op de tekst.
Het document is gevouwen alsof het een soort van harmonica is maar de gaten in de tekst suggereren dat de bladen op die plaats met elkaar verbonden waren met een koord.
Een enorm document (veel bladen en grote bladen): The perfection of wisdom sutra, Mogao Cave 17, 9th century.
De administratie voor Ke’u Monley, the official scribe, Mogao Cave 17, 9th century.
Achter in de ruimte liep je tegen een muur van perkamenten boekrollen.
Het was een soort van scheiding tussen de boeken/documenten en een aantal
‘voorwerpen’. Die voorwerpen komen snel aan bod in mijn laatste
bericht over deze tentoonstelling.
De tentoonstelling is deze week nog te zien in Londen.
Heel erg de meoite waard.
In een reeks berichten geef ik hier mijn indrukken.
Dit bericht begint met The Fortune Teller – De Waarzegger.
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Shenzhi the Yin and Yang Master, Mogao Cave 17, 801.
Observing clouds and stars, Mogao Cave 17, 649 – 700.
‘Obseving clouds and stars’, a total view of the document.
An official almanac, Mogao Cave 17, 978: Taisui.
Dice divination, waarzeggen met een dobbelsteen, Mogao Cave 17, 930 rr 942. Wat een bijzonder mooi schrift.
4-4-2.
Vervolg van de tools voor diplomaten in het Dunhuang van vóór 1000.
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Accounts of goods, Mogao Cave 17, 979 – 982.
Chinese – Khotanese phrasebook, Mogao Cave 17, 10th century.
Old Tibetan annals, Mogao Cave 17, 9th – 10th century. Blijkbaar slaat ‘old’ meer op de oud-Tibetaanse taal dan op de leeftijd van het document.
Mélodie Doumy, A Silk Road Oasis – Life in ancient Dunhuang.
Dunhuang is een oase in een woestijn.
De laatste oase als je vanuit het China van het jaar 100 – 1000
naar het westen wilt reizen.
De zijderoute liep via deze plaats.
Daarnaast was de route via Dunhuang ook de veiligste als je
naar India wilde reizen om zaken te doen of om diepere kennis
over het Boeddhisme op te doen.
Zo’n snijpunt tussen landen vraagt om handelaren, mensen die
meerdere talen spraken en schreven en diplomaten.
Daarom gaat een deel van de tentoonstelling
‘A Silk Road Oasis – Life in ancient Dunhuang’
over diplomaten.
Hier vond ik nog een beschrijving van de tentoonstelling in het Engels.
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Scroll in Sanskrit and Khotanese,
Mogao Cave 17, 943.
Ca Kima-sana, The multilingual envoy, Mogao Cave 17, 982.
Indian medica text in Khotanese, Mogao Cave17, 10th century.
Een van de onderwerpen van de tentoonstelling, die nog te zien is
in de British Library, is de aanwezigheid van grote groepen
vrouwelijke religieuzen. Soms meer dan mannelijke.
Dan gaat het vooral om Boeddhistische kloosterlingen.
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Rules of a womens association, Mogao Cave 17, 959. Als ik de jaartallen zie bij de documenten of het drukwerk moet ik steeds twee keer kijken (van verbazing).
Buddhist discipline for nuns, Mogao Cave 17, 543.
Onderstaande tekst vat nog eens samen wat de boodschap is
bij de tentoongestelde stukken over vrouwelijke kloosterlingen in Dunhuang.
In dit deel van de tentoonstelling ligt de focus op de kloosters
voor nonnen in Dunhuang.
Je zult zien dat het uitwisselen van ideeën over religie gepaard
gaat met substantiele aantallen mensen die zich voor de religie
(Boeddhisme bijvoorbeeld) inzetten.
De boeken, documenten en andere werken hebben daar betrekking op.
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Deng Ziyi, the novice nun, Mogao Cave 17, 10 June 914.
A nun’s will, Mogao Cave 17, 865.
Votive painting, Mogao Cave 17, 9th – 10th century.
Register of nuns, Mogao Cave 17, 10th century.
In het volgende bericht rond ik dit onderwerp af om
naar het volgende onderdeel van de tentoonstelling te gaan.
Wat ik erg interessant vond was dat in Mogao Cave 17 een
compeet, gedrukt boek was, veel ouder dan de gedrukte boeken
in het Westen. Een copie van de Diamond Sutra.
Die zag ik op de tentoonstelling voor het eerst in het echt.
Je kunt hem nog gaan zien tot en met 23 februari.
Het gaat om een boekrol die begint met een afbeelding:
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Printed Diamond Sutra, Mogao Cave 17, 11 May 868. Je leest het goed: ongeveer 500 jaar voor Gutenberg.
Hier ligt de rol. De afbeelding bevindt zich aan het begin. Op de foto bovenaan. Je ziet de rol hier van opzij.
Stamped Buddhist figures, Mogao Cave 17, 5th – 10th century.
Lei Yanmei, the woodblock-carver, Prayersheet.
Lei Yanmei, the woodblock-carver, Booklet.
Tot zover de techniek.
Het eerste bericht over deze tentoonstelling in de British Library
was het eerste deel van de inleiding.
Dit bericht bouwt daar op voort.
Je krijgt ook een idee van de issues waar je mee te maken krijgt
als je documenten of voorwerpen achter glas op de foto wilt zetten.
De breedte van wat er gevonden is in Mogao Cave 17
blijft verbazen.
We hebben natuurlijk geen foto’s van negende eeuw China.
Maar wat denk je hier van:
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, Sketches of the Maitreya Sutra’s paradise, Mogao Cave 17, 9th – 10th century. Het bewerken van de velden – ploegen.
Een monnik preekt.
Bidden bij een tempel.
Als je een handelsplaats bent en je wilt verkopen, dan moet je wel de talen beheersen. Rubbing of a multiingual stele, Mogao Caves, 1907.
Miwnay, the abandoned Sogdian wife, Dunhuang Limes, 313 – 314.
Letter from a Christian priest, Mogao Cave 17, 884.
De ‘Zijderoute’ is een begrip waar we in het Westen
weinig bij stilstaan.
Je zou haast denken dat we het verdringen.
Het geeft namelijk een positief beeld van handel, van migratie,
van landen in het oosten.
Het Britisch Museum heeft het onderzocht en er een grote
tentoonstelling aan gewijd.
De British Library bleef niet achter.
De British Library heeft in haar collectie oa de Stein Collection.
Een verzameling met onder andere werken uit Cave 17.
Vlak bij de Chinese stad Dunhuang ligt een complex met Boeddhistische
grotten die een rol speelden in de verbreiding van het Boeddhisme
van India naar China en Japan.
Door omstandigheden is 1 grot lang afgesloten geweest. Cave 17.
We kenden lange tijd het bestaan van de grot niet meer.
In de grot lagen documenten, boeken en allerlei ander materiaal
dat in Dunhuang ontwikkeld is tussen de 4e en 11e eeuw.
Onder andere het oudst bekende, gedrukte boek: de Diamond Sutra.
De grot is herontdekt door een Chinese monnik en tussen 1906 en
1909 door onder andere de Hongaars-Engelse Aurel Stein.
Zijn collectie wordt beheerd door de British Library.
Voor het eerst in heel lange tijd is er in de British Library
een tentoonstelling te zien over de boeken, manuscripten,
documenten enz.
De titel van de tentoonstelling is: A Silk Road Oasis – Life in ancient Dunhuang. Ik ben, na vorig jaar zelf in Dunhuang te zijn geweest, gaan kijken naar de 50 voorwerpen die er werden getoond. De tentoonstelling opende met het schetsen van de omstandigheden in Dunhuang.
Dunhuang was een vooruit geschoven Chinese post. Een van de grensstreden die het meest naar het westen lag. Hier haalde je nog eens goed adem voor je naar het westen ging of kwam je op adem om na de woestijn verder te reizen naar het oosten. Voeg daar aan toe de stroom van mensen en ideëen (bijvoorbeeld in de vorm van boeken) vanuit India die het Boeddhisme verspreidden.
Londen, British Library, A Silk Road Oasis, earthenware figure, China, 7th – 10 century. De Sogdiërs waren een groep handelaren die zich in Dunhuang vestigden. Maar het beperkte zich niet tot deze groep. Dunhuang was een smeltkroes.
An ancient Iranian prayer, Mogao Cave 17, 9th century. Dit document is een voorbeeld van de breedte (van onderwerp en geografie) en belang van de voorwerpen gevonden in Dunhuang.
News of turmoil on Central China, Dunhuang Limes, 313 – 314. Zoals hieronder te lezen is geeft het document aan dat onrust in China (overvallen door de Hunnen) leidde tot hongersnood. Heel actueel: de oorlog in Oekraine leidde tot voedselproblemen in Noord-Afrika. Politiek raakte het nog veel verder.
Hemp shoe, Dunhuang Limes, 1st – 2nd century. Dunhuang was niet alleen een cultureel schakelpunt, het was ook een belangrijke knoop in de militaire verdedegingslinie van China.
Bij de tentoonstelling verschijnt ook dit boek dat alle voorwerpen van de tentoonstelling nog eens in het juiste perspectief zet. Mélodie Doumy, A Silk Road Oasis – Life in ancient Dunhuang.
Volgende keer verder met de intro.
Afgelopen week was ik in Londen voor een paar dagen.
Aanleiding was de grote tentoonstelling over de
zijderoute in het Britisch Museum:
“Silk Roads”.
Tegelijkertijd was er een kleinere tentoonstelling in
de British Library. Klein maar niet minder groots.
“A silk road oasis – Life in ancient Dunhuang”.
Bij beide tentoonstellingen verschijnt een catalogus
en die van “A silk road oasis” heb ik intussen gelezen.
Mélodie Doumy, A silk road oasis – Life in ancient Dunhuang, British Library. Mélodie Doumy is de Lead curator van de Chinese Collections (Marc Aurel Stein en August Friedrich Rudolf Hoernle) en International Dunhuang Programme manager bij de British Library.
Ten aanzien van ons koloniaal verleden hebben veel westerse landen
een geschiedenis waar vraagtekens bij te zetten zijn.
Zo was Aurel Stein een Hongaars-Britse archeoloog die onder
andere expedities ondernam, betaald door Engeland en India,
in Noord-West China.
Daar kocht hij tienduizenden manuscripten en gedrukte teksten,
(beschilderd) textiel en kleine voorwerpen van de zelfbenoemde
beheerder van het grottencomplex bij Dunhuang. Voor een peuleschil.
Bijzonder daarbij was dat het ging om stukken uit een grote (Grot 17)
die ook wel de ‘bibliotheekgrot’ wordt genoemd, waar deze stukken
honderden jaren afgesloten hebben gelegen.
Een echte tijdscapsule. Onbekend tot aan dat moment voor Chinese
of andere wetenschappers.
De stukken op de tentoonstelling zijn vooral uit deze grot afkomstig.
In de catalogus staat 52 stukken beschreven.
Daar zitten heel bijzondere exemplaren bij (als ze dat al niet allemaal
zijn).
Printed Diamond Sutra, Mogao Cave 17, 11 may 868, Or.8210/P.2. Het oudste, complete gedrukte boek dat gedateerd is.
Aan de tentoonstelling ga ik nog een aantal berichten wijden.
Voor nu ging het me vooral om de catalogus.
Het is een heel goed leesbaar boek over Dunhuang geworden.
Het laat zien hoe contacten tot stand kwamen met mensen die
verschillende talen spraken en verschillende belangen hadden.
De zijderoutes speelden een belangrijke rol in het uitwisselen van
ideeen, niet in de laatste plaats van religieze denkbeelden.
De tentoonstelling is net als de catalogus opgebouwd rond
thema’s als de onderwerpen, het kloosterleven van vrouwen,
de technische aspecten van boekproductie (van materiaal
naar talen en schrijfwijze, het kopieëren van teksten,
drukken, illustreren, binden, enz), werk op textiel en
de relatie tot de decoratie van de Mogao caves.
“Life in ancient Dunhuang” is dan misschien wat sterk
uitgedrukt maar de tentoonstelling geeft wel een goed beeld
van de diversiteit van het materiaal.
Jammer dat dit materiaal niet meer/vaker permanent beschikbaar
is met toelichting op de context van het materiaal,
zoals dat nu wel in de tentoonstelling en in dit boek gebeurd.
Het digitaliseren van al dit materiaal is een goede en
noodzakelijke stap naar de toekomst maar de directe
confrontatie met het materiaal voegt voor mij toch nog
steeds heel veel toe.
De tweede catalogus heb ik nog niet gelezen. Daar heb
ik slechts door heen gebladerd. Dus wellicht later
meer daarover maar al wel vast een afbeelding.
Sue Brunning, Luk Yu-ping, Elisabeth R O’Connell, Tim Williams, Silk Roads, The Britisch Museum. Let op de ‘S’ aan het eind van Silk roads. Die letter maakt een heel verschil. Schitterende tentoonstelling!
De laatste avond in Xi’an loop ik nog even wat rond.
De Bell Tower en de Drum Tower kunnen je dan niet ontgaan.
Dus nog een paar foto’s maar echt maar een paar.
De Bell Tower ligt in het midden van een verkeersknooppunt. Om het voor voetgangers veiliger te maken is een een soort van ring van voetgangerstunnels. Aan een kant is een soort van verlaagd plein gemaakt waar veel winkels aan liggen. Vandaar kun je ook direct naar de Drum Tower. Hier zie je vanaf het verlaagde pleint de Bell Tower.
Deze laatste foto is dan de Drum Tower.
Ergens tijdens mijn wandeling maakte ik deze foto van een kraampje. Deze mevrouw was blijkbaar erg moe.
In een winkel zag ik deze doos staan. Geen idee wat het is maar volgens Google translate is dit ‘Bonentaart’ of ‘Bonencake’. Ik hou het op tofu.
Op naar Shanghai.
Het laatste deel van mijn foto’s in Beilin museum in Xi’an.
Het is 27 september 2023.
In dit bericht een paar foto’s over de collectie kalligrafie.
Meerdere zalen/gebouwen worden gevuld met steles, groot en klein,
van allerlei dynastieën. Kalligrafie in in de Chinese en Japanse
cultuur een serieuze kunstvorm. In het westen kwam het
eigenlijk niet veel verder dan de hobby van een schoolmeester of
het moet het moderne werk van Cy Twombly zijn.
Maar de verzameling van Beilin museum is veel breder.
Deze foto geeft een overzicht van de manier waarop de steles worden bewaard en tentoongesteld. Ze staan zij aan zij. Er wordt geen ruimte onbenut gelaten.
China, Xi’an, Beilin, Pieces of stone dragon, Tang Dynasty (618 – 907).
Beilin, Stone lion, Tang Dynasty (618 – 907), the Wu Village of Liquan County, Shaanxi Province, #notalion.
Beilin, Li Shou mausoleum, circa 630, Tang Dynasty, unearthed in 1973, Sanyuan County, Shaanxi Province.
Beilin, Pictorial stone on tomb gate, Mid Eastern-Han Dynasty, about 100 AD, unearthed in No 2 Guanwang tomb, Mizhi County, Shaanxi Province.
Stel je het romantische beeld voor: de held (John Wayne) rijdt te paard een stoffige stadje binnen. Recht op de saloon af. Voor de saloon is er een plaats om je paard te parkeren en vast te leggen aan een dwarsboom. In China gebruikte men er blijkbaar deze ‘hitching posts’ voor. Beilin, Hitching post, Ming or Qing Dynasty, 1368 – 1911.
Nog meer voorbeelden van steles met kalligrafie in het Beilin Museum.
Beilin, Panorama of Taihua Mountain, 39th year of the Kangxi period, Qing Dynasty, 1700, Jia Li.
Steles op grote schildpadden.
Bij de ingang van het museum.
Beilin, Jingyun Bell, 2nd year of the Jingyun period, Tang Dynasty, 711, composed and calligraphy by Emperor Li Dan.
Beilin, Ostrich, 6th year of the Huichang reign, Tang Dynasty, 846, Duan Mausoleum of Wu Zong Emperor (LiYan), Sanyuan County, Shaanxi Province.
Bij het museum kon ik niet achterhalen wat dit was, van wie dit was en wanneer het gemaakt is, maar ik vond het mooi. Ik kan me zo voorstellen met deze afbeeldingen een boekje te maken.
Tijd voor de laatste avond in Xi’an. Morgen Shanghai.
Daar gaan de komende berichten over.
Ik geef het toe: ik was moe en er waren heel veel Buddha-beelden.
Uiteindelijk verschenen er maar 5 op een foto.
Maar zr zijn de moeite waard.
De verzameling Buddha’s is zo interessant dat een bezoek aan
het Bos van de steles alleen daarom aan te raden is.
Alleen bij de eerste stele in dit bericht toon ik ook de tekst van het verklarend bord. Er zijn twee zaken waar ik niet zeker van ben: 1. de stele is gedoneerd en hoe schrijf je die naam nu correct met hoofdletters? 2. dit beeld is onderdeel van de ‘Old Beilin collection’. Dan vraag ik me meteen af wat de nieuwe collectie is. Maar goed. China, Xi’an, Beilin, Sculptural stele, donated by Tian Lian Kuan, Northern Wei Dynasty, 386 – 534.
Sculptural stele, donated by Sixty Followers, 2nd year of Xiping, Northern Wei Dynasty , 517, unearthed at the Primary school in Fuping County, Shaanxi Province, in 1960.
Thousand Buddha sculptural stele of Shakya Duobao 9=Buddha), Western Wei Dynasty, 535 – 556.
Sculptural stele, donated by Lü Jianchong, 3rd year of Jiande, Northern Zhou Dynasty, 574.
Standing Buddha, Northern Zhou Dynasty, 557 – 581, unearted in the Wanzi Village, Baqiao District, Xi’an City, 2004.
Er stond nog een uitgebreide tekst bij dit beeld, of beter,
bij de beeldenreeks waarvan dit een van de beelden was.
De foto toont niet heel de tekst dus beperk ik me hier
tot de eerste regels:
In 2004 werden 5 grote, staande Buddha’s gevonden, samen met 4 beelden met een lotus/leeuw-voet. Ze dateren uit de Northern Zhou Dynasty. Ze zijn gevonden bij een steenfabriek in Wanzi Village, Baqiao Distict, Xi’an.
De afbeelding hierboven is dan dus één van de vier beelden
op een lotus/leeuwen-voet.
Dit bericht is een soort van inleiding op een paar
berichten over het Beilin Museum in Xi’an.
Het museum is een aantal gebouwen bij elkaar. Al die
gebouwen bevatten steles, gedenkstenen (als dekt dat
Nederlandse woord niet helemaal de lading).
China, Xi’an, Beilin, Forest of stone steles. De verzameling bestaat al meer dan 900 jaar!
Beilin, Daxia stone horse, Daxia Dynasty, 424.
Beilin, Stele of Anxi Prince Shengde, Yuan Dynasty, 1277.
Beilin, Stone-base classics on ‘Filial Piety’, Tang Dynasty, 745.
Deze putdeksel heeft niets te maken met al deze bijzondere, oude steles, behalve dan dat deze putdeksel in het Beilin museum lag en ik de tekening mooi vond.
Als je het museum uit loopt zie je de grafheuvel weer. Je herkent de situatie meteen van de maquette. China, Shaanxi Province, in de buurt bij Xi’an, Yangling Mausoleum of Han.
Als een vorm van landschapskunst liggen aan de voet van de grafheuvel, aan het begin van de burial pits, grote stenen met inscripties. Ze leggen het nummer van de pit en de grootte vast.
Pit nummer 4, located from south to north.
The outer burial pits of the Emperor’s Graveyard.
There were altogether 86 outer burial pits in the Emperor’s graveyard,
of which 81 were radiating around the tomb and 5 were located in the
northeast of the cemetery.
Each pit was composed of a long strip-like pit and a slope passage
leading to the tomb chamber.
The interior of the pit was built with square timbers to form a tunnel space for grave goods storage.
11 of the outer burial pits on the northeast side of the tomb
were excavated with a rich variety of artifacts unearthed
including wooden chariots and horses, painted terracotta figurines,
painted pottery, animals, various daily utensils, farming tools,
grain, and above all the world’s earliest known tea.
According to some disclosed seals such as ‘Seal of Royal Administrator’,
‘Seal of Palace Meal Administrator’, ‘
Seal of Palace Meal Assistant Administrator’,
Seal of Palace Affairs Administrator’ and ‘
Seal of Administrator of Imperial Harem’,
archaeologists believe the outer burial pits of the Emperor’s Graveyard
resembled Jiu Qing, the supreme government officials
and the affiliated institutions in the Western Han Dynasty.
Op een afstand van de grafheuvel staat een gebouw. Het blijkt een overkapping te zijn van de restanten van een van de vier poortgebouwen. De poortgebouwen hadden een soort van toren. De poortgebouwen waren verbonden met een muur. The Gate-Tower Platform.
De gebouwen zijn op maat gemaakt. Ze hebben wat last van duiven, vandaar de netten. Het is niet zo eenvoudig voor te stellen wat je ziet. Maar net als bij de Chinese Muur bestond de kern van het poortgebouw uit aangestampte aarde. Zo heb ik het tenminste begrepen. “The South Gate Tower of Han Yangling Mausoleum is called Zhuque Gate. It features two sets of tri-platforms, which represent the supreme authority of emperors in ancient China. Zhuque Gate is the oldest, the largest, and the most superior gate tower that has been found in imperial mausoleums.”
In het complex was ten minste een kamer. daarvan zijn de contouren van de vloer nog te zien. The inner room.
Zo ziet de overkapping van de Zhuque Gate er uit de verte uit.
Terug naar de taxi.
De manier waarop de grafvondsten werden tentoongesteld,
in de sleuven waar ze gevonden zijn, net als bij het
Terracotta Army, maar de uiteinden van de sleuven waren
voorzien van glas waar je als bezoeker over kunt lopen.
Dat draagt enorm bij aan de ervaring. De voorwerpen zijn
natuurlijk veel kleiner dan de beelden van het Terracotta Army
en daarom kan het ook.
Waar je bij het Terracotta Army de beelden van voor,
van opzij en vanachter kunt zien, is dat hier veel minder
het geval. De afstand blijft ook groter vandaar ‘de rode hal’.
Als ik de teksten goed begrijp waren de veel van deze beelden aangekleed met kleding van stof. Het maakproces liet men verder op in het museum zien.
Pit number 18 E.
Voor een liefhebber van thee een belangrijke plaats! Pit number 15 E. De plaats waar de vroegste theebladeren zijn opgegraven.
Elk voordeel heeft een nadeel: het feit dat je de voorwerpen in hun natuurlijke omgeving ziet betekent ook dat je ze niet van alle kanten kunt bekijken.
De rode hal (mijn eigen naam) was de laatste zaal van het heel verrassende museum.
Volgens mij was er geen informatie bij deze paarden en de strijdwagen. Maar mooi om te zien is het zeker.
Om het maakproces van de poppen uit te leggen beginnen ze met twee vondsten. Op basis van de vondsten is het maakproces gereconstruceerd. Dat illustreren ze met een paar voorbeelden.
Pop met gereconstrueerde kleding.
Moderne reconstructie van een pop.
Levendige aardenwerk beelden van dieren uit de Westelijke Han-dynasty (206 voor Christus – 8 na Christus).
Het bezoek aan het Han Yangling Mausoleum rond ik af boven de grond.
Dan loop ik nog rond de grafheuvel en bij de restanten van een
van de poortgebouwen langs.
De foto’s daarvan volgen in het volgende bericht over Argus in China.
Op vakantie wil ik graag veel zien.
Veel nieuwe dingen als dat kan.
Ik bereid me voor maar niet dat er geen verrassingen meer zijn.
Dus toen ik besloot naar China te gaan wist ik dat er in en om
Xi’an meer te zien was dan het Terracotta Army.
Maar Yangling Mausoleum of Han of Han Yangling Mausoleum
bleek een enorme verrassing:
een ondergronds museum waar je zoms over de archeologische
vindplaats loopt op een glazen vloer. Onder je voeten liggen
de artefacten, de opgegraven voorwerpen.
Heel indrukwekkend.
Het Han Yangling Mausoleum is wat er over is van het graf
van keizer Jingdi. Bij elkaar zijn er twee grafheuvels,
Ik bezicht er een. Die grafheuvel ligt/lag op een ommuurd
terrein met poortgebouwen. Haaks op iedere zijde van
de grafheuvel liggen sleuven (pits) met daarin grafvondsten.
China, Shaanxi Province, Xianyang (in de omgeving van Xi’an), Han Yangling Mausoleum voor Emperor Jingdi en zijn vrouw Wang.
Hier zie je een voorstelling (bovenaanzicht) van de grafheuvel (in het midden, de afgetopte piramide-vorm) met haaks op iedere zijde sleuven. Om het geheel een muur met op de assen van de windrichting openingen met ‘poortgebouwen’.
Deze maquette geeft het beeld van hoe het graf er waarschijnlijk uit gezien heeft. Het eerdere bovenaanzicht en de maquette zijn niet op precies dezelfde manier gefotografeerd dus de noordelijke richting op de maquette is anders dan op het bovenaanzicht.
Het ondergrondse museum. Deze grote hal geeft een beeld van veel archeologische plaatsen: een beetje opgezet als een amusementspark. Maar wat er te zien is was indrukwekkend.
De loopruimte van het museum doet ondergronds aan. In werkelijkheid ligt het, denk ik, voor een klein deel boven het maaiveld. Je ziet de verschillende sleuven naast elkaar liggen, verlicht. In de eerste sleuf, iop de voorgrond, zie je wat aardewerk potten staan.
En zo kijk je dan in Pit nummer 21 E.
Afdrukken van dieren en strijdwagens. Pit nummer 20 E.
Volgend bericht meer.
De foto’s in het bericht van vandaag zijn van 26 september 2023
gemaakt. Dus ik beleef voor een tweede keer plezier
aan de reis.
Heel bijzonder beeld voor mij. Deze grafbewaker had ik zo niet eerder gezien. China, Shaanxi Province, Qianling Museum, Tri-color glazed, monster-shaped, tomb guardian, Tang Dynasty (618 – 907), unearthed in the tomb of Prince Zhanghuai.
Qianling Museum, Tri-color glazed pottery, Military officer, Tang Dynasty (618 – 907), unearthed in the Tomb of Prince Zhanghuai.
Een groot graf. Indrukwekkend. Qianling Museum, Stone coffin and linear engravings on stone. Tomb of Princess Yongtai.
De graveringen in het steen stellen mensen, dieren en planten voor.
Detail van de Stone coffin of Princess Yongtai.
Qianling Museum, Gilded bronze door knocker, Tang Dynasty (618 – 907), unearthed in the tomb of Prince Zhanghuai.
Qianling Museum, Mural paintings from Tang Dynasty tombs.
Er was een gebouw met een soort van tableau vivants zoals hierboven: Keizering Wu Zetian bepaalt de strategie.
Qianling Museum, Figurine of painted pottery, Loaded camel, Tang Dynasty (618 – 907), unearthed in the tomb of Prince Zhanghuai.
Argusvlinder 