Hier de tekst van de boekkunstbeurs als introductie:
Op 11 en 12 november 2017 stond Pieterskerk in Leiden in het teken van het boek. Toen vond de jaarlijkse Boekkunstbeurs plaats, georganiseerd door de Stichting Drukwerk in de Marge en de stichting Handboekbinden.
Elke bezoeker van de beurs krijgt een in beperkte oplage gedrukte uitgave, speciaal voor deze beurs gemaakt. Op de beurs kan men hier een omslag bij uitzoeken, en de plano vellen onder professionele begeleiding inbinden tot een echt boekje. ….. In 2017 was grafisch vormgever Max Kisman verantwoordelijk voor een erotisch alfabet.
Dus een beetje laat maar op de dag dat ik de BoekKunstBeurs bezocht
bezocht ik ook het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden.
Ik heb het boekje mee naar huis genomen en het gisteren ingebonden.
Omdat iedereen dat op zijn eigen manier kan doen,
zijn de uitgaves uiteindelijk heel verschillend.
Dat van mij ziet er als volgt uit:
Dit is de nog niet ingebonden binnenomslag en een voorbeeld van het alfabet. Hier de letters W en O.
Ken je Max Kisman niet, waarschijnlijk wel maar ben je niet
bewust dat bijvoorbeeld het werk van hem voor de VPRO door hem gemaakt is.
De bio van ‘Beeld en Geluid’ zegt het zo:
Max Kisman studeert tussen 1972 en 1977 verschillende richtingen, waaronder typografie, illustratie, animatie en grafische vormgeving, aan de AKI in Enschede en aan de Rietveld Academie in Amsterdam. Na zijn afstuderen werkt hij voornamelijk als grafisch vormgever en typograaf, bijvoorbeeld voor de tijdschriften Vinyl, TYP/Typografisch Papier en Language Technology/Electric World.
In 1992 wordt Kisman benaderd door Bob Takes, hoofdontwerper bij de VPRO die een opvolger zoekt. Kisman neemt het aanbod aan, maar het is wel een uitdaging voor hem. Hoewel hij veel ervaring heeft opgedaan met digitaal ontwerpen (Desktop Publishing) heeft hij nog geen ervaring met het ontwerpen van bewegend beeld op de computer. Takes werkt zijn opvolger dus enkele maanden in.
Wat opvalt is dat Kisman het omroeplogo van Willem van den Berg niet gebruikt in zijn stationcalls en programmaintroducties. In plaats daarvan gebruikt hij het door hem ontworpen lettertype ‘Fudoni’ (een combinatie van ‘Futura’ en ‘Bodini’) om de naam van de omroep in weer te geven. Omdat hij dit heel regelmatig doet wordt dit als het ware een tweede VPRO-logo. Voor zijn televisievormgeving ontvangt Kisman twee prijzen: de Publieksprijs van de Design Awards Rotterdam voor de VPRO-ontwerpen in 1995 en de H.N. Werkmanprijs voor de stationcalls van het seizoen 1994-1995. Zijn stationcalls en programmaintroducties worden door de VPRO op twee video’s uitgegeven en zijn VPRO-ontwerpen worden opgenomen in de collectie van het Stedelijk Museum te Amsterdam.
Kisman houdt zich in de periode dat hij hoofdontwerper is bij de VPRO ook bezig met de ontwikkelingen van projecten onder de noemer ‘De Digitale VPRO’. Hieronder valt bijvoorbeeld de website die in 1994 on-line gaat en door Max Kisman en Mieke Gerritzen ontworpen is. Verder werkt hij als ontwerper en redacteur mee aan het programma Prima Vista (VPRO) waar ook de ontwerpers Rob Schröder en Lies Ros uit collectief ‘Wild Plakken’ bij betrokken zijn.
Kisman is vanaf 1994 ook art-director van tijdschrift Wired (voorheen Language Technology/ Electric World). Zo rond 1997 heeft Wired grootse multimediale plannen en Kisman vertrekt naar San Francisco om daar voor Wired-televisie en -internet te gaan werken. Verder gaat hij in San Francisco les geven en start hij zijn eigen type foundry op. Vanaf 2006 woont de ontwerper weer in Nederland en werkt hij onder andere als illustrator voor De Volkskrant.
Dit is mijn buitenkant van de buitenomslag, die het boekje krijgt.
Dit is mijn binnenkant van de buitenomslag. De instructie vertelt niet wat de voor- of achterkant is van de omslag. Ik vind het rood het best passen bij het boekje dat verder helemaal in zwart/wit is uitgevoerd.
De kettingsteek is een van de bindwijzes die wordt voorgesteld en die ga ik toepassen. Ik weet niet of ik die eerder al een keer heb gebruikt en om de instructie te testen eerst even een klein proefje gemaakt.
Dus even de gaatjes prikken.
Dan de kettingsteek. Volgens mij zat bij de beursuitgave ook een stukje draad maar dat heb ik in ieder geval niet meer. Ik heb zwarte draad gekozen omdat de rest ook helemaal in zwart/wit is.
Vervolgens heb ik het boekje een beetje bijgesneden. Dat is niet perse nodig maar dat vind ik mooier.
De instructie van Tine Noreille om het planovel te vouwen naar een buitenomslag, is helder. Dat was eenvoudig en dit is het eindresultaat. #Geni #Taal #XXX van Max Kisman.
Het boek heeft een tijdje onder bezwaar gelegen. Daar is het nu onder uit. Het opengeslagen resultaat.
Argusvlinder 