Haridwar in de avond: Aarti

Posted on juli 3, 2018 by Argusvlinder

In maart 2016 waren we weer in India.
Onze reis ging ook langs Haridwar waar op dat moment
de Kumbh Mela werd gehouden. Een feest voor Hindoes
dat iedere zes jaar plaatsvindt in een van de heilige plaatsen
in India. Deze keer dus in Haridwar.
De belangrijkste ghat, plaats met trappen naar de rivier,
hier de rivier de Ganges, heet Har Ki Pauri.

Op deze avond is er een Aarti, een ritueel met vuur,
gebed en gezang aan de rivier.

Aarti, vantussen de vele pelgrims.

Foto’s maken had vanwege de afstanden en de invallende avond niet zo veel zin. Dit is na de Aarti. Alle mensen zijn nog aanwezig.

Het vuur van de ceremonie wordt na afloop rondgedragen zodat mensen het kunnen benaderen/aanraken.

Nadat ik L weer teruggevonden had (we waren elkaar even kwijt in de drukte), bezochten we nog wat winkeltjes. In de avond zijn die zo sfeervol. We moesten ook nog wat eten.

Reclame van het restaurant. De betekenis ontgaat me maar het eten was goed.

Haridwar: Har Ki Pauri, met in de hoofdrol de Ganges.

Het is in de avond goed toeven aan de Ganges.

Door de langere sluitingstijd van de camera lijkt de Ganges wel bevroren.

Om bij Har Ki Pauri te komen moest je door de beveiliging. Maar later op de avond is die beveikiging niet meer aanwezig. De poortjes links zijn onbemand.

Het is avond in Haridwar. De dag zit er op.

Nog een keer een paar winkeltjes en de taxi standplaats voor riksja’s.

Aarti op Har Ki Pauri

Posted on juni 26, 2018 by Argusvlinder

Aarti is een Hindoe-ritueel.
Al eerder op deze vakantie woonden we een deel van
dit ritueel bij (in Varanasie).
Deze keer in Haridwar.
Het leukst voor mij is het samenkomen van al die mensen
en dan in het schemerdonker het spel met vuur.

We waren al een hele dag druk in Haridwar. We wandelden aan beide zijdes van het Gangeskanaal en tegen de avond gingen we naar Har Ki Pauri.

Het begon erg druk te worden en we besloten om op een van de ‘eilanden’ plaats te nemen, tussen de pelgrims.

De ‘gewone’ rituelen gingen gewoon door. Fascinerend te zien dat dit snel stromende Gangeswater de mensen trekt.

De stemming komt er in. Net als bij bedevaarten in Europa zijn er mensen die groepen begeleiden en enthousiasmeren.

Een offer op de rivier.

Even een plaatsje zoeken.

Het wachten duurde wel een tijdje maar dan kun je je ogen goed de kost geven.

Een beetje moeilijk te vertalen. Er staat zoiets als ‘Val niet voor een ander’ (vallen zou je uit kunnen leggen als iets negatiefs) ‘Maar sta samen op in liefde’. Nou ja, het is wel een heel ruime vertaling. Als iemand een betere poging wil doen. Ik hoor het graag.

Dan komen de kandelaars tevoorschijn. Dan zijn er al heel wat liederen en toespraken gepasseerd.

Har Ki Pauri: deze foto’s waren bedoeld als basis voor een panorama

Posted on juni 25, 2018 by Argusvlinder

In Haridwar, je weet niet wat je ziet.
Al die kleuren, al die mensen, al die rituelen.
Dus dan bedenk je dat het misschien leuk is om foto’s
te maken die later misschien kunnen dienen als
basis voor een grote panoramafoto.
Maar dat is er nog niet van gekomen.
Ik kan het basismateriaal hier natuurlijk al wel laten zien:

Haridwar, Uttarakhand, India.

Haridwar

Posted on juni 22, 2018 by Argusvlinder

Er zullen veel mensen zijn die denken al weer India?
Maar inderdaad.
daar kunnen wij geen genoeg van krijgen.
Haridwar was dan ook een hele speciale belevenis.

We zijn onderweg van het hotel, vlak bij het station,
naar Har Ki Pauri. Dé plaats in Haridwar voor de Hindoes.
Onderweg komen we van alles tegen.
Vooral veel winkels.

Zoals deze bakker.

Bak het in de olie.

Deze brug over de Ganges of het Gangeskanaal is versierd met een olifant.

Relaxen aan de rivier of rituelen aan de rivier of allebei?

Haridwar: the color red. Rood!

Een verkoper van kleine beeldjes. Ze liggen als een berg op zijn handkar.

Een kraam met prachtig uitgestalde groenten.

Twee leeuwen tussen het ander houtsnijwerk.

Een dubbelportret. Ze gaven uit zich zelf aan dat ze graag op de foto wilden.

Zie hoe breed de Ganges hier is. Dit is gelijk voor het hotel dat we eigenlijk geboekt hadden.

Dat hotel zit in dat roze gebouw: Ganga Lahari.

Deze afbeelding stond op een klein gebouwtjes langs de rivier. Wat je al niet met tekst kunt doen.

Deze beelden en reliëfs stonden in een hoek bij een brug met de meeste gezichten naar de Ganges.

Je kunt je haast niet voorstellen dat in de warme tijd deze rivier droog kan komen te liggen.

Bij Har Ki Pauri.

Een tempel op de ghats.

Dit is waar de pelgrims voor komen: een onderdompeling in het water van de Ganges. Ik ben er met mijn voeten in geweest maar verder had ik er niet zo’n zin in.

Wij zijn vertrouwd met oranje maar Hindoes vinden dat een mooie kleur. Afrikaantjes (Compositae of Asteraceae) zijn er in overvloed en worden veel gebruikt in kransen.

Har Ki Pauri.

Een onderdompeling met de hele familie.

In de verte deze twee grote beelden. Of die er speciaal stonden voor de Kumbh Mela dat weet ik niet.

Haridwar: de volgende dag

Posted on juni 19, 2018 by Argusvlinder

Vanuit ons hotel, waar we eerst ontbeten,
gingen we weer naar Har Ki Pauri.
Onderweg kwamen we van alles tegen: de rivier de Ganges.
die is allesoverheersend.
Verkopers, demonstraties, eten, textiel, rituelen, mensen,
veel mensen. Al is het minder druk dan dan voorheen.

Dit hotel was niet het hotel wat we geboekt hadden. In de ochtend ontbijt op de bovenste verdieping met uitzicht over de Ganges. Het hotel had een ‘private ghat’. Dus het hotel lag direct aan de Ganges en had trappen aangelegd naar het water. Je kon er dus in alle rust een ritueel uitvoeren. Er waren gasten die daar gebruik van maakten.

In Haridwar liggen veel bruggen over het water.

Deze brug is voor voetgangers en klein verkeer.

Onderweg kwamen we langs een verkoopdemonstratie. Een apparaat en hulpstukken om eten in allerlei vormen te maken.

Onderweg naar Har Ki Pauri was het rustiger dan voorheen. Maar nog steeds kleurrijk.

Bij een souvenirwinkel zagen we deze verpakkingen met kleding voor poppen of beeldjes. Al die kleuren.

Hier een aangekleed voorbeeld.

Dit zijn allemaal kleine hoofddeksels voor beeldjes.

Het knippen en scheren gaat maar door.

Het kan niet altijd even netjes zijn maar de koe doet zijn best.

Ik weet niet zeker wat dit was maar ik kreeg soms het idee dat het een soort hostel was.

Met rituelen aan huis.

Een soort ‘private ghat’

Scheren en masseren.

Op bezoek bij een priester.

Wordt vervolgd.

Haridwar in de avond

Posted on juni 18, 2018 by Argusvlinder

In Haridwar heb ik in 2016 veel foto’s gemaakt.
Zowel overdag als ’s avonds.
Deze volgende twee foto’s zijn duidelijk in de avond gemaakt.
Niet bij Har Ki Pauri maar in de buurt van het station.
Daarom niet minder kleurrijk.

Midden op een verkeerspleintje staat een beeld van Vishnu (?). Verlicht in wisselende kleuren. Het pleintje zelf is ook ruim voorzien van lichtjes. Het hele verkeersplein is overdekt met lichtjes.

Even een ander kleurtje.

Kabelbaan in Haridwar?

Posted on juni 15, 2018 by Argusvlinder

Veel mensen kennen Haridwar al niet.
Laat staan dat men verwacht in een warm gebied in India
een kabelbaan te vinden.
Niet naar een piste.
Deze kabelbaan brengt je naar een tempel. Waar anders. De Chandi Devi Mandir.

Verwacht geen weidse uitzichten. Het terrein rond de Chandi Devi Mandir tempel is erg afgeschermd met begroeiing en met winkeltjes zoals degene hier op de foto die offergaven verkoopt.

Het was er warm en mistig tegelijkertijd. Dus als er uitzicht was, werd het al snel grijs. Maar zo’n tochtje is altijd leuk. Je kunt vanuit Haridwar ook naar boven lopen…..

Haridwar: Dharamshalas – hostels voor pelgrims

Posted on juni 8, 2018 by Argusvlinder

De indrukken van Har Ki Pauri waren ongelofelijk.
Na een tijd werd het zaak het hotel terug te vinden.
We gingen langs de ‘winkelstraat’ van Haridwar,
een straat met veel dharamshalas en dus ook veel kraampjes
met allerlei eten en souvenirs.
Dharamshalas zijn goedkope, soms gratis, hotels voor pelgrims.
De gebouwen dateren uit eind 19e en begin 20ste eeuw.
Ze zijn vaak prachtig uitgevoerd al hebben ze wel wat
te lijden gehad en zijn ze soms overspoeld met reclameborden.
Ik vond een weblog van iemand die er een Engelstalig verhaal
plaatste met foto’s: Harvested Words (Geoogste woorden).

Waarvan deze enorme boeken de administratie zijn weet ik niet.

Op veel plaatsen verkochten ze deze kinderkleding. Wij hebben ook een dergelijk setje gekocht. Ingelijst, hangen ze bij ons aan de muur.

Dit is een voorbeeld van een dharamshala in Haridwar. Soms hele grote gebouwen en ze stralen nog de oude grandeur uit.

Dit is de dharamshala gebouwd in 1933 door Devi Dyal Sukndyal.

Het staat boven de ingang in meerdere talen: Dharmshala L. Devi Dayal Sukh Dayal son of L Ganga Ram Ji Mehra Amritsar 1933.

Op de grote massa’s pelgrims komen handelaren, bedelaars, westerse toeristen en allerlei andere figuren op af.

Haridwar, dharamshala gebouwd door Rai Bahadur Surajmal, een lid van een Marwari-familie. Deze dharamshala wordt gekenmerkt door prachtig houtsnijwerk en dateert uit 1890.

Haridwar, dharamshala van Rai Bahadur Surajmal. Het originele bord met het reglement is nog te zien. Er staat: ‘Notice: this dhurumsala as a free abode for pelgrims for a week only’. Deze dharamshala is een gratis onderkomen voor pelgrims voor maximaal een week. Of het bord nog steeds geldt denk ik niet.

Mooie, grappige details.

Tegen het zonlicht in, dat werkt niet zo goed, maar als je er maar kort bent krijg je niet zoveel kansen. Zie ook de overvloed aan reclameborden.

Het eten wordt bereid terwijl je er bij staat.

De blauwe kleur op de achtergrond wordt veroorzaakt door het blauwe plastic dat gebruikt wordt als zonwering.

Zo zie je paarden niet vaak in India.

Veel teksten om je heen zijn in lokale talen en in niet westers schrift. Soms springt dan ineens iets bijzonders op in voor mij leesbare tekens al moet je wel Nederlander zijn om de humor van dit voorbeeld in te zien Vishal Speelgoed.

Dit hotel heeft Deluxe air conditioned (A/C) luxe kamers met ‘Geezer’ en lift. Waarschijnlijk bedoelen ze ‘geyser’, dus een warm en koud waterinstallatie. De Nederlandse vertaling van ‘Geezer’ is overigens gozer of kerel.

Het wordt tijd om te gaan eten.
In de buurt van ons hotel (dat wat we niet geboekt hadden)
zijn niet echt veel restaurant voor westerse toeristen.
Big Ben is het enige. Het eten is er niet slecht.

Haridwar: Har Ki Pauri vervolg

Posted on juni 5, 2018 by Argusvlinder

Ook vandaag een serie foto’s van die eerste kennismaking
met Haridwar. Meer precies met de heilige ghats van Har Ki Pauri.
Een heel bijzondere plaats. Kijk maar eens naar de eerste foto.

Haridwar: Har Ki Pauri.

Vandaag zitten er een paar kleine ‘verhaaltjes’ in de foto’s.
Bijvoorbeeld het verhaal van het opruimen van het afval.
Want deze grote groepen mensen verbruiken het een en ander, van thuis
meegebracht of hier gekocht. Ook al de offers leveren afval op.

Zagen we in Varanasi dat op gezette tijden de ghats werden gereinigd door ze schoon te spuiten met water. Hier wordt, terwijl de pelgrims op de ghats aanwezig zijn, geprobeerd de boel schoon te houden. Een onmogelijke opgave.

Hoe ga je dit afvoeren?

Hier stroomt het water van de Ganges veel rustiger.

De reddingsbrigade is aanwezig.

Dan is er het ‘verhaal’ van het verzamelen van water.
In eerste instantie lijkt een vrouw een beeldje van Shiva of
Vishnu bij zich te hebben maar al gauw blijkt het om een
versierd flesje te gaan waarin het water van de Ganges wordt opgevangen
en voorzichtig bewaard om mee naar huis te nemen.
Zo stel ik me voor wat ik zag.

Is het een beeldje van Shiva of Vishnu?

Nee, het is een versierde fles die gevuld wordt ter afsluiting van een ritueel.

Dan veilig opbergen voor thuis.

Of het ‘verhaal’ van een drijvend offer.
In de avond zie je dan vaak de vlam goed in de slim gevouwen palmbladeren.
Overdag nauwelijks.

Een offer zoals je veel te koop ziet worden aangeboden. Voorzichtig het water in en dan ver genoeg van de kant los laten op de Ganges.

Het lot van het offer ligt nu in handen van de Ganges.

Of het ‘verhaal’ van ‘Kom erbij’ en de foto.

Kom erbij. Het water is niet koud.

Op de foto.

Soms duizelt het je. Al die mensen.

Dit is het muntje dat we kregen toen we onze schoenen afgaven bij een loket waar iedereen zijn of haar schoenen brengt. Het was een prima geregelde, gratis, service.

Dan het verhaal van de handelaren.
Je kon er al eerder over lezen.
Net als bij bedevaartplaatsen in Europa,
zie je bij grote pelgrimsplaatsen veel mensen die van alles verkopen
of allerlei diensten aanbieden.

Bijvoorbeeld oud Indiaas geld dat niet meer in omloop is.

Of offergaven. Dit zijn de kleinere handelaren. Later, als we terug naar het hotel lopen, komen we nog veel meer verkopers van bijvoorbeeld eten, kleding of speelgoed.

In alle drukte, in al het dringen en lawaai, zijn ook steeds mensen die er de rust en concentratie vinden.

Een eerdere blogpost begon met een foto van dit versierde voorwerp. Toen in ruste, nu in actie. Het lijkt of er iets verkocht wordt. Maar ik weet niet wat.

We zagen in de drukte van Haridwar mensen van alle leeftijden. Dus ook hele jonge.

Verkopers van offers.

Dan het typische Hindoe-verhaal.
Een van de aspecten van het Hindoeisme is dat het niet in een
formele kerk is georganiseerd zoals in sommige andere religies.
Daarom ook dat je overal, allerlei soorten van tempels ziet.
Met grote beelden, met kleine beelden, met een lingam, een oude boom.
Rustig op een berg, aan zee maar ook op een randje langs de weg,
naast een ander beeld, met kleur, zonder kleur.

Ook op dit randje van een tempel.

We zijn nog niet terug in ons hotel.

Haridwar: Har Ki Pauri (vervolg)

Posted on juni 4, 2018 by Argusvlinder

Al op het station in Haridwar had ik een dergelijk voorwerp gezien. Waar het voor dient weet ik niet. Ook zoeken met Google helpt me niet te achterhalen wat dit is.

We lopen in Haridwar door en bij het gedeelte dat Har Ki Pauri heet. De ghats, trappen naar het water van de Ganges. Wij en duizenden pelgrims.

Net als bedevaarten elders in de wereld wordt de gelegenheid aangegrepen om een aantal praktische zaken te regelen. Zoals naar de kapper gaan.

Knippen en scheren.

Asti Parvah Ghat. Hier werden we geacht op blote voeten te lopen. Op een centrale plaats kon je de schoenen achterlaten.

Overal, bij iedere tempel, is het druk.

De band heeft even pauze.

Het is warm. Mensen moeten dus goed drinken. Dat betekent handel.

Haridwar: Har Ki Pauri

Posted on juni 3, 2018 by Argusvlinder

In Haridwar ging er nogal het een en ander mis.
Het begon al met de treinreis.
De trein vertrok 1 uur te laat, het was een slaaptrein
die al lang onderweg was vanuit Zuid-India.
We hadden plaatsen in dezelfde wagon maar niet bij elkaar.
Ik kon wel wat extra uren slaap gebruiken en ben dan
ook gaan liggen.
Toen we op ongeveer een uur van Haridwar af waren ben
ik bij de mensen die uit Zuid India kwamen gaan zitten.
Maar dit laatste uur zou 2 uur duren:
extra vertragingen vanwege de drukte op het spoornet.
Het meest verdelende moest nog komen.
We hadden vier nachten geboekt in een hotel dicht bij de ghats (Har Ki Pauri).
Op het station werden we opgehaald door een taxi
die ons naar het hotel zou brengen.
De weg naar de parkeerplaats zat helemaal vol.
We waren al laat en het zou nog veel later worden.
De wegen zaten vol, in beide richtingen.
De chauffeur dacht eerst dat we een ander hotel hadden en
toen hij contact opnam met het hotel bleek het overboekt te zijn.
We hebben toen de agent van de reisorganisatie in India gebeld
en na veel heen- en weer bellen, werden we uiteindelijk ondergebracht
in een ander hotel. Ver van Har Ki Pauri af.
Dat hotel bleek vrij dicht bij het treinstation te zijn.
Veel tijd verloren. Kwaad: dit was niet de afspraak.
De volgende dag bracht de chauffeur ons weer naar de parkeerplaats
waar we aansloten bij de pelgrims.
Spectaculair.

Er was heel veel crowd management. De wegen naar de Ganges waren opgedeeld in meerdere routes naar en van de Ganges af. Overal militairen om de vele bezoekers in goede banen te leiden.

Hier zijn we al heel dicht bij de ghats.

Overal hoge afzettingen die er voor zorgen dat je niet fout kunt lopen.

Haridwar is de plaats waarvan wordt aangegeven dat hier de Ganges uit de Himalaya, uit de bergen, het platteland in stroomt. Er is dus veel water, veel stromen en kanalen en dus ook bruggen. Hier lopen we over zo’n voetgangersbrug.

Door de openingen in de brug krijgen we steeds meer zicht op de pelgrims die zich onderdompelen in de Ganges, er bidden of andere rituelen (laten) uitvoeren.

Om het snelstromende weter in te kunnen gaan moet je je kunnen verkleden en afdrogen.

Om je staande te kunnen houden in het snelstromende water zijn er overal bij de ghats kettingen waar je je aan kunt vasthouden.

Het is er ongelofelijk druk.

Aan de ghats zijn overal kleine platformen waar priesters rituelen uitvoeren. Dit is Har Ki Pauri.

Wikipedia:

Har Ki Pauri

Jai Ganga Maa Har Ki Pauri is a famous ghat on the banks of the Ganges in Haridwar in the Indian state of Uttarakhand.
This revered place is the major landmark of the holy city of Haridwar.
Literally, “Har” means “Lord Shiva” who is the god according to shaivite Rishav Bhagwan school of Hindu theology,
“Ki” means “of” and “Pauri” means “steps”.
Lord Shiva and Lord Vishnu are believed to have visited the Brahmakund in Har Ki Pauri in the Vedic times.
There is a large footprint said to belong to Lord Vishnu on a stone wall.

It is believed that it is precise spot where the Ganges leaves the mountains and enters the plains.
The ghat is on the west bank of Ganges canal through which the Ganges is diverted just to the north.
Har Ki Pauri is also the area where thousands of pilgrims converge and the festivities commence during the Kumbha Mela, which takes place every twelve years, and the Ardh Kumbh Mela, which takes place every six years
and the Punjabi festival of Vaisakhi, a harvest festival occurring every year in the month of April.

Korte vertaling/samenvatting:
Har Ki Pauri is de beroemde ghat aan de Ganges in Haridwar.
Haridwar ligt in de staat Uttarakhand.
Deze vereerde plaats is de belangrijkste bezienswaardigheid van Haridwar.
Har Ki Pauri betekent letterlijk: de trappen van Lord Shiva.
Volgena Hindoe theologie hebben Shiva en Vishnu deze ghats bezocht
in de Vedische tijd (oertijd).
Het is de plaats waar de Ganges de bergen verlaat en de vlakte in stroomt.
De ghat is aan de westelijke oever van het Gangeskanaal.
Har Ki Pauri is de plaats waar duizenden pelgrims samenkomen, een keer
per 12 jaar voor de Kumbh Mela of iedere 6 jaar voor de Ardh Kumbh Mela.
Ook het Punjabse oogstfeest – Vaisakhi – wordt hier ieder jaar in april gevierd.

Overal tussen de mensen zie je ‘verkeersregelaars’. Mensen die er op toezien dat alles goed verloopt en dat er geen ongelukken gebeuren.

Families komen samen op een klein platform om er een ritueel te laten uitvoeren door een priester. Daarna wordt een offer gebracht aan de Ganges.

Maar mensen komen er ook voor hun plezier.

Tussen die enorme menigtes maken mensen het toch heel intiem en privé. Heel indrukwekkend.

Maar in 2016 hoort het maken van selfies daar ook bij.

Van Lucknow naar Haridwar met de trein

Posted on juni 1, 2018 by Argusvlinder

Vanuit Lucknow gaan we naar Haridwar. Gelegen aan de Ganges is dit een van de zeven plaatsen in India die de Sapta Puri worden genoemd. De heiligste plaatsen voor de Hindoes. Maar eerst moeten we er met de trein zien te komen. Het wordt veel wachten. We zijn niet de enige die naar deze bedevaartsplaats toe willen (of er weer vertrekken).

Wikipedia (vertaald):

De Sapta Puri zijn zeven heilige pelgrimsplaatsen in India. De tirthas (bedevaartsplaatsen) zijn: Ayodhya (Rama), Mathura (Krishna), Haridwar (Vishnu), Varanasi (Shiva), Kanchipuram (Parvati), Ujjain (Shiva) en Dwarka (Krishna).

Een andere trein.

Soms moet je gewoon wachten.

Wandeling in het centrum van Lucknow

Posted on mei 27, 2018 by Argusvlinder

Lucknow is een enorme stad.
Als je in Breda woont, met het compacte centrum,
nog ongeveer dezelfde vorm als in de middeleeuwen,
dan kost het wat tijd om thuis te raken in een stad als Lucknow.
In drie dagen lukt dat niet.
Maar dat neemt niet weg dat je daar toch een wandeling kunt maken.

Zoals we in Nederland wel overal een Rembrandtplein/straat/steeg/park
of een Vondelpark/straat/steeg/plein hebt,
zo kom je in India overal een MG Road of Mahatma Gandhi Road/Marg.
In Lucknow een enorme straat, veel verkeer, lang en breed.
In een klein parkje staat er een standbeeld van Mahatma Gandhi.
Toen wij er waren met een betoging (?) en een duif op het hoofd
van de politicus.

Wat voor samenkomst het precies was weet ik niet. Het spandoek kan ik niet lezen.

Hazratganj Crossing. Met op de hoek de Cafe Coffee Day. Een luxe koffierestaurant. Vooral de ice coffee is er erg lekker.

Boekwinkel. Om de een of andere reden zijn de foto’s van de boekwinkels op deze dag maar gedeeltelijk scherp.

Een enthousiaste verkeersdeelnemer.

Een fietspad, dat zie je niet vaak in India. Zeker niet in een grote stad.

Een bloeiende boom.

St. Joseph Cathedral Church, een kerk met daarbij een school, Shahnajaf Road.

De St. Joseph Cathedral Church is zeker een katholieke kerk. Een Maria-grot zou je bij een protestante kerk niet zien.

Wat voor winkel dit is weet ik niet maar ik vond de naam ‘Sanskriti’ mooi.

London has fallen. Deze film kwam in maart 2016 uit. Men was er in Lucknow dus snel bij.

Een winkel waar je bekers en medailles kunt kopen: S N Roy, Trophy Shop, 88 Hazratganj, Lucknow.

Ingang van een boekwinkel.

Helaas is de foto van deze boekwinkel niet scherp. Had een mooie foto kunnen zijn.

Le Martiniere College: real British

Posted on mei 27, 2018 by Argusvlinder

Een van de plaatsen die we bezochten in Lucknow in 2016
was Le Martiniere College. Een van de oudste jongensscholen
in India. Het hoofdgebouw is een opvallend gebouw
dat een aantal keren als filmlocatie is gebruikt.

Le Martiniere College, veel Britser gaat het niet worden. Sinds 1845 in gebruik als school.

In keurige jasjes.

Echt mooi is het gebouw niet. Wel opvallend.

Engelse tuinen.

Spence Hall, als er een gebouw naar je wordt genoemd heb je het helemaal gemaakt!

The Mews, nog een gebouw waar studenten verblijven. Uit 1889.

Blijkbaar is paardrijden onderdeel van de opleiding.

Het is er groot. Dus deze borden helpen.

Lucknow: Residency

Posted on mei 22, 2018 by Argusvlinder

In het vorstendom Awadh was een Britse vertegenwoordiger actief.
“Vertegenwoordiger” is een omschrijving die misschien niet helemaal precies is.
Waarschijnlijk begon die vertegenwoordiger als een handelsreiziger
met assistenten en werd uiteindelijk de koloniale macht ter plaatse.
Als factor van macht heette die Britse vertegenwoordiger de Resident.
Voor hem en zijn staf, waaronder militairen, werd een vestigingsplaats
aangelegd in Lucknow.
Het was hier dat de eerste onafhankelijkheidsoorlog begon.
Dat was een bloedig gebeuren waarbij de verblijven in Lucknow
grote schade opliepen.
Deze gebouwen worden nu als monumenten onderhouden en in stand gehouden.
Dit is een beetje mijn samenvatting van de geschiedenis en die zal
afhankelijk van partij en standpunt wel afwijken van de werkelijkheid.
Maar dat doet niets aan de foto’s af.

De plattegrond zoals we die op de plaats zelf aantroffen.

De toelichting voor de bezoekers van de site.

Residency
The history of the Residency can be tracked back to 1774 AD when Nawab Shujauddhaula agreed to have a British resident stationed in Awadh.
Residency was established at Lucknow when the capital of Awadh was shifted from Faizabad to Lucknow in the year 1775 AD.
Originally, the site of the Residency belonged to Sheikhzads.
Nawab Asafuddhaula started the construction of Lucknow Residency in the year 1775 AD for the British resident and his staff which was completed by Nawab Saadat Ali Khan in 1800 AD.
Later, it was used by Chief Commissioner of Awadh.
Gradually more buildings were added as their regiment grew.
The ruins of Residency, perserved in the same condition in which it came under central protection in the year 1920 AD remind us of the great uprising of 1857.
The evidence of First War of Independence of 1857 can be seen on each and every structure of the Residency.
These structures syffered heavy damages due to constant shelling and counter shelling; some were completely razed to ground and are in ruins.
The Residency complex today consists of ruins of several buildings, each ruins has its own storey to tell about the events of 1857 AD
During its historic siege in 1857 AD, these buildings and every fortified post were named usually after the person who lived there.
They were named as Sago’s house, Dr. Fayerer’s house, Brigade mess, Kanpur Bettery, Redan Battery, Sikh Square, Anderson’s Post etc and covered an area of about 33 acres.
To understand the clear picture of Residency an excavation was taken up here which has brought to light a number of buries structures including the well planned sewer system besides remains of material structure of that period.
A ‘1857 Memorial Museum’ has been set up here to depict an accurate presentation of the First War of Independence of 1857 in Awadh.

Samenvatting/Nederlandse vertaling:
In 1744 besloot Nawab Shujauddhaula een Britse vertegenwoordiging
toe te staan in Awadh.
Toen in 1775 de hoofdstad van Awadh verplaatste van Faizabad
naar Lucknow, verhuisde de Residency mee.
Nawab Asafuddhaula begon de bouw, Nawab Saadat Ali
rondde die af in 1800.
In 1920 werd het complex een monument en vanaf dat moment
werd de toenmalige staat van onderhoud bewaard als
herinnering aan de opstand van 1857.
Het complex bestaat uit verschillende gebouwen, allemaal
met hun eigen verhaal.
Tijdens het beleg in 1857 werd het complex
een verstevigde militaire post.
De gebouwen zijn allemaal zwaar beschadigd als gevolg
van bombardementen en beschietingen.
Een van de gebouwen huist het ‘1857 Memorial Museum’.

The Treasury House. Een handelspost (handel was een belangrijke drijfveer voor het verblijf van de Britten in India) had natuurlijk behoefte aan middelen, geld. Waardevolle spullen en geld moet je ergens veilig bewaren dus vandaar dit gebouw.

The Treasury House.

Supported by plain columns, the long one storeyed treasury was finished in 1851 at a cost of Rs. 16897,00.
During the revolution of 1857 the central part of this building was converted into an ordinance factory for manufacturing Enfield cartridges.

Om Britse soldaten op een verre post te houden moest er voor de volksgezondheid gezorgd worden. De dokter was dan ook een belangrijke post. Dit is het huis van chirurg Dr. Fayrer.

Dr. Fayrer’s house

It was named after Dr. Fayrer, who was Resident Surgeon during the siege of 1857.
Sir Hen(n)ry Lawrence was shifted to this building after being mortally wounded on 2nd July, who succumbed to his injuries on 4th July, 1857.

Het huis van de dokter was natuurlijk een voornaam gebouw met mooie kolommen.

Gelukkig boden deze bomen veel schaduw. Onder andere op de bank. Het was warm die dag, 5 maart 2016, en hier was het even uitrusten.

Maar niet iedereen heeft vakantie.

Dit is het 1857 Memorial Museum, museum en gedenkplaats.

Dit was de woning van de Resident. Het belangrijkste gebouw voor de Britten in dit complex.

Residency Main Building

Originally, it was a three storey imposing building meant for the British Resident which gave its name to the compound as Residency.
The principal entrance to the main building was on the east side under a handsome portico.
Along the west front, extended a wide and lofty colonnaded verandah.
Spiral stairs inside two turrets on the north and south sides led to the roof.
There were numerous lofty windows in this building and roof was protected with Italian bars.
Underground rooms in the southern part of the building provided an effective shield against hot winds of Lucknow summer.
During the siege of 1857, European ladies and children had taken shelter in these underground rooms.
Miss Susanna Palmer, daughter of Col. Palmer was killed in the annexy building and Henry Lawrence was mortally wounded when he was sitting in the library.
The annexy building which formerly used to be model room now houses “1857 Memorial Museum” displaying the model of Residency complex as it was before 1857. lithographs, excavated objects and a diorama showing the siege of Residency.

Samenvatting/Vertaling:
De woning van de Resident.
Heel ruim en mooi van opzet.
Een deel van het gebouw was onderkelderd.
Die plaats bood tijdens het beleg van 1857 bescherming aan
Europese vrouwen en kinderen.
Miss Susanna Palmer kwam om het leven in het gebouw waar nu het museum is.
Henry Lawrence raakte dodelijk gewond terwijl hij in de bibliotheek van dit gebouw zat.

Uiteindelijk onderdrukken de Britten de opstand/Eerste onafhankelijkheidsoorlog. De doden worden begraven op een begraafplaats die deel uit maakt van het complex.

Grafmonument en voederplaats voor vogels.

Grafmonument voor een aantal Britse soldaten. Hieronder de namen.

Nog een grafmonument. Er zijn natuurlijk ook veel niet-Britten gesneuveld. Daar heb ik geen grafmonument van/voor gezien. De overwinnaar schrijft de geschiedenis.

De namen.

Begum Kothi

Originally belonged to Nawab Asaf-Ud-Daula and sebsequently was sold to some Europeans who ran a business of European goods.
Later on, it was occupied by Vilayalti Begum Makhdarah Aliya, the begum of Nasir-ud-din-Heider and after her death, her step-sister Sharfunnisa had built an Imambara and a mosque at this place in traditional style of Avadh unlike other buildings of Residency.

‘Begum’ is de titel van een vrouw van een hooggeplaatste moslim.
Te vertalen met vorstin of hooggeplaatste vrouw.
Dus dit is een appartement voor een belangrijke vrouw: in eerste
instantie de vrouw van Nasir-ud-din-Haider, de tweede vorst van Awadh.
Haar schoonzus liet de moskee bouwen die onderdeel is van
het complex.

Begum Kothi.

De moskee / imambara.

Niet alle ruimtes waren toegankelijk. Een foto door de tralies.

Het complex is prachtig aangelegd.

Naar de dierentuin in India (Lucknow)

Posted on mei 15, 2018 by Argusvlinder

Afgelopen zaterdag hoorde ik iemand op de radio over de problemen
die mensen soms hebben met het op vakantie gaan.
Een van de adviezen was: doe wat de lokale mensen doen.
Ga naar een supermarkt en kijk wat er zoal te koop is.

Toen we in 2016 in Lucknow waren zijn we naar de Zoo gegaan.
Naar de dierentuin gaan is niet het eerste wat bij me opkomt
in India maar het is weer eens wat anders. Je ziet dan hoe
sommige lokale mensen zich vermaken. Heel erg zoals wij in het Westen.
De verschillen zijn blijkbaar niet zo groot.

Het indrukwekkendst waren de enorme tijgers.
Ze wilde niet altijd op de foto zoals ik het graag gezien had.
Maar ook dat is zoals dat in Nederland gaat.

Swamp deer of Cervus Duvaucelii (barasingahert). De fietsen op de achtergrond hebben ook wel iets.

Het kan dan natuurlijk gebeuren dat de teksten niet helemaal in het Engels zijn.

Deze dieren zijn zo ongelofelijk indrukwekkend. Zo groot. Zo mooi van kleur.

Maar we weten allemaal dat ze eigenlijk niet in een dierentuin thuis horen. De dieren gaan zich behoorlijk gestoord gedragen door eindeloos op en neer hetzelfde pad te belopen.

Ik heb spijt dat ik van dit dier niet meer foto’s heb gemaakt. Hij staat er niet zo best op.

Bij de uitgang. Het was toch erg leuk al was het alleen maar om de verbaasde blikken te zien van de andere bezoekers. De chauffeur die ons naar de dierentuin had gebracht, vond ons bezoek ook maar een beetje vreemd.

Lucknow: Chhota Imambara

Posted on mei 10, 2018 by Argusvlinder

Nadat we de Bara Imambara hadden bezocht bleek er
nog een Imambara naast te liggen:
Chhota Imambara.
Veel recenter, een beetje ‘over the top’ naar mijn smaak.
Erg suikertaart.
Maar als complex toch erg interessant.

Over Mohammad Ali Shah, de derde koning van de staat Oudh of Awadh of Avadh,
kun je maar weinig vinden op het internet.
Maar in Lucknow kun je zijn troon en kroon nog zien.

De Chhota Imambara ligt in een mooie tuin waar de gebouwen mooi in passen. De imambara bevat een aantal graven en even verder in de tuin is nog een grafmonument.

Dit is dat grafmonument. Het heeft nog het meest weg van een Russische kerk maar het gaat hier om de ‘Tomb of Princess Zinat Asiya, daughter of King Mohammad Ali Shah Bahadur (3rd King of Awadh).’ Prinses Zinat Asiya.

De kroonluchters worden geroemd maar het is allemaal een beetje veel.

Een van de paneeltjes in de troon van Mohammad Ali Shah.

De troon van Mohammad Ali Shah.

De kalligrafie is prachtig en veelvuldig aanwezig.

De hekken op de achtergrond staan rond twee graven, van Mohammad Ali Shah en zijn moeder. Op de voorgrond staat is een kleine, speciaal gemaakte vitrine zijn kroon.

De kroon van Mohammad Ali Shah.

Kalligrafie.

Dit is een detail van de buitenmuren van de Chhota Imambara.

Er is hard aan gewerkt om het zo mooi mogelijk aan te leggen.

Dit is de moskee: Husainabad Mosque.

Hier sluit het boek over de Chotta Imambara. Ik maakte nog een paar foto’s in de omgeving.

Rond de Imambara’s werd gebouwd. Zoals dit project. Misschien een nieuwe stepwell of…..

Op oude prenten spreekt men van de Gate of Constantinople of de Roumi Durwaza. Hier uit de verte (rode poort, rechts van het midden).

Hetzelfde gebouw maar dan de achterkant.

Watermanagement in India: Shahi Bauli, Stepwell

Posted on mei 9, 2018 by Argusvlinder

Op het terrein van de Bara Imambara ligt ook een stepwell.
Een type gebouw/voorziening waarvan ik het moeilijk vind
de naam te vertalen.
De ‘Step’ staat voor trap en ‘well’ staat voor bron.
Het is een ‘gebouw’ dat grotendeels in de grond ligt.
Op de bodem van het gebouw is een bron te vinden met water.
Heel belangrijk natuurlijk in de sommige heel droge delen
van het Indiaas subcontinent.
Een, soms heel tijk versierde, trap leidt je naar het water.

Hier gaat de trap naar het water. Het gebouw is in dit geval niet heel erg versierd met beelden en dergelijke.

Maar wel met versieringen rond de ramen.

Toen wij er waren werden de hekken geverfd.

Het is altijd leuk om naar werkende mensen te kijken.

Er was veel te zien maar deze moderne bordjes waren toch niet echt op hun plaats. Maar blijkbaar wel nieuw. De spelling is steeds weer anders maar de boodschap is duidelijk.

Bhool Bhulaiya

Posted on mei 7, 2018 by Argusvlinder

Het grote Bara Imambara-complex in Lucknow heeft een aantal
gebouwen. Onder andere de grote Asfi-moskee.
De Bhool Bhulaiya wordt gevormd door de verdiepingen boven op
de Bara Imambara ruimtes.
In het Engels noemt men het een labyrint.
Het woord schijnt te betekenen:

It’s not an easy word to translate, and it sort of means ‘a place where you can forget directions and paths and get lost’!

In het Nederlands iets als een ruimte waar je de richtingaanwijzingen en
de weg vergeet en verdwaalt.
Wat ik me vooral herinner is de verwarring over de term labyrint en
een gebouw met gangen en ruimtes waar je volgens mij heel veel
fantasie nodig hebt om te verdwalen.
Dan was er ook nog dit bord met instructies:

Je mag er geen schoenen of sandalen dragen en stelletjes moeten een begeleider hebben?

Entry fee Rs.50 per person
Ticket for foreigners 500

Wearing shoes and chappals is stricktly prohibited.

Carrying guide is must for couples.

De versiering op het dak.

Uitzicht vanaf het dak.

Het doolhof. Bhool Bhulaiya.

Overal in de wereld hebben monumenten te lijden onder de bezoekers.

De Asfi-moskee.

Bara Imambara

Posted on mei 6, 2018 by Argusvlinder

Uit een Wikipedia-artikel heb ik een aantal zinnen gehaald die
samen het onderstaande verhaal vormen.
Het artikel is, zoals vaker/bijna altijd, door meerdere mensen
opgesteld en dat is aan de tekst te zien. Daarom.

Nog even een kanttekening:
Als wij al iets van de islam weten dan is dat van Soennitische moslims.
Het Sji-isme is de tweede grote stroming in de islam.
Het Sji-isme komt vooral voor in Iran, Azerbeidzjan, Bahrein en Irak.
In Pakistan, India, Libanon, Jemen, Syrië, Afghanistan en diverse Golfstaten
vormen ze een grote minderheid.
Sji-iten of Shi’a kennen we veel minder.
Dat al alleen maakt de monumenten in Lucknow bijzonder.

Wikipedia:

Bara Imambargha is an imambargha complex in Lucknow, India, built by Asaf-ud-Daula, Nawab of Awadh, in 1784.
It is also called the Asafi Imambara.
An imambara is a shrine built by Shia Muslims of Delhi for the purpose of Azadari.
The Bara Imambara is among the grandest buildings of Lucknow.
The complex also includes the large Asfi mosque, the Bhul-bhulaiya (the labyrinth), and bowli, a step well with running water.
Two imposing gateways lead to the main hall.
The design of the Imambara was obtained through a competitive process.
The winner was a Delhi architect Kifayatullah, who also lies buried in the main hall of the Imambara.
It is another unique aspect of the building that the sponsor and the architect lie buried beside each other.

Nederlandse vertaling/samenvatting:

De Bara Imambargha is een imambargha complex in Lucknow.
De term ‘imambargha’ kende ik niet. Dus even opgezocht.
In het webarchief van een Pakistaanse, Engelstalige krant, Dawn,
vond ik het volgende artikel:

Imambargah or mosque?

WHENEVER a place of Shia Muslim worship is assaulted, it is mentioned in the headlines as ‘Imambargah’.
Imambargahs and mosques are two different places in Shia Islam. A mosque is used for Namaz, whereas Imambargah is for preaching Islam and its main purpose is to keep the purity of the mosque retained by restricting entry by women and small children.
On the other hand, everyone (men or women) can go to Imambargah.

Nederlandse samenvatting artikel:

Als er een aanslag plaatsvind op een plaats van gebed voor Shi’a Moslims
wordt in de koppen vaak gesproken van een ‘Imambargah’.
Een Imambargah en een Moskee zijn twee verschillende type gebouwen in de Shi’a Islam.
Een moskee wordt gebruikt voor Namaz (de dagelijkse gebeden).
Een Imambargah is een gebouw waar de Islam wordt verkondigd en het belamgrijkste doel
is om de moskee puur te houden door vrouwen en kinderen in de moskee niet toe te laten.
De Imambargah is voor iedereen (man en vrouw) toegankelijk.

Vervolg Nederlandse vertaling/samenvatting:

De Bara Imambara is gebouwd door Asaf-ud-Daula, de Nawab van Awadh, in 1784.

Nog wat achtergrondinformatie over deze man:

Asaf-ud-Daula (Faizabad, 23 september 1748 – Lucknow, 21 september 1797) was nawab van Avadh, een staat in het noorden van Voor-Indië, van 1775 tot zijn dood in 1797.
Hij was de opvolger van zijn vader Shuja-ud-Daula en werd zelf opgevolgd door zijn adoptiezoon Wazir Ali Khan.
In tegenstelling tot zijn vader was Asaf-ud-Daula weinig geïnteresseerd in politiek.
Hij verplaatste zijn hoofdstad van Faizabad naar Lucknow.
In de laatste stad liet hij vele moskeeën, paleizen en parken aanleggen, en aan zijn hof verbleven kunstenaars die een eigen stijl ontwikkelden, typisch voor Avadh.

De imambara is een heiligdom gebouwd door de Shi’a moslims van Delhi
om te rouwen (Azadari).
Azadari is een jaarlijks terugkerend ritueel aan het begin van het jaar.
De Bara Imambara is een van de grootste gebouwen van Lucknow.

Het complex bevat daarnaast de Asfi-moskee, Bhul-bhulaiya (een soort labyrint,
maar als wij ons een labyrint voorstellen
is het vaak in een tuin bijvoorbeeld.
In Lucknow gaat het om een paar etages boven de ruimtes van de Bara Imambara,
met veel gangen en een uitzicht vanaf het dak) en een step-well met de naam Bowli.
Het ontwerp van de Bara Imambara was het resultaat van een wedstrijd.
De winnaar van de wedstrijd was de architect Kifayatullah, afkomstig uit Delhi.
Kifayatullah ligt begraven in het complex net als de opdrachtgever Asaf-ud-Daula.

Nu de foto’s.

Het gebied waar de Bara Imambara ligt is een onoverzichtelijk gebied. Veel monumenten, poorten, veel verkeer. Dit is een van de poortgebouwen die we later zullen gebruiken.

De afbeeldingen van vissen zien we vaker vandaag.

Dit is de Asfi-moskee die naast de Bara Imambara ligt. De Bara Imambara wordt gevormd door een paar heel grote ruimtes die de benedenverdieping vormen van een gebouw met meerdere verdiepingen. Het bovendeel heet Bhool Bhulaiya en wordt omschreven als een labyrint.

Een van de toegangspoorten naar de Bara Imambara.

Door de grote hekken zie je die toegangspoort.

Links de Bara Imambara en rechts de Asfi-moskee.

Het dak van het gebouw waar de Bara Imambara zich in bevindt.

Zo’n tekst zul je in West-Europa niet gauw zien: To spread filth is the nature of animal, we are human. Vuil verspreiden is de natuur van dieren, wij zijn mensen.