Categorie archief: Cultuur

Maaike Meijer over kunst

Posted on by

Maaike Meijer in Trouw Letter & Geest, zaterdag 28/04/2012.

Het misverstand is volgens Meijer dat menigeen gelooft
dat de schrijver weet wat hij schrijft.
“Dat is een heel primitieve manier van denken over het creatieve proces, daar moeten we vanaf. De literatuurwetenschap is daar allang vanaf, veel lezers zijn dat nog niet.”
De dichter, zegt ze, weet niet wat hij schrijft.
“De dichter zit in een klein zeilbootje en vangt de wind op. Daar komen die prachtige teksten vandaan die ook hemzelf verrukken en verrassen.”

Maaike Meijer in Trouw Letter & Geest, zaterdag 28/04/2012.

Maaike Meijer in Trouw Letter & Geest, zaterdag 28/04/2012.

Mieke van Zundert

Posted on by

Via de nieuwsbrief van het Van Gogh-museum in Zundert
werd ik geleid naar de website van Mieke van Zundert.
Haar werk sprak me aan omdat de kleuren prachtig zijn
en het onderwerp tegelijk zo vertrouwd Brabants is.
De stijl past ook bij het West-Brabantse platteland.
Recht door zee.
Eenvoudig, in de sterke betekenis.
Neem er maar eens een kijkje.

Kunst / Design van Elizabeth C.B. Rezende

Posted on by

Terwijl ik vanochtend een aantal Twitter-berichten doorliep
kwam ik een verwijzing naar de volgende foto tegen:

Elizabeth C. B. Rezende (LizzieRz), Still life, 14/04/2012.

Ik vond dit prachtig.
Kijk eens naar de achterkant.
De mooie rode gloed die er in de lucht hangt
en die prachtig past bij het rood van het fruit.
Het zachte groen niet te vergeten.

Ik ging naar haar website en vond nog een aantal prachtige
ontwerpen, foto’s, tekeningen enz.
Volgens mij is LizzieRz een Braziliaanse.
Een paar foto’s van haar website deel ik hier.

Elizabeth C. B. Rezende (LizzieRz), Summer legs….I’m going, 02/03/2011, paper, pen, pencil.

Doet me denken aan de boektitel ‘Opwaaiende zomerjurken’ van Oek de Jong.
Ik heb het boek nooit gelezen maar de titel is prachtig beeldend.

Elizabeth C. B. Rezende (LizzieRz), Atlas, 03/08/2010, digital photo of art work.

Ook Lizzie heeft een fascinatie voor tekst, boeken en kunst.

Elizabeth C. B. Rezende (LizzieRz), Jewelry to mark pages in books (Boeklegger), 19/11/2009.

Hier gaat het dus om:

Elizabeth C. B. Rezende (LizzieRz), Sculptural furniture, 12/05/2010, computer design.

Elizabeth C. B. Rezende (LizzieRz), Alone, 10/10/2010, paper, pen, pencil.

Sorry hoor: Voorjaarskermis

Posted on by

Ik dacht dat de Kermis in Breda de Lentekermis heette,
maar dat is niet het geval.
Op de posters zag ik gisteren dat het de Voorjaarskermis wordt genoemd.
Gisteravond ben ik er nog even geweest.
In het donker, met alle lichtjes, is de sfeer weer heel anders
dan overdag. En zeker dan wanneer het regent zoals Tweede Paasdag.
Ook deze keer weer wat foto’s gemaakt en de avond eindigde
met oliebollen.

Het Reuzenrad spiegelt op de spiegelwand van een kantoorgebouw.

‘Spiegelbeeld, vertel eens even….’

Al die fantastische kleuren.

Het ‘Fun Circus’.

Eerder op de dag had het geregend. De plas op de voorgrond was een mooie spiegel voor al het licht.

En al vliegen de ballen je rond je order, je hebt altijd prijs.

Power? Power!

Als beloning: Oliebollen. Heerlijk!

We hebben een stoel gekocht: Flux

Posted on by

De stoel is het ontwerp van de Nederlanders Tom Schouten en Douwe Jacobs.
Als je de stoel koopt krijg je een soort grote enveloppe mee naar huis.
De stoel is uit 1 stuk en is gemaakt van een kunststof.
De uitdaging is het uitvouwen van de enveloppe
en het in elkaar vouwen van de stoel.
Het is gelukt.
Volgens de advertenties ziet onze stoel er zo uit:

En hoe verliep dat bij ons?
Dat tonen je de volgende foto’s.

De enveloppen van Tom Schouten en Douwe Jacobs.

Cruciuaal voor het vouswen is de instructievideo
die op meerdere plaatsen op het internet te vinden is.
Let op. er zijn twee videos.
Zoek naar de video van 2 minuut 12. Hij staat op in ieder geval op Vimeo.
Je ziet daar tussen ongeveer de 25 en 34 seconden een stukje film
dat niet in de YouTube versie te zien is.
Als je goed luistert hoor je ook dat hier een stukje is toegevoegd.
Dat stukje video was voor mij het verschil tussen zwoegen zonder resultaat en
eenvoudig vouwen en onderstaande foto’s.

Het uitvouwen is stap 1.
Stap twee is het belangrijkst en moeilijkst.
De korte film op internet
ontbreekt een korte passage waarin wordt benadrukt
dat de zijkanten van het onderstel
naar binnen moeten worden gedrukt.
Doe je dat, dan heb je vrijwel meteen bovenstaand resultaat.
Het onderstel is gereed. Nu de rugleuning nog.

Het vouwen lijkt op de video erg eenvoudig.
Het zou me niet verbazen als het voor beeld met een papieren model gebeurt.
Maar de echte stoel geeft niet zoveel mee.
Een beetje kracht mag.

En dan is dit het resultaat.
Wat met het filmpje een beetje een probleem is
dat is de kleur van de stoel zelf.
Zoals in ons geval antraciet.
Dat heeft als gevolg dat je op de video de details maar moeilijk kunt zien.

Van bovenaf gezien.

Dit is overigens niet het enige model.
En er zijn ook allerlei accessoires te koop.

De stoel is erg stevig en zit best goed.
Maar wij hebben hem vooral gekocht voor de mooite.
Hij staan in de slaapkamer en er zal niet veel op gezeten worden.

Amsterdam – Pindakaas

Posted on by

Het was al weer even geleden dat ik in het centrum van Amsterdam was.
Gisteravond even een wandeling gemaakt langs wat grachten.
Altijd een genot.
Als je dan ook nog je favouriete beleg tegenkomt:

Wat wil je dan nog meer?

Design zonder verpakking

Posted on by

In Breda is een wedstrijd uitgeschreven om een product te ontwerpen
met als extra uitdaging om er zo weinig mogelijk
verpakkingsmateriaal bij te gebruiken.
Het gaat dus om een ontwerp voor een commercieel product.
Het moet mooi, praktisch en verkoopbaar zijn bij laten we maar zeggen Ikea.
Als voorbeeld werd een product van David Graas gebruikt.
Ik had het nooit eerder gezien maar ik vind het een geweldig idee.
Een lamp waarvan de doos waarin het product verpakt zit
tegelijk de lampekap is.

David Graas, Not a box (Dit is geen doos).

Ai WeiWei: mijn foto's

Posted on by

Gisteren dus op bezoek geweest bij De Pont in Tilburg.
Dit is een prachtige tentoonstellingsruimte
en het was er erg druk.
Ik was vroeg gegaan dus de grote drukte ben ik een beetje voor gebleven.

Een groot deel van het werk van Ai weiWei bestaat uit videofilms.
Zo heeft hij een aantal films gemaakt die Beijing als onderwerp hebben.
De methode die hij hanteert lijkt steeds veel op elkaar
en lijkt eenvoudig:
je filmt steeds voor 1 minuut op een bepaalde plaats en je herhaalt dit.
Beijing is een enorme stad die een aantal ringwegen kent.
Het is er zo groot dat je onmogelijk de hele stad kunt kennen.
Hoe kan dat dan toch jouw stad zijn.
Ik vonds dat een interessant probleem toen ik er eens was voor drie dagen.
Ai Weiwei maakt gebruik van de infrastructuur van de ringwegen
omk een aantal films te maken.
Zo heeft iedere ringweg een aantal viaducten.
Op ieder viaduct filmt hij 1 minuut lang het verkeer in beide richtingen.
Twee minuten film per viaduct dus.

Beijing: The second Ring / De tweede ring, 2005, video, 66 minuten.

 

De video documenteert de twee tegengestelde verkeersstromen op de 66 bruggen in de Tweede Ringweg rond Beijing. Op elke brug heeft de kunstenaar steeds een minuut gefilmd in elk van de twee richtingen. Het totale werk bestaat dus uit 66 delen die werden opgenomen tussen 14 januari en 11 februari 2005.

De ringen zijn een belangrijk onderdeel van de stedelijke infrastructuur van Beijing en bepalen de ruimtelijke organisatie van de stad. Net als in het werk over de Changx92an Boulevard, zijn de opnamen zo simpel mogelijk gehouden, met een focus op de pure observatie en het verstrijken van de tijd.

Die video is dus niet zo spannend. Er een uur naar gaan kijken is veel gevraagd. Zeker omdat er zo misschien wel 5 of 6 werken te zien zijn. Een video die mijn aandacht meer trok is zijn productie voor de tentoonstelling in Kassel: Fairytale.

Naast de maatschappelijk betrokken films maakt hij ook politieke films.
Die worden door het huidige regime in China niet in dank afgenomen.

Ai WeiWei, Fountain of light, 2007.

Het weer was gister in het begin van de middag ideaal:blauwe lucht en zon.

Morgen het vervolg.

Carnaval in het Kielegat komt op gang

Posted on by

Gisteravond was het al vroeg druk in Breda.
Om 18:00 uur was het al moeilijk om met de auto
door de Vismarktstraat te komen.
Muziek was er genoeg tot diep in de nacht.

Vandaag heb ik een eerste serie foto’s gemaakt.

De Vismarkt omgebouwd tot een Carnavalscentrum.

Het weer is niet fantastisch maar de carnavalsvierders komen langzaam de stad in.

Deze visionair is gelukkig onzichtbaar.

Elvis is in the building.

Bacchus

Dat heeft al heel wat tijd gekost.

Miller Time, als een Don Quichote in de Visserstraat.

De Troubadour heeft Ut licht gezien.

Het Stadhuis is gereed voor Prins Carnaval.

Wel een aantal heel vreemde zaken op de Grote Markt.

Mijn Hemel! (Cafe Zeezicht).

De Bommel ziet het sterrelicht.

Nu nog rustig.

Cultuurnacht: deel 2

Posted on by

Een tweede logje over de Cultuurnacht in Breda, afgelopen vrijdag.
Een heel bonte avond met erwtensoep (Breda’s museum), poffertjes (Vlaszak),
znigende apparaten (Lokaal01), een middeleeuwse muur (Gebouw F),
heksen en een moeras (Muziekschool), het lezen van tarotkaarten (De Geus),
lange rijen wachtenden (Grote Kerk) en een spook (KMA).
Kortom er was voor iedereeen wat te doen.

Na het Koningin Wilhelmina Paviljoen bezoocht ik Gebouw F.
Naast het lichtkunstwerk uit mijn eerste bericht was daar nog meer te zien.

Zo is er in dit voormalige kantoor van Dagblad De Stem een muur ondekt.
Volgens de ErfgoedBrief Breda (nummer 18) is hier sprake van een muur
die dateert uit de periode 1500 – 1700.
Er was niet veel aandacht voor in de drukte maar hij staat
er al even en dat zal nog wel even zo blijven.
Gelegenheid genoeg dus om de muur nog eens te gaan zien.

In Gebouw F was een fototentoonstelling met een bijbehorende film.
Een beetje saai.
Dan een aantal kunstenaars die met taal en illustraties bezig waren.
Daarnaast kleding van onder andere Magnus Dekker.
Gemaakt van iets dat lijkt op vilt, in felle kleuren,
sterk in vorm en uitstraling.

Onderweg naar Lokaal01 kwam ik langs nog een lichtkunstwerk.
In dit geval is het voorwerp waarop/-achter wordt geprojecteerd vlak.
De ruimtelijke werking wordt door het licht bereikt.
Je ziet kubussen zich vormen, openen en sluiten enz.
Maker bij mij onbekend.

In lokaal waren ook verschillende dingen te zien (en horen).
Ook hier was net als in Gebouw F een optreden gepland
(ik heb die overigens niet gezien of gehoord).

Een aantal kunstenaars maakten een werk onder de noemer Habitat.
Eehn van de kunstenaars is Rene Verberne.
Het werk heet:
‘Gehavende schimmen van langvergeten zomers’.
Het bestaat (volgens zijn website) uit:
‘Een op de kop hangend moeras vol rottende, bruine planten,
die langzaam op de vloer druppen.’

Het werk wat de meeste indruk maakte was dat van Chris Hendriks:
‘De droom van een wrak’.
Boven een kaart van de Biesbosch staat een machine.
Je hoort het water, de golven, eb en vloed.
De machine bestuurt vele draden die elk verbonden zijn
met een deel van een wrak.
Als een groep marionetten dansen de onderdelen van het wrak,
gerangschikt naar hun originele plaats in het wrak, op de imaginaire golven.
Mooi uitgelicht.

Op zolder was onder andere een video te zien van een performance
die eind vorig jaar plaats vond in Lokaal01:
‘It’s a wash out’ van Ton Vermeulen.

Volgens de website van Lokaal01:

It’s a wash out:
Een concert voor 3 wasmachines dat live wordt opgevoerd
op 12 november om 20 uur in de Geluidpost van Lokaal 01 Breda.
In samenwerking met Luc Houtkamp (saxofoon en electronica).

De titel roept bij mij wel wat vragen op.
‘Wash out’ staat voor het al dan niet bewust verkleuren van stoffen
als het gevolg van wassen. Zeg maar ‘verbleken’.
Zonder meer heel grappig.
Ik zie zo ‘The Supremes’ voor me.

In het Breda’s museum stond ik voor het eerst,
oog-in-oog met de tegels uit het renaissance paleis van het Kasteel van Breda:
de oogtegels:

En wat te denken van het portret van de naamgever van het gebouw
waarin ik nu woon: Justinus van Nassau.

In het Breda’s museum was ook nog een zaal met moderne, Breda’s, kunst.
Hier een paar werken uit zijn serie Metamorphosis:

Cultuurnacht

Posted on by

De Cultuurnacht is nog in volle gang,
maar de Argusvlinder heeft al een eerste verslag.
Ik begon bij de buren:

Koningin Wilhelmina Paviljoen.

Het eerste werk waar mijn aadacht echt naar getrokken werd
was meteen een van de toppers va de avond.
Een geometrische figuur die op een bijzondere manier
belicht wordt en daarmee tot leven komt.
De naam van de maker is mij onbekend.

Gelukkig had ik mijn telefoon bij me.
De camera is daarvan niet zo goed.
Dat kwam goed uit.
De camera is niet in staat, zoals hierboven,
de sluitertijd zo te vertragen dat alles op de foto belicht is.
Bij een deels belicht voorwerp in een donkere omgeving
is dat een goede eigenschap.
Overigens kan ik op mijn camera de belichting ook beinvloeden
maar daar heb ik vanavond de moeite niet voor genomen.
De volgende foto’s geven een klein beeld
hoe de sfeer kon veranderen:

Kunstwerk in uitvoering

Posted on by

Geinspireerd door het werk van Hendrik Maarten Krabbe:
Op de markt, Brabant uit 1894,
ging mijn vader aan de slag.

Hendrik Maarten Krabbe, Op de markt, Brabant, 1894.

____________________________________________________________

Hier volgt het schilderproces en het resultaat:

De eerste opzet.

____________________________________________________________

Nu meer kleur.

____________________________________________________________

Het zeer geslaagde eindresultaat. Uit de Kunst!

____________________________________________________________

Tang Dynasty in Assen

Posted on by

Gisteren ben ik naar de tentoonstelling
“Gouden eeuw van China” geweest.
Het Drents Museum heeft een nieuwe, grote, tentoonstelligsruimte.
De ruimte is bedoeld als de plaats waar de archeologische vondsten
getoond gaan worden.
Maar voor het zo ver is staan er de voorwerpen van de Tang dynastie.
Een soort opvolgingstentoonstelling op
het terracotta leger.

Een voorbeeld van Sancai (de drie kleuren).

____________________________________________________________

 

Assen is echt een provinciaal dorp.
Het komt als heel klein over (er schijnen 65.000 mensen te wonen).
Gisteren was het weer bij vlagen somber.
Als je dan het museum binnenstapt
nadat je een kaartje hebt gekocht,
stap je van een donkere, sombere wereld,
in een witte wereld waar je ogen eerst aan moeten wennen.

De nieuwe grote ruimte is erg inefficent ingedeeld.
Daardoor staan de bezoekers steeds te dringen
terwijl minder dan een kwart
van de beschikbare ruimte wordt gebruikt.
Jammer.
De voorwerpen komen daardoor ook minder tot hun recht.
Bovendien zijn een aantal grotere voorwerpen
weer buiten de thematische ruimtes opgesteld.
Zo van, oh ja, deze hebben we ook nog.

De voorwerpen zijn er niet minder mooi en interessant om.
Je mag in het museum fotograferen zonder flits
maar er is veel aan gedaan om er voor te zorgen dat het erg moeilijk is
een goede foto te maken.

Hemelse vorst, Xi’an.

____________________________________________________________

 

Een prachtexemplaar.

____________________________________________________________

 

Boeddhistische zuil.

____________________________________________________________

 

Let op de oren van deze vaas: aan iedere kant een draak.

____________________________________________________________

 

De twaalf tekens van de Chinese dierenriem.

____________________________________________________________

 

Detail van een muurschildering.

____________________________________________________________

 

De paarden en kamelen mogen niet ontbreken op ee tentoonstelling over de Tang dynastie.

____________________________________________________________

 

Een verrassend cadeau: Wang Zhaojun

Posted on by

Mijn Chinese collega is op familiebezoek in China geweest.
Hij verraste me met mooie cadeau’s.
Een ervan laat ik vandaag hier al zien:
een afbeelding van Wang Zhaojun,
een van de vier klassieke schoonheden van antiek China.
De basistekening is geschilderd op wollen vilt.
Daarna is de tekening ingekleurd door het schroeienvan het vilt.
Een heel mooi effect.
Ik ga er een plaats voor zoeken in ons nieuwe appartement.


Het werk kwam in een rode foedraal.


Ik weet niet zoveel over deze dame maar Wikipedia helpt je daar altijd bij. Erg leuk dat ze veel van muziek houdt. Past bij mij.

Wang Qiang, beter bekend onder haar “volwassen” naam: Wang Zhaojun,was de levensgezellin van de ‘chanyu’ van Xiongnu: Huhanye. Chanyu, Shanyu of Shanuy was de titel van de nomadische heersers van midden en centraal Azixeb voor zo’n 800 jaar. De exacte betekenis is niet bekend maar waarschijnlijk betekent het zoiets als ‘Zoon van de oneindige Hemel’ (son of endless sky). Xiongnu, (244 voor Christus – 155 na Christus) nomadisch volk dat een staat of confederatie had gevormd in en rond het gebied dat nu Mongolixeb heet. Tijdens zijn bestaan was het een rivaal van de Chinese Han dynastie (dat zich richtte op landbouw). Het volk speelde een belangrijke rol in het tot stand komen van de Zijderoute. Ze waren belangrijke vervoerders van zijde. Huhanye was een van de drie heersers van Xiongnu rond 56 voor Christus. Huhanye zocht steun bij de Han dynastie door een vazal te worden. Ze staat bekend als een van de Vier Schoonheden van antiek China. Wang Zhaojun werd geboren in een prominente familie van het Zigui-gebied. Het gebied ligt nu als gevolg van de aanleg van de Three Gorges-dam onder water. Het ligt in Hubei. Ze kwam in de harem terecht van Keizer Yuan waarschijnlijk na 40 voor Christus. Ze werd nooit bezocht door de Keizer en sleet haar dagen als ‘Lady in waiting’. Als de Keizer een nieuwe vrouw koos werden hem portretten overhandigd van mogelijke vrouwen. Het portret van Wang Zhaojun was daar blijkbaar nooit bij of het presenteerde haar niet goed. Ze werd niet gekozen. In 33 voor Christus bezocht Huhanye de Keizer. Huhanye gebruikte die gelegenheid om een hechtere relatie aan te gaan door te vragen of hij een Keizerlijke schoonzoon kon worden. In plaats van een prinses werden hem 5 vrouwen gepresenteerd, waaronder Wang Zhaojun. Volgens de verhalen heeft Wang Zhaojun zich vrijwillig gemeld en toen de vrouwen naar het hof werden gebracht was iedereen verbaasd over haar schoonheid. Wang Zhaojun werd de favoriete vrouw van Huhanye shanyu, ze kreeg twee zoons. Slechts een daarvan bereikte een volwassen leeftijd, Yituzhiyashi. Ze had ook ten minste een dochter, Yun, die de titel van prinses kreeg. Na de dood van Huhanye in 31 voor Christus verzocht Wang Zhaojun om te mogen terugkeren naar China maar er werd haar bevolen zich te houden aan de locale gebruiken. Ze werd de vrouw van de volgende shanyu. In dit nieuwe huwelijk kreeg ze nog twee dochters. Wang kreeg als titel Ninghu Yanzhi (Belangrijkste levensgezel, vredestichtster met de Han dynasty “Hu-Pacifying Chief-Consort”).

 

Gelezen: Bezuinigingen op Kunst en Cultuur, Stephan Sanders

Posted on by


In de Vrij Nederland van 25 juni 2011 staat zoals zowat
iedere week een verhaal van Stephan Sanders.
Het staat nog niet op de VN website maar dat gaat vast
binnenkort gebeuren.
Hij schrijft over de manier waarop er door de Nederlandse cultuurwereld
wordt gereageerd op de bezuinigingen.
Stof tot nadenken!

 

Vrij Nederland, 25/06/2011, Stephan Sanders:Zoals een contrapunt in de muziek, zo verwacht ik dat er mensen zijn die tegen zichzelf in denken

Er gaat een merkwaardige tegenstelling schuil in de term ‘massaal protest’: de protestant is iemand die opstaat en ‘nee’ zegt, om met Remco Campert te spreken. Maar het massale protest kent door haar conformisme geen enkele protestant meer. Zelfs het ‘goede doel’ rechtvaardigt geen eensluidendheid. Een zaal die massaal opstaat en ‘hey, hey’ roept of desnoods ‘nee’, dat blijft hoe dan ook een zaal vol ja-knikkers.

 

The Sketching Backpacker: Robert A. Alejandro

Posted on by

Via, via (onder andere via Twitter) kwam ik vandaag
op een site met schetsen van The Sketching Backpacker.
De site is van Robert A. Alejandro, hij is erg druk
met grafisch ontwerpen van allerlei soort.
Hij maakt er de gewoonte van om tijdens zijn reizen
schetsen te maken van situaties die hij tegenkomt.
Een paar voorbeelden.

Robert A. Alejandro: China.

Praag: detail.

Heel herkenbaar.

Lourdes.

Pronkzucht aan het hof – Keizerlijk porselein uit Shanghai

Posted on by

Wat een tijd terug Cultuur heette noemen we vandaag Erfgoed.
Ik verwacht dat de tentoonstelling in het Gemeentemuseum Den Haag een mooi voorbeeld van Chinees erfgoed is:

Pronkzucht aan het hof – Keizerlijk porselein uit Shanghai

Ik ga binnenkort kijken.
Alle voorwerpen komen van het Shanghai Museum.

Chinese caas, fencai, decoratie met Indiase lotusbloemen en spelende kinderen, Qianlong Dynasty, 1736 – 1795.

Dekseldoosje met draken in Wucai en lotus met Ajourwerk, Wanli, 1573 – 1620.

Doosje in de vorm van een kwartel, Fencai glazuur, Qianlong Dynasty, 1736 – 1795.

Zie eens hoe mooi het verendek van de kwartel is aangebracht.

Dit is natuurlijk helemaal top. Het merkteken is voor porselein uit de Keizerlijke fabrieken gebruikelijk maar die voetjes!

Doosje in de vorm van een kwartel, Fencai glazuur, Qianlong Dynasty, 1736 – 1795.

Vaas met draken tussen gevlochten lotusranken in de onderglazuur, Qianlong, 1736 – 1795, Shanghai Museum.

Nog een draak. Perfect

Lotusrank.

 

Ethiopische magische teksten via Elizabeth Street Fine Arts

Posted on by

Opgerolde teksten met gebeden, bezweringen, beschermende spreuken,
voor een bepaald persoon gemaakt of voor algemeen gebruik.
Gemaakt als talisman in Ethiopie.
Onder invloed van het Christelijk geloof, de Islam,
het Jodendom en natuurgodsdiensten.
Heel bijzondere documenten.
Hiervan is een tentoonstelling in de gallerie:
Elizabeth Street Fine Arts
De New York Times bracht me op het spoor.




Gorgon-like spirit: angel of protection, 19th century.


Gorgon is de soortnaam voor wezens als Medusa.
Griekse mythologische figuren met levende slangen als haardos.
Hier fungeert een Gorgonachtige figuur als bescherm-engel.




Schematisch, achthoekige ster met gezicht in het midden, 18e eeuw.





Kwade geest met slangen rond het hoofd, midden 19e eeuw.




Hoofddoekjes

Posted on by

Dat het hele debat over hoofddoekjes
niets met discriminatie te maken heeft,
gaat er bij mij niet in.




Dit is een normaal straatbeeld van de jaren ’60.





Het zit diep in onze cultuur, nu, recent,….





Het zit diep in onze cultuur, in alle geledingen. De majoor draagt hier natuurlijk ook een hoedje, en oh, ze heeft een mandje in haar hand….


Deze unieke opname van de Nederlandse kroonprinses incognito werd gemaakt door Peter Zonneveld, fotograaf van de Telegraaf. Prinses Beatrix, wier belangstelling naar sociale aangelegenheden bekend is, vergezelde majoor Bosshardt van het Leger des Heils op een avondlijke tocht door het centrum van Amsterdam. (uit:xe2x80x99Het aanzien van 1965xe2x80xb2)





En als ik zeg ‘onze cultuur’ dan bedoel ik Nederland maar eigenlijk ook de hele Westerse cultuur. Audrey Hepburn, een in Belgixc3xab geboren, Nederlands-Britse actrice, ging op kostschool in Nederland en Engeland, woonde tijdens de Tweede Wereldoorlog in Arnhem, verhuisde in 1948 naar Engeland, werd in 1951 actrice in Amerika en jaren na haar grote filmsuccessen (met een Oscar, Bafta, Golden Globe, Tony, Presidential Medal of Freedom Award) overleed ze in Zwitserland. Hier met modieuze hoofddoekjes.





En al in ons ver verleden: Johannes Vermeer, Het meisje met de parel en het hoofddoekje, 1665-1667. ‘Het melkmeisje’ draagt overigens een kapje en dat is ook zo bij bijvoorbeeld de ‘Koppelaarster’ en bij (beide dames op) de ‘Liefdesbrief’ om enkele andere werken van Vermeer te noemen.





En afgelopen vrijdag is daar nog een Engels voorbeeld bijgekomen.




Tegen hoofddoekjes zijn is dus eigenlijk tegen de westerse cultuur zijn.