Het Valkenberg in Breda is heel vaak een geweldige plaats maar vanochtend was het bijzonder mooi. Het spel van de schaduwen, het groen en de zonnestralen was prachtig en het was er nog erg rustig.
Maandelijks archief: juli 2017
Drijvende markt in Can Tho Vietnam
Vroeg in de ochtend gaan we aan boord van een motorboot. Het is nog niet helder. Het zal later blijken een heel drukkende dag te zijn met in de middag veel regen. Ik krijg van die regen nauwelijks iets mee want het griepje/de verkoudheid waar ik al even mee rondloop zorgt er voor dat ik die middag naar bed ga en daar blijf tot de volgende morgen. Maar voor de drijvende markt, een boottocht die we de avond ervoor hebben afgesproken, heb ik nog voldoende energie.
Vietnam staat onder grote invloed van China. Beide ‘communistisch’. In Vietnam schieten de grote malls (winkelcomplexen) overal uit de grond. Ook hier in Can Tho. Enorme gebouwen met luxe winkels en voorzieningen. We zagen er genoeg in Ho Chi Minh Stad.
Het is nog vroeg maar onderweg komen we andere mensen tegen die onderweg zijn naar de markt.
Een drijvende markt is een grote kluwe van boten en schepen van allerlei groote waar er steeds boten aankomen en weer wegvaren. Deze markt hier is niet een soort variant op de ‘Alkmaarse kaasmarkt’ voor toeristen maar een echte markt voor lokale bewoners.
Met koffie erbij.
Even boodschappen gaan doen op de vroege ochtend.
Hier wordt de ‘kraam’ nog even voorbereid op de marktbezoekers. De waren moeten natuurlijk netjes uitgestald worden.
Het gaat niet alleen om groente en fruit, al is dat wel het merendeel van het aanbod. Hier worden verpakte producten als schoonmaakmiddelen en limonade aangeboden.
Kolen, zoete aardappelen, ananas, uien, pepers, meloenen. Er is van alles te koop.
Er is veel handel.
De staak op de boot is een soort etalage waarmee he laat zien wat voor producten je aan boord hebt om te verkopen.
De grotere schepen voeren vaak goederen aan in bulk, de kleinere bieden meerdere producten tegelijk aan.
Boten en schepen in alle maten, van klein naar groot.
Ook voor de lokale deelnemers aan de markt is het iederee dag weer uitkijken naar nieuwtjes.
Zien en gezien worden is deel van het spel.
Soms gebruikt men de motor, dan weer de roeispanen.
De kleding hangt achter aan boord.
Easy does it.
Is de koop gesloten, ja, dan is het tijd om de goederen over te laden naar de kopende boot.
Letterlijk tussen de bedrijven (niet die van het theater) door komt ook de ontbijtservice langs.
De activiteiten spelen zich af op verschillende niveau’s.
Onderweg terug naar het hotel zijn er nog een paar dingen te zien en gaan we ook nog even aan land. Maar voor ons zit de markt er op. Op de foto lijkt het alsof er een brommer met twee mensen door een huis rijdt. Dat is niet het geval. Je ziet een aanlegsteiger op palen, dan een weg en daarachter bebouwing.
Het hotel is Can Tho is super. Bij het ontbijt op een terras met zicht op het rivierlandschap genieten we nog even na. Ho Chi Minh op de rug gezien.
Kleine update Boek Behoud Bericht
Eerst heb ik het kunstleer op maat gesneden.
Dan het kunstleer op de rug versterkt met een strook boekbindlinnen.
Vervolgens heb ik met schilderstape de achterkant/rug en
een ruimte van 3 millimeter van de platten afgeplakt.
Daar kan ik dan geen lijm smeren en zal het kunstleer los blijven.
Dat is nodig om er voor te zorgen dat als je het boek opent
de platten alle ruimte hebben om helemaal te openen.
Ik ben benieuwd of dat gaat werken.
Het boek ligt nu in de boekenpers onder milde druk.
De platten moeten goed drogen.
Morgen kan ik dan het kunstleer aan de kop, staart en lange zijde
inslaan en nog iets doen met de rug.
Voor dat laatste zien of dat nog makkelijk kan of dat
deze aanvullende ingreep de volgende keer na het aanbrengen
van het boekbindlinnen moet worden uitgevoerd.
De huidige aanpak lijkt makkelijker omdat het nu op passen aankomt
en dat is eenvoudiger dan vooraf meten.
Er is een klein randje aan de rugzijde van de platten afgeplakt met schilderstape. Zo zal daar het kunstleer niet aan vast gelijmd worden.
Dit is dan een eerste indruk van het boek. Spannend!.
Drie leuke boekjes
Gisteren bij de examenexpositie van de AKV St. Joost in Breda
heb ik drie leuke boekjes meegenomen.
In willekeurige volgorde:
Elte Musters, Grote Markt Breda in stukken. Een boekje met als ondertitel Een inventarisatie van de Grote Markt in Breda anno 2017. Het leuke is dat door de tekeningen ik getriggerd werd om weer eens beter naar de Grote Markt te kijken. Je denkt dat je dat plein goed kent maar ik herkende een paar punten gisteren die ik al lang niet meer gezien heb. Het gaf mij een idee voor een volgend boekje.
Dit boekje heeft zijdelings met de eindexamenexpositie te maken. De mensen die aan het boekje werkten, studeren dit jaar af. Het boekje is gemaakt in opdracht van het Stadsarchief Breda. Het is een soort Siamees boekje met twee voorkanten. Twee sets van wandeltochten door het Park Valkenberg en Het liesbos en de weerslag daarvan in tekst, foto’s (oude en nieuwe). De makers van het boekje zijn Eva Kreuger: Park Valkenberg en Janou Munnik: Het Liesbos. Ik had het boekje al eerder gezien op de leestafel in het Stedelijk Museum Breda
Louise van Straten, Het verloren verhaal van Boudica. Boudica is een Keltische koningin. Over haar gaat dit verhaal dat nog niet af is.
Vietnam / Cambodja: Mekong Delta
Op 30 december 2016 waren wij in Vietnam.
De vakantie betrof Zuid Vietnam en Cambodja.
De eerste week ongeveer was in Vietnam.
Op deze dag hebben we twee boottochten gemaakt in
de Mekong delta. Een gebied dat soms een beetje lijkt
op de Biesbosch.
De boottochten benadrukken de levensstijl van de mensen in
deze enorme delta: sommige mensen leven aan het water,
andere op het water.
Traditioneel waren veel van de beroepsactiviteiten van de
bewoners gerelateerd aan het water:
handel drijven, overslag van goederen, basis grondstoffen
verzamelen, visserij.
De boottochten brengen ons in combinatie met autoritten
in Can Tho, de grootste stad in de delta.
Vertrekpunt van de eerste boottocht. Dit is een tocht op de enorme rivier. Dit gaat met een motorboot.
Wat we zien zijn de typische huizen aan het water en een drijvende overslagmarkt. Dat is niet zo’n markt met kleine boten die in alle toeristische folders staan maar een samenkomst van grotere en iets kleinere schepen. Een groot schip kan bijvoorbeeld helemaal gevuld zijn met watermeloenen die dan in grote partijen verkocht worden aan mensen op kleinere boten die de meloenen dan weer op kleinere markten doorverkopen aan lokale bewoners.
Volgeladen met bulkproduct.
Deze boot staat vol met planten. Een soort tuin lijkt het wel
Overslagmarkt. De mensen wonen op de boten.
Langs de rivier zie je veel plaatsen waar handel gedreven wordt.
Op de rivier heb je een weids uitzicht.
Dit is de aanlegplaats waar we gaan overstappen op een kleinere boot. We gaan dadelijk de grote rivier af en bezoeken het gebied dat meer lijkt op de Biesbosch.
Daar komt de boot al aan.
Hier leven mensen ook van de visvangst. Hier een boot vol met fuiken.
De rivierarmen worden steeds smaller.
Overal activiteiten.
Maar het meeste verkeer op de rivieren is gemotoriseerd.
De bewoners wonen in een constante haat/liefde verhouding ten opzichte van het water. Zeg maar: de vis wordt duur betaald.
Maar het heerlijk op de rivieren. Het wordt al behoorlijk warm en dan is het op het water altijd koeler.
De boottocht wordt afgerond met een lunch onder de bomen. Op een soort veranda met rieten dak op het water. Deze vis smaakte prima. Het eten in Vietnam was heerlijk.
In de avond zijn we dan in de bewoonde wereld van Can Tho. Ho Chi Minh waakt ook hier over alle inwoners. Het zijn benauwde dagen met gelukkig in de avond soms wat regen.
Launch
Dat is de naam van de eindexamenexpositie van de AKV St. Joost
in Breda. Vroeger was dat de kunstacademie.
Maar de richtingen worden steeds breder en daarom
is het nu Akademie voor Kunst en Vormgeving St.Joost.
Van twee mensen van wie ik het werk erg de moeite waard vond
heb ik geen afbeeldingen:
Eva Tol, fotograaf.
– Ik heb me opgegeven als geinteresseerde voor haar boekwerk.
– Als dat uitkomt en ik wordt uitgenodigd een boek van
– haar te kopen hoort u er hier meer van.
Daryl Fijneman, filmer.
– Een mooie film, haast ballet, in een prachtige setting.
Ik viel gelijk met mijn neus in de boter. Bijna het eerste werk dat ik zag was een boek. Een boek van huiden van Floortje Sips. The Book of Hides.
Het hele boek. De latten waren zelfs van een koeienstal afkomstig.
Haar onderzoek draait om het volgende:
Leer is een natuurlijk product,
maar is het nog wel natuurlijk?
Bestaat er zo iets als natuurleer?In de leerindustrie zijn veel tegenstrijdigheden.
Men noemt leer een natuurproduct,
maar men doet er zo veel handelingen mee,
dat het natuurlijke ver te zoeken is.
In mijn boek laat ik zien wat die tegenstrijdigheden zijn,
en hoe “natuurlijk” leer is.
Een willekeurige ‘bladzijde’ uit het boek. De tekst is door de manier waarop de letters zijn aangebracht in het leer minder goed leesbaar.
In dit grijze leer werken de letters beter. Floortje Sips is de maakster.
Kleur
Door het looiproces verdwijnt de originele kleur uit
de huiden. Ook als dit op een natuurvriendelijke
manier gebeurd zoals bij de huid van koe 8463.
De huiden kunnen in elk gewenste kleur geverfd
worden. Dit kan gedaan worden met kleuren met
een natuurlijke oorsprong, maar vaak worden er
chemische en synthetische stoffen gebruikt om
heldere en sterke kleuren te krijgen.
Het ontstaan van kleurnuances komt doordat niet
alle delen van de huid evenveel kleurstof opnemen.
bijvoorbeeld als er een litteken aanwezig is.
Finishen van leer is, eventueel, de laatste bewerking
die het leer ondergaat. Hierbij krijgt koe 8463
bijvoorbeeld glans, bescherming tegen vuil en
vlekken, krassen en een betere waterbestendigheid.
Dit wordt gedaan met een laagje verf wat aan
het oppervlak van het leer aangebracht wordt en zo
de uiteindelijke kleur, lichtechtheid en textuur
bepaalt.
Dit is een werk van Jason Terlouw.
Maker bij mij onbekend.
Erika Zwaan maakte een hele serie tekeningen met interessante vragen en omkeringen zoals: Anders of normaal? Veel humor zit er in het werk.
Erika Zwaan: Stoel vandaag mag jij op mij zitten.
Erika Zwaan: Een tekening van een echte plant. Een tekening van een nep plant.
Erika Zwaan, De binnenkant bestaat niet – je kan alleen denken dat deze er is. Alles wat je kan zien is de buitenkant.
Erika Zwaan, heeft een boon een voorkant?
Erika Zwaan, multicultureel bos.
Vivian Heyms, De moderne Nederlander. Vrij naar De aardappeleters van Vincent van Gogh.
Vandaag, 22/02/2021 ontving een correctie van de eerder geplaatste tekst van de maakster. Omdat de Nederlandse identiteit nogal politiek gevoelig ligt en inzichten over en de identiteit zelf steeds onderhevig zijn aan veranderingen, plaats ik hier de ‘correcte’ tekst:
Op het moment dat mijn werk de moderne Nederlander ontstond, waren er veel gesprekken in de media over de Nederlandse identiteit. Dit was voor mij de reden voor een onderzoek met de vraag: “Wat is de Nederlandse identiteit?” Ik denk niet dat ik hier een eenduidig antwoord op kan geven. Identiteit is namelijk altijd in beweging. Maar wat ik met dit werk wil laten zien is een hedendaags beeld van Nederland.
Wat me opviel is dat het cultureel erfgoed wordt ervaren als typisch Nederlands, zelfs nu nog in het heden. Terwijl veel kunstvoorwerpen niet representatief zijn voor het Nederland van nu, maar ook niet voor het Nederland van toen. Het beeld gaf namelijk toen al geen volledig beeld van de realiteit op dat moment. Het is een eenzijdig perspectief. Ik vind het om deze reden tijd om dit beeld te veranderen en hierdoor een representatiever beeld te laten zien van de moderne Nederlander.
De tekst van 2017:
De moderne Nederlander
In een veranderend Nederland is er onduidelijkheid
over de identiteit van ons land en haar
bewoners. Er is een zoektocht naar de Nederlandse
identiteit. Daarnaast is er een duidelijke roep naar
nostalgie.
De Nederlandse identiteit heeft veel verschillende
kanten, maar wat wij allemaal herkennen en
erkennen als Nederlands zijn onze iconische
beelden-. In deze serie producten wordt de moderne
Nederlander in deze iconische nationale beelden
geplaatst. Hiermee kunnen we opnieuw naar ons
cultureel erfgoed kijken en ons heden
reflecteren op ons verleden. In deze moderne
interpretatie zie je dat Nederland verandert maar
nog steeds hetzelfde blijft.
Djenna Fila, geen titel. Het werk gaat over de eerste Wereldoorlog.
Met de ladder als symbool voor de pogingen van mensen om te ontsnappen aan de ellende van bijvoorbeeld oorlogen.
Djenna Fila.
Marjan van der Heijden maakte een stop motion film met als titel ‘A meeting between seasons’. Prachtig om te zien. Voor de film maakte ze hoofdrolspelers en requisieten van textiel.
Remco Faes, Raw Material. Een soort installatie met stukken restleer (?). Maar als je van een kant kijkt zie je de twee afbeeldingen van runderen. De producenten van dit leer.
Van de zijkant blijft niet veel over van de beelden. Daar is het een langzaam bewegende, golvende installatie.
Update: Boek Behoud Bericht
Tussen alle andere activiteiten gisteren heen toch wat
voortgang geboekt.
Ik heb een leeslint gemaakt en dat aangebracht op het boek.
Maar de activiteiten begonnen er mee het boek met de nieuwe platten uit de boekenpers te halen om te controleren of het boek goed gedroogd is.
Bij iedere stap zie je het boek verder gereed komen en je ziet ook dat het inderdaad zo is dat het boek helemaal open kan. Helemaal plat. Dat stelt wel een mogelijk probleem voor de volgende stap. Het idee is om nu het kunstleer te gaan bevestigen op de platten. Maar als je dat boek straks helemaal open wil leggen dan kan dat waarschijnlijk goed op een copieerapparaat maar op tafel zal dat toch moeilijk worden. De stof van de rug zal toch ergens naar toe moeten.
Hier ligt het boek helemaal open.
Hier ligt het open bij de bijlage.
Hier ligt het open met de tekst naar beneden. Je ziet dat de platten elkaar zowat raken. De rug van kunstleer zal straks niet gelijmd worden. Die blijft los. Dat moet ook wel want die moet uit de weg.
Maar dat is een zorg voor later. Ik ga nu een leeslint maken en in het boek verwerken. Ik gebruik het stukje kunstleer dat ik gebruikt heb bij een test. Ik snij zoveel mogelijk onbenut kunstleer weg en ga dat nu combineren met het lint en een stuk stevig papier.
Zo gaat het lint er uitzien. Ik positioneer het stukje kunstleer ten opzichte van het boek zodat het lint aan de onderkant van het boek er uit zal steken maar het stukje BBB zal altijd in het boek blijven. Daarnaast wil ik voldoende lengte hebben om het lint goed te kunnen bevestigen.
De kapitaalband en het leeslint zijn bevestigd. Nu laten drogen en de volgende stap is dan de bekleding van de platten.
Gezien: De keuze van mijn vader
Afgelopen vrijdag geen speelfilm in de betekenis van de films
die je op mijn blog vaker voorbij ziet komen.
Deze keer een inventieve documentaire:
‘De keuze van mijn vader’ gemaakt door Yan Ting Yuen.
Yan Ting Yuen 袁欣婷. Van haar zag ik nog niet eerder een film. Er zou afgelopen vrijdag, na afloop van de film een vraaggesprek met haar zijn over de film. Helaas ging dat niet door. De keuze van mijn vader is een mooi werkstuk.
De film toont beelden van een reis naar China die de ouders van
Yan Ting Yuen maakten toen ze besloten na een lang verblijf in Nederland,
toch terug te gaan naar Hong Kong.
De ouders van Yan Ting Yuen komen uit China, zijn verhuisd naar Hong Kong
en besloten later naar Nederland te gaan.
Daar begonnen ze een Chinees restaurant.
Nu ze ouder zijn besluiten ze terug naar China te gaan.
Een deel van de film bestaat uit heet poetische beelden gemaakt
in het voormalige Chinese restaurant dat op punt staat
verbouwd of gesloopt te worden.
Weer een ander deel van de film bestaat uit archiefbeelden met
fragmenten van journaals en dergelijke.
Yan Ting Yuen probeert met de documentaire te onderzoeken
wat de invloed van de keuzes van haar vader op haar eigen leven hebben.
We hebben je gewoon meegesleurd, zeggen de ouders tegen haar
als antwoord op een vraag aan haar ouders.
Yan Ting Yuen gaat wel terug naar China met haar ouders voor een familiebezoek
maar blijft in Nederland wonen.
De film geeft een prachtig beeld van emigratie en emigranten,
van China en de moderne Chinese cultuur, van keuzes die mensen maken
en de impact daarvan op hun eigen leven en dat van anderen.
De film is persoonlijk maar tegelijk universeel.
In een interview met de NRC zegt Yuen over de huidige inwoners van China
‘Dus als je ze zou vragen waar ze jaloers op zijn,
dan zeggen ze waarschijnlijk zoiets als de frisse lucht’.
Dat is precies het antwoord dat een Chinese vriend van mij gaf
toen ik hem in Shanghai vroeg wat hij nu, terug in China,
mist van Nederland.
Omslag Boek Behoud Bericht
De ingenaaide Boek Behoud Berichten ga ik in kunstleer inbinden.
In een poging iets extra’s te doen aan de gele kunstleren omslag
zit ik te denken aan een diepdruk met lino. Eens kijken hoe dat uitvalt.
Eerst maak ik een eenvoudig ontwerp. Als test. Drie letters B.
Maar eerder dan gepland haal ik het kunstleer uit de boekenpers. Maar er is al wel een indruk ontstaan in het kunstleer. Dat kunstleer is natuurlijk gewoon plastic. Al gauw begint de linodruk te vervagen. Eigenlijk wel logisch. Waarschijnlijk kun je dit wel doen met dit kunstleer maar dan zal dat wel gepaard moeten gaan met warmte.
Drieluik. Je ziet hier links de lino. Die had ik vochtig gemaakt. Dat doe ik ook als ik dit met papier doe. Hier heeft dat minder effect vermoed ik. In het middel de multiplex, met vochtige afdruk van de lino, waartussen lino en kunstleer in de pers zaten en rechts het kunstleer met de indruk.
Op zich ben ik niet ontevreden over het resultaat maar het verdwijnt daarom moet ik iets anders bedenken.
Nog net voor de afbeelding volledig vervaagd heb ik de letters ingekleurd met acrylverf. Maar zien of dat blijft zitten. Als het blijft zitten ga ik het gebruiken om een boekenlegger te maken.
Intussen ging het werk aan de boekblokken van de jaargangen
Boek Behoud Bericht gewoon door.
Allemaal volgens de methode Johan Potgieter.
Het derde en laatste boekblok wordt hier voorzien van een stuk textiel. De nietjes zijn er uit, het extra katern is toegevoegd. De rug is gelijmd met PVA en dan het textiel ertegen.
Het boekblok waar ik het verst mee ben is ingenaaid en nog een keer in de PVA gezet. Daarna is het gedroogd en nu kan het boek schoongesneden worden. De lange zijkant had ik al een keer gesneden maar dat was eigenlijk niet het goede moment. Dat was te vroeg maar ik kon me niet bedwingen de snijmachine die ik pas geleden kocht voor het eerst te testen. Vandaag doe ik dat dus opnieuw. Eerst snij ik de lange zijde schoon, vervolgens de kop en staart (boven en onderkant). En als het snijafval zo mooi uitwaaiert als je op de foto ziet kun je blij zijn want dan is het goed gegaan.
Het schoongesneden boekblok. Dat vond ik altijd een prachtig gezicht. Nu kan ik de platten gaan snijden (stuk karton dat als drager van het kunstleer gaat dienen en dat ik aan de voor- en achterkant ga bevestigen).
Dit is de sandwich waarover Johan Potgieter in zijn artikel spreekt. Het textiel waaraan het boekblok is gelijmd en genaaid gaat nu om de twee platten heen. Als dat dan met PVA gelijmd wordt dan ontstaat er een sterke constructie tussen de boekband en het boekblok. Die verbinding ontstaat dan niet alleen door een schutblad maar ook door de textiel.
Hier ligt het eerste boekblok, met de twee platten gelijmd op het boekblok en gesandwiched met het textiel, te drogen in de boekenpers. Die ga ik er vandaag uithalen.
Blikvangers van Fiep Westendorp
In het Nederlands Drukkerij Museum in Etten-Leur
is de tentoonstelling Blikvangers te zien waarop het werk
van Fiep Westendorp wordt getoond.
Het accent ligt op het werk van Fiep Westendorp en het boek.
Het is een prachtige tentoonstelling in een bijzonder museum
dat ook zonder de speciale tentoonstelling al de moeite waard is.
Vakmensen uit de drukkerswereld tonen er hun liefde
voor het vak door op de gerestaureerde machines
te laten zien wat er bij het drukken van tekst allemaal
kwam kijken.
Fiep Westendorp laat dat ook zien vanuit het perspectief van een illustrator.
En wat voor een: denk Jip en Janneke!
In de etalage van de Vrije Boekhandel in Breda hangt de poster en staat het boek Blikvangers over de tentoonstelling in het Nederlands Drukkerij Museum en het werk van Fiep Westendorp.
Prachtige boekenkaft en CD-hoes.
Min Kym, Een wonderkind zonder instrument en Gone, the album. Ik kan me niet herinneren haar ooit te hebben gehoord of iets van haar gelezen te hebben maar deze boekenkaft vind ik prachtig. Te zien in de etalage van de Vrije Boekhandel in Breda.
Gelezen: Jan Postma, Vroege werken
De titel van het boek suggereert dat er meer boeken van Jan Postma zijn. Immers als je spreekt over vroege werken dan verwacht je ook latere werken. Dat is bij Jan Postma niet het geval. Dit is tot nu toe, zijn eerste en enige boek, maar er is geen reden om aan te nemen dat er geen boeken meer komen.
Als verkoopslogan staat op de achterkant van het boek
een kreet van Vrij Nederland: ‘Geleerd maar lekker.’
Ik ben er niet van overtuigd dat je met zo’n kreet veel lezers krijgt.
Met de titel en openingszinnen van het eerste essay ook al niet:
‘Ik weet het nu zeker. Het boek dat daar op de grond slingert is De Dialectiek van de sekse van Shulamith Firestone, een naam die vanzelf ontzag inboezemt,’
Nou, nou, zie mij eens lezen en schrijven.
Er komen veel boeken en schrijversnamen in het boek voorbij.
Meestal van Engelstalige schrijvers.
Boeken die ik in ieder geval niet gelezen heb en waarvan de
meeste titels mij ook niet verleiden om het te gaan lezen.
Gelukkig hoef je al die boeken niet gelezen te hebben (mag wel) om
van het boek van Jan Postma te kunnen genieten.
Het boek bestaat uit een serie essays en het eerste essay heeft
als ondertitel – Over een dwalende ik.
Dat had ook de titel van dit boek kunnen zijn.
In dat eerste essay beschrijft Jan Postma zijn visie op
wat een essay volgens hem is:
Het essay kent zoveel gedaanten dat het onmogelijk is er al te stellige uitspraken over te doen, maar vaker dan niet wordt er, impliciet of expliciet, geworsteld met of door een ik.
Het boek gaat over Jan Postma en zijn worstelingen.
Lees je het zo en neem je kennis van de boektitels en namen
dan is het een heel prettig boek om te lezen met regelmatig
mooie taal.
Ik lees Bluets uit op een grotendeels verlaten kampeerterrein in Malibu, een dag voordat het hele land zal worden teruggebracht tot een simpele vraag: rood of blauw? Terwijl de azuurblauwe Californische struikgaai heen en weer wipt tussen een struik achter onze tent en een geknakte boomstam verderop, lees ik hoe Nelson op een januaridag op een verlaten eiland niet ver van de kust van Cuba kampeert. Ze bladert er in een tijdschrift en leest dat wetenschappers hebben uitgerekend dat de kleur van het universum ‘bleek turquoise’ is. ‘Ofcourse, I think, looking wistfully over the glittering Gulf. I knew it all along. The heart of the world is blue.’….. Soms blijkt de wereld te beantwoorden aan je diepste verlangens. Soms blijk je zulk verlangen voor de werkelijkheid te hebben gehouden. Hoop die je zonder dat je het weet koestert is een prachtige waas voor je ogen.
Het boek is een uitgave van de noge jonge uitgeverij DasMag.
Een aanrader.
Laat je niet afschrikken. Niet nodig.
Argusvlinder 