Maandag 17 december 2012

De treinreis begon ongeveer 5 minuten later dan gepland.
Zondag 16 december, in de middag.
Toen we op het perron aankwamen reed de trein bijna
gelijktijdig met ons het station binnen.
We begonnen als enige passagiers in de coupe
maar uiteindelijk was hij helemaal vol.

Rond 19:30 – 20:00 uur schoven twee gepensioneerde
stellen aan.
Van 1 van de stellen was de man voor zijn werk in Nederland geweest.
In Den Haag, Rotterdam en Eindhoven.
De vrouw was gynaecoloog.
Ze waren met vieren naar een bruiloft geweest.
Ze deelden direct hun fruit (kleine, geel/rode vruchten
waarvan ze de Engelse naam niet kenden. Frisse smaak.
Beetje naar appel).
Maar ook de bananen die ze bij zich hadden.
De Indiase meneer wist precies uit te leggen dat
de bananen in Nederland uit Midden- en Zuid Amerika komen.
Dat die veel groter zijn dan de bananen in India.
Van Chiquita.

Niet helemaal scherp, maar wel sfeervol.

Rond 21:00 uur werd door ons allen de coupe omgebouwd
tot slaapruimte.

Om 23:00 uur kwamen we aan in Pune (Poona, 8e stad van India).
In deze grote plaats stopt de trein tussen een kwartier en een half uur.

Iedereen lag half te slapen toen een overijverige
lichten ging aandoen, als een bezetene bagage in alle ruimtes
te duwen en mensen wilde bij L. op het bed gaan zitten.
Kortom de rust was gedurende een half uur verdwenen
Daarna ging iedereen weer door met slapen.

Kussen, sloop, laken en deken.

Zo’n 20 minuten te laat kwamen we in Manmad.
we werden gewaarschuwd door de conducteur
en de ‘treinhost’ (medewerker op de trein die passagiers helpt)
had al iemand gezien met een bord met onze naam op het perron.
Er zitten niet veel niet-Indiers op de trein (Ik denk maar 2).

De gekleurde ramen (tegen de zon) maakt buiten kijken moeilijk.

Het perron ligt vol met mensen.
Mensen die met elkaar bij een lampje praten,
mensen die slapen, al dan niet in een groep,
al dan niet onder een doek of deken (het is fris en vroeg
en inmiddels 17 december).
Ook bij de kantoren, de overdekte hal met de ticket offices,
ligt het helemaal vol, krioelt het van mensen die gaan en komen,
met of zonder bagage: India.

Doel van de treinreis is uiteindelijk Aurangabad.