Argus in China

Posted on augustus 16, 2024 by Argusvlinder

Zoals in het vorige bericht aangegeven stonden er een paar
gebouwen rond de grafkelder die je er kunt bezoeken,
de grafkelder van Princess Yongtai.
De zijderoute of ‘silk road’ komt uitgebreid aan de orde.

China, Shaanxi Province, Qianling Museum, Painted pottery – horse riding figurines of musicians, Tang Dynasty (618 – 907). Unearthed in the tomb of Prince Yide.

Qianling Museum, Tri-color glazed pottery – Horse riding figurine, Tang Dynasty (618 – 907), unearthed in the tomb of Prince Yide.

Qianling Museum, Painted pottery – standing noble figurine, Tang Dynasty (618 – 907). Collection of the Shaanxi Academy of Archaeology.

Qianling Museum, Painted pottery – standing female figurine, Tang Dynasty (618 – 907). Collection of the Shaanxi Academy of Archaeology.

De ‘Ferdinand Freiherr von Richthofen’ die in bovenstaande tekst wordt genoemd is een bezoek aan Wikipedia meer dan waard. Deze opa van de ‘Rode Baron’ (beroemde WOI vliegenier) is de man die de term ‘Zijderoute’ voor het eerst heeft gemunt!

Qianling Museum, Figurine three-color glazed ceramic human (Sancai), excavated in 1972 in the tomb of Crown Prince Zhanghuai, Tang Dynasty (618 – 709).

Tri-color glazed pottery – warrior figurine, Tang Dynasty (618 – 907), unearthed from the tomb of Prince Zhanghuai, Collection Qianling Museum.

Argus in China

Posted on juli 30, 2024 by Argusvlinder

Maak je niet ongerust. Dit is het laatste bericht over het Terracotta Army.
Eigenlijk was er nog 1 specifieke foto en een paar overzichtsfoto’s
te gaan.
Maar er zijn nog een paar foto’s die ik met mijn telefoon heb
gemaakt. In alle drie de pits. Die sluiten de serie af.
Wat een beleving!

China, Xi’an, Terracotta Army, late 200’s BCE, Standing archer (staande boogschutter).

Standing Archer

It is one kind of the infantryman dressed in an unarored battle robe. It was unearthed from theexterior of th archer formation in Pit 2. The pose of both hands shows that this figure was ready to shoot. Altogether 172 standing archers were found in this pit.

Terracotta Warriors Pit 2.

Terracotta Warriors Pit 1.

Het commandocentrum of Terracotta Warriors Pit 3.

Terracotta Warriors Pit 2.

Argus in China

Posted on juli 28, 2024 by Argusvlinder

In Terracotta Warriors Pit 2 in China, Shaanxi, Xi’an, loop ik naar
het volgende beeld van het Terracotta Army, de grafvondst in het
complex van keizer Qin Shi Huang.
Enkele beelden staan niet in de kuil maar opgesteld achter onbreekbaar
glas zodat de bezoekers om de beelden kunnen heen lopen en de details
van de beelden beter kunnen zien.

High-ranking officer.

Tekst van het bordje bij het beeld:

This is one of seven ‘generals’ found in the terra-cotta pits. The height, clothing and headgear of this officer all indicate his high rank. He wears double-layered robes under a colorful fish-scaled armer, and a high headgear tied with ribbons under the chin. His shoes are with square opening and upward-bending tips. There are eight knots made of ribbon to decorate the armor, three knots on the front plate, three on the back and one knot each on the shoulder.

Details van de binding tussen verschillende delen van de uitrusting.

De ‘opgekrulde’ punten vande schoenen van de hoge officier.

Middle-ranking officer.

Horse with keeper, the horse, right side.

Het oor van de begeleider van het paard. Vond ik leuk.

Argus in China

Posted on juli 27, 2024 by Argusvlinder

China, Shaanxi, Xi’an, Terracotta Army, Terracotta Warriors Pit 2. Even door de regen naar pit 2, kleiner maar nog steeds goed voor 1300 strijders en 80 strijdwagens. Deels opgegraven. In deze hal in staan ook een aantal beelden opgesteld op een manier dat je ze van dichtbij kunt zien.

Een behoorlijke oppervlakte.

Zandafvoer?

Er is nog veel werk.

Is dat de achterkant van een paard?

Op deze manier, achter onbreekbaar glas, staan een aantal beelden opgesteld. Je ziet dat ik niet de enige was die dit beeld graag wilde zien. Op internet wordt dit een beeld van een boogschutter genoemd.

Gelukkig is de fotograaf groter dan de meeste toeristen en heeft hij geduld. Deze beelden die deel uitmaken van het grafcomplex van de eerste keizer van China, Qin Shi Huang, dateren van de late 200 BCE (before current era, 246 – 209 voor Christus).

In het volgende bericht loop ik weer verder.

Argus in China

Posted on juli 25, 2024 by Argusvlinder

De foto’s in dit bericht zijn uit de derde ‘pit’ of kuil.
De ‘pits’ verschillen van grootte en karakter:

Terracotta Warriors Pit 1: 16.000 m2 met 6000+ infanteristen,
ruiters en wagenmenners, in gevechtsformatie.
Hiervan kreeg je in eerdere berichten een beeld.

Terracotta Warriors Pit 2: 6.000 m2 met alle soorten militairen
waaronder ook boogschutters. Van deze kuil is een zesde deel opgegraven.
Waarschijnlijk zullen er in totaal 80 strijdwagens zijn,
1300 strijders en paarden waaronder een terracotta generaal,
de knielende boogschutter en ruiters.
Er is ook een tentoonstellingsruimte waar enkele beelden
van dichtbij kunnen worden bekeken.
Volgende berichten geven hier een beeld van.

Terracotta Warriors Pit 3: 520 m2 m2 met 68 militairen
in een (misschien) ceremoniële opstelling.
Het commandocentrum.
Deze ruimte is onderwerp van dit bericht.

Xi’an, Terracotta Army, Terracotta Warriors Pit 3, de kleinste opgraving.

De vorm van deze kuil is die van een Chinees karakter “凹”. De betekenissen die ik vind kan ik niet meteen koppelen aan een commandocentrum.

Argus in China

Posted on juli 23, 2024 by Argusvlinder

De ervaring lijkt heel erg op het bezoek aan Dunhuang:
de nadruk ligt op snelheid.
Dus je ziet alles en tegelijk erg weinig.

In Dunhuang (Mogao Caves) zie je 5 grotten terwijl er 735 zijn.
Ze zullen niet allemaal even interessant zijn maar 5 is beperkt.
Het probleem is natuurlijk de zorg voor het behoud van de grotten
met de kunst daarin, in combinatie met de enorme toeloop van toeristen.

Ook bij het Terracotta Army ligt de nadruk op het verwerken
van grote groepen toeristen. Op mijn foto’s zie je soms op
de achtergrond of zijkant de grote aantallen mensen die tegelijk
komen kijken naar het wereldwonder.

Dus in een ochtend ga je naar de plaats van het Terracotta Army
(zo’n 40+ kilometer vanaf Xi’an centrum), je bekijkt de
kuilen en je gaat weer terug. Dat is een straf tempo.

Vandaag de ziekenboeg.
De beelden staan prachtig opgesteld maar zo zijn ze niet
altijd gevonden. Ze oeten een voor een opgegraven worden en als
de stukken aan zijn, probeert men de delen weer tot een beeld te
restaureren.
Informatie over wat, waar, wanneer en hoe gevonden is door wie,
is van vitaal belang om de kennis over de beelden op een steeds
hoger peil te brengen.
Dat zijn een paar aspecten waarvan je op onderstaande foto’s
het een en ander kunt zien.

Allee beelden krijgen een uniek nummer waaraan allerlei gegevens worden toegevoegd. Details van die processen krijg je niet mee maar als je de beelden ziet staan met nummers op ronde kaarten, met enveloppen met documenten en met gekleurde linten, doen een proces vermoeden.

Het kan niet anders dan dat dit een enorm gepuzzel is.

Met speciale hijsinstallaties en steunen voor de te restaureren paarden.

Op de voorgrond, binnen de rode linten, de data collection area. Deze foto laat ook zien dat ik hierbij helemaal aan het einde van de hangaar met de eerste ‘pit’ of kuil gekomen ben. Op naar de volgende.

Argus in China

Posted on juli 22, 2024 by Argusvlinder

Al in Nederland had ik een Engelssprekende gids geboekt. Die leidt me door de site. Ze geeft toelichting op wat we zien maar ik heb me niet heel erg verdiept in de materie dus doorvragen is dan moeilijker. Na wat tijd op dat eerste plateau waar je je een weg moet banen door de andere toeristen. Veel groepen. Chinese toeristen gaan vaak in groepsverband naar een dergelijke bezoenswaardigheid. Vanaf het plateau loop je vervolgens langs de opgestelde sleuven met soldaten. Daarvoor ga je eerst een paar trappen af en je ziet de beelden dan niet langer van boven af maar van opzij.

Rechts op de foto, ruim boven het midden, zie je de mensen op het plateau staan. De eerste rij. Daaronder zie je nog een plateau afgezet met een rood koord. Voor speciale gasten, schat ik zo in. Ik schat dat het plateau voor de gewone gasten zich zo’n 4 meter boven de beelden bevindt. Het plateau waar je binnen komt is min of meer op het huidige straatniveau.

Rechts een reconstuctie (?) van de originele houten overkapping waar de beelden ooit onder stonden.

Er is ook een soort van ziekenboeg. Dat is de plaats waar beschdigde stukken weer aan elkaar worden gezet. Waar restauraties aan de beelden worden uitgevoerd. Ieder beeld heeft een uniek nummer zodat men precies weet waar het beelde gevonden is, in welke rij, op welke plaats, wat er mee aan de hand is, hoe dat ‘verholpen’ moet worden, welke handelingen er op worden uitgevoerd, wanneer, door wie en naar welke plaat het beeld terug gaat. In het volgende bericht meer foto’s van de ziekenboeg.

Argus in China

Posted on juli 20, 2024 by Argusvlinder

Het bezoek aan het Terracotta Army is een vreemde ervaring.
Het is zo bekend maar eigenlijk heb je er geen beeld bij.
De eerste keizer van China (een titel die we achteraf aan hem gaven)
Qin Shi Huang, begon al vroeg aan zijn leven na de dood
te werken.

Het Terracotta Army is dan ook een onderdeel van het totale
complex. Het mausoleum, zeg maar het centrale deel van het
totale complex, ligt een eindje van de kuilen (in het Engels
wordt de term ‘pit’ gebruikt) met het leger af.

Er vind nog steeds archeologisch onderzoek plaats aan die kuilen.
Het heeft dan ook een enorme omvang.

Er waren al een paar dagen met regen geweest. Ook op de dag dat ik naar het Terracotta Army ging regende het flink. Dus in de rij met een paraplu van het hotel.

Om de grote bezoekersaantallen te kunnen verwerken zijn er allerlei voorzieningen aangelegd. Je moet dus na de kaartcontrole nog wel een stukje wandelen.

Op de ‘kuilen’ zijn een soort van hangars gebouwd.

Even nog wat info van Wikipedia:

Het Terracottaleger is de benaming voor de archeologische vondst van ongeveer 8000 terracottafiguren die als grafgiften werden meegegeven aan de eerste keizer van China, Qin Shi Huangdi. Het ‘leger’ bevindt zich tussen de berg Li en het hedendaagse Xi’an. Deze overblijfselen bij het graf van keizer Qin Shi Huangdi (259 v.Chr.–210 v.Chr.) behoren tot het UNESCO-werelderfgoed.

Qin Shi Huangdi wist gedurende zijn relatief korte bewind grote koninkrijken rondom de Gele Rivier in China te verenigen tot één rijk en wordt daarom gezien als de eerste keizer van China.

Bij de bouw van zijn mausoleum werden naar schatting zo’n 700.000 arbeiders ingezet, ruim twee keer zoveel als bij de Chinese Muur. Met de bouw werd reeds in het eerste jaar van Qin Shi Huangdi’s dynastie aangevangen. Het is onderdeel van een ommuurd stuk land met talrijke gebouwen. Het mausoleum ligt als een paleis onder een grafheuvel, die nu 75 meter hoog is. Het graf moet toentertijd indrukwekkend zijn geweest. De grafheuvel, die oorspronkelijk 115 meter hoog was en begroeid met gras en bomen, werd omringd door 10 tot 12 meter dikke muren. Binnen deze muren stonden ooit tempels, zalen en bestuurlijke gebouwen. Het geheel besloeg meer dan 2,5 km², en er zijn meer dan 400 putten met grafgeschenken opgegraven.

Het Terracottaleger staat in vijf kuilen op twee kilometer van de grafheuvel. De soldaten zijn geplaatst in zes meter diepe geulen. Deze gangen, van elkaar gescheiden door aarden wallen, waren ooit bedekt met een frame van hout en aarde. Na de Qin-dynastie werden de grafkelders geplunderd en in brand gestoken, waardoor de terracottasoldaten zwaar werden beschadigd. Boven deze kuilen zijn hallen gebouwd waar men het terracottaleger kan bekijken.

Het Terracottaleger bestaat onder andere uit het voetvolk, kruisboogschutters, ruiters met strijdwagens en paarden; allen stonden ze paraat voor een veldslag. Ze zijn allemaal tussen de 1,60 m en 1,80 m lang en allemaal verschillend. Sommige staan en andere zitten knielend met gespannen pijl-en-boog, alsof ze zich weerden tegen de aanslag. Sommige dragen een harnas en andere zijn gekleed in een uniform. De wapens die ze dragen zijn echt en de hoofdtuigen van de paarden zijn gemaakt van brons. Minder bekend is dat men ook een leger heeft ontdekt van kleinere beelden van ongeveer 0,50 m tot 0,75 m hoog.

Dan ga je de eerste hangar in en ik zag toen vooral veel andere toeristen. Je staat op een soort van platform waardoor je (dadelijk) uitzicht hebt op de rijen met beelden.

Het is een enorme ruimte. Tegelijk zijn er heel veel bezoekers. Je kunt de beelden vanaf het platform bekijken maar je kunt ook in de hangar aan de linker- en rechterkant langs de beelden lopen.

Ik moest me dwingen om naar de verschillen tussen de beelden te kijken. De eerste indruk is zo overweldigend. Maar al snel zie je de paarden, de verschillende soorten soldaten, hun haardracht, hun gezichten. Je raakt niet uitgekeken.

Op het platform sta je op een behoorlijke hoogte ten opzichte van de beelden. Daarom zie je vaak dit soort foto’s met een wat vreemde hoek.

Vermoedelijk heb ik nog vier berichten nodig om je mijn foto’s te tonen.

Argus in China

Posted on juli 17, 2024 by Argusvlinder

Nog een paar foto’s die ik in het Xi’an Museum heb gemaakt en
een paar foto’s van de avondwandeling door het centrum
van Xi’an.

De kleuren van het Tang-porcelein kun je er steeds meteen uithalen: China, Xi’an Museum, Tricolor saddled horse with loose mane, Tang Dynasty (618 – 907), unearthed in Baqiao District, Xi’an, 1987.

Van dit soort beelden vind ik de hoofden altijd zo mooi. Pottery female with a top bun (knot) and cupped hands, Tang Dynasty (618 – 907), unearthed Xincheng Distict, Xi’an, 1988. ‘cupped hands’ betekent zoiets als ‘gevouwen in de vorm van een kom’. Maar dat vind ik hier niet zo van toepassen. Dadelijk zie je meerdere beelden op 1 foto en de handen zijn dan niet zichtbaar, net als hier.

Pottery female with a tilting bun and cupped hands, Tang Dynasty (618 – 907), unearthed in Xincheng District, Xi’an, 1988. De ‘bun’ lijkt me hier meer een hoed, maar wie ben ik?

Groepsportret. Gevouwen handen, zou ik zeggen.

Pottery female with Lotus Crown and cupped hands, Tang Dynasty (618 – 907), unearthed in Xincheng District, Xi’an, 1988.

Vooral het symbool van ‘geen paardje spelen’ op deze liftdeuren vond ik grappig.

Dit is dan de laatste foto van het Xi’an Museum. Het was er erg druk, er was heel veel te zien en steeds van hoge kwaliteit. Een aanrader dus.

Dit was het weer die ochtend. Dit is het centrum, binnen de stadsmuren van Xi’an: grote wegen, druk. Om de paar honderd meter een zijstraatje. Oversteken van die grote wegen doe je als je bij een rotonde of groot kruispunt bent, vaak via ondergrondse voetpaden. Bij mijn avondwandeling regende het gelukkig niet meer.

Bij deze wandeling loop ik ook rond de Xi’an Bell Tower. Dat is dit mooi verlichte gebouw midden op een kruising van grote wegen.

Vanaf een hoek heb je zicht op een groot winkelcentrum. Op de stoep bij het winkelcentrum staan mensen vaak filmpjes te maken.

Sommige mensen doen dat (bijna) helemaal alleen maar soms is er een heel team bij aanwezig. Je kijkt je ogen uit.

De volgende dag staat het Terracotta Army op het programma.

Argus in China

Posted on juli 16, 2024 by Argusvlinder

In het Xi’an Museum is ook dit graf te zien.
Het is het graf van Shijun of Shi Jun.
Een leider van een Sogdische gemeenschap.
Een volk zonder eigen duidelijk omlijnd land dat
westelijk van China leefden en een belangrijke schakel vormden
in de uitwisseling van kennis en voorwerpen tussen
China en het westen.

Wikipedia:

Sogdië was een oude beschaving van Iraanse volkeren en later een provincie van het Achaemenische rijk. Sogdië omvatte, in verschillende tijdspannes, de gebieden rondom Samarkand, Buchara en Kesh (nu Shahrisabz) in het huidige Oezbekistan.

Sogdië is nooit een zelfstandig land geweest. De Sogdische staten lagen rond de belangrijkste stad Samarkand. Het lag ten noorden van Bactrië tussen de rivieren Oxus (Amu Darja) en Jaxartes (Syr Darja) en omsloot de vruchtbare vallei van de rivier de Zarafshan (in de oudheid Polytimetus). Tijdens de middeleeuwen werd het gebied uitgebreid naar het noorden door kolonisering in de richting van het meer Ysyk Köl.

De Sogdiërs bevonden zich op een kruispunt van de oude Zijderoute en speelden een belangrijke rol in de handel tussen China, Centraal-Azië en het Midden-Oosten, de zogenaamde Euraziatische uitwisseling.

China, Xi’an Museum, Stone coffin of Shijun, a Sogdian caravan community and religious leader with his wife, Northern Zhou Dynasty (557 – 581), unearthed in Weiyang District, Xi’an, 2003.

Met deze cultuur ben ik niet bekend en dan is het indrukwekkend om met een dergelijk rijk gedecoreerd graf geconfronteerd te worden. Dus maakte ik wat foto’s.

Een orkest? Ik ging op zoek naar een beschrijving van het graf en vond een online tentoonstelling.

Freer | Sackler:

The tomb of the Sogdian community leader Shi Jun 史君 (d. 579) and his wife was found in 2003 in the northern suburbs of Xi’an, not far from those of two other persons of Sogdian origin, An Qie 安伽 and Kang Ye 康業.
The tomb consisted of a single burial chamber, at the center of which was a stone sarcophagus, or outer coffin, in the shape of a Chinese-style house. Within were a stone couch and cinnabar-red wall paintings of grapevine patterns. The tomb had previously been plundered and therefore few grave goods were found.

The outer walls of the sarcophagus present a complex program of pictorial reliefs. The front (or south) wall features studded doors flanked by four-armed tomb guardians. On either side, at the lower corners of the wall, are two half-man, half-bird priests wearing mouth covers (padams) and tending to fires on altars —a motif also found in An Qie’s tomb and on Sogdian ossuaries.

Shi Jun’s epitaph, located on the lintel of the sarcophagus, is unusual in being bilingual. The inscription describes in Chinese and Sogdian the life and achievements of Shi Jun. Although both sides generally convey the same information, the Sogdian one is better preserved. From it we learn that the Sogdian names of Shi Jun and his wife were Wirkak and Wiyusi, and that their surviving three sons commissioned the tomb’s ambitious stone carvings.

The stone reliefs were originally painted and gilded, which would have increased the overall legibility of the dense compositions. Scholars continue to debate the contents of the reliefs, but the pictorial program is generally believed to begin on the west wall, to continue around the back, and to finish on the east wall, in a clockwise fashion. Several episodes appear to refer to Shi Jun’s occupations before and after being appointed sabao 薩保, or leader of a Sogdian community. The reliefs also depict a number of religious scenes, culminating in an elaborate illustration of Shi Jun and Wiyusi crossing the Chinvat Bridge, a Zoroastrian vision of judgment and journey to paradise described in texts but seldom represented visually. This has led one scholar to describe the reliefs as an “extremely well-informed version” of Zoroastrian texts, unique so far among the tombs of Sogdians or other Central Asians buried in China.

by Julie Bellemare

Deze zijkant bevat drie panelen op twee stenen. Bij Freer Sackler vond ik ook een tekening. Ik probeer foto en tekening bij elkaar te tonen.

Argus in China

Posted on april 28, 2024 by Argusvlinder

De afspraak was een avontuur van een halve dag met de taxi.
Maar stiekum was het al veel later geworden.
Voor de taxichauffeur was de dag toch al kapot dus hij
stelde een lunch voor en dan een bezoek aan Yangguan Pass.

De lunch was heerlijk.
Er zat een klein restaurant bij een wijngaard.
Tussen de druivenranken was een pad. Daar had men een
overkapping gemaakt met groen doek/plastic.
Die plaats uit de zon, tussen de druiven was ideaal.
Het eten, zoals altijd, heerlijk.

Dit zal ik geregeld eten, sperzieboontjes met knoflook en peper. Het is eigenlijk een bijgerecht. Je gaat bijvoorbeeld met vier mensen of meer ergens eten. Je bestelt een grote vis op een bepaalde manier bereid. Dan bestel je daar rijst bij en een paar borden met groente. Dit is dan typisch zo’n bijgerecht. Dit in combinatie met wat rijst is voor één persoon ruim voldoende. Bovendien is het erg lekker.

Eten is wel op groepen ingericht.
Je kunt ook wel iets voor één persoon bestellen maar
dat is dan al gauw te veel.
Als dessert een trosje vers geplukte en schoongemaakte druiven.
Perfect.

Yangguan Pass was net als Yumen Pass een versterkte grenspost.
Dit waren de laatste, meest westelijke, Chinese plaatsen in de tijd van de Han dynasty.
Het einde van de Hexi-corridor. Voor westerlingen op de Zijderoute
waren het de eerste plaatsen in China.

Vanaf Chang’an (Xi’an) tot aan deze twee passen was je op Chinees
grondgebied. Veilig te bereizen door een systeem met de
Grote Muur van de Han en militaire kampementen om de reizigers
te beschermen en het rijk van de Han te vrij te houden van indringers
vanuit de steppen.

Reisde je verder over deze Zijderoute dan was je op jezelf en
je medereizigers aangewezen en op de voorzieningen is de oasesteden
verder naar het westen.

Veel staat er niet meer overeind van de kampementen maar dat
kan ook haast niet als hout, gras, aangestampt zand en
steenslag de belangrijkste bouwmaterialen waren.

In China probeert men van deze sites toch iets te maken dat,
ook voor een groter publiek aantrekkelijk is.
In het geval van Yangguan Pass heeft men
de ‘Yangguan Cultural Relics Scenic Area’ ontwikkeld.
Een combinatie van archeologische vondsten, een prachtige
omgeving, een museum, een soort van replica van een fort
met mogelijkheden tot wandelen, leren boogschieten,
souvenirs kopen en Chinese kunst kijken.

Waarom de zuil hier stond weet ik niet. Maar de decoratie was helemaal ‘zijderoute’. Zoals deze kamelen:

Voor mijn doen heb ik er niet heel veel foto’s gemaakt
vanwege de cameraproblemen.
Maar de foto’s geven in ieder geval een eerste indruk van Yangguan Pass.

China, Dunhuang, Yangguan Pass, Yangguan Museum, Gilding statue of seated Maitreya in esoteric Buddhism style, early Qing Dynasty, 1644 AD – 1911 AD, collected from the public. Twee termen roepen bij mij vragen op ‘esoteric Buddhism style’ en ‘collected from the public’. Misschien bedoelen ze met ‘esoteric Buddhism style’ ‘Tibetaans Boeddhisme’. Maar daarvoor weet ik te weinig van de stromingen in het Boeddhisme. Vermoedelijk zouden wij ‘collected from the public’ ‘geconfisceerd’ noemen, of gestolen. Zeker weten doe ik dat niet. Maar opmerkelijk is het wel.

Painted wooden figure of ‘Water-Moon Guanyin’, Liao and Jin dynasties, 907 AD – 1234 AD, museum collection.

The Water-Moon Avalokiteshvara is a bodhisattva of compassion. His Chinese name, Shuiyue Guanyin, refers to his pose, seated in contemplation of the moon’s reflection on the water (shuiyue), and his nature, attuned to the sounds of the world (guanyin). The reflection of the moon in the water refers to the Buddhist concept that everything in the world around us is ephemeral and illusory, and Guanyin has the ability to hear all the world’s suffering.

Painted wooden figure of Guanyin, Liao and Jin dynasties, 907 AD – 1234 AD, museum collection.

Bronze statue of seated Water-Moon Guanyin, Song dynasty, 960 AD – 1278 AD, museum collection.

Seated stone statue of the Buddha Shakyamuni, Northern Wei dynasty, 386 AD – 534 AD, replica. Dat zul je in westerse musea niet zo vaak zien, een replica. Als het er bij staat zoals hier dan kan dat wel. Dan is het ook wel goed als ze er staan om iets duidelijk te maken maar als replica’s de meerderheid van de collectie is dan wordt ik daar minder blij van.

Pottery figure of a non-Han man walking a camel, Tang dynasty, 618 AD – 907 AD, museum collection.

Het was die 20ste september langzamerhand heel warm geworden. Binnen viel het nog wel mee, maar buiten….. Daarom vingen deze voorwerpen direct mijn oog: Leather wine bag, Qing dynasty, 1616 AD – 1911 AD, museum collection. Ik heb vaak meegemaakt dat men in China onder ‘wine’ meerdere vormen van sterke drank laat vallen, niet alleen wijn. Of je hier ook niet gewoon water in mee kunt nemen…… Hoewel sommige daar misschien wat klein voor zijn. De software die ik gebruik om foto’s te bewerken, gebruik ik vooral om de afbeeldingen op de juiste maat te krijgen. Maar je kunt een foto ook ‘verbeteren’. Bij deze wat donkere foto is dan het volgende het resultaat:

Buiten was het heet. De scenic area is best groot. Kortom ik was al moe toen ik bij deze muren aankwam. Geen idee wat de bedoeling hiervan precies is.

Dit is de Yangguan Pass Tower. Het enige wat van deze grensovergang is overgebleven uit de Han-dynasty. Vanaf dit punt kon je met een soort van grote golfkar naar een volgende plaats gebracht worden. Ik ging mee.

Misschien markeert het wandelpad dat afgezet is wel de plaats waar het kampement geweest is. Ik heb de wandeling gemaakt. Dat viel niet mee. Maar je ervaart iets van de woestijn aan de rand waarvan je staat.

Argus in China

Posted on april 18, 2024 by Argusvlinder

Toen ik rond liep bij de Yumen Pass gaf de chauffeur aan dat ik
vanaf die plaats ook met de bus nog een stuk van de Grote Muur
kon bezoeken. Het pastte in het schema.
Nou dat laat ik me niet twee keer zeggen.

Het gaat hier dus om de Grote Muur van de Han dynasy, niet te
verwarren met de Grote Muur van de Ming dynasty.
Dit zijn niet die grote stenen muren die veel mensen (ik ook)
in de buurt van Beijing bezoeken.
Dit zijn muren 2000 jaar geleden opgeworpen en gemaakt van
aangestampte aarde, gras en bamboe.

In 2009 bezocht ik de Grote Muur van de Ming dynasty in de buurt van Beijing. De Grote Muur van de Han dynasty geeft een heel ander beeld. Net zo interessant.

De rit met de bus was maar kort en ik zou er geen spijt van krijgen. Want na de muur ging de bus nog een stuk verder. Maar eerst een foto vanuit de bus. Je ziet aan de kleuren dat deze genomen is vanachter gekleurd glas. De omgeving is op het eerste gezicht een kale vlakte. Onherbergzaam. Zo was ook de rit vanuit Dunhuang naar Yumen Pass.

Dit is zo’n stuk van die The Great Wall of the Han dynasty. Je ziet de lagen aangestampte aarde afgewisseld met materiaal als gras en/of bamboe en gravel. Die muur diende als verdedigingslinie en om de ongeveer 5 kilometer, op een hogere plaats (bij voorkeur) was er een soort van toren. Daar werden soldaten gestationeerd.

Weer en wind hebben hun best gedaan om de muren te laten verdwijnen maar hier staan nog restanten. Die worden nu verzorgd en de toeristen worden op afstand gehouden.

Dit is een restant van een van de torens die ik net noemden. Dit is Danggu Beacon Tower.

Dit is dan het uitzicht.

Argus in China

Posted on april 14, 2024 by Argusvlinder

Afgelopen september/oktober ben ik China geweest.
Een soort van ‘zijderoute’-reis.
Die vakantie begon in Dunhuang.
Daar bezocht ik onder andere het Dunhuang Museum.
De foto’s uit dit bericht heb ik in dat museum gemaakt.

Dunhuang Museum, Figurine of Heavenly King, Tang dynasty, 618 – 907 AD, collected. Bij een aantal voorwerpen die vandaag aan de orde komen staan provenance-opmerkingen die vragen oproepen. Bij voorwerpen wil je weten waar ze vandaan komen. Een opmerking als ‘collected’ (verzameld) zegt natuurlijk niets.

Tomb guard, Tang dynasty, 618 – 907 AD, collected. De datering naar dynasty is voor iemand die de Chinese geschiedenis goed kent, verzeggend maar die datering is nogal ruim. Neemt niet weg dat dit fantastische beelden zijn.

Brick with phoenix design, Five dynasties, 907 – 979 AD, collected at Laijuntang Taoist Temple on Mount Sanwei. Volgens Google Maps is er een ‘Mountain peak’ niet ver van Dunhuang met die naam.

Brick with dragon design, Five dynasties, 907 – 979 AD, collected at Laijuntang Taoist Temple on Mount Sanwei.

De verwijzing naar Marco Polo en zijn verslag. In hoofdstuk 40 (XL) zou sprake zijn van de plaats Sachion in de provincie Tanguth. Mijn Amerikaanse vertaling, ‘The travels of Marco Polo – The Venetian’, vertaald en geregigeerd door William Marsden, heeft ook een hoofdstuk XL in Boek 2 maar dat lijkt over een andere ervaring te gaan. Dit moet ik nog verder uitzoeken.

Woodcut block with rune in sanscrit, Yuan dynasty, 1271 – 1368 AD, unearthed at Majuanwan in 1979. Van de houtblok was een afdruk gemaakt.

Daarop zie je de boeddhistische afbeelding in het centrum van het houtblok het best.

Bronze pagoda of Tibetan Buddhism, het museum vermeldde geen datum.

Bronze statue of four-armed Avalokitesvara, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, donated. Dat is een geweldig geschenk!

Bronze statue of Sakyamuni Buddha, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, collected.

Porcelain Chanticleer, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, transferred by County Government Office in 1951. Wat zou er bedoeld worden met ‘transferred by County Government Office’? Ik zou het iets genoemd hebben als ‘stel kippen’, ‘twee kippen’ of ‘een koppel kippen’.

De Engelse naam op het informatiebordje(Guanyuf) kan ik niet plaatsen en ‘Martical Valour’ komt uit bij krijgshaftig. Dit is een puzzel. Op internet zie ik beeldjes die ‘judge’ of rechter genoemd worden en die er erg op lijken. ‘Guanyu’ of ‘Guan Yu’, dus zonder de ‘f’ is de god van oorlog.

Wooden lattice window, Qing dynasty 1644 – 1911 AD, donated by Xiyun Taoist Temple in 1958.

#notalion

Wooden lion, Qing dynasty, 1644 – 1911 AD.

De reden voor mij om naar Dunhuang te gaan was de vondst van duizenden (50.000) documenten in grot 17 van Dunhuang. Onder die documenten was een Lotus Sutra: de Diamond Sutra, een tekst gedrukt in 868. De tekst die je hier ziet gaat daar over en over hoe de teksten werden ‘ontdekt’.

Dit is de foto die in 1907 gemaakt is van beheerder/abt Wang Yuanlu, door Marc Aurel Stein, een Hongaarse archeoloog die in opdracht van Groot Brittannië reisde door China. Hij kocht een deel van de manuscripten die nu in de British Library zijn.

Self shot picture by Paul Pelliot tn the Library Cave, Mogao, 1908. Deze foto’s zijn heel bekend en ik vand een andere website waar deze foto te zien is. De foto is van een iets andere hoek. Ik weet niet of het dezelfde foto is. Maar de omschrijving is dan iets anders.

Paul Pelliot (1878-1945) shown seated in Cave 17 at Dunhuang in 1908 reading the manuscripts. Paul Pelliot was een andere onderzoeker en die herhaalde de actie van Stein.

Maar ik wil nog even stilstaan bij Wang Yuanlu. Op
Wikipedia staat het volgende:

Wang Yuanli ((±1849-1931) was een Chinese monnik, die zich had opgeworpen als beheerder van de honderden Mogao-grotten en met zeer beperkte middelen enkele daarvan trachtte te restaureren. Vanaf de vierde eeuw hadden boeddhistische monniken hier honderden grotten gecreëerd en gedecoreerd met onder meer sculpturen en muurschilderingen.

In 1900 ontdekte hij een afgesloten grot met rond 50.000 manuscripten, de zogenaamde manuscripten van Dunhuang . De grot had vooral als een opslagplaats gefunctioneerd voor voornamelijk boeddhistische documenten, zoals soetra’s. Inwoners van Dunhuang en omgeving, reizigers, pelgrims en anderen moeten in de loop van de eeuwen duizenden, wellicht tienduizenden documenten hebben geschonken aan de boeddhistische instituten aldaar.

Na enige tijd was er geen andere oplossing dan die te bewaren in een opslagplaats, de grot 17. Aurel Stein introduceerde daarvoor de sindsdien gangbare term sacred waste. Dit soort opslagplaatsen komen in meer culturen voor, zoals de joodse genizah. De vondsten in de grot bij Dunhuang zijn dan ook vaak vergeleken met die van de genizah van Caïro.

In 1908 hoorde de Brits-Hongaarse oriëntalist Aurel Stein tijdens een expeditie in Centraal-Azië van deze vondst. Stein reisde onmiddellijk naar Dunhuang. In zijn ontmoetingen met Wang Yuanlu vergeleek Stein zichzelf voortdurend met Xuanzang, een beroemde Chinese monnik die in de 7e eeuw naar India reisde en in China gezien werd als de belangrijkste vertaler van soetras in het Chinees. Gecombineerd met wat financiële giften, waardoor Wang Yuanlu enige restauratiewerkzaamheden kon voortzetten, bracht dat Aurel Stein in het bezit van een zeer omvangrijke collectie documenten.

Ruim een half jaar later werd hij gevolgd door Paul Pelliot, die ook met een zeer omvangrijke collectie vertrok. Op de terugreis naar Parijs liet Pelliot in 1909 in Peking enkele documenten aan Chinese geleerden zien. Die informeerden de Chinese regering. Deze gaf het bevel alle nog resterende documenten naar Peking te zenden, Dat bevel werd niet geheel uitgevoerd. Als gevolg daarvan werden er in de jaren daarna ook nog kleinere hoeveelheden documenten verkocht aan Russische en Japanse onderzoekers.

Het afsluiten van de grot had waarschijnlijk vooral prozaïsche en triviale redenen. De grot had zijn functie vervuld. Uit de plattegronden die Aurel Stein van de grot maakte, wordt duidelijk dat die vrijwel geheel gevuld was met documenten en een aantal kunstvoorwerpen. Het is ook bekend, dat in het begin van de 11e eeuw de onmiddellijk daarnaast gelegen grot 16 gerestaureerd werd en nieuwe muurschilderingen kreeg. Ook esthetische redenen kunnen dus een reden voor sluiting van grot 17 zijn geweest. De grot moet kort na 1002 afgesloten zijn.

Als je aan het eind van de collectie komt, wordt je naar de souvenirshop geleid.

Argus in China

Posted on april 10, 2024 by Argusvlinder

Als iemand mijn blog leest dan kan het beeld ontstaan
dat ik van museum naar museum ren en daar al mijn foto’s maak.
Dat beeld wil ik een beetje nuanceren.

Als ik op vakantie ben loop ik voor mijn doen erg veel.
Dan zie je veel. Maar of je daar dan ook foto’s van
maakt is een keuze.
Foto’s van mensen probeer ik zoveel mogelijk te voorkomen,
vanwege privacy maar ook omdat het best moeilijk is
om goede foto’s van mensen te maken.

Op de eerste ‘volle’ dag in Dunhuang ga ik in de avond
weer terug naar de avondmarkt. Om op zoek te gaan naar
een caférestaurant dat ook in de Lonely Planet wordt genoemd
(thee drinken) en om op de markt de twee vellen met
tekeningen/schilderingen op te halen die ik de avond ervoor
besteld had.
Voor de avondmarkt loop ik nog wat rond in de buurt van het hotel.

Mijn oog viel op deze effectieve voertuigen die gebruikt worden door onder andere groente- en fruit verkopers. Het was aan het eind van de middag. Er verschenen er een paar van deze voertuigen op een kruispunt waar ik stond te kijken. De beweoners weten van het tijdstip en de plaats want al gauw kwamen er klanten.

Echt druk met verkeer is het niet in Dunhuang. Een rustige stad met veel grote, brede wegen. Prima om te wennen aan China. Je kunt er rustig je ogen de kost geven. Dat is nodig want er zijn zoveel dingen heel anders dan in het westen en dat is super interessant om te zien en te proberen te begrijpen. Later op de reis als ik bij mijn oud-collega ben kan ik zaken navragen.

Er zijn gespecialiseerde verkopers (watermeloen) maar ook verkopers met een breder assortiment. Als er dan toch geen klanten zijn kun je net zo goed even rusten.

Overdag waren de temperaturen voor mij prima, soms warm. Zeker buiten de stad. Maar de ochtenden waren koud in Dunhuang (en ik neem aan de nachten ook). De meeste mensen op deze voertuigen hadden dan ook kleding bij zich die bij beide temperaturen gebruikt kunnen worden: tegen de kou en tegen de zon.

De avondmarkt is druk bezocht en ik ga natuurlijk weer naar al het eten kijken. Het ziet er allemaal fantastisch uit en ruikt geweldig. Maar ik ben er om de beschilderde vellen op te halen die ik wil gaan gebruiken als schutblad bij een toekomstig boek.

Dit is de kraam op de avondmarkt waar ik de schilderingen zag. De motieven zijn bekend voor de Chinese klanten en ik vind ze mooi. Misschien niet in mijn interieur maar als schutblad in een boek zie ik ze zeker zitten. De vorige avond heb ik geprobeerd uit te leggen wat ik graag wil. Met behulp van mijn Engels, handen en voeten, het Engels van de mevrouw van de kraam ernaast en een vertaalapp op de telefoon van de eigenaresse van de kraam. Spannend. De maker gaat de twee illustraties brengen maar is nog niet klaar. Dat geeft mij de kans bij de kraam plaats te nemen (krukje van de eigenaresse). Te kijken naar de bezoekers van de markt. Met sommige, meestal jongere, mensen een gesprek aangaan en foto’s te maken.

De maker schetst/schildert op papier. Door meerdere lagen papier of een drager van textiel wordt het geheel stevig genoeg om bijvoorbeeld aan de muur te hangen.

Dit is het motief dat ik graag wil hebben: een apsara. Deze hemelse figuren zijn ook te zien in de Mogao grotten, is hopelijk eenvoudig schaalbaar en niet te groot.

In de kraam ernaast verkoopt en maakt een mevrouw gedecoreerde kalebassen. Kalebassen zijn de meestal niet eetbare broertjes van pompoenen. De gedroogde kalebas voorziet ze van tekst en/of afbeeldingen door die in de schil te krassen. Vervolgens kleurt ze de schil met inkt die ze al snel weer weghaalt. In de groeven van de tekst of tekening blijft de kleur achter en wordt zo goed zichtbaar. Op de foto heeft ze net inkt aangemaakt en gaat ze beginnen de inkt aan te brengen op de kalebas.

Grotere kalebassen hebben natuurlijk meer afbeeldingen (op deze kraam vaak klassieke of klassiek-ogende afbeeldingen) en meer tekst. Iedere kalebas krijgt zo’n zwarte ‘ring’ waarin de kalebas goed blijft staan en niet steeds wegrolt.

Tijdens het hele proces worden de inkervingen goed bekeken en evnetueel nog gecorrigeerd.

Als de inkt wordt weggepoetst komt de tekst te voorschijn.

De vrouw maakt exemplaren met meerdere kleuren al is zwart wel de dominante kleur. Ze maakt goedkopere en duurdere uitvoeringen met bijbehorende verpakkingen. Er zijn naast de staande uitvoeringen ook hangende kalebassen mogelijk.

Dan komt de maker eraan met mijn apsaras. Dat ik graag één links en één rechtskijkende apsara had gehad is verloren gegaan in de vertaling. Maar ik vind ze mooi en ben er blij mee. De grote vraag is hoe ik ze de komende tweeenhalve week reizen en de vluchten terug naar Nederland mooi hou. Dat viel achteraf erg mee. Ze verpakte de schilderingen in pakpapier en kwamen heel thuis aan.

Argus in China

Posted on april 7, 2024 by Argusvlinder

De laatste keer was ik nog in het Dunhuang Museum.
Daar pak ik de draad weer op.
De beschilderde bakstenen vond ik heel bijzonder.
Dus daar begin ik dit bericht dan ook mee.

China, Dunhuang Museum, Black painted brick with crow, Wei & Jin dynasty (Six dynasties), AD 220 – 589. Af en toe laat ik ook het bordje dat het museum plaatst bij het voorwerp zien. Dat zie je bijvoorbeeld dat er in totaal vier schriftsoorten worden gebruikt. Ik kan alleen de Engelse tekst lezen en ik kan dus niet beoordelen of er toevallig iets mis gaat in de vertaling.

Tiger ornament for door, Wei & Jin dynasty (Six Dynasties), AD 220 – 589, unearthed at a group of tombs at the airport (of Dunhuang?) in 1987.

Pottery granary, Northern Wei dynasty, 386 – 535 AD, unearthed as part of a group of tombs at Qijiawan in 1975.

Painted pottery figurine, Sui dynasty 581 – 618 AD, unearthed in a tomb at the airport in 1982.

Een serie maskers zo lijkt het. De toelichting is een beetje beperkt: Tomb items, Sui dynasty, 581 – 618 AD. Wel erg leuk.

Pottery camel-dragging figurine, Tang dynasty 618 – 907 AD, unearthed in a Tang dynasty tomb at Tiejiabu in 1987. De vindplaats kan ik niet vinden op Google Maps. ‘camel-dragging’ zou ik vertalen met iets als ‘kameelvoorttrekkend’. Waarschijnlijk is kameeldrijver een betere vertaling.

Camel figurine, Tang dynasty 618 – 907 AD.

Er waren meerdere kameeldrijvers te zien.

Tomb guard, Tang dynasty 618 – 907 AD, unearthed in a tomb at Sujiabu in 1972.

Figurine of Heavenly King, Tang dynasty 618 – 907 AD, collected. De opmerking ‘collected’ is een mysterieus begrip. Het klinkt als ergens opgehaald, ergens verzameld. De vraag is natuurlijk waar dan of bij wie?

Brick with subduing dragon design, Tang dynasty 618 – 907 AD, unearthed as part of a groupof tombs at the airport in 1995. Deze steen fotografeerde ik tweemaal. Dit is de foto gemaakt met mijn camera. Dat geeft een koud beeld. De volgende foto van hetzelfde voorwerp is gemaakt met mijn telefoon. Kies de mooiste.

Volgende keer het laatste deel van mijn bezoek
aan het Dunhuang Museum.

Argus in China

Posted on april 4, 2024 by Argusvlinder

In de middag ga ik naar het Dunhuang Museum.
Daar zijn voorwerpen te zien die gevonden zijn in het Hexi Corridor.

Dat is een belangrijke strook redelijk begaanbaar land
met aan de zuidkant het hoger liggende Tibetaans plateau en
met aan de noordkant onhergbergzaam gebied zoals de Gobi-woestijn.
De Hexi Corridor verbond het historische China met het westen.
In de Corridor liggen een aantal oases waarvan die van
Dunhuang de laatste is (vanuit China geredeneerd).

Historisch gezien is dit een belangrijke doorgang die onderdeel
was van de zijderoute.

Relief in de entreehal van het museum. Het relief geeft een beeld van de uitwisseling van goederen, gewoontes en ideeën via de zijderoute.

In de hal ook een steen met een formele tekst over Dunhuang en omgeving en het museum.

Dunhuang locates on the westernmost end of the Hexi Corridor and in a joining area among Gansu, Qinghai and Xinjiang Uygur Autonomous Prefecture neighbouring Guazhou County in the east, Xinjiang Uygur Autonomous Prefecture in the west and north, Subei Mogolian Autonomous County and Akesai Autonomous County in the south with a total area of 31.2 thousand square kilometers.
Dunhung has a long history and about 3,500 yars ago the Huoshaogous the earliest local resident known up to began to live on the oase. Laterly the Wusuns, the Rouzhis also settled down and do the farming here succesively. During the Qin and Han Dynasties, Dunhuang was occupied by the Huns. In the sixth year of the Yuanding Era of the Western Han Dynsty (111 bc) the Emporer Wudi launched the policy to expand the territory and establish Dunhuang Prefecture, imigrate more residents from other places making Dunhuang one of the Four Prefectures in the Haxi Corridor. During the period from Han to Tang, Dunhuang had always been a place of traffic and military fort and melting pot of Chinese and western cultures known as a metripolitan of communication between the Hans and minorities, thus it played an important role in the process of communication between China and western countries in aspects of politics, economy and culture.
Dunhuang is a place where Chinese people had the initial contact with the westeners, hence itself naturally become a historical evident of communication between China and western countries in ancient times. Local residents in Dunhuang have created abundant anciant cultural heritages from generation to generation which are not only shinning pearls in the treasure house of Chinese history and culture but also precious materials for the study of politics, economy, culture, military affairs, communication between China and western countries in ancient times in northwest China and even all over the country.

In het museum staan/hangen overal goede bordjes bij de voorwerpen. China, Dunhuang Museum, Almanac, Han Dynasty, 206 BC – 220 AD, unearthed at Qingshuigou in 1990.

Bronze tortoise, Wei & Jin Dynasties (part of Six Dynasties) AD 220 – 589, unearthed Bridge 3 tomb, 1987. Van deze tomb kan ik op internet niets vinden.

Bronze turtle-dove (tortelduif), Wei & Jin Dynasty (Six Dynasties), AD 220 – 589.

Intrigerend voorwerp. Mij is niet helemaal duidelijk waar het voor dient. Pottery box with several lattices, Wei & Jin Dynasty (Six Dynasties), AD 220 – 589, tomb at Qijiawan, found in 1976.

Dergelijke stenen met een afbeelding had ik niet eerder gezien. Ik zou ze later nogmaals zien in een museum. Toen stond er bij dat het om replica ging maar hier staat dat er niet bij. Hele mooie afbeeldingen. Painted brick with butchering design (slager), Wei & Jin Dynasty (Six Dynasties), AD 220 – 589, group of tombs south of Luotuo Town.

Painted brick with mulberry tree leave harvest design, Wei & Jin Dynasty (Six Dynasties), AD 220 – 589, group of tombs south of Luotuo Town.

Grappig en mooi! Painted brick drying the clothes design, Wei & Jin Dynasty (Six Dynasties), AD 220 – 589, group of tombs east of Xusanwan.

Grappige man die zaaier. Painted brick with sowing design, Wei & Jin Dynasty (Six Dynasties), AD 220 – 589, group of tombs south of Luotuo Town.

Painted brick with trip by oxcart design, Wei & Jin Dynasty (Six Dynasties), AD 220 – 589, group of tombs south of Luotuo Town.

Argus in China

Posted on april 2, 2024 by Argusvlinder

Naast Boeddhistische voorwerpen uit Tibet en voorbeelden van
teksten gevonden in Mogao zijn er ook beelden te zien.

China, Mogao Caves, Arhat – clay moulding sculpture, Yuan dynasty, 1271 – 1368 AD, Mogao Cave 477.

Iedere keer dat je een afbeelding of Boeddhistisch voorwerp ziet
heb je weer de kans om een nieuw onderdeel van de complexe
religie te leren. Dat geldt overigens niet alleen voor het
Boeddhisme. Het kan ook als herhaling dienen 🙂
Bijvoorbeeld: wat of wie is een ‘Arhat’?

Een arahant of arhat is een boeddha of een discipel van een boeddha. Indien arahant naar een discipel verwijst, betreft het iemand wiens geest door diep penetrerend inzicht in de natuur van het bestaan volledig gezuiverd en bevrijd is. In het Theravada-boeddhisme is dit hoogste van de vier Graden van Verlichting die door een discipel van een boeddha behaald kan worden. De Boeddha werd zeer vaak een arahant genoemd: het woord arahant is onderdeel van de standaardbeschrijving van een boeddha.

Standing stone statue of a Heavenly King, Tang dynasty, 618 – 907 AD, Mogao Cave 224.

Wat is een Heavenly King?

De Vier Hemelse Koningen zijn vier boeddhistische bewakersgoden die elk voor een bepaalde windrichting staan.

Ze zijn de beschermers van de wereld en vechters tegen het kwaad. Ze kunnen elk een legioen bovennatuurlijke wezens bevelen om de dharma te beschermen. In het daoïsme bewaken zij elk een hemelpoort van de vier windrichtingen.

Ik gok er op dat het op de afbeelding gaat om ‘Virūpākṣa’
(Sanskriet), of ‘Guăng Mù Tiān’ (pinyin) of “Hij die alles ziet”.
Als dat correct is dan vertegenwoordigt hij de Westelijke windrichting.
Ik doe deze aanname omdat de koning in zijn hand een soort
van tempel of heiligdom heeft.
Op Wikipedia staan als symbolen genoemd ‘adder, kleine stoepa of parel’.
Ik sta open voor andere, beter onderbouwde verklaringen.

Statue of an offering bodhisattva, Tang dynasty, 618 – 907 AD.

Al tijdens de voorbereiding had ik gelezen dat het niet toegestaan
was om foto’s te maken in de Mogao caves. Dat is natuurlijk
een tegenvaller. We zijn dat in het westen anders gewend.
Maar ik had ook gelezen over de replica’s die er op
een paar plaatsen zijn van de grotten.
Die zijn er ook in de tentoonstellingsruimtes bij de
grotten en in het Dunhuang Museum. Mijn aanname was dat
fotograferen van de replica’s wel mogelijk zou zijn.
Maar dat was een verkeerde aanname.
Daar kwam ik op de harde manier achter omdat medebezoekers
me er op wezen terwijl ik aan het fotograferen was.
De bordjes niet gezien.
De foto’s die ik al gemaakt had laat ik hier wel zien.
Al was het maar omdat ze een beeld geven van wat de
Mogao Caves je bieden als je er op bezoek gaat.

Dit is een replica van een van de grotten in Mogao.

De replica’s geven wel een beeld van hoe ontzagwekkend de grotten kunnen zijn. Hoe met heel verschillende stijlen verhalen verteld werden langs de Zijderoute.

China – Hotelkunst

Posted on oktober 9, 2023 by Argusvlinder

De afgelopen drie weken was ik op vakantie.
Dit jaar ging de vakantie naar China met als thema:
de zijderoute.
Maar de komende tijd ga ik eerst verder met het afmaken
van de serie over de vakantie van vorig jaar: Florence.

Als lokkertje een bericht over hotelkunst:

De vakantie begon in Dunhuang, een plaats in het westen van China. Reizigers op de zijderoute wisten dat bij de posten in de buurt van Dunhuang een andere wereld begon. Een wereld waar de invloed van het westen langzaam voelbaar werd. De zijderoute gaat niet alleen over producten als zijde maar ook over ideeen en religies. In de buurt van Dunhuang zijn de Mogao caves, grotten met Boeddhistische schilderingen. Het Boeddhisme dat via een tak van de zijderoute van India naar China kwam. Dunhuang hotel & restaurant, 18 Mingshan Road.

Lanzhou, Hualian Hotel, 1-9 Tianshui South Road. Als je diagonalen trekt door China dan ligt bij het kruispunt Lanzhou. Voor mij vooral een extra nacht om bij te komen van de lange reistijd met een High Speed Train.

Xi’an, de oude hoofdstad van China. De plaats van het Terracotta Army. Het leger van aardenwerk beelden van soldaten, boogschutters, paareden, strijdwagens en generaals, die de eerste keizer van China, Qin Shi Huang moesten begeleiden in het leven na zijn leven op aarde. Jiahe Hotel, 6 Jiefang Market. Het begin- of eindpunt van de zijderoute in China.

Shanghai, Central International Hotel, 800 FuPing Road. Shanghai, de moderne handelshoofdstad van China.

Ook in Jing De Zhen verbleef ik.
Maar het hotel had geen kunst op de kamers hangen.
Jingdezhen is de plaats waar de keizerlijke porceleinfabriek stond.
Het was dit porcelein waar we in Nederland gingen ‘namaken’ in Delft.

Dit was de kunst in het futuristische hotel in Hangzhou, vlak naast gebouwen van Alibaba, de grote Chinesche online retailer: FlyZoo Hotel, Ali Mall, No.8 Buidling. In de lobby was een robot aanwezig die de gasten aansprak, kinderen vermaakte met muziek of de gasten voorging richting hun kamers. De andere robots waren er om bestellingen aan te nemen en af te leveren bij de betreffende kamer. Daarbij was de lift voor hen totaal geen hindernis.

Gekocht

Posted on mei 1, 2023 by Argusvlinder

Nee, ik heb er nog geen regel in gelezen.
Maar als je een boek uitbrengt met een afbeelding op de
zijkant van het boekblok, wordt ik al blij van het zien.

In het Engels noem je deze rand van het boekblok de ‘fore edge’. Peter Frankopan, De zijderoutes: een nieuwe wereldgeschiedenis (boven) en De transformatie van de aarde (onder, met afbeelding).

Argusvlinder

De avonturen van de Argusvlinder

Tagarchief: zijderoute

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

Argus in China

China – Hotelkunst

Gekocht

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen:

Delen: