Vermoedelijk is de vlag stuk en was hij op de grond gevallen. Iemand heeft hem vervolgens aan het hek opgehangen. BredaPhoto Festival, Journeys. Breda, Haven. Een kleine reis.
Maandelijks archief: september 2024
Argus in China
In de middag bezoeken we de Imperial Kiln Site.
Een ‘kiln’ is een oven om aardewerk te bakken. Denk aan de
ovens die met regelmaat worden gebouwd en (deels) weer
afgebroken om bakstenen te bakken.
In China deinst men niet terug voor een lange naam:
Imperial Porcelain Factory National Archaeological Site Park.
Dat van die lange naam zal ook wel met de vertaling te maken hebben.
Het is een enorm complex waar het die eerste oktober,
de dag van de grote militaire parade in Beijing, erg druk is.
Het complex omvat een museum (niet bezocht, te druk), een pagode,
een stad met straten van gerestaureerde werkplaatsen annex
woonhuizen met winkels, opslagplaatsen enz, en archeologische
opgravingen van werkplaatsen.
Overblijfselen van kleinbaden uit de Ming Dynasty.
Imperial Porcelain Factory National Archaeological Site Park
The history of the imperial porcelain factory can be traced back to the year 1278, when the Kublai Khan (reign 1260 – 1294) of the Yuan Dynasty (1271 – 1368) established the first official kiln, the Fuliang Porcelain Bureau, in Jingdezhen. Upon the establishment of the Ming Dynasty (1368-1644), Emperor Hongwu (reign 1368 – 1398) built a factory based on the Fuliang Porcelain Bureau, which was named after the emperor’s reign as the “Hongwu Official Kiln”. It then became the specific porcelain production site for the imperial families from 1369 to 1911, serving 27 emperors in total and reflecting the highest level of Chinese porcelain technology and art during the Ming and Qing dynasties. It also contributed to the majority of the porcelain collections of that period by major museums in the world.
China, Jingdezhen, Imperial Kiln Site, Ming Dynasty forming workshop remains (Overblijselen van een werkplaats om de klei te vormen).
Covering nearly 50,000 square meters, the site of the imperial porcelain factory is home to a great number of buried cultural relics. Five large-scale surveys and excavations of the site have been carried out since the founding of the People’s Republic of China, during which 11 official kilns dating to the Ming Dynasty were discovered. The discovery of 2003 was designated one of the Top 10 National Archaeological Discoveries of that year and drew great attention in the archaeology field at home and abroad.
Bisque drying pond C2, late Qing Dynasty (Biscuit is ongeglazuurd aardewerk).
Clay storage pool C8, late Qing Dynasty (klei-opslag).
Potter’s wheel pit (kuil voor een pottenbakker’s draaischijf).
Alles bij elkaar is ook deze Imperial Kiln Site weer een driedimensionale puzzel.
Horseshoe kiln Y10, Ming Dynasty, meer precies de Wanli periode (2 February 1573 – 27 August 1620) (hoefijzervormige oven).
Veel mensen op weg naar de pagode.
Daar lagen ook de straatjes (soms met originele naam) en de gerestaureerde werkplaatsen, huizen, winkels en magazijnen.
Echt een hele stad.
Hier zie je de restanten van zo’n oven in de volle lengte van een gebouw liggen.
Vanochtend was de zon nog op de weekmarkt
Op dinsdag is de weekmarkt beperkt maar het weer en het uitzicht was er niet minder om. Ik heb geen aandelen of band met de betreffende groenteboer.
De vlag gaat uit in Breda
Komend weekend begint BredaPhoto Festival. Daarom hangen in de binnenstad veel van deze vlaggen. De vlag hangt mooi strak vanwege de strakke wind vanochtend. Ik heb nog even gekeken voor een ticket. Ik maak graag foto’s. Iedereen kan dat zien op deze blog maar bijna 50 Euro voor een kaartje…… Breda is een middelgrote provinciestad. Dan is 50 Euro voor een tentoonstelling veel geld.
Kranig
Twee grote kranen zijn aan het werk bij het voormalige PTT-gebouw op de hoek van de Houtmarkt en Keizerstraat in Breda.
Argus in China
Die ochtend zouden we naar een porceleinmarkt gaan.
Zoals je kunt zien was er van alles te koop. Er waren ook
cursussen pottenbakken. Maar het was zo druk, dat moest
nog even wachten.
De markt was op een soort van semi-permanent terrein. Maar al voor de poort zaten er handelaren op de stoep om hun porcelein te verkopen. Nieuwe of oud? Dat weet ik niet helemaal zeker. Oordeel zelf.
Op de stoep. Deze handelaar verkocht zelfs ‘orginele, oude’ schervan. Het verhaal gaat dat ze soms scherven bemachtigd hebben van mislukte partijen die uit de oven meteen gebroken werden. Maar als dat keizerlijk porcelein zou zijn geweest dan heeft dat toch een zekere waarde. Misschien ‘broodje aap’.
De ingang.
Het porcelein kwam in allerlei groottes, kleur, onderwerp, gebruik enz.
Naast deze aardenwerk kaki’s waren er aardbeien, appels, citroenen, enz.
Miniatuurserviezen.
Deze maker wisselde dikker en heel dun aardenwerk af. Daardoor werden sommige plaatsen meer doorschijnend. Leuk effect.
We hadden honger (drie volwassenen en twee kinderen) maar het was op veel plaatsen heel druk. Hier zitten mensen op de gang buiten het restaurant te wachten. We konden niet meer reserveren omdat het restaurant niet kon garanderen voldoende ingekocht te hebben. Uiteindelijk vonden we een Italiaans restaurant.
Argus in China
Jingdezhen is bekend van porcelein.
Wikipedia geeft wat achtergrond.
The town was established during the Jin dynasty under the name Changnan (昌南), due to its location on the south bank of the Chang river. The town’s name would be changed twice, first in 742 CE to Fuliang (浮梁), and then in 1004 to Jingdezhen, its current name, after the era name of the Emperor Zhenzong of Song during whose reign its porcelain production first rose to fame.
China, Jingdezhen vanuit het hotel.
Jingdezhen porcelain (Chinese: 景德镇陶瓷) is Chinese porcelain produced in or near Jingdezhen in Jiangxi province in southern China. Jingdezhen may have produced pottery as early as the sixth century CE, though it is named after the reign name of Emperor Zhenzong, in whose reign it became a major kiln site, around 1004. By the 14th century it had become the largest centre of production of Chinese porcelain, which it has remained, increasing its dominance in subsequent centuries. From the Ming period onwards, official kilns in Jingdezhen were controlled by the emperor, making imperial porcelain in large quantity for the court and the emperor to give as gifts.
Ik besloot vroeg in de ochtend te gaan wandelen.
Porcelein zie je overal.
Maar voor de inwoners zijn er ook andere dingen belangrijk, bijvoorbeeld bewegen.
De draak in de ruststand.
Argus in China
Er was al hotelkunst te zien in een eerder bericht over Shanghai.
Maar op de laatste ochtend van het eerste bezoek (ik zou later
vanuit Shanghai terugvliegen naar Nederland) bij het ontbijt,
ontdekte ik nog iets.
Een beetje achter het ontbijtbuffet hing dit werk. Dit heb ik eerder gezien. Dat klopt natuurlijk. Ik zag het de laatste keer nog op de grote Vermeer-tentoonstelling in het Rijksmuseum. Daar maakte ik de volgende foto.
Rijksmuseum, Johannes Vermeer, Gezicht op Delft, 1660 – 1661, olieverf op doek. Normaal hangt het in het Mauritshuis in Den Haag.
De vogende berichten bevatten foto’s die ik maakte in Jingde Zhen
of Jingdezhen.
Het is in deze plaats dat de keizerlijke porceleinfabriek stond.
Dat wordt prachtig beschreven door Edmund de Waal in zijn
boek uit 2015: De Witte Weg – Verslag van een obsessie.
Hij beschrijft zijn eigen obsessie met het materiaal waarmee
hij zijn keramieke kunstwerken maakt maar ook de obsessie van
liefhebbers van keramiek door de eeuwen heen.
Het boek leest als een avonturenroman en brengt Edmund (een
Engelsman) en de lezers in onder andere China (Jingdezhen),
Duitsland (Meissen) en Engeland (Wedgewood).
De andere kant van de paal
Gisteren begon de wandeling in Meersel-Dreef. De eerste foto
is gemaakt in de buurt van het vertrekpunt.
Meersel-Dreef, Café Moskes.
Een bij (-achtige?) vliegt aan. Het was druk met insecten die, de bloemen die er nog zijn, een voor een nagaan voor nectar.
Rechts de bloemen nog vol in bloei en links verpluizen de vruchten al.
In een vorig bericht zag je de andere kant van de paal waar een bord met een Franse zin hangt. Deze kant vind ik misschien nog wel mooier. Dat lijnenspel.
Argus in China
Het bezoek aan het Shanghai Film Museum gaat verder.
China, Shanghai, SFMA of het Shanghai Film Museum, Copper head statue of “Three hairs”, donated by Wang Longji.
Wikipedia:
Sanmao (Chinese: 三毛; pinyin: Sānmáo) is a manhua character created by Zhang Leping in 1935. He is one of the world’s longest running cartoon characters and remains a landmark as one of the most famous and beloved fictional characters in China today.
The name Sanmao means “three hairs” in Chinese or “three mao” (a reference to his poverty). While the character has undergone a number of transitions over time, he has always been drawn with the trademark three strands of hair, which implies malnutrition as a result of poverty.
Jincheng Monthly, published by The Lyric Theatre of The Guohua Productions.
Cast photos made by Shanghai Film Studio in the 1950s.
English typewriter used for filming ‘Dr Norman Bethune’.
Dr. Norman Bethune, the Canadian doctor who served with the loyalists during the Spanish Civil War and with the North Chinese Army during the Sino-Japanese War. In Spain he pioneered the world’s first mobile blood-transfusion service; in China his work behind battle lines to save the wounded has made him a legendary figure.
Maar de tekst hierboven gaat over een film uit 1990 met Donald Sutherland
als Dr. Norman Bethune en Helen Mirren als Frances Penny Bethune.
Copilot kwam eerst met bovenstaande tekst.
Toen ik aangaf dat ik zoch naar een Chinese film kreeg ik
de volgende informatie:
I see, you are referring to the Chinese movie “白求恩大夫” (Doctor Bethune). This 1964 film is a classic Chinese movie that tells the story of Dr. Norman Bethune, a Canadian physician who became a hero in China for his medical work during the Second Sino-Japanese War1.
The film highlights Dr. Bethune’s dedication and selflessness as he provided medical care to Chinese soldiers and civilians, often under very challenging conditions. His contributions left a lasting legacy in China, and he is remembered as a symbol of international solidarity and humanitarianism.
The cutting table.
Atmosphere sketch for Lord of Shanghai by Shen Lide, instructed by David Brisbin, 2013.
Shooting storyboard for Uproar in Heaven, Wan Laiming, scene no 9, 1964.
Havoc in Heaven, also translated as Uproar in Heaven, is a 1961 Chinese donghua feature film directed by Wan Laiming and produced by all four of the Wan brothers. The film was created at the height of the Chinese animation industry in the 1960s, and received numerous awards, earning the brothers domestic and international recognition. The story is an adaptation of the earlier episodes of the 16th-century Chinese novel Journey to the West.
The stylized animation and drums and percussion accompaniment used in this film are heavily influenced by Peking opera traditions.
Background design by Zhang Zhengyu for Uproar in Heaven.
Sanmao, Three hairs. Op de laatste twee foto’s make-up delen die gebruikt zijn door een acteur in een film met Three hairs in de hoofdrol.
Dit borstbeeld van Xie Jin staat in de tuin rond het museum.
Xie Jin (Chinese: 谢晋; 21 November 1923 – 18 October 2008) was a Chinese film director. He rose to prominence in 1957, directing the film Woman Basketball Player No. 5, and is considered one of the Third Generation directors of China. Most recently he was known for the direction of The Opium War (1997).
Xie was a popular director amongst the older generations of Chinese, with six of his films being voted Best Picture in the Hundred Flowers Awards. He was the only Chinese director to date to be a member of both the Academy of Motion Picture Arts and Sciences as well as the Directors Guild of America
Een heel onverwacht en erg leuk onderdeel van de vakantie in China.
Er zouden er nog meer volgen.
Argus in China
Het station voor de snelle treinen in Xi’an.
Een willekeurig beeld onderweg.
Hotelkunst in Shanghai.
Als je het museum binnengaat (na de kaartverkoop) loop je door een gang die een soort van ‘Tunnel of fame’ is (zelf bedachte term). In een gang zijn steeds wisselende beelden te zien met filmfragmenten. Heel indrukwekkend.
In deze gang stonden onder andere deze voorwerpen. Een foto met tekst over Yu Ling. Op internet kan ik niets vinden over Yu Ling, hij is volgens mijn de scriptschrijver van de film ‘Nie Er’. Iik daar kan ik niet veel over vinden behalve dan dat er in de film een lied voorkomt dat het volkslied van China werd. Maar details heb ik niet.
Het is in Shanghai dat de westerse invloed een inspiratie werd voor een eigen Chinese film. Het museum toont dat met maquettes.
Het centrum daarvoor was blijkbaar ‘Nanjing Road’.
In Nederland kennen we het ‘Gouden kalf’, in China ‘The Golden Rooster award’. Hier het beeldje voor decorontwerp uit 1977.
Er hingen Aankondigingen/advertenties voor westerse films zoals Marlene Dietrich in The song of songs.
Laurel and Hardy, The sons of the desert.
Maurice Chevalier.
Chinese filmposters en filmbladen mochten niet ontbreken.
We zeggen steeds dat inze landen zo enorm verschillend zijn
maar volgens mij is dat helemaal niet zo.
Voldend bericht gaat verder in het Shanghai Film Museum.
Wandelvondsten
Maandagmorgen, strijkplank voor de deuren van de St Antoniuskerk in de St Janstraat in Breda. Waarschijnlijk een restant van een heel ‘gezellig’ vrijgezellenfeest.
Boter, kaas en eieren met de Grote Kerk van Breda.
Argus in China
De laatste avond in Xi’an loop ik nog even wat rond.
De Bell Tower en de Drum Tower kunnen je dan niet ontgaan.
Dus nog een paar foto’s maar echt maar een paar.
De Bell Tower ligt in het midden van een verkeersknooppunt. Om het voor voetgangers veiliger te maken is een een soort van ring van voetgangerstunnels. Aan een kant is een soort van verlaagd plein gemaakt waar veel winkels aan liggen. Vandaar kun je ook direct naar de Drum Tower. Hier zie je vanaf het verlaagde pleint de Bell Tower.
Deze laatste foto is dan de Drum Tower.
Ergens tijdens mijn wandeling maakte ik deze foto van een kraampje. Deze mevrouw was blijkbaar erg moe.
In een winkel zag ik deze doos staan. Geen idee wat het is maar volgens Google translate is dit ‘Bonentaart’ of ‘Bonencake’. Ik hou het op tofu.
Op naar Shanghai.
Argus in China
Het laatste deel van mijn foto’s in Beilin museum in Xi’an.
Het is 27 september 2023.
In dit bericht een paar foto’s over de collectie kalligrafie.
Meerdere zalen/gebouwen worden gevuld met steles, groot en klein,
van allerlei dynastieën. Kalligrafie in in de Chinese en Japanse
cultuur een serieuze kunstvorm. In het westen kwam het
eigenlijk niet veel verder dan de hobby van een schoolmeester of
het moet het moderne werk van Cy Twombly zijn.
Maar de verzameling van Beilin museum is veel breder.
Deze foto geeft een overzicht van de manier waarop de steles worden bewaard en tentoongesteld. Ze staan zij aan zij. Er wordt geen ruimte onbenut gelaten.
China, Xi’an, Beilin, Pieces of stone dragon, Tang Dynasty (618 – 907).
Beilin, Stone lion, Tang Dynasty (618 – 907), the Wu Village of Liquan County, Shaanxi Province, #notalion.
Beilin, Li Shou mausoleum, circa 630, Tang Dynasty, unearthed in 1973, Sanyuan County, Shaanxi Province.
Beilin, Pictorial stone on tomb gate, Mid Eastern-Han Dynasty, about 100 AD, unearthed in No 2 Guanwang tomb, Mizhi County, Shaanxi Province.
Stel je het romantische beeld voor: de held (John Wayne) rijdt te paard een stoffige stadje binnen. Recht op de saloon af. Voor de saloon is er een plaats om je paard te parkeren en vast te leggen aan een dwarsboom. In China gebruikte men er blijkbaar deze ‘hitching posts’ voor. Beilin, Hitching post, Ming or Qing Dynasty, 1368 – 1911.
Nog meer voorbeelden van steles met kalligrafie in het Beilin Museum.
Beilin, Panorama of Taihua Mountain, 39th year of the Kangxi period, Qing Dynasty, 1700, Jia Li.
Steles op grote schildpadden.
Bij de ingang van het museum.
Beilin, Jingyun Bell, 2nd year of the Jingyun period, Tang Dynasty, 711, composed and calligraphy by Emperor Li Dan.
Beilin, Ostrich, 6th year of the Huichang reign, Tang Dynasty, 846, Duan Mausoleum of Wu Zong Emperor (LiYan), Sanyuan County, Shaanxi Province.
Bij het museum kon ik niet achterhalen wat dit was, van wie dit was en wanneer het gemaakt is, maar ik vond het mooi. Ik kan me zo voorstellen met deze afbeeldingen een boekje te maken.
Tijd voor de laatste avond in Xi’an. Morgen Shanghai.
Daar gaan de komende berichten over.
Argusvlinder 