Toen ging het mausoleum open….

Posted on april 20, 2018 by Argusvlinder

We bezochten in Allahabad een park met de naam Khusro Bagh
of Khusru Bagh.
In het park staan 4 grote tombes, mausoleums.
Terwijl we er rondliepen kwam er iemand aan die ons
en de andere bezoekers wel de binnenkant wilde laten zien.

De foto’s van de binnenkant zijn natuurlijk donker. De openingen naar buiten zijn beperkt en er ligt natuurlijk geen licht.

Dit is een deel van de muur.

Een spreuk boven een doorgang.

Zo’n raam laat zich moeilijk fotograferen maar deze foto is in ieder geval niet bewogen.

Hetzelfde raam, meer licht maar bewogen.

Een bewogen sterrenhemel.

Khusru’s Tomb

Khusru (AD 1587 – 1622) was the eldest son of Jahangir and queen Shah Begum.
He was well educated and popular for his amicable manners and blameless public characcter.
In 1605, when Akbar lay seriously ill, Khusru’s partisans, led by his father-in-law Mirza Aziz Koka and his uncle Raja Man Singh of Amber made strenuous efforts to put him on the throne. But at last, Akbar on his death-bed nominated Salim as his successor.
After the death of Akbar, Salim ascended the throne and assumed the title of Jahangir.
A few months after Jahangir’s accession, Khusro rose in rebellion.
He was completely defeated by Jahangir, captured and blinded.
He died in confinement in 1031 Hijri (AD 1622), when he was in custody of his brother Khurram, the future Shah Jahan.
He was buried in Khusro Bagh near the mausoleum of his mother.
The tomb of Khusro was probably begun by Khusru’s sister Sultan Nisar Begum.
It is a two storeyed building with arcaded walls surmounted by a large hemispherical dome on a octagonaldrum, with small chhatris at the corners.
The interiour consists of single room whose walls are painted with a design of floral patterns, cypresses, etc.
On the dome, there is a painted medallion with star and geometrical patterns, simular to the ones in the contemporary tomb of Itamad-us-Daula.

Op naar de tweede begraafplaats.

Al snel werd het drukker. Ook een aantal ‘miet-betalende’ bezoekers. Wij hadden de man ook nog niet betaald maar dat hij dit verwachtte was duidelijk. Is ook geen probleem.

Deze koepel is helaas ook niet helemaal scherp.

Shah Begum’s Mausoleum

(Khusru’s mother’s tomb)

Jahangir’s era saw the creation of several remarkable architectural monuments, in particular the mausoleum of his first wife .
Khusru’s mother was Man Bai whom Jahangir had given the title of Shah Begum after the birth of Khusru.
Man Bai was the daughter of Raja Bhagwant Das of Amber, then the governor of Punjab and sister of Rajput chief Raja Man Singh.
She had been married to Salim in 1584 and Khusru was born in 1587.
She committed suicide at Allahabad in 1603 by taking an overdose of opium as she had become heartbroken and distraught at the bitterness between father and son.
She was buried in this garden , later named Khusru Bagh after Khusru, in which he also lies buried in a beautiful tomb.
This tomb was designed by Aqa Reza, one of Jahangir’s leading artists in 1606 – 1607.
The tomb itself has three storeys, practically terraced plinth, surmounted by a large chhatri under which stands the Shah Begum cenotaph.
The inscription on the tomb with floral arabesques, were carved by Jahangir’s greatest calligrapher Mir Abdullah Mushkin Qalam.

Het was heerlijk in de tuin. Hier op de achtergrond de tombe van Shah Begum. De dag was erg warm geweest. Langzaam daalde de temperatuur en de mensen zochten elkaar op bij deze oude monumenten. Een prachtig gezicht in de langzaam oranje kleurende zon.

De Indiase architectuur gaat vaak gepaard met waterpartijen. Zou dit daar deel van uitmaken of is het gewoon de afwatering?

Tombe van Nisar Begum.

Nisar Begum’s Mausoleum (Khusru’s sister’s tomb)

Nisar Begum was the sister of Khusru.
The tomb of Nisar Begum is located near the tomb of Shah Begum.
The tomb was constructed in the years AD 1624 – 1625 by herself just at the time of construction of Khusru’s tomb.
The tomb was never used as a cenotaph.
This tomb is architecturally much more impressive.
The tomb architecturally stands on a high plinth which is adorned with panels containing a scalloped arch motif.
Inside the plinth , there is a small room whose ceilings is
painted in vivid colors with stars arranged in concentric circles.
This decoration is repeated on the dome ceiling of the main room while the walls are painted with Persian cypresses (style), plants and flowers.

Op het internet, in Wikipedia bij het artikel over Khusro Bagh is een ongeveer zelfde foto. Daar heet het ‘Decorated arch of the Tomb of Nithar’ of gedecoreerde boog van de tomb van Nithar (Nisar Begum).

De tombe van Khusro.

Van rechts naar links: Khusro, Nisar Begum en Shah Begum.

Maar vooral rust, genieten, aangename temperatuur.

Khusro Bagh

Posted on april 17, 2018 by Argusvlinder

Architectuur is belangrijk op deze reis door India.
Hier in Allahabad bezoeken we een park met daarin
een viertal mausoleums. Oogverblindend.
Niet in de laatste plaats door de binnenkant.
Laten we eens een kijkje gaan nemen.

We gaan te voet vanaf onze homestay naar het park. In de homestay troffen we deze handdoek aan. Grappig maar past niet helemaal in de tijd van het jaar.

Onderweg, zomaar ergens tegen een boom.

Khusrubagh (Allahabad)
Originally, it was a pleasure resort constructed by Jahangir when he lived here as a prince.
It came to be known as Khusro Bagh after the tomb of Khusro, the elder son of Jahangir, was erected here.
It contains four beautiful tombs.
Each is decorated wirh fine Mughal frescoes with vaulted apartments which form the most conspicuous features of the garden.
The tombs of Khusrubagh are like a stone coffin richly carved with paintings on the walls and ceilings.
These tombs display the finest quality of ornamentation and paintings of Mughal style, particularly in that of Prince Khusru’s tomb.
A group of four tombs of prince Khusru, his mother, sister and Bibi Tamolan located in the centre of this spacious garden, which is enclosed by fortification walls and divided into squares, provided with channels and fountains
in typical Charbagh pattern of the Moghul gardens.
An imposing gateway on the southern side, built of sandstone is profusely decorated with designs having Persian inscription of Moghul Emperor Jahangir in Nastaliq character, which clearly indicates the date of its construction between AD 1605 – 1627.
The gataway is two-storeyed flanked by massive octagonal bastions crowned with small domed pavilions.

Korte Nederlandse samenvatting:
Oorspronkelijk was het park door Jahangir aangelegd voor het plezier.
Hij leefde hier toen hij prins was.
De naam Khusro Bagh kreeg het door het mausoleum van Khusro, de zoon van Jahangir.
Er zijn 4 mooie tombes.
Vooral de Mogul fresco’s aan de binnenkant.
De vier tombes zijn van Khusro, zijn moeder, zuster en Bibi Tamolan.

Dit is het park met in de verte de mausolea.

Een eerste indruk. Khusro Mirza tombe.

Het mausoleum van Bibi Tamolan.

Tamolon’s Tomb
This fourth mausoleum of the complex locally known as Bibi Tamolon’s tomb stands in the extreme west in the series,
which has no sign of a tomb and is without any inscription.
It is sometimes associated with the Istanbul Begum of Fatehpur Sikri, but another version has it that a sister of Khusru had built it for herself but is buried elsewhere.

Hetzelfde gebouw maar nu met de avondzon mee gefotografeerd.

Het was een geweldige plaats om te zijn. Het warmst van de dag was weg. Veel lokale mensen komen naar Khusro Bagh om een praatje te maken en te genieten van de zon die ondergaat en voor het laatst die dag oranje straalt over de gebouwen. Links de Shah Begum tombe.

Nithar Begum tombe.

Dan plots komt er iemand die voor ons de mausolea wel wil openen zodat we ook de binnenkant kunnen zien. Wat we dan te zien krijgen volgt een volgende keer. Mooie deuren.

Orchha: Jahangir Mahal

Posted on februari 2, 2018 by Argusvlinder

De citadel van Orchha bevat een groot aantal gebouwen.
De grootste twee zijn Raja Mahal en Jahangir Mahal.
Volgens de overlvering is Jahangir Mahal gebouwd
ter ere van de bekende Moghul-keizer Jahangir.

Wikipedia over Jahangir:

Nuruddin Salim Jahangir of (volgens de Nederlandse transliteratie) Djehangir (31 augustus 1569 – 28 oktober 1627) regeerde als keizer over het Mogolrijk van 1605 tot 1627. Jahangir is historisch gezien minder belangrijk dan bijvoorbeeld Shah Jahan, of Akbar. Voor zijn troonsbestijging in 1605 was hij bekend als prins Muhammad Salim of kortweg prins Salim. De prins kwam in opstand tegen zijn vader Akbar, die echter maar één zoon had en hem wel moest vergeven om de troonopvolging zeker te stellen. Na de dood van Akbar besteeg Jahangir de troon. Net als zijn vader een beschermer en promotor van de kunst en wetenschap, en hij veranderde weinig aan de bestuurlijke organisatie die zijn vader had ingevoerd. Onder invloed van opium en alcohol werd Jahangir op latere leeftijd steeds onvoorspelbaarder. Gedurende de lange perioden waarin hij niet bij zinnen was bestuurde zijn laatste vrouw Nur Jahan het rijk.

Steen bij de Jangir Mahal. De typische manier waarop in India bij monumenten een toelichting op het monument wordt gegeven.

Engelse tekst:

Jahangir Mahal
According to common belief Jahangir Mahal was constructed for Jaha(n)gir reception by Veer Singh Deo.
It is square in plan , with four bastions at each corner which end in a ribbed dome at the top, and have four kiosks at the corners of the base of the dome. The chhajja on the corners of the first stor(e)y is held by a series of elephant brackets at regular intervals on all sides. All the chambers of this palace had been decorated with paintings, the remains of which are visible only in a few rooms. The Jahangir Mahal is the culminating point of the evolution of medieval – Indo – Islamic architecture, an example of harmonized imagination and organized execution.

Korte vertaling/samenvatting:

Algemeen wordt aangenomen dat het paleis met de naam Jahangir Mahal is gebouwd door Veer Singh Deo ter ere van een bezoek van de moghul-keizer Jahangir aan dit gebied. Het gebouw heeft een vierkant grondplan met op iedere hoek een bastion dat is voorzien van een geribbelde koepel. De ‘chhajja’ (afdak) op de hoek van de eerste verdieping wordt ondersteund door pilaren met olifanten. Alle ruimtes van het paleis waren voorzien van schilderingen, daarvan zijn er nog een paar over. De Jahangir Mahal is een hoogtepunt in de architectuur waarin middeleeuwse, Indiase en Islamitische elementen samenkomen, een voorbeeld van heharmoniseerde verbeelding en gecoordineerde uitvoering.

De binnenplaats van de Jahangir Mahal.

Wikipedia over Veer Singh Deo of Vir Singh Deo:

Vir Singh Deo (also known as Bir Singh Bundela) was a Bundela Rajput chief and the ruler of the kingdom of Orchha. He was a vassal of the Mughal Empire and ruled between 1605 and either 1626 or 1627. Vir Singh Deo assassinated Abul Fazl who was returning from Deccan in a plot contrived by the Mughal prince Salim (= Jahangir). According to Aruna,[who?] he is ” the most famous and most powerful of all the Orchha Chiefs. A man of dashing personality, a great warrior and no scruples, a bold and organised administrator”.

Deze olifanten zie je op heel veel plaatsen als pilaar van afdakken, balkons enz.

Balkon dat uitkomt op de binnenplaats.

Voor mijn gevoel ligt deze ingang aan de achterkant. De moderne stad Orchha ligt namelijk aan de andere kant van deze ingang. Maar de ingang is ongelofelijk mooi.

De ingang is niet zomaar een versierde poort. De ingang begint beneden met een trap en eindigt drie verdiepingen hoger op het dak.

Jahangir Mahal.

Terug in het paleis.

Versiering aan plafond boven pilaren.

Nis met een mus.

Ik kan er geen genoeg van krijgen.

Zeer elegant.

De waterpartij op de binnenplaats van de Jahandir Mahal.

Bastion met koepel.

Terwijl we op dak rondliepen zagen we plotseling aan de andere kant van het gebouw, op de gladde koepel boven de ingang, een grote vogel op een nest zitten met een jong.

We zien elkaar.

Beneden zien we een mus die profiteert van een recente, nog natte restauratie.

Kunstvaria

Posted on januari 16, 2010 by Argusvlinder

Van de selectie van vandaag zijn veel beroemde werken te koop.
Kijk maar eens bij de veilinghuizen.
Een aantal werken die hier vandaag te zien zijn
zullen voor miljoenen van eigenaar verwisselen de komende maanden.

Daarnaast zijn er in deze serie een aantal werken
die heel sterk verwijzen naar andere kunstwerken.
Zelfs voor een leek als de Argusvlinder is de link te leggen.

Alberto Giacometti, L’Homme qui marche I, 1956.

Een centraal werk in het oeuvre van Giacometti.
Het is een groot werk, zo’n 1 meter 80 hoog.
Te kopp.

Amedeo Modigliani, Portrait of madame Rachele Osterlind, 1919.

Wie de dame is weet ik niet.
Ik kan op het internet niets over haar vinden.
Een prachtig portret is het zeker.

Andy Holden, Pyramid Piece, 2008.

Een kunstwerk met een verhaal.
De kunstenaar is als kind in Egypte geweest.
Bij de pyramides van Gizeh.
Hij heeft daar als toerist een stukje van de pyramide meegenomen.
Dat leidde tot een schuldgevoel zodanig
dat hij later terug is gegaan om het stukje steen terug te brengen.
In zijn werk als kunstenaar komt dit terug
door op basis van foto’s en modellen een enorm voorwerp te maken
met de titel: Stukje van een pyramide.

Annette Lemieux, Twelve, 2009.

Nu een werk vol verborgen relaties.
De titel is twaalf.
Een even getal dat wijst naar de twaalf apostelen.
De foto/afbeelding is duidelijk gespiegeld.
Links en rechts hebben veel van elkaar weg.
Voor mij verwijst dat naar genetische manipulatie, klonen.
De oormerken hebben nummers die niet realistisch zijn.
De tentoonstelling waarop dit werk te zien is heet: ‘The Last Suppa’.
Dat is slang, plat Engels voor ‘Het laatste Avondmaal’.
Wij zijn bijna allemaal vleeseters.
‘Het laatste avondmaal’ heeft iets lugubers.
Tijdens het avondeten eten we vaak vlees, rundvlees.
‘Het laatste Avondmaal’ vindt plaats kort voor het moment
waarop volgens de Christelijke leer
Christus ‘Het Lam Gods’ wordt gedood.

Bertozzi & Casoni, Composizione n. 13, 2008.

Een grote verzameling EHBO-kastjes met voorwerpenuit het dagelijks leven.
Een groot werk, wel drie meter breed.
Er zijn wel meer kunstenaars die dozen of kastjes gebruiken in hun werken.
Bijvoorbeeld Joseph Cornell.

Dish, Karatsu ware Takeo Kilns, Edo-period, Japan, 1620 – 1650.

Karatsu ware is Japans keramiek dat oorspronkelijk van Koreaanse afkomst is
en dat origineel werd gemaakt in Kyushu.
Kyushu is een van de grotere eilanden in Japan.
Een ‘Kilns’ is een oven of pottenbakkerswerkplaats.

Disk in the shape of a dragon, China, Tang of Yuan dynastie, 10 – 13e eeuw.

Eberhard Havekost, H2O B09, 2009.

Edgar Degas, Etude de danseuse, 1889 – 1892.

Edouard Monet, The lady with fans, Nina de Callias, 1873.

Nina de Callias was een Franse schrijfster en dichteres.
Een soort gekleede versie van de ‘Olympia’ van Manet.

Edward Hopper, Night on El Train, 1918.

Fernand Leger, Le compotier rouge (Compotier de poires), 1925.

Te koop.

Follower of Leonardo da Vinci, Portrait of a woman, La belle ferronniere, before 1750.

‘Ferronniere’ betkent zoveel als ijzerbewerker.

Hananiah Harari, The birth of Venus, 1936.

Vrij naar Sandro Botticelli.

Henri Matisse, Nu aux jambes croises, 1936.

Ook dit werk is te koop.

Jacob Lawrence, Library, 1966.

Bibliotheek.

Volgens mij een bijzondere olielamp: Kashkul, Beggars bowl, 1880.

Maurice Prendergast, Umbrellas in the rain, 1899.

De Venitiaanse brug, Ponte delle Paglia, speelt hier een hoofdrol.

Nancy Crow, Constructions #84, No!.

Ik neem niet vaak een quilt of een ander stuk textiel op
in de kunstvaria. Maar vandaag vind ik dit wel mooi
naast het tapijt dat als laatste voorwerp te zien is.

Detail van een pagina uit de Padshahnama, Abid, The death of Khan Jahan Lodi, 1633.

“Padshahnama,” or “Chronicle of the King of the World,” was created to commemorate the first ten years of rule by the Mughal Emperor Shah-Jahan, the same man who commissioned the Taj Mahal. It depicts Mughal court culture in a blend of Persian and Indic artistic styles with a focus on official histories and portrait studies.

Het boek Padshahnama of De geschiedenis van de koning van de wereld
werd gemaakt ter gelegenheid van de eerste 10 jaar
van de regeerperiode van de Indiase Moghul keizer Shah-Jahan.
Shah-Jahan is ook de man die de Taj Mahal laat bouwen.
Het boek bevat vooral beschrijvingen en 44 tekeningen over het hofleven.
De hofcultuur is dan een mengeling van Persische en Indische stijlen.
Veel officiele verhalen en portretten.
In bezit van het Engelse Koningshuis.
14 Schilders werkten aan dit boek.
Deze pagina toont de dood van Khan Jahan Lodi, geschildert door Abid.
Deze gebeurtenis vond plaats op 3 februari 1631.

Abid: (1615-58). Indian miniature painter, son of AQA RIZA and brother of ABU’L-HASAN. Both his father and his brother worked for the Mughal emperor Jahangir (reg 1605-27). Although Abid probably began working in the royal atelier c. 1615, all of his known signed works are datable to the reign of Shah Jahan (reg 1628-58). His style varied somewhat from that of his celebrated older brother, but Abid’s work also stayed within the strict formalism of the Persian-derived courtly concerns for symmetry, technical perfection and minute detail. Within these constraints, Abid’s portraits of court figures are injected with an animation that creates characterization of individual personalities and intensifies the narrative. Abid was an accomplished colourist, whose vivid use of colour seems to contrast with the realism of his subjects, primarily battle and court scenes. His known paintings are relatively few; most are from the Padshahnama of c. 1636-58 (Windsor Castle, Royal Lib., MS. HB.149, fols 94v [signed], 192v and at least two dispersed leaves elsewhere).

Tekst van Ask.com

Vertaling/samenvatting:
Abid leeft van 1615 tot 1658 en is een Indiase miniatuurschilder.
Zoon van Aqa Riza en broer van Abu’l-Hasan.
Zijn vader en broer zijn beide miniatuurschilders die werken
ten tijde van Moghul keizer Jahangir.
Al het gesigneerde werk van Abid dat te dateren is
komt uit de regeerperiode van Shah Jahan.
Zijn stijl wijkt wat af van die van zijn beroemde broer.
Abid houdt zich zeer streng aan de geldende normen aan het hof.
Er zijn maar weinig werken van hem bekend.
De meeste zijn van de Padshahnama en er zijn een tweetal losse bladen bekend.

Peter Peri, Fausses-reposes, 2009.

Nog een liggende vrouwenfiguur.

Psalmen, Bijbelse tekst, 1 – 50 na Christus, Hebreeuws.

Psalms, 11Q5, Scroll, type biblical text
1st century CE: 1 – 50 CE, Language: Hebrew

Shen Shaomin, Unknown creature No 10.

Het bijzondere is hierbij dat organisch materiaal gebruikt wordt
om het kunstwerk te maken.In dit geval gaat het een tot poeder gemalen basismateriaal datgemaakt wordt van skeletten van dieren.

Uit de werkplaats van Frans Geubels uit Brussel, The twins share the loot, ca 1560.

De tweeling verdeelt de buit.
De tweeling die hier bedoeld wordt zijn Romulus en Remus.
Ze werden groot gebracht door wolven.
Deze twee heren zouden later, volgens de overlevering, Rome stichten.

Kunstvaria

Posted on mei 5, 2008 by Argusvlinder

In deze serie kunstwerken staat de techniek centraal.
Er zijn zo veel manieren om je verhaal over te brengen op mensen.
De fotografie is er een van,
de impressionistische schilderstijl is een andere.
Maar wat denk je van een zo’n oude techniek als die van aardewerk
gecombineerd met klassieke bloemmotieven…
…en er dan toch een modern kunstwerk mee maken.
Wat te denken van action painting of installaties.
In de kunst kan het allemaal.
Neem eens een kijkje.