Een beetje klassiek, een foto van een gebouw.
Maar wat voor een gebouw: the Tomb of Akbar in Agra (UP).
Een compilatie van 2 foto’s met verschillende positie.
Als je denkt dat dit wat is dan is er altijd nog
het poortgebouw en de binnenkant.
Maar daarover (veel) later meer.
Vijf verdiepingen, de onderste 4 in zandsteen, nummer 5 in marmer. Bouw begon in 1602! Grafmonument voor oa Akbar de Grote of Akbar I.
Het laatste monument dat we bezochten was het grafcomplex
van keizer Humayun. Een van de grote heersers van het
magische India.
Wikipedia vat het als volgt samen:
Nasiruddin Muhammad Humayun (Kaboel, 6 maart 1508 – Delhi, 27 januari 1556) was keizer (“padishah”) van het Mogolrijk in het noorden van Voor-Indië tussen 1530 en 1540 en opnieuw in 1555 en 1556. Hij was de zoon en opvolger van Babur, de stichter van het Mogolrijk en de Mogoldynastie. Onder zijn vader speelde hij als legeraanvoerder een rol in de verovering van diens rijk. Toen zijn vader in 1530 onverwachts aan een ziekte overleed, kwamen veel van de Afghaanse edelen in opstand, die na een lange strijd het gezag van de Mogols erkend hadden. De belangrijkste onder hen was Sher Shah Suri, de gouverneur van Bihar. Deze wist Humayun, die ondertussen ook met opstanden van zijn broers te maken had, meerdere malen te verslaan en ten slotte uit India te verdrijven. Na een dwaaltocht door Punjab, Sind, Baluchistan en ten slotte Afghanistan kwam Humayun aan in Perzië, waar hij als banneling aan het hof van sjah Tahmasp I leefde. Dankzij de steun van de sjah wist hij zijn opstandige broers te verslaan en uiteindelijk, opmerkelijk genoeg, na 15 jaar ballingschap het noorden van Voor-Indië te heroveren op de Suridynastie (opvolgers van Sher Shah). Na zijn dood liet Humayun een groter rijk na aan zijn zoon Akbar dan hij ooit van zijn eigen vader geërfd had. Humayuns verblijf aan het Perzische hof zorgde voor grote Perzische invloed op de literatuur, kunst en architectuur aan het Mogolhof, waardoor de typische Mogolstijl ontstond die onder zijn opvolgers tot grote bloei kwam.
We bezochten de site kort na een restauratie.
In september 2013 was de site net weer heropend en wij
bezochten de site eind november 2013.
Natuurlijk kende ik de verhalen over de tuinen die voorzien
werden met kanaaltjes, fonteinen, vijvers enz.
Maar als je in India komt zijn de tuinen vaak niet geweldig
onderhouden en de waterwerken had ik nog nooit op grote
schaal in actie gezien.
Dat het water overal in de tuin te zien en te horen was
bleek een bijzondere ervaring te zijn.
Het Indiaas-Engels kan heel grappig zijn.
Via een paar poorten kom je het complex in.
Op informatieborden was te zien in welke staat de gebouwen waren voor de restauratie begon. Dit is de ‘before’ van de Bu Halima Gateway.
Zo zag de Bu Halima Gateway eruit toen wij er een bezoek brachten.
Dit is de Arab Serai Gate, die toegang gaf tot de verblijven van de ‘bouwvakkers’ die het grafmonument voor Humayun gebouwd hebben.
Met zoals altijd extra aandacht voor de enorme deur die in deze poort zit.
This 14 metre high gateway led to the walled enclosure which housed the Persian craftsmen who came here for the building of Humayun’s Tomb.
Red sandstone and white marble inlay work add a striking touch to the gateway, mostly built of Delhi quartzite stone.
The projecting jharokhas still display remnants of the glazed ceramic tiles.
Ik vermoed dat je hier de ‘The projecting jharokhas’ ziet: uit-stekende balkons met restanten van de geglazuurde tegels.
Dus op 18 september 2013 hebben Dr Manmohan Singh, eerste minister van India, en de Aga Khan (wiens stichting de grote geldschieter was voor de restauratie) het complex geinaugureerd (geopend).
West Gate of westelijke poort.
Now the main entrance to the World Heritage Site of the Tomb-garden of Emperor Humayun, this wet gateway is 16 metres high.
Rooms on each side flank the central passage and the upper floor has small courtyards.
Six-sided stars, used by the Mughals as an ornamental cosmic symbol, adorn the structure.
Humayun’s Tomb.
Humayun’s Tomb
1562 – 1572 ADHamida Banu Begum, his grieving widow, built Emperor Humayun’s mausoleum.
Precursor to the Taj Mahal, it stands on a platform of 12000 m2 and reached a hight of 47 metres.
The earliest example of Persian influence in Indian architecture, the tomb has within it over 100 graves, earning it the name, ‘Dormitory of the Mughals’.
Built of rubble masonty, the structure is the first to use red sandstone and white marble in such great quantities.
The small canopies on the terrace were originally covered in glazed blue tiles, and the brass finial over the white marble dome is itself 6 metres high.
Een ‘finial’ is (als dat een goed woord is) de koepelspits.
De metalen versiering bovenop de koepel die
alleen hier al 6 meter hoog is.
Dus de koperen ‘finial’ is de decoratie hier boven op de centrale koepel.
Met Water!
Een van de nissen aan de buitenkant van het gebouw op het grote plateau.
Uitzicht vanaf het plateau door de luchtvervuiling en een beetje tegen de zon in.
Plafond in de koepel. Prachtig lijnenspel. De rand zit vol met sterren.
Detail van het plafond. Een soort van sterrenhemel.
In het gebouw zijn vele graven aanwezig.
Die prachtige ramen met ‘lattice screens’, roosterschermen.
Terug in de tuin bij het water.
Humayun’s Tomb.
In de tuin is meer te zien dan alleen het grote grafmonument
van Humayun.
Isa Khan Tomb Enclosure
1547 ADIsa Khan Niyazi was a noble in the court of Sher Shah Sur.
This enclosure includes his tomb and a mosque, both built during his own lifetime.
The octagonal tomb, pre-dating Humayun’s Tomb by only 20 years, has striking ornamentation in the form of canopies, glazed tiles, and lattice screens.
Along the western side of the enclosure, the three-bay-wide mosque has a grand red sandstone central bay and striking mihrabs.
Untill the early 20th century, an entire village had been settled in the enclosure.
De Isa Khan Tomb enclosure, het omheinde grafmonument voor Isa Khan.
Dit is de laatste foto van onze reis naar Pushkar (en Jhalawar, Jaipur, Bundi en New Delhi). Laten we hopen dat we snel weer terug kunnen naar India om onze reisplannen voor 2020 alsnog te realiseren.
We bezochten in Allahabad een park met de naam Khusro Bagh
of Khusru Bagh.
In het park staan 4 grote tombes, mausoleums.
Terwijl we er rondliepen kwam er iemand aan die ons
en de andere bezoekers wel de binnenkant wilde laten zien.
De foto’s van de binnenkant zijn natuurlijk donker. De openingen naar buiten zijn beperkt en er ligt natuurlijk geen licht.
Dit is een deel van de muur.
Een spreuk boven een doorgang.
Zo’n raam laat zich moeilijk fotograferen maar deze foto is in ieder geval niet bewogen.
Hetzelfde raam, meer licht maar bewogen.
Een bewogen sterrenhemel.
Khusru’s Tomb
Khusru (AD 1587 – 1622) was the eldest son of Jahangir and queen Shah Begum.
He was well educated and popular for his amicable manners and blameless public characcter.
In 1605, when Akbar lay seriously ill, Khusru’s partisans, led by his father-in-law Mirza Aziz Koka and his uncle Raja Man Singh of Amber made strenuous efforts to put him on the throne. But at last, Akbar on his death-bed nominated Salim as his successor.
After the death of Akbar, Salim ascended the throne and assumed the title of Jahangir.
A few months after Jahangir’s accession, Khusro rose in rebellion.
He was completely defeated by Jahangir, captured and blinded.
He died in confinement in 1031 Hijri (AD 1622), when he was in custody of his brother Khurram, the future Shah Jahan.
He was buried in Khusro Bagh near the mausoleum of his mother.
The tomb of Khusro was probably begun by Khusru’s sister Sultan Nisar Begum.
It is a two storeyed building with arcaded walls surmounted by a large hemispherical dome on a octagonaldrum, with small chhatris at the corners.
The interiour consists of single room whose walls are painted with a design of floral patterns, cypresses, etc.
On the dome, there is a painted medallion with star and geometrical patterns, simular to the ones in the contemporary tomb of Itamad-us-Daula.
Op naar de tweede begraafplaats.
Al snel werd het drukker. Ook een aantal ‘miet-betalende’ bezoekers. Wij hadden de man ook nog niet betaald maar dat hij dit verwachtte was duidelijk. Is ook geen probleem.
Deze koepel is helaas ook niet helemaal scherp.
Shah Begum’s Mausoleum
(Khusru’s mother’s tomb)
Jahangir’s era saw the creation of several remarkable architectural monuments, in particular the mausoleum of his first wife .
Khusru’s mother was Man Bai whom Jahangir had given the title of Shah Begum after the birth of Khusru.
Man Bai was the daughter of Raja Bhagwant Das of Amber, then the governor of Punjab and sister of Rajput chief Raja Man Singh.
She had been married to Salim in 1584 and Khusru was born in 1587.
She committed suicide at Allahabad in 1603 by taking an overdose of opium as she had become heartbroken and distraught at the bitterness between father and son.
She was buried in this garden , later named Khusru Bagh after Khusru, in which he also lies buried in a beautiful tomb.
This tomb was designed by Aqa Reza, one of Jahangir’s leading artists in 1606 – 1607.
The tomb itself has three storeys, practically terraced plinth, surmounted by a large chhatri under which stands the Shah Begum cenotaph.
The inscription on the tomb with floral arabesques, were carved by Jahangir’s greatest calligrapher Mir Abdullah Mushkin Qalam.
Het was heerlijk in de tuin. Hier op de achtergrond de tombe van Shah Begum. De dag was erg warm geweest. Langzaam daalde de temperatuur en de mensen zochten elkaar op bij deze oude monumenten. Een prachtig gezicht in de langzaam oranje kleurende zon.
De Indiase architectuur gaat vaak gepaard met waterpartijen. Zou dit daar deel van uitmaken of is het gewoon de afwatering?
Tombe van Nisar Begum.
Nisar Begum’s Mausoleum (Khusru’s sister’s tomb)
Nisar Begum was the sister of Khusru.
The tomb of Nisar Begum is located near the tomb of Shah Begum.
The tomb was constructed in the years AD 1624 – 1625 by herself just at the time of construction of Khusru’s tomb.
The tomb was never used as a cenotaph.
This tomb is architecturally much more impressive.
The tomb architecturally stands on a high plinth which is adorned with panels containing a scalloped arch motif.
Inside the plinth , there is a small room whose ceilings is
painted in vivid colors with stars arranged in concentric circles.
This decoration is repeated on the dome ceiling of the main room while the walls are painted with Persian cypresses (style), plants and flowers.
Op het internet, in Wikipedia bij het artikel over Khusro Bagh is een ongeveer zelfde foto. Daar heet het ‘Decorated arch of the Tomb of Nithar’ of gedecoreerde boog van de tomb van Nithar (Nisar Begum).
De tombe van Khusro.
Van rechts naar links: Khusro, Nisar Begum en Shah Begum.
Maar vooral rust, genieten, aangename temperatuur.
De citadel van Orchha bevat een groot aantal gebouwen.
De grootste twee zijn Raja Mahal en Jahangir Mahal.
Volgens de overlvering is Jahangir Mahal gebouwd
ter ere van de bekende Moghul-keizer Jahangir.
Wikipedia over Jahangir:
Nuruddin Salim Jahangir of (volgens de Nederlandse transliteratie) Djehangir (31 augustus 1569 – 28 oktober 1627) regeerde als keizer over het Mogolrijk van 1605 tot 1627. Jahangir is historisch gezien minder belangrijk dan bijvoorbeeld Shah Jahan, of Akbar. Voor zijn troonsbestijging in 1605 was hij bekend als prins Muhammad Salim of kortweg prins Salim. De prins kwam in opstand tegen zijn vader Akbar, die echter maar één zoon had en hem wel moest vergeven om de troonopvolging zeker te stellen. Na de dood van Akbar besteeg Jahangir de troon. Net als zijn vader een beschermer en promotor van de kunst en wetenschap, en hij veranderde weinig aan de bestuurlijke organisatie die zijn vader had ingevoerd. Onder invloed van opium en alcohol werd Jahangir op latere leeftijd steeds onvoorspelbaarder. Gedurende de lange perioden waarin hij niet bij zinnen was bestuurde zijn laatste vrouw Nur Jahan het rijk.
Steen bij de Jangir Mahal. De typische manier waarop in India bij monumenten een toelichting op het monument wordt gegeven.
Engelse tekst:
Jahangir Mahal
According to common belief Jahangir Mahal was constructed for Jaha(n)gir reception by Veer Singh Deo.
It is square in plan , with four bastions at each corner which end in a ribbed dome at the top, and have four kiosks at the corners of the base of the dome. The chhajja on the corners of the first stor(e)y is held by a series of elephant brackets at regular intervals on all sides. All the chambers of this palace had been decorated with paintings, the remains of which are visible only in a few rooms. The Jahangir Mahal is the culminating point of the evolution of medieval – Indo – Islamic architecture, an example of harmonized imagination and organized execution.
Korte vertaling/samenvatting:
Algemeen wordt aangenomen dat het paleis met de naam Jahangir Mahal is gebouwd door Veer Singh Deo ter ere van een bezoek van de moghul-keizer Jahangir aan dit gebied. Het gebouw heeft een vierkant grondplan met op iedere hoek een bastion dat is voorzien van een geribbelde koepel. De ‘chhajja’ (afdak) op de hoek van de eerste verdieping wordt ondersteund door pilaren met olifanten. Alle ruimtes van het paleis waren voorzien van schilderingen, daarvan zijn er nog een paar over. De Jahangir Mahal is een hoogtepunt in de architectuur waarin middeleeuwse, Indiase en Islamitische elementen samenkomen, een voorbeeld van heharmoniseerde verbeelding en gecoordineerde uitvoering.
De binnenplaats van de Jahangir Mahal.
Wikipedia over Veer Singh Deo of Vir Singh Deo:
Vir Singh Deo (also known as Bir Singh Bundela) was a Bundela Rajput chief and the ruler of the kingdom of Orchha. He was a vassal of the Mughal Empire and ruled between 1605 and either 1626 or 1627. Vir Singh Deo assassinated Abul Fazl who was returning from Deccan in a plot contrived by the Mughal prince Salim (= Jahangir). According to Aruna,[who?] he is ” the most famous and most powerful of all the Orchha Chiefs. A man of dashing personality, a great warrior and no scruples, a bold and organised administrator”.
Deze olifanten zie je op heel veel plaatsen als pilaar van afdakken, balkons enz.
Balkon dat uitkomt op de binnenplaats.
Voor mijn gevoel ligt deze ingang aan de achterkant. De moderne stad Orchha ligt namelijk aan de andere kant van deze ingang. Maar de ingang is ongelofelijk mooi.
De ingang is niet zomaar een versierde poort. De ingang begint beneden met een trap en eindigt drie verdiepingen hoger op het dak.
Jahangir Mahal.
Terug in het paleis.
Versiering aan plafond boven pilaren.
Nis met een mus.
Ik kan er geen genoeg van krijgen.
Zeer elegant.
De waterpartij op de binnenplaats van de Jahandir Mahal.
Bastion met koepel.
Terwijl we op dak rondliepen zagen we plotseling aan de andere kant van het gebouw, op de gladde koepel boven de ingang, een grote vogel op een nest zitten met een jong.
We zien elkaar.
Beneden zien we een mus die profiteert van een recente, nog natte restauratie.
Akbarnama (Book of Akbar), from the Collection Nathaniel Middleton, he was from 1750 – 1807 an East India Company resident at Lucknow (India). The book is created in North India, probably Murshidabad, late 18th century. It’s a Persian manuscript on cream-coloured paper.
Andy Warhol, Joseph Beuys in memoriam screenprint in colors on paper. Executed in 1986.
Attributed to Marcus Gheeraerts the Younger, Anne of Denmark, 1614.
Co Westerik, Gramophone player, 1971, oil paint and tempera on panel.
George Bellows, Men of the docks, 1912 (Detail).
Joseph Mallord William Turner, Light and colour, Goethes theory – The morning after the deluge – Moses writing the book of Genesis. Exhibited in 1843. Oil on canvas.
Paul Gauguin, The washerwomen, Arles, 1888, oil on burlap.
Richard Mosse, Safe from harm, 2012, photo.
Walid Siti, Deconstructed pyramid, 2013, straw, clay and acrylic on MDF.
Argusvlinder 