‘Tsundoku’ is een Japans woord.
Ik spreek geen woord Japans maar vond vandaag op Twitter
een bericht waarin dit woord wordt toegelicht.
Het begrip wordt gebruikt om mensen aan te duiden die meer
boeken kopen dan ze kunnen lezen.
Mensen die boeken mooi vinden, er te pas en te onpas een of liever
meerdere kopen en ze dan op stapels leggen om ooit nog eens te lezen.
Ik ben schuldig.
Maandelijks archief: oktober 2018
Vervolg van de Gouden tempel in Amritsar
We bleven een hele tijd in het tempelcomplex.
Langzaam ging de zon onder.
Voor ons was het een vermoeiende dag.
We zouden later nog een keer teruggaan in de avond.
Voor nu even genoeg.
Onderweg was het druk en keken we onze ogen weer uit.
Het gedrag van de Sikhs in deze bedevaartsplaats is niet echt anders dan in een bedevaartsplaats in Europa. Sommige mensen zijn heel ingetogen en concentreren zich op bidden of mediteren maar er wordt ook genoten van het gezelschap, de zon, het water en de grappen die er gemaakt worden. Of een selfie. Je kon er ook prima slapen.
In het vierkant, rond de sarovar is een breed pad waar je kunt lopen. Daar is het druk.
Van alle kanten is hij (Sri Harmandir Sahib) prachtig.
De mensen zijn erg vriendelijk. Lijken allemaal opgewekt. Gaan graag (met je) op de foto.
Een jonge Sikh genoot van een bad in de vijver.
Zo’n hoofddoek had ik ook voor mezelf gekocht.
Nog een laatste blik, voor vandaag.
Op het grote plein voor de tempel.
De omgeving was er enorm druk.
Leuk reclamebord van de firma Sur & Co.
Onderweg zag ik deze mooi beschilderde vrachtwagen.
Ergens hoog tegen een gevel, tussen de boomtoppen zag ik dit.
In alle drukte van het verkeer hebben deze mensen even geen stress.
Deze riksja met een scooter die hij dwars op zijn fiets vervoerd (pechhulp?) zorgde wel voor wat verkeersongemak.
Rare mensen, toch, die toeristen.
Dit is mijn hoofddoek, later die avond op het bed in het hotel.
Sir
Drie letters die in een keer het thema van de film beschrijven.
Tillotama Shome en Vivek Gomber spelen de hoofdrollen in Sir.
Toen we in 1995 voor het eerst naar India gingen was de standaard
reactie van mensen of dat daar niet erg was met al die armoede.
Dat zou nog jaren de standaard reactie blijven.
Maar de armoede, hoe erg ook, is niet het grote probleem van India.
De onverschilligheid, de vooroordelen, het standverschil dat
gekoesterd wordt. Dat is het centrale probleem in India.
Mensen klagen in Nederland dat de multiculturele samenleving mislukt is.
Ja, het softe ideaalbeeld dat die mensen hebben is niet bereikt.
Maar de relaties zijn hier in Nederland zo veel beter, met meer
kansen voor iedereen, dan in een land als India waar de grootste groep
mensen allemaal dezelfde godsdienst aanhangen.
Maar dat levert de volgelingen van die godsdienst nog geen bevrijding op.
Deze film maakt dat heel helder.
***
Dadadicht
Vorige keer eindigde ik met een foto met een stuk
handgeschept papier, overwegend blauw en
een stuk krantenpapier met rode inkt.
Dat werden twee losse pagina’s.
letters, gebeeldhouwd begrip, lijnen in orde, gebogen inkt, strepen, tekens, woord.
Hier ligt de inkt en de lijm te drogen boven op de letterbak.
Een wandeling langs de Theems
Ons startpunt was metrostation Bank, maar je kunt ook beginnen
bij Monument of nog een aantal andere plaatsen.
Met ‘The Monument’ wordt het monument aangeduid dat herinnert aan de grote brand in Londen. Die brand was er van 2 tot 5 september 1666. Volgens de verhalen begonnen in een bakkerij en vernietigde de brand 70.000 tot 80.000 huizen.
Het monument is een grote kolom met bovenop een gebeeldhouwde vlam. Het is een uitkijkpunt. Op de basis is een groot reliëf aangebracht.
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Het reliëf gemaakt door Caius Gabriel Cibber toont koning Charles II coming to assist London (terwijl de koning de stad Londen te hulp schiet)
Koning Charles II.
Vanaf Monument is het nog maar een klein stukje lopen naar de Theems waar een wandelroute langs het water je naar de Millennium Bridge leidt. Daar kun je eenvoudig de Theems oversteken naar Tate Modern. Dat was ons doel. Vandaag 9 september 2018 is de laatste dag van de geweldige tentoonstelling Picasso 1932 – Love Fame Tragedy.
Aan de andere kant van de Theems steekt The Shard (de scherf) ontworpen door Renzo Piano hoog boven de andere gebouwen uit. Volgens mij is het idee om een scherf te gebruiken als uitgangspunt voor een gebouw volledig mislukt. Het gebouw is lelijk. Een goed voorbeeld van de gedrochten die politiek en prestige kunnen opleveren.
Dan blijft de Tower Bridge toch beter op het netvlies hangen.
Tate Modern is gevestigd in een voormalige elektriciteitscentrale (het gebouw in het midden van de foto). Een imposant gebouw met een bijzondere binnenkant.
Overal kom je in Londen de herinnering van de Tweede Wereldoorlog tegen. Zoals ook op dit mozaiek ‘Queenhithe mosaic’. Een ‘hithe’ is een aanlegplaats. Queenhithe is de naam van een plaats langs de Theems waar vroeger een kleine haven was. Het mozaïek toont de geschiedenis van Londen en je ziet hier op dit detail de Blitz (de bombardementen op Londen) en bijvoorbeeld de Millennium Bridge.
Deze wokkelbrug is de Millennium Bridge en aan de andere oever zie je Tate Modern.
Aan de kant van de wandeling zie je vanaf de Millennium Bridge St. Paul’s Cathedral.
St. Paul’s Cathedral.
Het zeer vreemde gebouw dat rechts boven alles uitsteekt noemt mer de ‘Walkie Talkie’. De ontwerper is Rafael Viñoly.
Het lijkt een grauwe dag maar niet lang na dat deze foto gemaakt werd brak de zon door. De volgende keer Picasso.
Argusvlinder 