Jan Fabre is niet alleen een beeldend kunstenaar.
Hij is misschien vooral een theaterman.
Een met gevoel voor marketing.
Als je Jan Fabre opzoekt op het internet
stuit je gelijk op twee verschillende bedrijven.
Een voor zijn theateractiviteiten en een
voor zijn activiteiten als beeldend kunstenaar.
Een bedrijf dus als Damien Hirst.
Maar goed de tijd dat een kunstenaar moest lijden
ligt gelukkig ver achter ons.
Jan Fabre zorgt gewoon goed voor zichzelf,
zijn werk en zijn medewerkers.

Jan Fabre, Pietas, Installatiezicht, foto Pat Verbruggen.

Toen ik iets van de tentoonstelling in Antwerpen liet zien
aan mijn Chinese collega was hij eerst verward.
Hij spreekt heel aardig Nederlands maar ‘Pietas’?
Pie-tas? zei hij vragend.
Nee Pie-e-tas, antwoorde ik.
De correcte schrijfwijze is: Pixebta.

Waarom kiest een kunstenaar die graag blijk geeft
van grondigheid, van diepzinnige filosofie,
voor een verkeerd gespelde titel?

Jan Fabre, Fontein van het leven, mimesis van een miniatuur naar vorm en stijl, Pixebta III, Objecten van poxebtisch terrorisme, Pixebta I, Cocon, foto Pat Verbruggen.

Deze laatste foto toont drie onderdelen van het werk.
De basis wordt steeds gevormd door een stel hersenen.
Alle werken, behalve de veelkleurige cocons die aan het plafond hangen
en de goudkleurige vloer (het altaar), zijn van marmer.
Het witste marmer dat er bestaat.
Dat maakt het fotograferen ook zo moeilijk.
Het wit straalt zowat van de beelden af.

Om het makkelijk te maken hebben de drie onderdelen allemaal
hun eigen titel:
Fontein van het leven, mimesis van een miniatuur naar vorm en stijl, Pixebta III
Objecten van poxebtisch terrorisme, Pixebta I
Cocon

‘Objecten van poxebtisch terrorisme’ is een titel die ook gebruikt wordt
bij een opstelling in het MAS.

Jan Fabre, Barmhartige droom Pixebta V, foto Pat Verbruggen.

Als een kunstenaar met internationale ambities
moet de titel ook in het Engels: Merciful dream.
Het Frans raakt blijkbaar uit de mode in Belgixeb.

Dit zelfverklaard hoogtepunt van het werk
is geinspireerd op de Pietxe0 van Michelangelo.
Maar hier ligt niet Christus in de armen van een bedroefde Maria
maar Jan Fabre zelf in de armen van een vrouwenfiguur met een doodshoofd.
Net zoals de andere onderdelen van het werk
bevinden er zich veel insekten op het werk.
Vlinders, torren, enz.

Jan Fabre, Barmhartige droom (detail).

Jan Fabre, Fontein van het leven, mimesis van een miniatuur naar vorm en stijl (denk ik) en Cocon (detail).

Technisch is het erg verfijnd. Bijna kitsch.
Je krijgt daar een heel goed beeld van als je in pantoffels
over de gouden vloer schuifelt om op dit altaar
de diverse onderdelen van het werk in detail te bekijken.