Wanneer precies weet ik niet meer, maar het moet eind 2015
of heel vroeg in 2016 geweest zijn toen ik dit boek kocht:

Een fotoverslag van Werner Feiersinger met een essay van Andreas Vass over een bezoek aan Chandigarh. Omdat ik wist dat we die stad zouden gaan bezoeken kocht ik dit boek.

Op internet vind ik alleen een Duitstalig Wikipedia-artikel over de man.
Het is een Oostenrijkse beeldhouwer en fotograaf.
Veel werk of informatie kan ik niet vinden.
Over Andreas Vass nog minder.

Het vreemde aan het boek is dat er heel weinig mensen
op de foto’s staan.
Er wonen genoeg mensen. Maar waarom je ze niet op de foto’s ziet
os een raadsel voor mij.

Het essay in het boek probeert Le Corbusier te verdedigen.
Waarom snap ik niet.
De opdracht en het plan van aanpak zijn beide bizar:
bouw een nieuwe stad, gebaseerd op niet eerder geteste idealen,
om het bestuur van 2 verminkte staten onder te brengen,
in een korte periode, als onderdeel van een de-kolonisatie poging
en om de droom van een politicus te realiseren.

Per definitie onbegonnen werk.

Maar dat neemt niet weg dat het een bijzonder resultaat is.

Hoe zit de moderne geschiedenis van Chandigarh volgens Wikipedia in elkaar?
De tekst van Wikipedia is aangepast/ingekort en de vertaling is niet letterlijk.

Chandigarh was the dream city of India’s first Prime Minister, Jawaharlal Nehru. After the partition of India in 1947, the former British province of Punjab was split between (mostly Sikhs) East Punjab in India and (mostly Muslim) West Punjab in Pakistan. The Indian Punjab required a new capital city to replace Lahore, which became part of Pakistan during the partition. Therefore, an American planner and architect Albert Mayer was tasked to design a new city called “Chandigarh” in 1949. The government carved out Chandigarh of nearly 50 Pwadhi speaking villages of the then state of East Punjab, India. Shimla was the temporary capital of East Punjab until Chandigarh was completed in 1960.

Chandigarh was de gedroomde stad van de eerste premier
van India: Jawaharlal Nehru.
Bij de opdeling van India in 1947 werd de voormalige provincie Punjab
gedeeld in een westelijk deel met een overwegende Sikh bevolking en
een oostelijk deel met in meerderheid Moslims, dat bij Pakistan aansloot
Het Indiase deel had een hoofdstad nodig omdat de voormalige
hoofdstad Lahore onderdeel van Pakistan was geworden.
Daarom kreeg een Amerikaanse planner en architect, Albert Mayer, de opdracht
in 1949 om de nieuwe stad Chandigarh te ontwerpen.
Een gebied waar een 50-tal dorpen lagen werd daarvoor aangewezen.
Tot 1960, toen Chandigarh gereed was, diende Shimla als tijdelijke hoofdstad.

Albert Mayer, during his work on the development and planning of the new capital city of Chandigarh, developed a superblock-based city threaded with green spaces which emphasized cellular neighborhoods and traffic segregation. His site plan used natural characteristics, using its gentle grade to promote drainage and rivers to orient the plan. Mayer discontinued his work on Chandigarh after developing a master plan for the city when his architect-partner Matthew Nowicki died in a plane crash in 1950. Government officials recruited Le Corbusier to succeed Mayer and Nowicki, who enlisted many elements of Mayer’s original plan without attributing them to him.

Albert Mayer een op superblokken gebaseerde stad waar groene ruimtes
tussendoor slingerden die de celvormige buurten en de verkeersscheiding
benadrukte. Daarbij werd gebruik gemaakt van de natuurlijke omstandigheden
zoals het enigszins schuin aflopen van het gebied.
Daarmee zou afvoer eenvoudiger zijn.
Ook de loop van riviertjes vereenvoudigen de navigatie door het gebied.
Nadat zijn architectuurpartner Matthew Nowicki in 1950 omkwam bij
een vliegtuigongeluk stopte hij met het werk.
Op dat moment was zijn master plan voor Chandigarh gereed.
Overheidsfunctionarissen namen toen Le Corbusier aan om Mayer op te volgen.
Veel elementen uit het master plan werden door Le Corbusier overgenomen
zonder te vermelden dat ,die onderdeel waren van het plan van Mayer.

Le Corbusier designed many administration buildings, including the High Court, the Palace of Assembly and the Secretariat Building. Le Corbusier also designed the general layout of the city, dividing it into sectors. Chandigarh hosts the largest of Le Corbusier’s many Open Hand sculptures, standing 26 metres high. The Open Hand (La Main Ouverte) is a recurring motif in Le Corbusier’s architecture, a sign for him of “peace and reconciliation. It is open to give and open to receive.”

Le Corbusier ontwerp veel administratieve/overheid gebouwen.
Daaronder zijn de High Court, the Palace of Assembly en het Secretariat Building
(Hoog gerechtshof, het parlementsgebouw en het secretariaat/bestuursgebouw).
Le corbusier ontwiep ook de lay-out van de stad waarbij de sectoren ontstonden.
In Chandigarh is het grootste Open Hand-beeldhouwerk van
Le Corbusier (26 meter hoog).
Het is een terugkerend motief in zijn architectuur, een teken voor
“vrede en verbroedering. Het is open om te geven en open om te ontvangen”.

On 1 November 1966, the newly formed state of Haryana was carved out of the eastern portion of East Punjab, in order to create a new state for the majority Haryanvi-speaking people in that portion, while the western portion of East Punjab retained a mostly Punjabi-speaking majority and was renamed as Punjab. Chandigarh was located on the border of both states and the states moved to incorporate the city into their respective territories. However, the city of Chandigarh was declared a union territory to serve as capital of both states.

Op 1 november 1966 werd de staat Haryana gecreëerd uit het oostelijk deel
van Indiaas Punjab.
In het gebied woonde een voornamelijk Haryanvi-sprekende bevolking.
Chandigarh lag op de grens van beide staten maar
de stad zelf werd een Uniegebied om te dienen als hoofdstad van beide staten.

Pierre Jeanneret, Town Hall, Chandigarh. Op mijn foto van hetzelfde gebouw (hier onder) staan toch wat meer mensen.