Op 29 december 2016 bezochten we te voet drie tempels.
Van de eerste tempel (Le Van Duyet) waren hier al foto’s te zien.
De andere twee tempels volgen hier.
Zomaar een beeld van Ho Chi Minh Stad.
Het verkeer is druk met de nodige smog. De dagen dat wij in Ho Chi Minh Stad waren was het er benauwd. Maar dat kan ook komen omdat de overgang van Nederland erg groot was.
Op het moment dat we aankomen bij de Xa Loi Pagode (die nog niet zo eenvoudig te vinden was) bleek die nog even gesloten te zijn. Dus dat gaf ons de kans wat rond te lopen en op adem te komen van de warmte en luchtvervuiling.
Dit is dan de toren bij de Xa loi Pagode. De pagode is een Boeddhistische tempel. Zoiets moet de Porseleinen pagode er ook uitgezien hebben. Die pagode wordt bijvoorbeeld beschreven in De Witte Weg van Edmund de Waal. Met een afbeelding op pagina 105 van een gravure van die pagode in Nanjing, Johan Nieuhof, 1693.
De tempel is ook een klooster. De tempel zelf is op de eerste verdieping. Bij de tempel staat een boom met enorm grote bloemen. Hij stond in bloei.
Zo ziet de bloem eruit als je hem in de hand houdt. Er lagen heel veel bloemen op de grond. Een echt tapijt.
Dit is de naam van de boom: Shorea Robusta. Dat is de Salboom. De boom heeft een relatie met het Boeddhisme.
Wikipedia:
De salboom heeft een symbolische betekenis voor zowel hindoes als boeddhisten. In het hindoeïsme wordt de boom in verband gebracht met de god Vishnu. Boeddhisten geloven dat prins Siddartha Gautama, de latere Boeddha, onder een salboom is geboren en gestorven en nirwana bereikte. Niet alle religieuze teksten zijn eenduidig: de boom die met de Boeddha en/of Vishnu in verband gebracht wordt is soms de ashokaboom (Saraca asoca).
Als de tempel weer open is kunnen we de enorme Boeddha bezoeken.
In de omgeving van de tempel staan een aantal ‘miniatuurtuinen’. In een grote bak staan grote rotsen, zwemmen vissen in het water, staan planten. De rotsen worden versierd met vogels en huisjes.
De derde tempel ligt een beetje verstopt in het drukke straatbeeld van Ho Chi Minh Stad. Tussen de drukte door zie je de gopuram of toren boven de ingang. Deze torens zijn typisch voor Hindoetempels in vooral het zuiden van India. Hier is het een vreemde ervaring ze tegen te komen.
De gopuram van de Mariamman Hindoe Tempel.
Binnen in de tempel waan je je in India.
Ook hier een soort ‘miniatuurtuin’ maar in dit geval gaat het om een soort reconstructie van Mount Meru. Een heilige berg in de mythologie van het hindoeisme en boeddhisme.
De overgang kan bijna niet groter zijn. Op de weg terug komen we langs de kathedraal van Ho Chi Minh Stad. Deze in de Franse tijd gebouwde kerk heeft buiten een kerststal staan met een besneeuwde achtergrond.
Dit is de Basiliek nan Notre-Dame van Saigon.
Vlak bij deze kerk is het oude hoofdpostkantoor van Ho Chi Minh Stad, Buu Dien Than in Vietnamees.
Binnen hangt de oude, koloniale sfeer. Al zijn er op dat moment wel heel erg veel toeristen. Hier zie je een oude kaart van Zuid Vietnam.
Aan de andere kant een oude kaart van Saigon. Nostalgie.
Ter compensatie. Ho Chi Minh heeft er ook een portret hangen.
Buiten het hoofdpostkantoor, een beetje verscholen in een kleine tuin staat dit beeld. Het doet me denken aan het beeld ‘Arbeider en kolchozboerin’ (Rabotsji i Kolchoznitsa) van Vera Moechina in Moskou. Maar de foto die ik van de plaat op de voet van het beeld heb gemaakt is mislukt. Dus ik kan niet meer achterhalen wat het beeld hier doet en wie het gemaakt heeft.
Het beeld in Moskou heb ik daar in 1992 gefotografeerd: Rusland in 1992
Argusvlinder 