Vandaag weer gewandeld van Meersel-Dreef naar Breda.
Eerst in Meersel-Dreef nog wat rondgelopen.
Bij veel foto’s gaat het om de kleur.
Laten we langzaam en voorzichtig beginnen in de Heieinde, Meersel-Dreef.
Dat kan goed op St Franciscus (want dat is het vandaag).
Carpe diem et momento mori.
‘De nadagen van de distel’. Dit was bijna de titel van dit bericht geworden.
Mijn wandeling van gisteren begon bij de bushalte aan de
Zeggelaan in Terheijden en ging via het Markpontje terug
naar Breda.
Het was de eerste keer dat ik deze route liep.
De route heeft veel mogelijkheden tot erg mooie uitbreidingen.
Het laatste deel door industrieterrein de Krogten in Breda
is dan wat minder, maar ja,
je moet natuurlijk ook weer thuis zien te komen.
Hier begint de zee. Zo’n tegel had ik eerder niet gezien. Ik was al 15 minuten aan het lopen. Het heeft wel iets optimistisch. Je kunt het ook lezen als het weerbericht van gistermiddag want met de regen was het geen ideaal wandelweer.
Het Brabant van vroeger is er nog. Je moet er wel naar zoeken.
Molen de Arend in Terheijden. Ik had globaal de route al bekeken op Google Maps. Er zat één element van onzekerheid in: het Markpontje. Daar was ik nog nooit mee gevaren en ik had het zelfs nog nooit gezien.
’t Markpontje vertrekt in de buurt van de Kleine Schans in Terheijden. De Kleine Schans is een verdedigingswerk uit de Tachtigjarige Oorlog.
De Tachtigjarige Oorlog volgens Wikipedia:
…..de opstand van de Zeventien Provinciën tegen drie opeenvolgende koningen van het Spaanse Rijk: Filips II, Filips III en Filips IV. Het conflict begon als een bestorming van katholieke gebouwen door protestantse groepen: de Beeldenstorm (1566). ….. Na decennia van strijd moest Spanje de onafhankelijkheid van de Republiek erkennen, terwijl de Zuidelijke Nederlanden onder Habsburgs gezag bleven (Vrede van Münster, 1648).
De Kleine Schans in Terheijden.
’t Markpontje was eenvoudige te vinden en de pontschipper (heet dat zo? Volgens internet wel) was direct bereidt mij over te zetten.
Hier verlaten we de haven.
De bestemming is meteen aan de andere kant van de Mark.
Uitzicht naar noord en zuid.
Bestemming bereikt.
Tot aan de Haagse Beemden loop je door een prachtig gebied. Voor al die mensen die altijd maar zeuren dat Nederland zo vol is: ga eens naar buiten en kijk eens rond. Dan zie je dat je onzin verkoopt. Het was hier dat ik één eenzame fietser zag die duidelijk met een sterke wind te maken had.
Voor de twijfelaars: de herfst is echt van start gegaan.
Gevonden in de Krogten. Kruispunt Konijnenberg.
Vanmiddag ben ik van Meersel-Dreef, op de grens
tussen België en Nederland naar Breda gewandeld.
Natuurlijk maakte ik weer wat foto’s.
Ook in België leeft de nostalgie naar een niet-bestaand boerenleven.
Die grenspaal kwam ik net voorbij toen ik in de bus zat.
‘Natuurlijke’ marmers in de Mark.
Ulvenhout.
En ik ben weer thuis.
Net als vorige week wandelde ik van Meersel-Dreef
langs de Mark naar Breda.
Het weer was anders. Tijdens het eerste uur heb ik
een aantal regenbuien gehad.
Mag gelukkig was het miezer en warm genoeg om mijn
kleren onderweg weer op te drogen.
Prima weer blijkbaar voor de naaktslakken want
die heb ik veel gezien.
Deze twee naakslakken lijken bij een derde, dode (?), naaktslak te kijken?
Regendruppels zijn een heel dankbaar onderwerp voor foto’s. Ze staan er altijd goed op en laten de planten nog beter uitkomen.
De reiger deed nog even alsof hij me nog niet gezien had maar al snel ging hij verder van het pad af het gras in.
Dit is een poëziebank. Vorige week zater er mensen op.
verlegen zwijgt de tijd als water spreekt, zich eindeloos herhaalt
al kantelend naar klanken zich tijdloos telkens taalt
steeds onderweg naar lager als beek, als stroom,
naar zijn verval zich vloeiend voegt, zo oeverlangs
de aarde streelt, welluidend in voorbijgaan
speelt langs stengels en langs stenen
De naam van dichteres Pien Storm van Leeuwen staat op de
zijkant van de bank.
Vorige week heb ik niet goed opgelet want ik zag toen maar
één poosplaats. Er zijn er meer langs de Mark.
Alleen laten de gedichten zich minder goed lezen door de tijd. Dit noemde Pien Storm van Leeuwen een ‘poosplaats’. Ik kwam er nog een tegen.
Via de Duivelsbruglaan liep ik Breda weer in. Daar zag ik nog deze gevonden voorwerpen.
Normaal gesproken loop ik dagelijks een rondje in de
binnenstad van Breda.
Vandaag deed ik dat ook maar de foto’s in dit bericht
zijn van de wandeling van vanmiddag.
Om half één naam ik de bus naar Meersel-Dreef, dat is een
ritje van 25 minuten.
Volgens Google Maps in Meersel-Dreef – Breda zo’n 11 km.
Vorige week liep ik een keer ruim 6 en een keer ruim
8 kilometer. Niet wereldschokkend maar ik wilde proberen
nog iets meer te lopen.
Heen en weer naar Meersel-Dreef is dan te ambitieus maar
Van Meersel-Dreef naar Breda moet kunnen. Lukt het niet,
dan zijn er een paar stops in de buurt van de route van de
bus die ik gebruikte om op de Dreef te komen.
Het is ook een beetje terug in de tijd want als kind ben ik er
regelmatig geweest met mijn ouders en familie.
De kloosterkerk van de Kapucijnen. Het was vroeger al het excuus om naar Meersel-Dreef te gaan. Je kon niet zeggen dat je er naar toe ging voor de Trappist.
Helemaal nieuw voor mij: België, Meersel-Dreef, Frederick Franck, St Francis with birds, 2021.
Tegenover het klooster ligt een tuin met beeldengroepen en een Maria- of Lourdesgrot. Goed onderhouden!.
In het verleden al, was het een vast adres voor Bredanaars om een zondag op bezoek te gaan. Deze boom draagt sporen van het stadswapen van Breda.
Kinderen vermaakten zich in de speeltuin (ook nog steeds goed inderhouden) terwijl de ouders op het terras van een trappist genieten. Let wel: de bus gaat degelijks, ieder uur maar niet op zaterdag of zondag.
Dit is zo’n beetje het begin van de wandelroute. Nog in België start ik naast de Mark.
Markdal, Waar men zonlicht ziet – glinsteren in spiegelingen – op wat verborgen blijft – zilvert wind op lang gras.
Het weer begon vandaag somber maar de middag was prachtig en dan is het Markdal ook mooi. Uiteindelijk liep ik 3 uur, ruim 12 kilometer.
Een wandeling, in de ochtend of in de avond, in de regen,
levert de meest interessante foto’s op.
Dat vind ik in ieder geval.
De werkzaamheden aan de Verlangde Mark zijn weer begonnen. Breda, Markendaalseweg.
Als je van de Molenstraat de St. Annastraat gaat inlopen.
Vandaag zag ik een van de buizen die ik eerder liet zien. Hij was van zijn plaats af en je zag dat de uiteinden dicht gemaakt zijn. Wat zou de functie zijn?
Breda, Markendaalseweg. Geen idee waarom al deze buizen dwars op het water liggen.
Het lijkt alsof de buizen nergens op ‘aangesloten’ zijn. Of ze gebruikt worden om de metalen wanden uit elkaar te houden. Maar ik heb geen idee.
Een deel van de Verlengde Mark wordt leeg (of in ieder geval naar een lager waterpeil) gepompt. Op dit punt zal de Mark nog verder verlengd worden.
Gisteren heb ik deelgenomen aan een workshop linosnijden.
De workshop was georganiseerd door Jonna Cohen van Cohen Boekwerk
in Rotterdam.
De workshop werd gegeven door Titi Zaadnoordijk.
De rode draad van de dag was het maken van een leporello.
Maar er was veel aandacht voor de techniek van het snijden,
hoe de afbeelding te maken, hoe het boekje samen te stellen en
er was een heerlijke maaltijd tussen de middag.
Toen ik van de tram naar het adres van Cohen Boekwerk liep zag ik deze kerstboom liggen. Ze zijn er vroeg bij dit jaar in Rotterdam!.
Jonna heeft een prachtig atelier waar we de hele dag makkelijk met de groep deelnemers aan de slag konden. Ik had eigenlijk geen thema bedacht. Aan de ene kant wilde ik een drukkersvignet maken maar daarmee vul je geen leporello. Dus heb ik de fietstocht naar Meersel-Dreef er maar mee gecombineerd.
Dit is het gereedschap en het materiaal. Het leuke is dat je niet heel speciaal gereedschap nodig hebt om met kurklinoleum aan de slag te gaan. Het is veel zachter dan het traditionele linoleum. Dat levert natuurlijk tegelijkertijd ook weer zo zijn eigenschappen op: een korrelige structuur, snel kunnen werken, maar grover.
Als je vanuit Breda naar Meersel-Dreef fietst, een vertrouwd evenement voor veel Bredanaars, dan fietsen de meesten langs de rivier de Mark. Daar zul je soms vissen zien zoals hier op mijn eerste probeersel met kurklino.
Een eerste argusvlinder (te groot als drukkersvignet).
Hier hangt een eerste proefdruk aan het wasrek te drogen.
Van de tweede argusvlinder zie je hier de afdruk met gelijk daarnaast de gesneden lino.
Dit is het fietspad met rechts de Mark. Het lino werkt erg snel. Daar moet je wel aan wennen. Voor een leporello heb je zo’n 5 a 6 lino’s nodig.
Als je dan in Meersel-Dreef aankomt staat een goed glas trappist (of een ander drankje) op je te wachten. De Paterskerk, tuin en de vele cafe’s maken Meersel-Dreef een populaire bestemming op de zondagen. Vooral in de zomer.
De linos zijn inge-inkt, vervolgens leg je de leporello op de pers en de linos daar weer bovenop. Let op leg wel de onderkant van iedere lino aan dezelfde kant. De kurklino rekt wel wat uit op de pers. Daar moet je rekening mee houden. Overigens heb je geen pers nodig om deze linos thuis af te drukken.
Mijn leporello staat nog te drogen dus het eindresultaat
zie je binnenkort.
Samenvattend was het een erg leuke dag waar
ik weer veel van geleerd heb.
Het boek dat ik aan het maken ben gaat over
Meersel-Dreef, maar er komt ook een fietstocht door
het Markdal aan de orde. Vandaar dat de Mark een
van de elementen zal vormen van de illustratie.
Dit is mijn Mark in lino. Hoe zal de afdruk daarvan er uit zien?
De CSM is de voormalige suikerfabriek in Breda.
Alle fabrieksgebouwen zijn de afgelopen jaren verdwenen.
Na een tijd leeg te hebben gestaan is alles gesloopt.
Alles, nee niet alles.
Er is een lange en hoge muur blijven staan.
Achter die muur werden de suikerbieten opgeslagen voordat ze werden verwerkt.
In het seizoen lagen er bergen bieten die hoog boven
de 6 meter hoge muur uitkwamen.
Nu is het terrein achter de muur leeg.
De muur is op zich zelf geen bezienswaardigheid.
Daar is nu verandering in gekomen.
Een groep van 5 grafitti-artiesten uit Spanje en 6 uit Nederland
hebben zich laten inspireren door ‘De Overgave van Breda’ (Las Lanzas).
Een schilderij van de Spaanse kunstenaar Diego Velxe1zquez uit 1634.
De Spaanse naam voor het werk is Combate Sxfaper Mural (CSM).
Vrij vertaald iets als ‘Gevecht Super Muurschildering’.
Ik ben zondagmiddag gaan kijken.
Uit de verte zie je de muur al. Ik wilde een foto gaan maken vanuit de Belcrum. Dat lukt echter niet omdat je aan de Belcrumkant niet dicht genoeg bij de Mark kunt komen.
Je ziet aan de foto’s dat het zondagmiddag al vochtig was.
Onder de spoorbrug bij de Markkade zie je plots een eng spookje.
Het werk is zo’n 100 meter lang. Ik heb per 6 – 7 meter een foto gemaakt. Dit is dus het begin.
Als iemand zich wil wagen aan een interpretatie dan hoor ik het graag..
Paddokaas.
Een soort grote kat?.
De eerste helft van de muurschildering is op eenzelfde manier gemaakt. Heel de muur, of in ieder geval het meeste van de muur, is met verf bedekt. Veel kleuren van de Spaanse en Nederlandse vlaggen.
Kaaskoppensnellers.
Net als in ‘Las Lanzas’ staat de sleutel van de stad centraal.
Er was ook tijd voor een grapje. Een van de bolders die schepen gebruiken om aan af te meren door er hun schip aan vast te leggen, is omgetoverd in een voetbal.
Het tweede deel van de muurschildering probeert niet de hele muur met verf te bedekken. Wie zijn die twee heren vanwie je hier hun hoofden ziet?
Industrieel erfgoed (Faam) en Cultureel Erfgoed (Smurf van Vader Abraham) versieren de muur.
Dit moet ik nog eens verder onderzoeken.
Paard en schild: twee elementen die te zien zijn op het originele werk.
Een varken?
En als laatste voorwerp geen parel maar een diamant.
Argusvlinder 