India in 2013

Er is een vakantie waarvan ik ooit de hoogtepunten al eens had
laten zien maar waar ik nooit uitgebreid bij stil heb gestaan.
Tenminste niet op internet.
In 2013 (november) gingen we naar de Pushkar Fair.
Jaarlijks komen in Rajasthan, bij het plaatsje Pushkar,
de handelaren in kamelen bij elkaar.
Het evenement is een combinatie van een beurs voor zakenmensen
en een religieus festival.
Eerst een aantal dagen met de kuddes kamelen en dan gaat het
aan het eind van de week over in een religieus festival.
Pushkar is een kleine stad die rond een meer ligt.
Het terrein van de Pushkar Fair ligt buiten de stad.
De handelaren brengen hun eigen tenten mee.

De reis er naar toe was heftig (voor ons).
Eerst de vlucht naar New Delhi, dan kort slapen (paar uur),
dan met de auto naar Jaipur. Daar bleven we een dag en nacht
en dan door naar Pushkar.
Op de terugweg brengen we meer tijd in Jaipur en New Delhi door.
In 1995 waren we al eens in New Delhi en Jaipur geweest.
De wegen in Jaipur waren toen nog niet verhard.
Dat was nu wel.

Het hotel waar we deze keer verbleven was een voormalig stadspaleis.
Een koninklijke familie van buiten Pushkar had een eigen
paleis in de stad Jaipur om de invloedrijke maharadja
van Jaipur te bezoeken.
Het paleis wordt deels door de nazaten van de familie zelf gebruikt
en deels als hotel.

Let the magic begin.

DSC_1564JaipurVanafBalkonHotelLetTheMagicBegin

Zo keken we vanaf het brede balkon van de kamer naar de omgeving, overdag.


DSC_1569JaipurBuitenrestaurant

Aan het begin van de avond verschijnt dan het buitenrestaurant.


DSC_1571JaipurBuitenrestaurant

Met het licht aan wordt alles een sprookje.


DSC_1572JaipurBuitenrestaurantInDeAvond


DSC_1573JaipurEntreeHotelkamer

De entree van de hotelkamer.


DSC_1574HotelkunstBovenlichtInHotelkamerJaipur

Hotelkunst. Het bovenraam van een van de deuren. Tijd om te gaan slapen en morgen naar Pushkar.


Koh-I-Noor: berg van licht

De afgelopen weken heb ik het boek Koh-I-Noor gelezen.
Een soort biografie van een diamant.
Want de Koh-I-Noor is een beroemde en beruchte diamant.
Menig Indiaas restaurant is er naar vernoemd.

De schrijvers van het boek zijn William Dalrymple en Anita Anand.
Mevrouw Anand ken ik niet, heb niet eerder van haar iets gelezen.
William Dalrymple, die ken ik wel.

Dalrymple heeft ouders van Engelse adel en schrijft regelmatig boeken
op het snijvlak van populaire en academische historische boeken.
Hij is een neef van Virginia Woolf.
De eerste keer dat ik iets van hem las ging het over Hyderabad
en de voormalige machthebbers daar (Nizam).
In dat artikel/boekfragment beschreef hij een bezoek van Jacky Kennedy
aan Hyderabad, op een tijd dat de macht van de Nizam verdwenen was
maar de familie nog wel de paleizen bewoonde.
Een ongelofelijk verhaal.
Wil je meer over deze man weten, lees dan het Engelstalig artikel
op Wikipedia over hem.

WilliamDaltympleAndAnitaAnandKoh-I-Noor

William Dalrymple en Anita Anand, Koh-I-Noor – de geschiedenis van ’s werelds bekendste diamant.


Ook de biografie van de Koh-I-Noor is een ongelofelijk verhaal.
Van een eerst onbekende maar grote diamant (in die tijd
de grootste of een van de grootste diamanten ter wereld),
die niet bijzonder hoog werd aangeslagen in India omdat
men de voorkeur gaf aan smaragden en robijnen.
Tot de grootste diamant in de Engelse kroonjuwelen.
Tussen die twee uitersten veel moorden, politiek, graaizucht
en ellende. Tot op de dag van vandaag.

Koh-I-Noor

Een van de kronen uit de brede collectie Britse kroonjuwelen. Midden voor de Koh-I-Noor.


Dat de Engelsen ‘onder verdachte omstandigheden’ aan de diamant
gekomen zijn is een understatement.
Net als in de Nederlandse koloniale geschiedenis
werd het mijn en dijn vaker door het recht van de sterkste
bepaald in plaats van door eigendomsbewijzen of het in
bezit hebben van roerende en onroerende goederen.

Het boek is doorspekt met vertalingen en/of toelichtingen
op oude Punjabse, Perzische en Indiase teksten.
Een boeiende reeks maharadja’s, krijgsheren en avonturiers
komen voorbij.
Maar ook een 10-jarige heerser over de Punjab die onder druk
de diamant ‘weggeeft’.

Aan anekdotes geen gebrek zoals dit verhaal uit 2010 (het boek
begint met een tekst uit de 10e eeuw voor onze jaartelling):

In 2010 bracht de Britse premier Cameron een officieel bezoek aan Punjab. De Indiase media legden hem toen voor dat de teruggave een eerste excuus zou zijn voor de uitbuiting van India tijdens de Raj. “Zodra je ja zegt tegen de een, realiseer je je dat het hele British Museum leeg zou raken,” antwoordde hij met mogelijkerwijze de ruzies over de Steen van Rosetta en de Elgin Marbles in het achterhoofd. “Ik vrees dat ik moet zeggen dat hij blijft waar hij is.”

Het boek leest als een detective en legt veel dilemma’s op
tafel die herkenbaar zijn met onze eigen koloniale geschiedenis
maar die daardoor niet eenvoudiger op te lossen zijn.

Even een zijstapje.
Couperus schreef een boek getiteld: De berg van licht.
Koh-I-Noor betekent ‘Berg van licht’.
Die twee dingen hebben misschien met elkaar te maken?