Andy Harper, Towards a new psychology, 2006.

Ik zou van deze stijl geen kamer vol moeten hebben.
Maar soms zijn ze erg geslaagd.
Hier betreft het een olieverf-werk maar je ziet deze stijl
ook veel in de videokunst.

Attributed to Giacomo Cozzarelli, Pieta with St. Giovanni and Maria Magdalena, the artist lived from 1453 – 1515.

We zwieren door de tijd vandaag
met een extra lange kunstvaria.
22 werken!
Waarvan slechts 2 van een en dezelfde kunstenaar zijn.
Dit werk is waarschijnlijk van Giacomo Cozzarelli.

Attributed to the Persephone Painter, Helen and Menelaos at the sack of Troye / Youth departing, 440 – 420 BCE.

Ook Wikipedia biedt niet veel als het er om gaat te achterhalen wie of wat
nu precies de Persephone Painter is:

The Persephone Painter, working from about 475 to the 425 BCE, is the pseudonym of an ancient Attic Greek vase-painter, named by Sir John Beazley after investigating a red-figure bell-krater vase of the artist’s work. This namepiece of the Persephone Painter currently resides at the Metropolitan Museum of Art in New York City. The subject matter includes a mythological scene of the return of Persephone from Hades.The Persephone Painter is known for his close relationship to the Achilles Painter, through whose workshop the Persephone Painter passed.There are currently 26 works attributed to the Persephone Painter and these include both large and small vases.

Het is duidelijk dat men in de oudheid zijn werk niet ondertekende.
Soms herkennen wetenschappers in een aantal anonieme werken
dezelfde maker.
Dan krijgt die maker vaak de naam van zijn ‘belangrijkste’ werk.
Hier gaat het om een Griekse vazenschilder.
Sir John Beazley heeft hem deze naam gegevennaar aanleiding van een scene op een van zijn werken:
de terugkeer van Persephone van de Hades (onderwereld).
Volgens de kenners is zijn werk verwant aan dat van de Achilles Painter.
Er wordt aangenomen dat de Persephone Painter les kreeg
in het atelier van de Achilles Painter.
Er schijnen 26 vazen, groot en klein, met beschilderingen van zijn hand
bekend te zijn.
De ‘sack of Troye’ staat in het Nederlands voor het verlies van de stad Troye.

Edward Hopper, Cap Cod morning, 1950.

Emil Nolde, Blumgarten, 1917.

Prachtig!
Maar met een heel triest verhaal van gestolen Nazi-kunst
dat pas dit jaar tot een oplossing is gekomen.

George Segal, Dumpster, 1994.

Deze moderne kunstenaar maakt in een museum vaak
driedimensionale replica’s van situaties uit het hedendaagse leven.
Hier een huisvuil verzamelpunt.
Mooie omschrijving voor vuildumpplaats.

Giovanni Francesco Barbieri (ook wel Guercino genoemd), David with Goliath’s Head, 1617.

Gustave Courbet, The gust of wind, 1865.

Een zucht van de wind.

Joao Castilho, naam van het werk bij mij niet bekend.

Ik ben niet zo’n liefhebber van mensen die foto’s
gaan bewerken met kleur of er een collage van maken.
In dit geval echter vind ik het heel geslaagd.

Joaquin Sorolla, Cosiendo la vela, 1896.

‘Cosiendo la vela’ betekent denk ik ‘het naaien van het zeil’.

Joe Feddersen, Stealth, 2006.

Lucian Freud, Double portrait, 1980 – 1990.

Lucio Fontana, Concetta spaziale, Sole in Piazza San Marco, 1961.

Maurice de Vlaminck, Tugboat on the Seine, Chatou, 1906.

Een duw- of trekboot op de Seine.

Mick Rock, Queen, 1974.

Pablo Picasso, Woman in a peplos, 1923.

Patrick Wilson, Pepper jelly (Slow food), 2009.

Op een tentoonstelling met de naam Slow Food,
dat verwijst naar een beweging in de kookkunst
die terug gaat op oorspronkelijke smaken en bereidingswijzes van eten.
Op die tentoonstelling hangt ook dit werk
waarmee men probeert de waardering voor abstracte kunst
een nieuwe impuls te geven.

The Nuremberg Mahzor, 1331.

Ook hier biedt Internet weer uitkomst (Reformatorisch Dagblad):

De Neurenberg Mahzor
Dit is een uit de middeleeuwen daterende codex (boek)
met de hand geschreven gedichten en gebeden
voor het hele Joodse jaar en de levenscyclus.
In het laboratorium is een halfjaar lang aan de restauratie gewerkt.
De Neurenberg Mahzor dateert uit augustus 1331.
De beschermheer, Jozua, de zoon van Isaak,
bestemde het boek oorspronkelijk voor particuliere studie
en gebruik in de synagoge.
Het 26 kilo wegende manuscript heeft zijn naam te danken
aan de stadsbibliotheek van Neurenberg,
waar het tot het begin van de negentiende eeuw bewaard werd.
Het boek is niet helemaal compleet.
Elf van de 528 bladen werden uit het boek getrokken
door waarschijnlijk soldaten van het napoleontische leger.
Van de missende bladen doken er honderd jaar later weer vijf op in Frankfurt.
Vier ervan werden in de jaren dertig van de vorige eeuw
gekocht door de Duits-Joodse zakenman,
uitgever en boekverzamelaar Salman Schocken.
In 1951 wist Schocken het hele boek in bezit te krijgen
in het kader van de naoorlogse restitutie van eigendommen
die in de Tweede Wereldoorlog verloren gingen.
Gedurende meer dan vijftig jaar verbleef het gebedenboek
in het Schocken Instituut in Jeruzalem.
Daar was het niet toegankelijk voor het publiek.
Nu wordt het getoond op een tentoonstelling.

Tullio Crali, Le forze della curva, 1930.

Vasily Kandinski, Dominant curve (Courbe dominante), april 1936.

Xavier Veilhan, The architects’ model, 2009.

Xavier Veilhan, The large carriage, 2009.