Je kunt niet alleen naar kunst kijken. Soms moet je eten.
Soms genieten van het uitzicht. Soms is het dan supertoeristisch.
Dat kan overigens best meevallen.
De wandeling naar Piazzale Michelangelo is leuk, het uitzicht
vanaf dit pleintje prachtig en de wandeling naar beneden is
ook leuk (let bij omhoog gaan op het huis van Galileo Galilei en
af en toe omkijken loont).
Even de weg oversteken. Basilica di San Miniato.
Ponte Vecchio in de ochtend. Ik loop langs de grijze gevels van het Uffizi die vol staat met beelden. Het is een soort eregallerij met Italiaanse denkers, schrijvers, staatslieden en kunstenaars. Ik kies er een aantal.
Amerigo Vespucci.
Galileo Galilei. Meer wetenschapper dan denker?
Niccolo Macchiavelli. Ik heb niet gezegd dat het lieverdjes zijn.
Giovanni Boccaccio.
Francesco Petrarca.
Dante Allighieri. Nu ik ze terug zie realiseer ik me dat het wel een geschiedenis is van witte mannen.
Leonardo da Vinci.
Donatello.
Giotto.
Cosimo (de Medici) Pater Patriae.
Lorenzo il Magnifico.
Vervolgens ben ik aangeland bij de Loggia dei Lanzi met de Medici Lion door Giovanni di Scherano Fancellii. Zou Fancellii werkelijk met twee i’s zijn?
Het is waar, niet alle beelden in Florence zijn mpoi. Wat denk je van dit, hopelijk voor de inwoners tijdelijke, beeld op de Piazza della Signoria. Maker onbekend.
De wetenschapper op de Cattedrale di Santa Maria del Fiore.
De deuren trekken heel veel bewonderaars. Het zijn deuren in het Bapisterium bij de Dom van Florence. Maar het zijn kopieën, de originele zijn in een museum om de hoek. Maar dat neemt niet weg dat deze deuren schitterend gemaakt zijn door Lorenzo Ghiberti.
Abraham en Izaak (denk ik, met de ram in de struiken).
Cattedrale di Santa Maria del Fiore. Ik vermoed Koning David.
In een van de winkelstraten zat een soort van souvenirwinkel die oude brieven verkocht (hoe oud ze zijn werd me niet duidelijk, ze kunnen gewoon kopieën zijn) met daarop waterverfschetsen. Iets te prijzig voor een souvenir.
Binnenkant van begane grond van het Palazzo Vecchio.
Loggia dei Lanzi.
Uit het essay van Anna-Luna Post het volgende citaat (pagina 55):
Het nam …. de vorm aan van een gesprek tussen drie personages: Simplicio, Sagredo en Salviati. De zeventiende eeuw kenmerkt zich door de grote variëteit aan genres en de creatieve manier waarop wetenschap werd bedreven, en Galileo beheerste dat literaire spel als geen ander. Ook nu laat hij zijn personages samen ronddwalen, ditmaal door het Venetiaanse Arsenaal, waar praktische vraagstukken over schepen en kanonnen aanleiding geven tot bespiegelingen over de ‘twee nieuwe wetenschappen’ die Galileo in dit boek aan bod laat komen: de materiaalkunde en de bewegingsleer.
………
en (Galileo) presenteerde zijn nieuwste werk dan ook als een radicale breuk met de dominante, aristoteliaanse traditie. Terwijl die traditie vooral draaide om het ordenen van reeds gevestigde kennis, vastgelegd in de teksten van Aristoteles en zijn volgers, wilde Galileo juist toe naar een nieuwe manier van wetenschap bedrijven, waarin waarneming en experimenten centraal stonden.
Galileo Galilei, Discorsi e dimonstrazioni metematiche. Drukkerij: Abraham en Bonaventura Elzevier, Leiden, 1638. Dit boek is het vierde boek op de tentoonstelling ‘Boeken die geschiedenis schreven’ in het Rijksmuseum van Oudheden (RMO).
Argusvlinder 