Nog meer eten

Vanwege het langere weekend besloot ik gisteren asperges te eten.
Een keer niet met ham en ei maar met buffelmozzarella, abrikoos
en een soort van dressing/gelei op basis van witte wijn azijn,
een ajuin, mosterd en een halve abrikoos.
Als laatste nog wat peterselie.

IMG_8135AspergesMozzarellaAbrikoos

Ziet er leuk uit. Als je een voor- en nagerecht eet dan mag het wel wat minder in volume zijn. Maar belangrijker nog: ik vond het erg lekker. Idee gebaseerd op een recept van Jeroen Meus van eerder deze week. Het enige wat echt moet koken zijn de asperges.


Eten bij Denovo in Breda: niet doen

Ik ben gestopt met het schrijven over restaurants.
Maar na een bezoek als gisteravond voel ik me gedwongen
om het toch te doen.
Bij veel horecagelegenheden wordt er met de pet naar gegooid
terwijl je hoge prijzen mag betalen. Zo ook Denovo.

Gistermiddag belde ik Denovo om te reserveren. 2 Personen.
Een moeilijk verhaal volgde over hun shared dining concept.
Als we dat niet wilden, moesten ze daar rekening mee houden
in de tafelschikking.
Prima, wij willen dineren.
’s Avonds bleek de zaak overigens maar half vol.

Toen we aankwamen en ons introduceerden werden we naar een niet
opgedekte tafel gebracht met 1 stoel.
Er werd een stoel bijgezocht en die bleek van het terras te moeten komen.
De tafel bleek toen ik eenmaal zat, heel vies te zijn.
Hij plakte aan alle kanten.
Dus weer een serveerster aan de tafel die vroeg of we al wisten
wat we wilden eten, terwijl de tafel smerig was.
De tafel werd schoongemaakt.

Hoe welkom ben je dan? Waarvoor reserveer ik dan?

We nemen Caprese vooraf.
Het duurt drie kwartier (zie ook de BN/De Stem recensie)
voor we een ijskoude caprese krijgen.
De recensie in de krant geeft in bedekte termen al aan dat
het op tafel krijgen van je eten allemaal wel heel veel tijd vraagt.

Caprese is een Italiaans koud voorgerecht.
Het is ontworpen rond de drie kleuren van de Italiaanse vlag:
rucola (groen), tomaat (rood) en mozzarella (wit).
In het geval van Denovo was er gekozen voor kleine tomaatjes.
Leuk idee.
Maar als je rauwe groente serveert moet die wel rijp zijn.
De buffelmozzarella was ijskoud. Dan komt de smaak niet
tot zijn recht en ook de structuur niet.
Nu was de mozzarella stug, droog en smaakloos.
Het ontwerp van dit gerecht is leuk, de uitvoering ronduit slecht.

Mijn hoofdgerecht was Ossenhaas van de grill.
Toen we ons voorgerecht op hadden hebben we de serveerster gevraagd
aan de tafel te komen en de hoop uitgesproken
niet nog eens lang te moeten wachten.
IJdele hoop.
Het hoofdgerecht is alles bij elkaar klein.
Het bord was koud waardoor de saus en groene asperges
ook snel koud werden.
Opnieuw: het ‘ontwerp’ van dit gerecht is mooi, de uitvoering slecht.

Bij afrekenen (niet goedkoop) en na doorvragen van de serveerster
geven we aan dat de mozzarella wel heel erg koud was.
De serveerster geeft aan dat ze dacht dat dit geen warm voorgerecht was.
De culinaire kennis van het personeel mag dus nog wel wat
bijgespijkerd worden.

Wij gingen er gisteravond eten met het idee binnenkort
het shared dining eens te gaan proberen.
We weten nu heel zeker dat we dat niet gaan doen.

BN/De Stem recensie:
http://www.bndestem.nl/extra/eten/eten-is-delen-bij-denovo-in-breda-1.4549539

Barlucca

Vorige week zondag hebben we voor het eerst gegeten
in het nieuwste Italiaanse restaurant van Breda: Barlucca.
Het restaurant ligt op de rand van de binnenstad van Breda
en kijkt uit naar het Ginneken.

Mooie wijnen.
Het was al weer even geleden dat ik een Regaleali gedronken had.
Maar de Grego ti Tufo is belachelijk van prijs (60 Euro).

De garnalen (Risotto met saffraan, gambax92s, Parmezaan en zeekraal)
waren precies zoals het moet,
heerlijk van smaak, nog knapperig bij het doorbijten.
Kom daar nog maar eens om in de Bredase horeca.

De kaart is niet traditioneel Italiaans,
net zoals de voorganger Gong niet traditioneel Aziatisch was.
Maar alle traditionele ingredienten voor een goede maaltijd
zijn aanwezig:
een mooi pand, redelijk tot goede bediening, mooie wijn,
helaas geen Italiaans bier, buffelmozzarella,
lekkere snijwaar (San Daniele, Coppa di Parma, mortadella, truffelsalami).
Limoncello, dat hadden ze geloof ik niet. Nog eens nakijken.
Maar wel een hele reeks sterren op het kaartje met Sophia Loren
(geboren als Sofia Villani Scicolone) in de hoofdrol.

Het pand, daar valt nog wel iets over te zeggen.
Ik herinner me nog dat hier de Bredase bibliotheek gevestigd was.
Dat was nog een bibliotheek waar je alleen in een kaartenbak naar boeken
mocht/kon zoeken. Vervolgens overhandigde je dan het kaartje van het boek
aan de bibliothecaresse. Die ging dan voor je zoeken.
Je mocht natuurlijk niet zelf tussen de boeken doorlopen.
De mevrouw nam vervolgens het boek uit het rek,
plaatste er een latje voor in de plaats.
Je mocht het boek dan nog even kort bekijken.
Wilde je het meenemen dan werd de administratie terug op orde gebracht.
Wilde je het niet (maar wie durfde dat?) dan ging het boek
terug op de plaats van het latje.

De ruimte is dus best groot, erg groot voor een Italiaans restaurant.
Daardoor is de sfeer moeilijk goed te krijgen.
Dat ging bij Gong volgens mij helemaal fout.
Het stoere verpakkingshout dat nu het plafond en een deel
van de wanden bekleedt doet het erg goed.
We gaan zeker terug.
Een aanwinst voor culinair Breda.