‘Het geïllustreerde boekbindersboek’ begint met een hoofdstuk over de geschiedenis van het boekbinden. Tussen neus en lippen wordt daar een bijzondere anekdote verteld. Op internet kon geen bevestiging van het verhaal vinden terwijl er wel degelijk een bisschop Herman is geweest.

Mijn hertaling:

Een Engelse monnik, HERMAN genaamd, een bekwaam boekschrijver en binder, werd zelfs tot bisschop van Salisbury verheven.
De monniken bonden hun boeken op de volgende manier in:
ze naaiden de afzonderlijke vellen (perkament?) aan de rug aan elkaar en
maakten er daarna nog een omslag van perkament aan vast.
Het achterste gedeelte van de omslag sloeg meestal over het eerste gedeelte heen,
zodat de hele omslag er toe diende om de bladeren er in te wikkelen zodat ze van alle kanten beschermd waren.

Het boek is hoog, zeker de bruto afmetingen. Gelukkig past het op mijn naaibankje.

Om het naaien eenvoudiger en mooier te laten verlopen begin ik met de gevouwen katernen in de boekenpers te leggen. De pers niet zo vast mogelijk draaien maar wel op een manier dat de vouwen scherper worden.