India-boekje vol symboliek

Pas geleden was op mijn weblog een serie van 9 foto’s te zien
van mijn vakantie in India.
Van iedere stad die we aangedaan hebben, had ik een karakteristieke
foto uitgekozen.
Op vakantie hebben we een paar souvenirs gekocht.
Een is een typische moslim boekstandaard.
In deze boekstandaard is het teken van het Sikh-geloof uitgesneden.
We hebben de standaard in Amritsar, in de Punjab, gekocht.
Dat tekend van het Sikh-geloof heet Deg Tegh Fateh.

 photo Deg Tegh Fateh.jpg

Deg Tegh Fateh, een geabstraheerd voorbeeld. Het jaar 1699 is belangrijk in het Sikh-geloof.


 photo DSC_0143BoekstandaardMetSikhSymbool.jpg

Hier zie je hetzelfde teken in de boekstandaard uitgesneden. Je ziet dergelijke boekstandaarden in de Moslim-wereld maar ook op veel plaatsen in Azie.


Om de functie van de standaard beter te laten uitkomen heb ik een boekje gemaakt.
De 9 foto’s met elk een korte tekst, vormen ieder een katern.
De katernen zijn aan elkaar genaaid met een oranje draad (die daar niet
zo geschikt voor bleek). Deze draad heb ik in Haridwar gekocht.
Drie strengen draad, oranje, geel en gebroken wit.
De draad is eigenlijk bedoeld om sieraden te maken.
De katernen zijn vervolgens voorzien van een kaft.
Daarvoor heb ik net als anders karton gebruikt maar dat vervolgens niet
ingebonden met linnen maar met papier.
Op de tentoonstelling Anatolia (Brussel, Europalia) werden boeken
verkocht met uitneembare vellen pakpapier met Turkse en Moslim-motieven.
Een van de vellen met Moslimmotieven heb ik gebruikt.
Omdat de katernen met oranje draad waren gebonden heb ik in de rug
een soort raampje gemaakt. Je kunt het resultaat van het
naaien dus langs de buitenkant zien.
Om voldoende sterkte te behouden heb ik de kaft met boeklon afgewerkt.
Heel sterk is het boekje niet maar op het eerste gezicht
ziet het er leuk uit en het ligt er puur voor de sier.

 photo DSC_0144PapierMetMoslimMotievenBoeklon.jpg

Hier ligt het boekje op de standaard om de Moslim-motieven te laten zien.


 photo DSC_0145OpengewerkteRugOranjeDraad.jpg

Als je goed kijkt zie je in de rug de open ruimte waar de witte katernen door te zien zijn en het oranje stiksel waarmee de katernen aan elkaar vast zitten. De schutbladen zijn extra sterke witte vellen papier.


 photo DSC_0146Lucknow.jpg

Zo hoort het boekje op de standaard, open te liggen. Hier liggen de pagina’s over Lucknow open.


Europalia Turkije: Anatolia

Anatolia is de grote tentoonstelling in Brussel
die samen met Imagine Istanbul het hart van deze grootse
culturele manifestatie vormt.
Iedere twee jaar staat een land/cultuur centraal in een groot
aantal manifestaties, van tentoonstellingen tot dans-
en muziekevenementen.
Activiteiten verspreid over heel Belgie, maar er zijn ook
activiteiten in bijvoorbeeld Nederland.

Voor mij was die grote tentoonstelling altijd een soort mijlpaal.
Zo moet het. Zo stel je een tentoonstelling en catalogus samen.
Twee jaar geleden India, vier jaar geleden China. Prachtig.

 photo WP_20151215_002EuropaliaTurkijeAnatolia.jpg

De tentoonstellingscatalogus Anatolia.


Maar nu moet me toch iets van het hart:

– BOZAR vind ik steeds minder geschikt als tentoonstellingsruimte.
De ruimte is alleen maar donker. Het lijkt er wel als of er al jaren
geen ondehoud meer aan het gebouw wordt gedaan. Dat is waarschijnlijk
niet zo, maar het ziet er niet uit.

– De tentoonstelling, zoals trots op de omslag van de catalogus staat,
vat 12.000 jaar geschiedenis en cultuur, samen in een tentoonstelling.
Naar mijn gevoel neemt men daarmee te veel hooi op de vork.
Ik wil en kan niets afdoen aan de jarenlange voorbereiding,
maar het komt niet over.

– Ik zag mooie, misschien wel speciaal voor de tentoonstelling
ontworpen en gemaakte tafels om voorwerpen op te presenteren.
Echt mooi.
Maar soms snap ik de ontwerper van de tentoonstelling niet.
Er staat een prachtig zilveren doosje, alleen op een tafel.
De toelichting vermeldt met name de afbeeldingen op de zijkanten.
Het tafeltje is (te) laag en wordt van een (1) kant en
dan nog van bovenaf aangelicht.
Je ziet dus de bovenkant goed, maar omdat de zijkanten niet
op ooghoogte staan en de zijkanten slecht of niet zijn belicht
komt het voorwerp niet tot zijn recht.
Ik moet buigen, sta in het licht, als er al licht is.
Hoe moeilijk kan dat nou zijn om die presentatie te verbeteren?

Mijn advies: ga een kijken bij ‘Azie -> Amsterdam’ in het
Rijksmuseum in Amsterdam.
De ruimtes zijn daar prachtig ingericht. Let op de wanden,
let op de kwaliteit van de omgeving die recht doet aan de kwaliteit
van de voorwerpen.
Dat is in Belgie ook mogelijk.

Heb ik dan niets moois gezien?
Jawel, erg veel moois zelfs.
Maar het moet mogelijk zijn om dit nog beter te maken,
zonder in te leveren op de kwaliteit van de inhoud,
en toch een (nog) groter publiek te trekken.
Daar ben ik van overtuigd.

Ik kijk uit naar het onderwerp Indonesie in 2017!
In tussentijd: gaan kijken en geniet.