Maandag 1 augustus 2005

Gisteravong gegeten bij Gudonov. Een goed Russisch thema restaurant.

Vanochtend met de metro (!) naar ‘Kolomenskoe museum reserve’ geweest.

(Lonely Planet, pagina 134)

Volgens de Lonely Planet is het museum dagelijks open.
Wij krijgen sterk de indruk dat op Maandag alles dicht is.
Het museum wordt op dit moment verbouwd.
Maar alle andere gebouwen zijn dicht.
We hebben ook niets betaald.
Er zijn veel kassa’s maar allemaal gesloten.
Het park is heel mooi aangelegd en onderhouden.
Het is er erg rustig.
Prettige sfeer.
Het uitzicht op de Moskou-rivier is prachtig.
Jammer is dat de belangrijkste kerk op het terrein , de Ascension Church’
volledig in de steigers staat.


(Saviour Gate)


(Kazan church)



(Front gate and clock tower)


(Ingang Ascension Church, Hemelvaartskerk, origineel gebouwd in 1530-1532)




(Links de St. George’s Bell Tower)

Er staan nog een paar mooie houten gebouwen die in de jaren ’30
en later naar hier zijn gebracht:
het huis van Peter de Grote dat voor zijn verblijf in Archangelsk is gebouwd,
een klooster-ingangstoren,
een toren gebouwd door Kozakken (het was onderdeel van een houten fort
en is in 1959 aan de verzameling toegevoegd).



(Peter de Grote-huisje uit Archangelsk)


(Klooster-ingangstoren)


(Kozakken-toren)

Toen we vanochtend de metro instapte
zijn we prompt in de verkeerde richting gegaan.

(Turgenewskaya) verward met
(Tretyakouskaya).

Even de weg gevraagd en toen ging alles goed.

Als je in Rusland bent moet je je visa laten registreren.
Bij binnenkomst in Rusland krijg je een papiertje uitgereikt.
Daarop zette in ons geval de hotels steeds een stempel
met datums en handtekening.
Wanneer je Rusland weer verlaat dien je dat papiertje weer in te leveren.
Daarom heb ik mijn visum in Moskou nog even op de foto gezet:



Dit is de voorkant.



Dit is de achterkant.

Jr kunt hier 4 stempels zien.
De eerste en de laatste kan ik helemaal thuisbrengen.
De middelste twee minder.
De bovenste stempel 29/072005 – 02/08/2005 is van Moskou, Hotel Rossia.
De laatste stempel is van hotel Metro, Ptrozavorsk (25/07/2005 – 26/07/2005).
De tussenliggende stempels hebben beide als datum 21/05/2005- 02/08/2005
en vermelden een naam van een hotel dat ik niet ken.
Nu was hotel Rinaldi een onderdeel van een groep
dus wellicht staat er de naam van de groep.

We hebben de Kitai Gorod-wandeling gedaan.
(Zie Lonely Planet, pagina 65.)
Leuk in de buurt van het hotel met onverwachtte verrassingen.
Het is weer erg warm vandaag (28xc2xb0c en vochtig).
We zitten nu op ’n terras.
Een stoet aan bijzondere mensenkomt voorbij.
Let vooral op de tijgervelletjes, brillenglazen zo groot als een tv-scherm,
de blonde haren/haarstukjes, hoge hakken
en (imitatie) zijden overhemden.

We gaan zodadelijk (het is 19:30 uur) op zoek naar een restaurant.
Dat valt niet mee er zijn veel plaatsen met plastic bestek,
kartonnen bordjes of huizenhoge prijzen.




(Epiphany Cathedral, Katai Gorod)




(Dit gebouw dat je op het Rode Plein kunt vinden
is een replica van een gebouw uit 1680.
Het gebouw is vorige eeuw gesloopt (Stalin 1931)
om het makkelijker te maken voor het militair materieel
om het plein op te komen bij de parades.
In 1995 is het weer hersteld.
De naam is Resurrection Gate.)

Zondag 31 juli 2005

Gisteravond rond het Kremlin gelopen.
Eerst over het Rode Plein, vervolgens langs de onbekende soldaat,
langs de Newa en dan terug naar het hotel.
We wilden vanochtend eerst naar Lenin en daarna naar het Kremlin.
De rij voor Lenin is enorm.
Net als vorige week zondag (toen in St. Petersburg)
is het erg druk met Russische toeristen.
Om de een of andere reden wordt tijdens de bezoekuren van Lenin
het grootste deel van het Rode Plein afgezet voor de voetgangers.
De mensen worden gedwongen over de stoep bij GUM te lopen.



(Pinnen in de GUM)

Vandaag kun je zelfs daar niet langs.

(Vanochtend was er een bijeenkomst/demonstratie in de buurt van het Rode Plein
van mensen die blijkbaar nog geloven in het oude regime:)




Het is inmiddels 16:10 en het plein is nog steeds verboden toegang.
Vreemd.
Het bezoekuur is toch echt voorbij.

Dan maar het Kremlin bezocht.


Naast de regeringsgebouwen en een park zijn er een aantal kerken.



Het park (deels) en een aantal kerken en museumgebouwen
zijn toegankelijk voor het publiek.



(Een overzicht van de te bezoeken musea en kerken)

Die kerken zijn prachtig voorzien van schilderingen en iconen.
En overal de gouden koepels met kruizen.











(De fotosticker voor het Kremlin)

Zaterdag 30 juli 2005 (vervolg).

Via Rode Plein, GUM, buitenmuur van het Kremlin,
de kathedraal ‘Christus de Redder’, het standbeeld van Peter de Grote



en Sculpture Park naar de ingang van Gorki Park gelopen.
En toen weer terug.





We gaan dadelijk iets eten en dan nogmaals naar het verlichte Rode Plein.

Zaterdag 30 juli 2005.

Na de treinreis zijn we gisteren opgehaald door een Russisch sprekende chauffeur.


Dat is de eerste keer dat we van Nordic Travel iemand krijgen die geen Engels spreekt.
Hij stond met het bordje ‘Nordic Travel’ bij de uitgang van het rijtuig.
Dus dat ging helemaal goed.



We waren snel in Rossia.



Onze kamer is op de 12e verdieping van dit Sovjet-hotel.
Het hotel is erg groot.
Wij zijn via de Oost-ingang binnengekomen.




Voor het ontbijt op de 21ste verdieping ga je
of via de noordelijke ingang of via de 2e verdieping intern
naar de lift (dat laatste hebben wij niet kunnen vinden,
we zijn langs buiten om gelopen).
Gisteravond nog iets gedronken en gegeten
bij een van de cafxc3xa9s/restaurants onder het hotel.
Er zit ook een bank, een nachtclub, een bioscoop en dergelijke in het complex.





Vanochtend eerst ontbeten.
Het is niet eenvoudig de lift te vinden.
Het is hier, zoals alles in Rusland, zo groot !
Het uitzicht is mooi, zeker op het Kremlin (het hotel ligt er bijna naast).
Ze hebben alleen dubbele ramen (soort ouderwets dubbelglas).
Dat zie je veel in Rusland.
Vanwege de enorme temperatuurverschillen.
Vandaag was het bewolkt maar erg warm (28xc2xb0c).



(Koffie en thee op het Rode Plein)

Via Rode Plein, GUM, buitenmuur van het Kremlin,
de kathedraal ‘Christus de Redder’, het standbeeld van Peter de Grote
en Sculpture Park naar de ingang van Gorki Park gelopen.
En toen weer terug.







(GUM warenhuis)












We gaan dadelijk iets eten en dan nogmaals naar het verlichte Rode Plein.

Vrijdag 29 juli 2005.

Gisteravond met de nachttrein vertrokken vanuit Belomorsk.
De eerste circel is rond:
we zitten op het terras in St. Petersburg
vlak bij het hotel waar de vakantie begonnen is.
We gaan dadelijk verder met de trein van 16:00 uur naar Moskou.
We kwamen hier precies op tijd aan.
De nacht was zeker niet rustig.
Nadat de jagers ons verlieten
hadden we het compartiment in de trein voor ons alleen.
Het was erg warm.
De airconditioning was kapot en omdat (?) het een trein is met airco
kunnen er geen ramen open.
Rond half drie kwamen er 2 vrouwen in ons compartiment bij.
Een moeder en een dochter.
De dochter had ook nog een kind bij zich.
Ze hadden voldoende bagage bij zich om een wereldreis te maken.
Inclusief een wandelwagen.
Dat levert alles bij elkaar veel onrust op.
Het kind huilde steeds en de vrouwen probeerden het tot bedaren te krijgen
door een trein te imiteren: tsjoe, tsjoe, tsjoe.
Fluisterend maar met een scherpe ‘S’.
Enfin, twee uur later viel ik af en toe weer in slaap.
L kan haar ongeduld met de situatie amper onderdrukken.
Gelukkig vertrokken ze op tijd
zodat we nog een tijd ongestoord hebben kunnen slapen.
Vladimir stond ons op te wachten bij het station
en bracht ons naar het ‘Moskou station’ aan de Nefski Prospect.
Het heenbrengen duurde een paar dagen geleden misschien 15 minuten.
Nu zit St. Petersburg vol, er zijn veel files en mensen.
Het duurt dan ook 45 minuten.
We hebben onze bagage op het station in bewaring gegeven.
De trein stond al vermeld maar nog zonder platform en perron nummer.
Wij noemen in Nederland bijvoorbeeld richting Roosendaal perron 6
en richting Rotterdam perron 5.
In Rusland is dit perron 3, links
of rechts .

We zitten in de Aurora.
De trein 159 St. Petersburg – Moskou.
Vroeger was de Aurora een klinkende naam: want de Oktober Revolutie
werd vooraf gegaan door een muiterij op de Pantzerkruiser Aurora.
Maar ja, sommige dingen duren lang om te veranderen.
Er wordt nu met een felheid over het communisme gesproken
dat we niet terug kennen van ons bezoek in 1992.
Ook Perestroika krijgt een hele slechte pers.
Men ziet die periode van Gorbatjov als een periode van stilstand.
Ik denk dat dat ook het geval is maar als je een slinger die naar links zwiert
in een andere richting wil laten overgaan
moet je eerst door het dode punt.
Zeker als je een omwenteling zonder geweld wilt.
De omroepster op het Moskou-station
vermeldde ook enige informatie in het Engels.
Maar dat gebeurt nog vaak zonder dat men werkelijk begrijpt wat men zegt.
Zo zei de omroepster dat onze trein die op perron 4 xc2xad (l voor links)
staat, vannacht om 16 minuten over 12 zal vertrekken.
Het is nu 2 minuten over 16:00 uur
en de trein is punctueel om 16:00 uur vertrokken.
In treinen ligt vaak op de vloer tapijt.
Om het te beschermen (denk ik) ligt er een soort lange vaatdoek over.
In de Aurora wordt die weggerold gelijk na vertrek.
Een goede maatregel als er veel sneeuw ligt.
Op de lange-afstandstreinen ‘zit’ er op ieder rijtuig
een medewerker van de spoorwegen.
Ze verkopen/verhuren bijvoorbeeld lakens ed in de nachttrein.
Ze controleren ook de kaartjes en je paspoort.

Tijdens ons korte verblijf in St. Petersburg,
tussen de twee treinen, hebben we onze bagage
afgegeven in de luggage room.
Voor 40 Roebel (+/- 1 Euro 15) is je bagage in bewaring.

Tijdens de nachtelijke treinreis van Belomorsk naar St. Petersburg
op mijn iPod geluisterd naar de Matthaus Passion.
Een lijdensverhaal was wel toepasselijk
om de gebeurtenissen van mijn reis te relativeren.

Moet de Goelag Archipel van Aleksandr Solzjenitsyn lezen.

De muggen.
We kunnen er een heel hoofdstuk aan wijden.
Het zijn er veel, heel veel.
Ik heb nog geen middel ontdekt dat je echt beschermt.
We hadden Deet bij ons.
Ik heb het gebruikt maar heb muggenbeten in mijn hals,
op mijn hoofd en op mijn armen.
(Normaal gebruik ik geen middelen en wordt dan toch bijna niet gestoken)
L heeft zelfs dikke enkels met 20-30 beten elks.
Vanuit St. Petersburg totdat we daar weer terugkwamen
werden we geterroriseerd door de muggen.
Er liepen toeristen met mini-klamboexc2xa1xc2xafs over hun hoofd.
Ik vraag me af of het helpt.

Een van de plaatsen die we met de trein passeren
en waar de trein ook stopt is
(Novgorod, mooie stad, zijn we in 1992 geweest)

(Vervolg 28/07/2005)

We zitten nu op de draagvleugelboot naar Belomorsk.



(Station Belomorsk met op de rug gezien de gids)






(Winkeltje op het perron. Let op de ‘klantvriendelijke’ opening link.
Door deze uitsparing in het raam kun je spullen kopen en betalen.
De persoon achter het glas kun je niet zien
door alle uitgestalde koopwaar.)

(Op het station verkopen mensen aan de reizigers op de trein ‘Cloud berries’.
Ik ken ze helemaal niet.
Maar deze veenbraam schijnt toch niet helemaal onbekend te zijn:)

Veenbraam in vele talen:	2 Euro Finland met veenbraam:

(Dit zijn ze dan ‘Live’)

We zitten in de trein met twee heren uit Karelia.
Jagers, ze houden zich bezich met game management.

Ze jagen bijvoorbeeld op beren (van augustus tot februari)
en eland (met name in Finland).
Ze vinden het wel een beetje vreemd dat we niet voor het jagen of vissen
naar Karelia zijn gekomen.



(Mijn boekje gebruikte we oa als communicatiemiddel
tussen de jagers en ons.
Zie de afbeelbing van de eland die een van de jagers maakte.)

We hebben gegeten in Belomorsk.
Alle restaurants (3) waren gesloten.
Uiteindelijk op het terras van een cafxc3xa9 (Europa)
Shashlik gegeten met een vissalade.



(Het gesloten restaurant ‘Europa’ met rechts het terras)

Belamorsk is een gat van 25.00 inwoners
(voor Russen een gat voor ons al een kleine stad).
In de jaren 1990 woonden er 30.000 mensen.
Er is nauwelijks werk. Veel sociale problemen.

Vervolg Donderdag 28 Juli 2005

Na de excursie gegeten met de gids in het dorp
en daarna een ouderwetse excursie naar een botanische tiun
en een heuveltop met een kerk in de buurt.
Te langdradig en saai.



(Niet iedereen luisterde aandachtig naar de Russische gids,
hier in het midden van de groep)

(Terugkijkend is het op zijn plaats om bovenstaande tekst wat te verduidelijken.
Eten in een restaurant dat nou eens niet voor Westerse toeristen is opgezet
is altijd een belevenis.
Dat was het hier ook.
Het eten was over het algemeen vrij vet een eentonig.
Beperkte salade, te veel gekookte kool, aardappelen, stukje vis of vlees.
Weinig variatie.
Maar wel leuk om te zien hoe dat precies gaat.
Ze hebben wel fruitsap (ik denk van ingemaakt fruit,
een keer peer, een andere keer van bessen (cranberries)).
Wat jammer is dat in een land met uitgestrekte bossen
je producten als bessen en paddestoelen niet terugziet op het menu.
Een menu dat je niet kunt lezen overigens.



(Het menu)

Het wandelen in de botanische tuin zou nog niet zo erg geweest zijn
als er geen bewaking bij liep om er voor te zorgen
dat je niet een stap verkeerd zet.
Vrij rondlopen was niet toegestaan !
Het was slimmer van ons geweest als we deze excursie
hadden afgezegd bij het boeken van de reis.
Je kunt makkelijk mountain bikes huren en over het eiland fietsen.
Verdwalen kan haast niet.
Op de eilanden is er nauwelijks verkeer en er zijn weinig wegen.
Het is er wel erg mooi !)

Tijdens de wandeling ‘naar een heuvel’ hebben we
wel een belangrijk monument bezocht.
In de bossen is een monument opgericht voor alle slachtoffers
van de communistische terreur.
Vanuit Karelie zijn er op andere plaatsen in Rusland
grote keien opgericht die hier aan herinneren.
Zo ook in Moskou.
Daarover later.



We hebben geld gewisseld in een hotel in het dorp.
De gids dacht eerst dat dat niet zou lukken.
Toen nog gegeten: beafsteak met gekookte groente. Vooraf vissalade.
De vissalade bestaat uit gesneden haring met ui en olie.
De beafsteak is een soort langwerpige gehaktbal.
In Griekse restaurants hebben ze vaak iets dat Bifteki (of iets dergelijks) heet.
Met biefstuk heeft het niets te maken (wellicht kwam het vlees van een rund).

Vandaag.
We hebben de ochtend excursie afgeblazen: roeien op de meren en kanalen.
Ook dat kun je niet zelf.
Er is een boot bij die je moet volgen.
Daarnaast gaan we eind van de middag met de hydrofoil naar Belomorsk
om daar op de trein te gaan naar St. Petersburg. Dat is een nachttrein.
In St. Petersburg gaan we vervolgens naar een ander treinstation
en hebben daar een trein naar Moskou.
Daar komen we dan morgenavond laat aan.
Even rustig aan dus.

We zitten nu (na een wandeling vanaf het hotel)
aan de zee voor het klooster,
lopen dadelijk terug naar het hotel (45 minuten lopen).
(Daar geven we dan onze back packs af
zodat die naar de hydrofoil kunnen worden gebracht.
Wij gaan dan nog even lunchen in het dorp
en hebben dan onze laatste excursie op het eiland).








(Het dorp bij het klooster)



(De weg van het dorp naar het ‘hotel’)




(Het hotel komt in zicht, prachtige, rustig gelegen)



(De naam van het hotel of kun je hier onroerend goed kopen ?)





(Terug in het dorp)

De lunch:
Cottage cheese, sour crxc2xa8xc2xa8me and sugar: TWORAK, dat schrijf je
Vervolgens escalope with stewed vegetables: RAGU, dat schrijf je
(De is heerlijk !)

De laatste excursie op Solovetsky is weer met een “Anna”.
Een erg aardige, wat oudere vrouw.
Erg religieus.
Ze spreekt Engels en leidt mij en L rond
in het kleine Goelag museum
en een deel van de vestigsmuren van het klooster.



(De toegangspoort tot het klooster waar we wachten op de gids)



(Een laatste blik)

Er zijn een aantal web sites die erg de moeite waarde zijn
om te bekijken in relatie tot Solovetsky.

De eerste site is een site die de verschillende aspecten
van Solovetsky probeert te plaatsen tussen andere plaatsen in de wereld.
Solovetsky is namelijk niet alleen een klooster
maar er zijn ook bijzondere waterwerken, heuvels, forten, vuurtorens enz.



Er is een web site met prachtige foto’s van de eilanden,
hun bewoners de natuur enz:



Er is een Engelstalige site met het verhaal van de eilanden.
Uitgangspunt is het feit dat hier de Goelag Archipel,
het systeem van Russische dodenkampen, begonnen is.

(Vervolg van log 43: de boottocht van Kem naar Solovetsky)

We werden in een bus gestopt en naar ons ‘Hotel’ gebracht.
Het zijn een groep houten huizen op een terrein van zo’n 500 bij 500 meter.
Ieder huis heeft een aantal kamers.
Wij zitten in kamer 3.
“Our president and patriarch Alexis have slept here in room 3”
(De mevrouw die ons naar de kamer bracht vertelt dus
dat onze president en de patriarch van de Orthodoxe kerk
hier in kamer 3 geslapen hebben)
Onze kamer is enorm, de badkamer ook.
De kamer is zeker 6 bij 6 meter en er zit een enorme open haard in.





(Speciaal plaatje boven xc3xb3nze’deur vanwege het feit
dat de patriarch hier geslapen heeft)

Aangekomen in het ‘cafxc3xa9’ bleek er nog eten te zijn
dus hebben we dat nog maar gedaan (aardappelen, wat vlees en salade).
Toen gauw gaan slapen.

(Het ‘cafxc3xa9’ was het administratiekantoor, de eetgelegenheid,
het cafxc3xa9, de bushalte, de vvv enz van het hotel.



Bij aankomst was het er erg gezellig, in een zijzaaltje
was een groep zich nog aan het vermaken met Karaoke.
De sfeer was hier erg ontspannen, erg prettig.
En dat bleek de komende dagen de normale sfeer te zijn.)

Over gisteren kunnen we kort zijn.
In de ochtend een excursie door het klooster.



Drie uur deed de Russisch sprekende gids daarover.

Het is een van de grootste kloosters van Rusland.



(Gezicht op de baai en de zee vanaf het klooster.)



(Gebouwen binnen de kloostermuren.)





Prachtig gebouw dat veel geleden heeft onder het communisme.
Het werd uiteindelijk als concentratiekamp gebruikt tijdens de tijd van Stalin.







Jaren is het gebouw niet gebruikt en pas recent terug gegeven aan de kerk.
(Dat is niet helemaal correct. De gebouwen zijn geen eigendom van de kerk.
De regering heeft een soort oneindige erfpachtregeling getroffen met de kerk)
De kerk probeert de gebouwen nu te restaureren maar dat zal nog jaren (10) duren.
De buitenkant is erg mooi met name door de ommuring van grote keien en de torens.
Binnen zijn de gebouwen zo goed als leeg en de muren kaal of wit.
De religieuze voorwerpen , iconen en degelijke zijn
voor het deel dat nog bestaat in musea in Moskou of St. Petersburg.

(Terugkijkend is het op zijn plaats om bovenstaande tekst wat te verduidelijken.
Het was een indrukwekkende excursie
maar te veel gericht op de locale Russische, voornamelijk religieuze toerist.
Er was veel aandacht voor alle monniken
die in de afgelopen jaren/eeuwen heilig verklaard waren,
hun verdiensten en dergelijke.
Er was te weinig aandacht naar mijn gevoel
voor de maatschapelijk/sociale betekenis
van een dergelijk groot kloostercomplex
in het onherbergzame noorden van Rusland
en het concentratiekamp verleden.
Het groepsgewijs door zo’n complex trekken
is voor ons niet de beste methode om het te bekijken.
We zijn veel meer vrijheid gewend
en willen antwoorden krijgen op vragen die wij hebben,
we zijn niet altijd geinteresseerd in het verhaal
dat de gids belangrijk vindt.
Overigens blijkt er in Rusland een gebruik te zijn geweest
om mensen in kloosters op te sluiten)

Donderdag 28 Juli 2005

Geen kans gehad gisteren om te schrijven.
Dus ga ik gewoon nog even door met de reis op 26 juli.
De wandeling met Anna is prachtig door met name de omgeving.
Het is er erg warm doordat de site omringd is door bos.



(Toen we de gids volgden ging de wandeling eerst door een stuk bos.)





(Onderweg komen we dicht langs het water.
Daar zijn twee mannen aan het vissen.
Ze zijn erg vriendelijk en we raken ‘in gesprek’.)



(Je ziet hier nog zoveel mos.
Dat is iets wat je in Nederland bijna niet meer ziet.)

(Het doel van de wandeling is een site met pre-historische tekeningen
die in de oever van de rivier zijn gemaakt.
De mensen daar in de buurt vinden dat het zo bijzonder is
dat het eigenlijk een World Heritage Site zou moeten zijn.
Het leuke aan de wandeling is dat de gids zo enthousiast is.
Ondanks de bepaald niet luxe leefomgeving
en de moeilijke omstandigheden waaronder de mensen hier leven
is het goed te zien dat mensen zich toch blijven inspannen
voor zoiets waaraan nauwelijks iets te verdienen valt.)




(Een jager op ski’s achter zijn prooi aan.)



(De hele jachtpartij, links de jager op ski’s,
ook de dieren zijn te zien)



(Een prooi)



(De gids heeft een copie bij van een afbeelding
uit een boek over deze site.)

Er is informatie op het web te vinden over deze pre-historische site:

De wandeling duurt langer dan gepland
maar de boot die ons naar de Solovetsky-eilanden zal brengen
vanuit Kem, wacht op ons.
Daarover is telefonisch contact geweest.
Na de wandeling eerst wat water (wade) gekocht in een magasin.
Dat is een soort kruidenier.
Je wordt in deze winkels nog geholpen door dames in een uniform.
Het duurt in die winkels naar onze begrippen allemaal erg lang.
Toen we daar klaar waren had de chauffeur ijs gekocht.
Dat leek L ook wel wat.
Dus in een andere winkel nog maar eens in de rij.
Toe ik daar stond zag ik dat ze ook brood verkochten, en kaas.
Dus een half brood en een stuk kaas gekocht.
Echt makkelijk zal dat niet gaan als je wilt winkelen
zonder kennis van het Rusisch.
Gelukkig was de gids erbij.
Hij had al laten weten aan ons dat eten er niet meer in zou zitten
want de boortrip duurt 2,5 uur.
We zullen pas rond 11 uur (in de avond) op Solovetsky zijn.
We hebben dus gewoon in de VW-bus tijdens het rijden gegeten.

Rond 20:00 uur waren we in Kem. En rond 20:30 ging de boot weg.

Toen we in Kem aankwamen regende het
en de andere, Russische passagiers waren al aan boord.





Al snel ging daar een fles Hennessy cognac van hand tot hand in het vooronder.
Wij bleven bijna de hele reis aan dek.



De regen stopte al snel maar de wind op open zee maakte het koud, erg koud.
Dat kwam natuurlijk ook omdat langzaam de zon verdween.






Het uitzicht op het kremlin van Solovetsky is fantastisch.



Vooral ook omdat de zon nog maar net (23:05 uur) onder was gegaan.
Echt donker wordt het hier niet in de zomer.


(Het aanmeren naast deze boot die half op de kant lag,
en in vergaande staat van ontbinding leek,
was ook een bijzonder gezicht.)

Woensdag 27 juli 2005

Gisteren geen reisverslag.
Het was een te drukke dag daarvoor.

Op 26 juli:
Om 08:00 uur ontbijt.
Om 09:00 uur vertrokken. We rijden in een VW-busje.
Alexander is de chauffeur.
Een norse, forse Rus met een pokdalig gezicht.
Draagt een leger shirt.
Zie je toch wel veel in Rusland.



Eerst rijden we naar Kivach, een waterval in een natuurgebied.
Best mooi.




Het museum dat erbij zit is leuk vanwege de kneuterigheid.
Door de enorme regenbui van gisteravond
(waar wij niets van gemerkt hebben
omdat we onderweg naar Kizhi waren)
heeft men geen electriciteit.
Veel kon je in het gebouwtje dan ook niet zien.
Twee mensen zaten ongeinteresseerd in een hoek.
Ik geloof niet dat ze de moeite genomen hebben om ons te bekijken.



(Karelische Berk, eigenlijk een zieke boom.
Daarom ruiger van vorm dan de berken die wij kennen)



(De toileteenheid in het park)



(De richting naar het toilet staat goed aangegeven)

Dan weer verder.
We moeten vandaag ruim 600 kilometer overbruggen met de auto.
Dan volgt nog een boottocht van 2 uur.
Onze gids doet dit werk als een soort derde baan.



(Dema, de gids was ooit in Nederland geweest.
Met Koninginnedag. Hij had toen dit souvenier meegenomen.)

Hij doet delen van deze tocht ook voor de eerste keer.
Op Solovetski is hij voor de laatste keer vorig jaar zomer geweest.
En nu is het seizoen al bijna weer voorbij.
Gegeten bij een benzinestation.
Het eten is niet slecht.
Echte restaurants of dorpen, laat staan steden al weer even niet gezien.
Dan doorrijden naar Belomorsk.
Hier zien we vanuit de auto het kanaal dat de Witte Zee verbindt
met de Baltische Zee.
Het kanaal en de sluis zijn aangelegd in de tijd van Stalin.
Dit was een groot werkkamp.

Het ‘International Institute of Social History’ heeft een web pagina
over de ontstaansgeschiedenis van het kanaal:



Daar in de buurt zijn rotstekeningen gevonden uit de pre-historie.
We worden `rondgeleid door ‘Anna’.
Eerst door een stuk bos en dan naar de site.
Het is deels een voormalige rivierbedding.
Nu lopen we er in de brandende zon, uit de wind.
Erg heet.
Volgens L. moet je wel erg veel fantasie hebben
om de verklaringen van Anna te kunnen volgen.
Anna spreekt alleen Russisch. Zij vertelt, Dema vertaalt dan enz.

Na de wandeling door de stad (onze eerste excursie)
hebben we een buffetlunch gehad.


(In Petrozavodsk heb ik maar 1 foto genomen, dit is het voormalige paradeplein,
met name geschikt voor 1 mei parades)

Ik heb een soep genomen en haring met roggebrood. Thee toe.
De wandeling door een relaxte stad, groot, veel te groot opgezet soms.
Gebouwen in communistische stijl.
Veel monumenten uit die tijd.
Steeds weer verhalen over de Fins-Russische oorlog.
Niet zo fijn.

Daarna met de hydrofoil naar Kizhi.