Letterzuil

IMG_3665LetterzuilMetVastePlankenEnDeLades

Gisteren heb ik de planken tussen de zijkanten van de letterzuil bevestigd met spijkertjes. Toen was het moment gekomen de lades er in te plaatsten om te kijken hoe het wordt. Het resultaat zie je op de foto. Ik besloot de buitenkant nog een keer te verven. Dan zitten ook alle kopjes van de spijkers onder de verf. Daarna kan ik weer terug naar de lades. De dozen krijgen nog een ´naamstrook´.


IMG_3666LetterzuilNaamstroken

Deze stroken bevestig ik aan de buitenkant van de lades. De ‘Naamstroken’. Daar schrijf ik dan op welke letters in de lade liggen. Het is tenslotte een letterzuil. Daarnaast krijgen de drie groepen lades elk een kleur. Ook met een strook stevig papier. Op die manier blijven de lades die bij elkaar horen makkelijker bij elkaar. Bovendien verstevigen de stroken de lades natuurlijk weer. Als laatste stap zit ik er aan te denken letters aan de buitenkant van de letterzuil te gaan bevestigen. Daarover binnenkort meer.


IMG_3669VolgendProjectKeithSmithSmithsSewingSingleSheet

De afgelopen weken ben ik bezig geweest om mijn volgende project voor te bereiden. Ik heb diverse afvalcontainers geraadpleegd. Ik was op zoek naar interessant karton. Verschillende diktes, bedrukking, beplakking, materiaal enz. Daarvan heb ik stukken gesneden zodat er ‘single sheets’ ontstaan. De bindwijze haal ik uit het boek van Keith Smithg: Smith’s single sheet binding. Op de foto de eerste 10 enkele stukken karton en het boek van Keith Smith.


IMG_3670LetterzuilStaatTeDrogenVanLaatsteVerfbeurt

Intussen staat de letterzuil te drogen van de laatste verfbeurt.


Er was weer werk aan de letterzuil

De geverfde delen waren allemaal goed gedroogd.
Ze konden weer op een stapeltje gelegd worden om de
nog ongeverfde achterkanten een eerste verfbeurt te geven.

IMG_3636GereedVoorEersteLaagAchterkant

Van een afstand ziet het er prima uit maar ze krijgen nog een tweede laag. Niet vandaag. Ik concentreer me vandaag even op de achterkanten waar nog geen verf op zit.


IMG_3637DePaginasVoorSingleSheetSewing

Tussen het verven door heb ik het meeste karton dat ik de afgelopen tijd verzameld heb op maat gesneden. Met 10 stukken karton van heel verschillende dikte en opdruk, ga ik een boek binden. Daarvoor ga ik de methode gebruiken van Keith Smith beschreven in zijn boek Smith’s Sewing Single Sheets (Non-adhesive Binding Volume IV).


Voor geïnteresseerden:
het gaat om ‘Single sheet coptics sewn across the spine type A’.
In het boek staan drie types beschreven die enkele vellen
kunnen inbinden in plaats van het binden van katernen.
Deze drie types hebben geen extra voorziening aan de rug
van het boek waaraan de bladen genaaid worden.
De meeste mensen zullen dit kennen als een Koptische binding.
De andere manier is op bandjes.
Maar een en ander zal duidelijker zijn als ik de binding ga maken
en ik er foto’s van ga tonen.

IMG_3638ErLigtWeerVanAllesTeDrogen

Mijn werkplaats ligt vol met geschilderd hout. Hier twee stukken.


Intussen in de boekbindwerkplaats

In mijn werkplaats ben ik vandaag met twee dingen verder
gegaan: ik heb lade 11 en 12 gemaakt en ik ben begonnen
met de voorbereidingen voor het maken van een boek
aan de hand van het boek:
Smith’s Sewing Single Sheets van Keith Smith.
Een slecht geschreven boek over een interessant onderwerp.
Daar kom ik later nog op terug.
Het is deel 4 in zijn serie ‘Non-adhesive binding’.

Goed een Single sheet binding gaat om het binden van een
boek dat niet bestaat uit katernen maar uit losse bladen.
Mijn eerste poging ga ik maken met losse stukken karton.
Karton met verschillende opdruk, misschien ook verschillende grootte.

IMG_3559UitEigenPapierbak

Dit zijn verschillende stukken karton uit de eigen voorraad. ‘Lang leve de crisis en de bezorgers’, zullen we maar zeggen.


IMG_3560GeredUitDePapiercontainer

Dit karton heb ik ‘gered’ uit de container voor papier en karton in de FutureDome.


IMG_3561Lade11En12

Lade 11 en 12 zijn intussen gereed.


Boekje gemaakt afgelopen zondag

Het boekje noem ik Smits Kleding-boekje.
Je weet dat ik geen reclame maak dus zoek maar niet te veel
achter de naam. De naam heeft te maken met de vier cliches
die bij mijn proefpers kwamen.
Het bedrijf ‘Smits Kleding’ bestaat inmiddels niet meer.
Maar ik wilde met de cliches proberen of ik die nog kon afdrukken
met een inkt op waterbasis. Bij de echte drukkersinkt is het altijd
nodig materiaal en gereedschap na afloop schoon te maken met verfverdunner.
Niet zo vriendelijk voor het milieu.
Het is tenslotte een hobbie.
Maar eerlijk is eerlijk. De eigenschappen van echte drukinkt
en die geschikt voor linoleum en kinderen, zijn echt anders.

 photo WP_20160814_002GeelWasNietZonSucces.jpg

De combinatie kleur en papier waren hier niet zo gelukkig. Bovendien kon ik zo met deze kleur niet goed zien of de inkt wel pakte op het cliche.


 photo WP_20160814_007NietAlleClichesLeverdenEenGoedeAfdrukOp.jpg

Niet alle vier de cliches zijn van dezelfde kwaliteit. Ze zijn waarschijnlijk al jaren oud en sommige zijn misschien beschadigd door onzorgvuldig bewaren. Deze vier hebben ten minste in een afvalemmer met ander lood en alluminium gezeten. Maar de zwarte inkt gaven een beter beeld van wat ik aan het doen was en dus betere resultaten.


 photo WP_20160814_009Achterkant.jpg

Toch had ik ook een redelijke afdruk. Dit is de achterkant van het boekje. De inhoud zijn afbeeldingen van abstracte kunstwerken uit een boek dat ik van plan was weg te gooien. Die afbeeldingen zijn dubbel gevouwen met de afbeelding naar buiten. Vervolgens ingebonden zonder lijm door de vouw niet naar de rug te laten wijzen. Dit is volgens Keith Smith een oude Chinese bindwijze (stab binding, pagina 47 van Smith’s sewing single sheets).


 photo WP_20160814_010GebruikteKunstwerkenOpDeBinnenkant.jpg

De namen van de kunstenaars en hun werken staan aan de binnenkant van de kaft. De eerlijkheid gebied te zeggen dat de stab bindings veel meer pagina’s bevatten dan mijn boekje en dat de binding geheel zelf verzonnen is (dubbele knoop).


 photo WP_20160814_011BoekjeGereed.jpg

Dit is de voorkant van het boekje. Zie het maar als mijn cliche-proef (zoals een lettergieter een letterproef uitgeeft). Oh ja, een ril aan de rugzijde zorgt er voor dat het boekje mooi open vouwt (en blijft vouwen).