Vandaag begon mijn dag met een busrit naar Oosterhout. De eerste keer dat ik in het openbaar vervoer zat sinds 01/02/2020. Van het bezoek aan al die mooie kunst en de prachtige omgeving, de heel verschillende religieuze gebouwen, de sfeer de planten en de geuren, daar wil ik hier verslag doen maar ik maakte wat veel foto’s. Dus ik doe het in etappes.

In Oosterhout was het een klein stukje lopen naar de Monnikendreef. Als je dat hier ziet leek het heel rustig. Maar schijn bedriegt. Het was de hele dag door druk. Gelukkig is het terrein groot en alleen bij een paar onderdelen, en dan nog alleen als het binnen was, was het eigenlijk te druk.

Een eerste indruk van de omgeving. Dit is een klein deel van de Sint Paulusabdij.

Op de terreinen staan allerlei gebouwen. Die zijn natuurlijk niet allemaal onderdeel van deze biënnale. Maar wel interessant en intrigerend.

Mijn eerste gedachte was: Panamarenko. Maar dit werk is van Joost Conijn, Vliegtuig, 2000.

Joost Conijn, Vliegtuig, 2000. De link naar het thema Hoop is voor mij hierbij wat moeilijk. Maar het werk trekt wel je aandacht.

De Hoop zit er hem in dat niets onmogelijk is zelfs een vliegtuigje maken van primitieve materialen en een kleine motor en daar dan mee kunnen vliegen.

Nog een hemelbestormer: Leendert van Accoleyen, Onderweg naar Mars 002, 2021. Een omgewaaide boom en wat losse takken aan elkaar en overeind proberen te zetten.

Hoopvolle humor: de lijnen van een voetbalveld trekken en dan als doelpalen jonge boompjes gebruiken. Maarten Baas, Growing Goals, 2021.

Een weiland afzetten met eieren. Het ei als rode draad in het werk van Maria Roosen. Wei, 2021.

Er was natuurlijk nog veel meer te zien en
daarvan gaat het een en ander volgende de komende dagen.
Voor vandaag eindigde mijn dag met een foto:

Nog een hoopvol beeld: een armbandje gevuld met zaadjes. Dan kan nog ergens toe leiden de komende tijd.