Tagarchief: Koezmin

Alexandrijnse gezangen

Posted on by

Twee schrijvers, gestorven in de twintigste eeuw, leiden ons als gidsen door de verborgen kanten van de stad en voegen nog meer patina toe aan de mythe van Alexandrië.
Konstantinos Kavafis was een obscure ambtenaar van Griekse herkomst, die zonder ooit promotie te maken werkte voor het Britse bestuur in Egypte, bij de afdeling Irrigatie van het ministerie van Openbare Werken. ’s Nachts dompelde hij zich onder in een wereld van geneugten, kosmopolitische contacten en een internationaal kroegleven.
Hij kende als zijn broekzak de wijk met bordelen, het enige toevluchtsoord voor zijn homoseksualiteit – ‘verboden en door iedereen diep veracht’, zoals hij schreef. Kavafis was een hartstochtelijk lezer van de klassieken en schreef zo goed als in het geheim.
…..
De personages uit The Alexandria Quartet: Justine, Darley en met name Balthazar, die zegt hem nog te hebben gekend, herinneren voortdurend aan Kavafis, ‘de oude stadsdichter’. Op hun beurt versterken de vier romans van Lawrence Durrell, een van die Engelsen die verstrikt werden door het puritanisme en het klimaat van hun land, de erotische en literaire weerklank van de Alexandrijnse mythe.
…..
Niemand heeft nauwgezetter de kleuren en fysieke sensaties beschreven die Alexandrië wekte. De drukkende stilte en de hoge hemel in de zomer, de pieren, de gele oever.

Irene Vallejo, Papyrus, pagina’s 26-27.

IMG_5509StatenhofpersKoezminAlexandrijnseGezangen

Gelezen: Koezmin, Alexandrijnse gezangen uitgebracht door de Statenhofpers uit Den Haag.

Ik koop en lees de Helmut Salden-serie vanwege de uitvoering
van de boekjes. Op de omslag wordt het legendarische lettertype
gebruikt dat door Salden is ontworpen.

Deze rijmloze gedichten bouwen voort op de mythe van de
bibliotheek van Alexandrië, de plaats waar men probeerde alle boeken
van de hele (bekende) wereld bij elkaar te brengen en de vernietiging
van die bibliotheek en zijn schat aan klassieke manuscripten.
Op die stad en zijn imago is een traditie ontstaan die door
Irene Vallejo wordt beschreven in het boek Papyrus dat ik op dit
moment ook lees.

De Alexandrijnse gezangen klinken vooral neerslachtig
(om het zacht uit te drukken).
Ik kijk uit naar de keuze voor het volgende deel.

Ter herinnering: Boekenweek

Posted on by

De Boekenweek gaat gestaag door.
Zorg er voor dat, nu het weer kan, je voldoende cultuur
tot je neemt.
Dat kan allerlei vormen aannemen bijvoorbeeld in de vorm van
een boekje van minder dan 50 pagina’s met Alexandrijnse Gezangen.
Geschreven door de mij volledig onbekende schrijver Koezmin.

Wikipedia is dan een goed startpunt:

Michail Aleksejevitsj Koezmin (Jaroslavl, 18 oktober 1875 – Leningrad, 3 maart 1936) was een Russisch schrijver, dichter en componist. Daarnaast was hij criticus en vertaler.

Koezmin stamde uit een adellijke familie en studeerde aan het conservatorium van Sint-Petersburg, onder andere bij Rimski-Korsakov. Als componist wist hij echter niet echt naam te maken.

Pas op zijn drieëndertigste publiceerde hij zijn eerste werk als schrijver. Koezmin behoorde aanvankelijk tot de symbolisten en wordt gerekend tot de ‘zilveren’ generatie van de Russische literatuur. Hij was de enige Russische schrijver die in zijn tijd openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkwam. Zijn korte roman “Op vleugels” (1906), die zich afspeelt in de zwoele Jugendstilsfeer van Sint-Petersburg, veroorzaakte deswege een schandaal. Koezmin werd ook “de Peterburgse Oscar Wilde” genoemd.[1]

In 1910 publiceerde Koezmin in het acmeïstische tijdschrift ‘Apollon’ het manifest “Over de schone klaarheid”, waarin hij aangaf terug te willen keren naar de klassieke verzen van bijvoorbeeld Aleksandr Poesjkin. Hij eist van de dichter duidelijkheid, logica en adequate vormen en objecten. Zelf noemt hij dit ‘klarisme’. Koezmins poëzie is doordrongen van een rituele religiositeit en een erotische sensualiteit.

Na 1929 werd zijn werk in Rusland niet meer herdrukt. Zes jaar later stierf Koezmin op 61-jarige leeftijd in grote armoede.

Alexandrische gezangen, 1906, gedichten.

IMG_5435StatenhofpersDenHaagKoezminAlexandrijnseGezangen

Dus dit is een deel uit de Saldencahiers, nummer 5 van de Statenhofpers in Den Haag. Alexandrijnse gezangen. Deze keer is de vorm waarin de boekenweek tot me komt een boek van een margedrukker met een voorliefde voor de bijzondere letterontwerpen van Helmut Salden.