Small Stories in Silent Buildings II

De tentoonstelling die opgezet is door AKV/St Joost
heeft een titel die nog vaker gebruikt kan worden.
Misschien is het ook de bedoeling om gebouwen met verhalen
(uit het verleden) te laten spreken door werken van leerlingen
van de kunstacademie.

In dit tweede deel nog een reeks foto’s van het klooster en de tuin.

Ik kan me nog goed herinneren dat ik tijdens de Paastijd
altijd moest denken aan de mooie teksten bij de kruiswegstaties.
De staties zijn weg maar om een of andere reden hangen de
teksten nog steeds in de kapel.

 photo WP_20160328_020KruiswegStatie.jpg

Teksten bij kruiswegstaties. Hier: 12 Jezus sterf . Vreemd dat deze hier nog hangen. Ze waren speciaal afgestemd op de staties die hier hingen.


 photo WP_20160328_021DeKerkVanafHetKoor.jpg

Op het koor van de kapel was ik nog nooit geweest. Nu kregen we de kans. Op het koor konden we een animatie dirigeren. Hier het overzicht van de kapel.


 photo WP_20160328_022MoederVanSmarten.jpg

Hier twee voorbeelden van de gebrandschilderde details van de ramen. ‘Moeder van Smarten’ en ‘Biecht’.

 photo WP_20160328_023Biecht.jpg


 photo WP_20160328_024HetKloosterVanuitDeTuin.jpg

Het Kapucijnenklooster vanuit de grote tuin.


 photo WP_20160328_025DeelVanDeTuinVanHetKlooster.jpg

In de tuin staat nog een klein gebouwtje dat via een poort in de muur te bereiken is vanaf de singels. De zuidkant van de tuin.


 photo WP_20160328_026OfDitBeeldAltijdAlInDeKloostertuinStondWeetIkNiet.jpg

Of dit beeld altijd al in de tuin gestaan heeft weet ik niet.


 photo WP_20160328_027GroteBomenInDeKloostertuin.jpg

De grote bomen in de kloostertuin. De tuin wordt al een tijd niet meer gebruikt om groente te verbouwen maar dat werd vroeger wel gedaan. De laagstaande zon maakt hier mooie schaduwen op de foto’s.


 photo WP_20160328_028MoeilijkHerkenbaarDeLourdesgrot.jpg

Door de begroeiing een beetje moeilijk zichtbaar maar in de tuin is ook een kleine vijver voor een Maria- of Lourdesgrot.


 photo WP_20160328_029.jpg


 photo WP_20160328_030Lourdesgrot.jpg

De Lourdesgrot.


 photo WP_20160328_031HeiligHartBeeld.jpg

De foto is natuurlijk waardeloos maar geeft in ieder geval aan dat ook al is de tuin veel kleiner dan de tuin bij het klooster in Meerseldreef, er toch ook hier een aantal religieuze beelden in de tuin stonden en staan. Hier een Heilig Hart-beeld.


 photo WP_20160328_032Sacrestie.jpg

Terug naar binnen kwam ik uit bij de sacrestie. De kasuifels en dergelijke zijn weg maar de inrichting is nog aanwezig.


 photo WP_20160328_034PraeparatioAdMissam.jpg

Zoals dit bord dat aan de muur hangt met de Latijnse gebeden die voor een mis werden gebeden (Praeparatio ad missam). Dit bord zal vast bij het afval terecht komen. Jammer.


 photo WP_20160328_035BovenDeWasbakHuotsnijwerk.jpg

Boven de wasbak in de sacrestie houtsnijwerk met Latijns teksten. Er zitten ook een paar bidprentjes op geprikt. Een van de bidprentjes is voor een overledene die ik kende: Antonius Dingeman Schuurmans. Geboren op 15 oktober 1928 in Lage Zwaluwe. Vanaf 1974 was hij pastor op de Annaparochie in Breda. Op 19 maart 2013 is hij overleden.


 photo WP_20160328_035BovenDeWasbakHuotsnijwerkDetail.jpg

Detail van het houtsnijwerk.


 photo WP_20160328_038.jpg

Een van de werken in de sacrestie. Een soort directe lijn naar God of en aantal niet nader gedefinieerde tekens van de dierenriem en sterrenbeelden?


 photo WP_20160328_039SacrestieWerkenInDeLades.jpg

Een mooie sacrestie. Wat zal daar mee gebeuren?


St. Martinus Princenhage: Kerkschatten


Begeleidende tekst van de tentoonstelling.


Motief van een van de kerkelijke gewaden.


Acherzijde van een kasuifel: het Lam Gods.



Ik ken de verschillende soorten kasuifels en diakenkleding. Ik heb ze alleen nooit gefotografeerd toen ik ze regelmatig klaarlegde. Ook de kleuren spreken nog steeds aan. Deze goudkleurige zijn voor feestdagen.


Het zwart is voor uitvaarten.


Het paars is voor de vastentijd. Ik miste de groene gewaden.


Voorkant.


Achterkant met de lijdende Christus.



Op de tentoonstelling is een Antependium te zien. Dat zijn kleden die aan het altaar werden bevestigd. Hier zie je een van de meest klassieke symbolen uit de Rooms Katholieke kerk: de pelikaan pikt zich in de borst om met zijn eigen bloed zijn jongen te voeden. De pelikaan is het symbool voor Christus.


Linkerdeel van het antependium.


‘Quae sub his figures’ dat is de latijnse tekst op dit antependium. Het is een zin uit een gedicht dat wordt toegeschreven aan Thomas van Aquino. Het gedicht heet: ‘Adoro te devote’ (Ik aanbid u met eerbied). De zesde strofe van het gedicht begint met de tekst: “Pie pelicane, Jesu Domine” (Pelikaan vol goedheid, Jezus onze heer). In dit gedicht komt de volgende zin voor: “Quae sub his figures vere latilas”(die hier onder tekens….). Deze zin die ook op het antependium staat verwijst naar het belangrijkste moment in de mis: het tonen en delen van het brood en wijn, de centrale tekens in het Christelijk geloof.


Nu volgen een aantal voorwerpen die in mijn tijd al niet meer zo vaak werden gebruikt: het passiekruis. Dit kruis toont niet het lichaam van Christus maar de lijdenswerktuigen: de hamer, de nagels (spijkers), de hysopstengel met spons, de lans, de ladder, de doornenkroon, de geselroede (zweep), de lijkwade, dobbelstenen en de doek van Veronica.


In detail.


Processieparasol.


Baldakijn, hier uitgestald over een paar banken. Deze baldakijn werd gebruikt in de Sacramentsprocessie. Vier mannen droegen hem terwijl de priester met monstrans onder de baldakijn liep.


Missaal met zilverbeslag uit 1730. Op het beslag is een afbeelding te zien van Martinus die een deel van zijn kleed aan een arme geeft.


Engelen die ooit deel uitmaakte van de preekstoel.


Wierrookvaten en scheepjes (de kleine voorwerpen in het midden). De vaten aan de beide buitenkanten, bevatten een gloeiend kooltje. Door daar wierrook op te leggen vanuit de wierrookscheepjes, ontwikkelden zich rook met de typische geur van wierrook.



Doopschotel uit 1600. Het pronkstuk wat mij betreft. Afgebeeld zijn Jozua en Kaleb. Ze zijn 2 van de twaalf verspieders die Mozes het Beloofde Land in stuurt. Tien verspieders komen terug en denken dat dit land nooit hun land zal worden. Jozua en Kaleb hebben er wel vertrouwen in. De 12 nemen vruchten mee van het land. Dat is denk ik het moment dat hier op de schaal is afgebeeld. Als gevolg van het ongeloof van de tien en het feit dat het Joodse volk hun kant kiest, zal men nog 40 jaar door de woestijn zwerven (in ballingschap blijven). Alleen Kaleb zal uiteindelijk als enige van de verspieders het Beloofde Land bereiken. Door doop wordt je lid van de gemeenschap van gelovigen, sluit je je aan bij Kaleb. Een heel mooi symbool.


Reliekkastje.


Communiebank.


Detail van de communiebank: Mozes.