Afgelopen september/oktober ben ik China geweest.
Een soort van ‘zijderoute’-reis.
Die vakantie begon in Dunhuang.
Daar bezocht ik onder andere het Dunhuang Museum.
De foto’s uit dit bericht heb ik in dat museum gemaakt.
Dunhuang Museum, Figurine of Heavenly King, Tang dynasty, 618 – 907 AD, collected. Bij een aantal voorwerpen die vandaag aan de orde komen staan provenance-opmerkingen die vragen oproepen. Bij voorwerpen wil je weten waar ze vandaan komen. Een opmerking als ‘collected’ (verzameld) zegt natuurlijk niets.
Tomb guard, Tang dynasty, 618 – 907 AD, collected. De datering naar dynasty is voor iemand die de Chinese geschiedenis goed kent, verzeggend maar die datering is nogal ruim. Neemt niet weg dat dit fantastische beelden zijn.
Brick with phoenix design, Five dynasties, 907 – 979 AD, collected at Laijuntang Taoist Temple on Mount Sanwei. Volgens Google Maps is er een ‘Mountain peak’ niet ver van Dunhuang met die naam.
Brick with dragon design, Five dynasties, 907 – 979 AD, collected at Laijuntang Taoist Temple on Mount Sanwei.
De verwijzing naar Marco Polo en zijn verslag. In hoofdstuk 40 (XL) zou sprake zijn van de plaats Sachion in de provincie Tanguth. Mijn Amerikaanse vertaling, ‘The travels of Marco Polo – The Venetian’, vertaald en geregigeerd door William Marsden, heeft ook een hoofdstuk XL in Boek 2 maar dat lijkt over een andere ervaring te gaan. Dit moet ik nog verder uitzoeken.
Woodcut block with rune in sanscrit, Yuan dynasty, 1271 – 1368 AD, unearthed at Majuanwan in 1979. Van de houtblok was een afdruk gemaakt.
Daarop zie je de boeddhistische afbeelding in het centrum van het houtblok het best.
Bronze pagoda of Tibetan Buddhism, het museum vermeldde geen datum.
Bronze statue of four-armed Avalokitesvara, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, donated. Dat is een geweldig geschenk!
Bronze statue of Sakyamuni Buddha, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, collected.
Porcelain Chanticleer, Ming dynasty, 1368 – 1644 AD, transferred by County Government Office in 1951. Wat zou er bedoeld worden met ‘transferred by County Government Office’? Ik zou het iets genoemd hebben als ‘stel kippen’, ‘twee kippen’ of ‘een koppel kippen’.
De Engelse naam op het informatiebordje(Guanyuf) kan ik niet plaatsen en ‘Martical Valour’ komt uit bij krijgshaftig. Dit is een puzzel. Op internet zie ik beeldjes die ‘judge’ of rechter genoemd worden en die er erg op lijken. ‘Guanyu’ of ‘Guan Yu’, dus zonder de ‘f’ is de god van oorlog.
Wooden lattice window, Qing dynasty 1644 – 1911 AD, donated by Xiyun Taoist Temple in 1958.
#notalion
Wooden lion, Qing dynasty, 1644 – 1911 AD.
De reden voor mij om naar Dunhuang te gaan was de vondst van duizenden (50.000) documenten in grot 17 van Dunhuang. Onder die documenten was een Lotus Sutra: de Diamond Sutra, een tekst gedrukt in 868. De tekst die je hier ziet gaat daar over en over hoe de teksten werden ‘ontdekt’.
Dit is de foto die in 1907 gemaakt is van beheerder/abt Wang Yuanlu, door Marc Aurel Stein, een Hongaarse archeoloog die in opdracht van Groot Brittannië reisde door China. Hij kocht een deel van de manuscripten die nu in de British Library zijn.
Self shot picture by Paul Pelliot tn the Library Cave, Mogao, 1908. Deze foto’s zijn heel bekend en ik vand een andere website waar deze foto te zien is. De foto is van een iets andere hoek. Ik weet niet of het dezelfde foto is. Maar de omschrijving is dan iets anders.
Paul Pelliot (1878-1945) shown seated in Cave 17 at Dunhuang in 1908 reading the manuscripts. Paul Pelliot was een andere onderzoeker en die herhaalde de actie van Stein.
Maar ik wil nog even stilstaan bij Wang Yuanlu. Op
Wikipedia staat het volgende:
Wang Yuanli ((±1849-1931) was een Chinese monnik, die zich had opgeworpen als beheerder van de honderden Mogao-grotten en met zeer beperkte middelen enkele daarvan trachtte te restaureren. Vanaf de vierde eeuw hadden boeddhistische monniken hier honderden grotten gecreëerd en gedecoreerd met onder meer sculpturen en muurschilderingen.
In 1900 ontdekte hij een afgesloten grot met rond 50.000 manuscripten, de zogenaamde manuscripten van Dunhuang . De grot had vooral als een opslagplaats gefunctioneerd voor voornamelijk boeddhistische documenten, zoals soetra’s. Inwoners van Dunhuang en omgeving, reizigers, pelgrims en anderen moeten in de loop van de eeuwen duizenden, wellicht tienduizenden documenten hebben geschonken aan de boeddhistische instituten aldaar.
Na enige tijd was er geen andere oplossing dan die te bewaren in een opslagplaats, de grot 17. Aurel Stein introduceerde daarvoor de sindsdien gangbare term sacred waste. Dit soort opslagplaatsen komen in meer culturen voor, zoals de joodse genizah. De vondsten in de grot bij Dunhuang zijn dan ook vaak vergeleken met die van de genizah van Caïro.
In 1908 hoorde de Brits-Hongaarse oriëntalist Aurel Stein tijdens een expeditie in Centraal-Azië van deze vondst. Stein reisde onmiddellijk naar Dunhuang. In zijn ontmoetingen met Wang Yuanlu vergeleek Stein zichzelf voortdurend met Xuanzang, een beroemde Chinese monnik die in de 7e eeuw naar India reisde en in China gezien werd als de belangrijkste vertaler van soetras in het Chinees. Gecombineerd met wat financiële giften, waardoor Wang Yuanlu enige restauratiewerkzaamheden kon voortzetten, bracht dat Aurel Stein in het bezit van een zeer omvangrijke collectie documenten.
Ruim een half jaar later werd hij gevolgd door Paul Pelliot, die ook met een zeer omvangrijke collectie vertrok. Op de terugreis naar Parijs liet Pelliot in 1909 in Peking enkele documenten aan Chinese geleerden zien. Die informeerden de Chinese regering. Deze gaf het bevel alle nog resterende documenten naar Peking te zenden, Dat bevel werd niet geheel uitgevoerd. Als gevolg daarvan werden er in de jaren daarna ook nog kleinere hoeveelheden documenten verkocht aan Russische en Japanse onderzoekers.
Het afsluiten van de grot had waarschijnlijk vooral prozaïsche en triviale redenen. De grot had zijn functie vervuld. Uit de plattegronden die Aurel Stein van de grot maakte, wordt duidelijk dat die vrijwel geheel gevuld was met documenten en een aantal kunstvoorwerpen. Het is ook bekend, dat in het begin van de 11e eeuw de onmiddellijk daarnaast gelegen grot 16 gerestaureerd werd en nieuwe muurschilderingen kreeg. Ook esthetische redenen kunnen dus een reden voor sluiting van grot 17 zijn geweest. De grot moet kort na 1002 afgesloten zijn.
Als je aan het eind van de collectie komt, wordt je naar de souvenirshop geleid.
Argusvlinder 