De tittel van dit bericht is misschien een beetje stoffig.
‘Archeologie’ is volgens mij niet echt populair.
Maar de twee Etruskische beelden vind ik sensationeel.
Het eerste beeld heeft in meerdere talen z’n eigen
Wikipedia pagina, zelfs in het Nederlands.
National Archeological Museum, Florence, Chimera of Arezzo, around 400 BC, bronze and copper.
De ‘Arringatore’ of ‘The Orator’, end 2nd – early 1st century BC, bronze and copper.
Het mooie aan de collectie is dat bij veel werken vermeld
wordt wat de geschiedenis van de vondst en de collecties
is. Daarnaast geven ze ook detailinformatie over de
geslaagde en minder geslaagde restauraties.
Dit is een deksel van een Etruskische urn waar wat problemen zijn met het hoofd. National Archeological Museum of Florence, Lid of a molded cinerary urn in terracotta, 175 – 150 BC.
Gold funerary diadem with laurel leaves, 4th century BC. Gouden begrafenisdiadeem met laurierbladeren.
Vertalen is een kunst en mijn Italiaans is niet bestaand. Coperchio con presa plastica a forma di due cavalieri. Vrij vertaald: Deksel met greep in de vorm van twee ruiters. End 7th – begin 6th century BC. Tomb in Pitigliano.
Helaas heb ik hier geen informatie over. Wel mooie vorm.
Bacile decorato con figurine plastiche di cavalieri e di piangenti. Schaal gedecoreerd met ruiters en rouwenden. End 7th – begin 6th century BC. Tomb in Pitigliano.
Tazza decorata con fregio di animali, Cup decorated with animal friez. First half 7th – second quarter 6th century BC, Vulci, tomba B, ceramics.
#notalion
De belichting van het beeld was een beetje ongelukkig. Etruscan funerary lion, circa 350 BC. This is the tomb of Nevza Arnth.
Etruscan alabaster urn case with a scene from the myth of ‘Seven against Thebes’, Volterra, 2nd century BC. Er is een Engelstalige Wikipedia-pagina over het verhaal dat hier wordt afgebeeld.
Ik heb onvoldoende tijd genoemen om de collectie van dit museum
goed te zien. Mijn reis per trein terug naar Amsterdam,
zou niet veel later beginnen.
Het museum verdient meer aandacht.
Archeologische musea vind ik ingewikkeld.
Gebrek aan kennis is waarschijnlijk de belangrijkste oorzaak
maar al je dan in een grote zaal komt met schalen en vazen
met mooie afbeeldingen, kan ik niet nalater er te gaan kijken.
De eerste vondsten in dit bericht komen uit een tentoonstelling over werken uit een verzameling van een rijke Italiaanse familie met een lange geschiedenis. Ze bezitten deze werken maar blijkbaar ook de villa waar een aantal van deze voorwerpen gevonden zijn. National Archeological Museum of Florence, Kylix, Cup, Type B, Sabouroff Painter, Theseus converses with brigand Periphetes, 470 – 465 before Christ. From Bettolle (Sinalunga, Siena), necropolis Villa Passerini.
Dezelfde vindplaats. Pinakion (small plate), Dancer Amasis dances to music of the double flute of the hetaira (= courtesan) Hippotia, Paseas, circa 510 before Christ.
Neck amphora, Centaur Chiron, Leagros Group, circa 510 before Christ.
Met deze afbeelding op de andere kant.
Amphora with continuous profile, type B, Two pairs of dualling warriors, recalls the Swing Painter, 530 – 520 BC. From Bettolle (Sinalunga, Siena) necropolis of Quercia Caffera.
Gemaakt van een steensoort die een geur afgeeft. Pair of small cinerary urns in fetid stone, circa 5th century BC.
Deze vaas stond op een draaiend plateau. Column krater (Symposium vase for mixing wine and water), Group of Bologna 824, 430 – 410 BC.
Als je in Florence bent zie je niet alleen museumkunst.
Je loopt ook over straat en kijkt je ogen uit.
Zomaar op een dag in september.
Street art.
In de ochtend zijn de straten nog leeg.
Zoals Ponte Vecchio.
Met winkels vol kitsch.
Dan de hotelkunst. Dit was het hoofdeinde van het bed waar ik in sliep. Gelukkig heb je dan je ogen dicht.
Graffiti.
Dan was er dat beeld.
Het ging duidelijk over een boek.
Maar wat was het?
De naam op het boek was ‘Le ovventure di un burattino’. Dat vertaald als: De avonturen van een marionet. Het gaat dus over het boek van Carlo Collodi dat wij als ‘Pinokkio’ kennen.
In een volgend bericht een volgende dag.
Dit deel nadert het laatste bericht mar vandaag een hoogtepunt
van de renaissance: New Sacristy.
Een ruimte waarin twee tombes gepland werden en die gerealiseerd
zouden worden door Michelangelo.
Zoals wel vaker werd hij weggeroepen voor het gereed was maar
wat gerealiseerd is, is prachtig.
In een soort tussenruimte staat drie beelden. Het middelste is gemaakt
door Michelangelo
Museo delle Cappelle Medicee, Michelangelo, Madonna and Child, 1521.
Dit beeld staat aan de linkerkant: Giovan Angelo da Montorsoli, Saint Cosmas.
Dit natuurlijk aan de rechterkant. Raffaello do Montelupo, Saint Damian.
Dan de New Sacristy met twee graftombes. Ontwerp en uitvoering door
Michelangelo.
Michelangelo, Tomb for Giuliano de’ Medici Duke of Nemours met aan de voeten de beelden die Night and Day voorstellen.
Michelangelo, Tomb for Lorenzo II Medici Duke of Urbino met Dusk and Dawn.
Day.
Night.
Dusk.
Dawn.
Giuliano de’ Medici Duke of Nemours. De beelden van de overledenen zijn niet persé portretten als wel een voorstelling van eigenschappen.
Lorenzo II Medici Duke of Urbino.
Al eerder gaf ik aan niet goed te weten wat ik ging zien
in de kapellen van de Medici.
Maar ik verklap alvast dat ik naar een zeer kunstige
hoogte toewerk met mijn berichten.
Wat ik eerst zag als een vorm van crowd control: we
verwachten veel bezoekers dus laten we maar wat wegzetten.
Loop je plots door een bijzondere collectie.
Relikwiehouders zijn niet mijn hobby en heel veel
aandacht heb ik er eerder niet aan besteed.
Maar de details van de voorwerpen die te zijn zijn
als ‘opvulling’ van de Medici Chapels zijn
verbazingwekkend.
Van dit voorwerp zal er ook wel een kaartje te zien zijn geweest met vermelding van de maker en de heilige waarvan het relikwie is. Ik maakte geen foto. Maar kijk eens mee…
De hand is eigenlijk iets te groot in verhouding tot de rest van het beeldje. Maar in dit doosje zit het reliek.
Decoratie van de albe (het onderkleed) en de details van de blote voet.
Florence, Medici Chapels, Reliquiario di San Timoteo, 1e helft van de 18e eeuw.
Reliquiario di San Tommaso di Canterbury (Thomas Becket), 1e helft van de 18e eeuw.
Een van de mijters van Paus Leo X (Giovanni de Medici, de paus die Luther excommuniceert), gemaakt in Florence in het eerste kwart van de 16e eeuw. Onderaan de twee ‘linten’ die aan de mijter hangen (infulæ) zie je het wapen van de Medici.
Dit is de staf van Paus Leo X met een afbeelding van de heilige Laurentius met het rooster, het marteltuig waarmee hij om het leven kwam. Michelangelo di Viviano da Gaiole, Saint Laurence on the crosier (staf) of Pope Leo X, 2e helft 16e eeuw. Een stam en vervlochten, zilveren takken vormen de staf met op de staf leeuwenkoppen (Leo).
Okay, de Cappella dei Principi is niet de mooiste ruimte die ik ooit gezien heb maar intrigeren doet hij wel. Nog maar even een foto van de koepel.
Cappella dei Principi, Pietro Tacca, Ferdinand I.
Cappella dei Principi, Pietro Tacca, Cosimo II.
De tweede kapel die je er kunt zien is
de Sagrestia Nuova of New Sacristy.
Dat is voor het volgende bericht over Florence.
Niet alles aan die Medici-kapellen vind ik mooi.
Maar opmerkelijk en bijzonder zijn ze zeker.
De kapellen zijn er vooral om de grootsheid van de
Medici-familie te onderstrepen.
De ruimte van het Medici-familiegraf, de ‘Cappella dei Principi’ is enorm groot. Een meerhoekige ruimte met een koepel. Ooit ontworpen door Matteo Nigetti die tot 1650 betrokken was, de decoratie van de koepel is uitgevoerd door de schilder Pietro Benvenuti tussen 1828 – 1837. De vloer is pas de vorige eeuw gerealiseerd.
Voorbeeld van een van de tombes. Die zijn overigens leeg. Onder in het gebouw is een ruimte waar de lichamen van de familie zijn bijgezet. Dus de kapel is vooral symbolisch.
De vloer is net zo overdadig als de muren dat zijn. De koepel is ook nogal druk.
De andere toeristen die je ziet rondlopen geven je een gevoel voor de omvang van de ruimte.
Als je er dan in slaagt om een familielid gekozen te laten worden ror paus, dan wil je daar ook bij stilstaan. We spreken hier over Paus Leo X (Giovanni d’ Medici) die paus was van 1513 – 1521. “Hij verstrekte opdrachten aan Rafaël en Michelangelo Buonarroti. Ook breidde hij de collectie van de Biblioteca Apostolica Vaticana aanzienlijk uit.” Dat was in de tijd dat de kerk een machtige en rijke organisatie was die zowel wereldlijke als geestelijke macht had.
Detail van The Bandinella.
In het volgende bericht gaan we weer gewoon verder op de tocht.
Het bezoek aan de The Medici Chapels is nog niet afgerond en
het wordt nog beter!
Wat mijn excuus is?
Al een paar keer was ik langs de ingang gelopen en
het was er steeds erg druk.
Van wat het nou precies was had ik geen voorstelling.
Een reisgids had ik niet bij me.
Maar het had te maken met de Medici dus ik kocht een toegangsbewijs.
Nadat ik binnen was kwam ik in een ruimte die vooral gebruikt werd
voor crowdcontrol. Er werd gewerkt met tijdslots van 15 minuten.
In die ruimte, misschien om mensen bezig te houden, stonden
vitrines met reliekhouders.
Een kunstvorm op zichzelf. Zeker niet altijd mooi.
Vaak tegen het kitsch aan.
Oordeel zelf.
Foto’s maken viel niet mee, de felle belichting en spiegeling. Florence, Museum of the Medici Chapels, Reliqulario Santa Maria Egizia, circa 1704.
Bij de makers van deze reliekhouders zijn kunstenaars betrokken die ook beelden maken voor kerken en pleinen, goudsmeden, zilversmeden en mensen die edelstenen bewerken. Reliqulario Di San Alessio, 1690 – 1691.
Vaak heel dramatisch maar ook heel gedetailleerd in de kleding
en compleet als het gaat om de attributen van de heiligen van
wie de relikwieën in deze opbergruimtes bewaard werden.
Het kon gaan om een complete schedel, een vingerkootje, haar,
een splinter van het Heilige kuis van Christus enz.
Zorgvuldig bewaard en gereed om te tonen aan de pelgrims.
Reliqulario di San Filippo Benizi, 18e eeuw.
Reliqulario di San Tommaso de Hereford, 1647.
Zelfde jaar, zelfde maker. Reliqulario di San Zanobi, 1647.
Dit is een voorbeeld van een reliekhouder met een complete schedel. Reliqulario di San Feliciano, 17e eeuw. Met twee engelen als dragers van het relikwie.
Reliqulario di Sant’ Ambrogio, 1705. Als goede herder (?):of zijn het leeuwen (#notalion).
Reliqulario di Sant’ Emerico, 1698 – 1717.
Florence is schitterend en kent nauwelijks tegenvallers.
Voor mij was dat er 1: Boboli.
Deze tuin wordt overal aangeraden maar op mij maakte het
vooral een vervallen en lege indruk. Veel van de beelden zijn
in slechte staat. Ik was er natuurlijk in september en ik kan me
dan voorstellen, zelfs in Italië, dat de meeste bloemen
dan wel weg zijn. Maar géén bloemen?
Zelfs de mooie grote kassen waren helemaal leeg.
Een paar dagen eerder had ik in Amsterdam nog kassen
met vlinders en bloemen bezocht. In Florence niets.
Wel veel rondscheurende busjes met tuinmannen en
een hoge toegangsprijs.
Het gebouw op de achtergrond is Palazzo Pitti.
De zon is er wel. De lucht is strak blauw. Maar de zon staat nog laag.
Je kunt niet alleen naar kunst kijken. Soms moet je eten.
Soms genieten van het uitzicht. Soms is het dan supertoeristisch.
Dat kan overigens best meevallen.
De wandeling naar Piazzale Michelangelo is leuk, het uitzicht
vanaf dit pleintje prachtig en de wandeling naar beneden is
ook leuk (let bij omhoog gaan op het huis van Galileo Galilei en
af en toe omkijken loont).
Even de weg oversteken. Basilica di San Miniato.
Florence is prachtig. De stad, de ligging, de kunst.
Maar tussen de hoogtepunten zie je ook de ‘uitwassen’.
Over the top.
Vandaag in dit bericht een voorbeeld van de hand
van Luca Giordano.
Maar eerst nog een paar voorbeelden uit een ruimte
waarin verschillende voorbeelden van ‘Maria met kind’
te zien zijn.
Florence, Palazzo Medici Riccardi. Maker en onderwerp onbekend. Ik was waarschijnlijk moe en maakte geen foto’s van de beschrijving van deze werken. Maar bij dit werk vond ik het dorstlessende hondje leuk.
Florence, Palazzo Medici Riccardi. Maker en onderwerp onbekend maar dit is wel een Madonna met kind. Waarschijnlijk met de jonge Johannes de Doper.
Palazzo Medici Riccardi, Filippo Lippi, Madonna and Child, circa 1466 – 1469, tempera on panel. Op de achterkant van dit paneel schijnt een schets te staan van Fra Filippo Lippi. Maar dat is mij ontgaan.
The painting was found by art historian Giuseppe Poggi in 1907 in the psychiatric hospital of San Salvi in Florence. There are several theories about the provenance of the panel: Poggi assigned it to the Villa of Castelpulci, owned by the Riccardi family, who bought Palazzo Medici in 1655. According to another, the Madonna was instead part of the original decoration of the palace.
After having been acquired by the Italian state, it was moved to Palazzo Medici-Riccardi, where now is displayed in the Hall of the Triumphs and Arts in the first floor, near the gallery of Luca Giordano.
Maar dan loop je verder en zie je een enorme zaal met een plafond
beschilderd met voorstellingen die helemaal ‘over the top’ zijn
naar mijn smaak: Luca Giordano.
Een aaneenschakeling van figuren uit de Romeinse mythologie in
de wolken in combinatie met (exotische) dieren. Met als hoogtepunt (?)
de Olympus met daarop leden van de Medici-familie.
Palazzo Medici Riccardi, Luca Giordano, Galleria Riccardiana.
Neptunis.
De Styx / Acheron.
Met onder andere een struisvogel…
…of een olifant.
Mercurius / Hermes en nog een groot aantal andere mythologische figuren.
Atlas.
Luca Giordano, The apotheosis of the Medici, 1683 – 1685.
Galleria Riccardiana.
In een van de grote paleizen die op mij de indruk van een vesting maken
is een kapel te zien van de Medici-familie. De kapel is helemaal
ingericht rond het thema Kerstmis.
Met een kerstscene als altaarstuk en de overige drie wanden
gevuld met de drie koningen die onderweg zijn van Jeruzalem
naar Bethlehem.
Die stoet van koningen met allerlei mensen die hen begeleiden
is een voorstelling die het midden houdt tussen een jachtpartij
en een processie.
Tussen al die mensen zijn de gelaatstrekken van de Medici zichtbaar
samen met een groot aantal tijdgenoten. Zie ons eens onderweg zijn!
Filippo Lippi, Adoration in the forest (copy), 1459. Deze uitvoering is een kopie. Het origineel is in Berlijn. Maar dit is de gebeurtenis die centraal staat bij Kerstmis: de geboorte van Christus en de presentatie van het kind aan de wereld in de vorm van herders en koningen.
De herders zijn in de kapel ook aanwezig. Benozzo Gozzoli schildert van hen in dit smalle deel van de kapel. Het paleis waarin de kapel zich bevindt is een ontwerp van Michelozzo waarvan in een eerder bericht de bibliotheek te zien was.
Florence, Palazzo Medici Riccardi, architect Michelozzo, schilder van de fresco’s is Benozzo Gozzoli. De fresco’s zijn rond 1459 afgerond. The Magi Chapel, Caspar (waarvoor waarschijnlijk Lorenzo il Magnifico model stond).
Direct achter de koning Casper zien we twee heren met rode mutsen: Cosimo en Piero.
Balthasar.
In de fresco’s is ook plaats voor dieren. Zoals hier bij deze vijver.
De meeste vogels en ook de eens (is dat een vogel?) zijn volgens mij goed gelukt.
Zelf kan ik niet tekenen maar de kop van deze vogel is wel bijzonder.
Het engelenkoor. Een vast onderdeel van veel werken met een religieuze inslag.
Melchior op een ezel.
De kapel moet natuurlijk ook het succes van de Medici-dynastie uitstralen en daar hoort een plafond met veel goud bij. Of je het mooi vindt is waarschijnlijk een kwestie van smaak. Het ontwerp voor het plafond is van Michelozzo die voor de uitvoer van dergelijk werk vaker Pagno di Lapo Portigiano inzette.
De manier waarop de stoet zich haast door de berg heen werkt vind ik grappig.
Een page (bediende) in blauw met een luipaard. De persoon die hier afgebeeld is zou de heerser van nabijgelegen Lucca zijn.
Dat het er allemaal heel luxe uitziet lijkt me duidelijk. De ruimte is behoorlijk indrukwekkend. In september (20 september 2022) mocht je maar een paar minuten in de kapel zijn.
Al die verschillende kleuren herenmaillots vond ik grappig. Soms per been een andere kleur.
Ook als je in Florence naar de uitgang vaneen museum loopt
kom je de meest onwaarschijnlijke kunst tegen.
Je valt steeds van de ene in de andere verbazing.
Het is ongelofelijk.
Toen ik de bibliotheek van Michelozzo di Bartolomeo Michelozzi
uit liep, liep ik weer langs een serie van cellen.
Sommige met, andere zonder decoratie.
Florence, Museo di San Marco, een cel. Bijvoorbeeld deze kerstvoorstelling. Deze keer niet met de herders of de drie koningen maar met Dominicus (vermoed ik). De stichter van de orde waarvoor dit klooster was.
Of anders deze heel serene Avé Maria of Annunciatie. Die vleugel van die engelen. Dat was me eerder nooit opgevallen. Zo kleurrijk.
Volgens Google translate zegt dit ons:
Due este di leone destinate al fregio del cornicione della cupola di
Santa Maria del Fiore
realizzato su uno degli otto lati da baccio d’agnolo entro il 1515Twee leeuwenkoppen bestemd voor de fries van de kroonlijst van de koepel van
Santa Maria del Fiore (de kathadraal van Florence)
gemaakt op een van de acht zijden door Baccio d’Agnolo in 1515
Die Baccio d’Agnolo was voor mij een onbekende.
Gelukkig is er Wikipedia.
Dan loop je de souvenirwinkel in en zie je dit grote fresco van een Laatste Avondmaal. Het heeft prachtige details. Vooral de vogels nodigen uit het eens goed te bekijken. Een paar details.
Een pauw en een aantal kleinere vogels.
De rand van het tafelkleed.
Wat kersen en een stuk brood.
Een laatste blik op de binnenplaats.
Never a dull moment.
Toen ik het museum bezocht had ik helemaal geen idee
wat ik daar zoal zou kunnen zien.
Maar de kamer van Savonarola was wel het laatste
waar ik aan gedacht had.
Eerder was ik in Ferrara, daar staat een standbeeld van
Savonarola. Maar kan er zo snel geen foto van vinden.
Savonarola is een vorloper van het protestantisme gezien.
Iemand die een uitgesproken mening had en die ook een
tijd wereldlijke macht had.
In het voormalige klooster zijn een aantal relieken te zien. Of die ook echt van hem geweest zijn is niet altijd met zekerheid te zeggen. Ze lijken wel uit die tijd te zijn.
Florence, Museo di San Marco, Baccio della Porta of Fra Bartolomeo, Portret of Savonarola, circa 1498, oil on wood.
Onbekende schilder / Francesco Rosselli (wellicht?), Savonarola’s execution in Piazza della Signoria, circa 1500, painting on wood.
Een bureau in de stijl van de tijd van Savonarola.
Een houten kruisbeeld. Ook uit die tijd maar niet in bezit geweest van Savonarola. Kijk nog eens goed naar de Calvarieberg waar het kruis in staat.
In het Museo Nazionale di San Marco zijn de cellen te zien
van de geestelijken die in het gebouw woonden waar nu
het museum gevestigd is.
Een reeks voorbeelden.
Romeins soldaat doorsteekt de zijde van Christus. Eerder had ik nog nooit de stroompjes bloed gezien die van het kruis naar de Calvarieberg stromen. In Florence zag ik ze iedere keer.
Driekoningen en de Man van smarten.
De meeste cellen hadden wel een afbeelding.
De tuin van Getsemane.
Florence, Museo di San Marco, Fra Angelico, The Madonna of shadows of Madonna delle ombre, 1450, fresco.
Het laatste voorbeeld.
In de Michelozzo bibliotheek lag ook deze mooie missaal. Een missaal is het boek dat de voorganger (priester) gebruikt in een kerk om de mis uit te lezen. Het bevat vele vaste gebeden die van het kerkelijke jaar afhangen maar ook de lezingen uit de bijbel. Hier ligt het open bij een paginagrootte afbeelding van een kruisiging (let ook eens op het bloed dat van het kruis in het zand loopt). Er staan namen van twee schilders bij. In de marge aan de onderkant van de pagina is iets getekend en er zit een gat in het perkament. Florence, Museo di San Marco, Messale di San Pietro Mercato, Attr. to Francesco d’Antonio de Bartolomeo en Attr. to Battista di Biagio Sanguigni, C127V, Crosifissione, 1419 – 1426, parchment manuscript.
Vandaag keek ik nog eens goed naar de eerste letter op de tegenoverliggende pagina. Mooie kleuren. Lijkt haast wel abstract.
Dit is de ondermarge met een skelet en een gat.
In Museo di San Marco, een voormalig klooster, zijn ook nog cellen
(kleine slaapkamers van kloosterlingen) te zien. In een van die
cellen verbleef Savonarola.
Wikipedia:
Girolamo Savonarola (Ferrara, 21 september 1452 – Florence, 23 mei 1498) was een dominicaan en van 1494 tot 1498 heerser over de Florentijnse Republiek.
Savonarola wordt vaak, met de Bohemer Jan Hus en de Engelsman John Wycliffe, tot de voorlopers van de Hervorming en het protestantisme gerekend, maar Savonarola bleef trouw aan de rooms-katholieke geloofsleer. Hij stond bekend om zijn antirenaissancistische boetepreken, boekverbrandingen en de vernietiging van kunstwerken, bekend als vreugdevuur van de ijdelheden. Zijn acties luidden de tijdelijke ondergang van de Medici-familie in als machthebbers van Florence. Hij kwam in conflict met paus Alexander VI, wat uiteindelijk tot zijn dood op de brandstapel leidde.
In de tentoonstelling was een reeks etsen te zien waarop Savonarola
staat afgebeeld.
Romeyn de Hooghe, Historie der Kerken en Ketteren van den beginne des Nieuwen Testaments tot aan het jaar Onses Heeren 1688, Godfried Arnold, Amsterdam, 1701.
Tobias Stimmer, Elogia virorum literis illustrium, Basilea, 1577.
Galle Philips, Virorum doctorum de disciplinis benemerentium effigies, Antwerpen, 1572.
Francesco Bosa, controfrontespizio, P. Burlamacchi, La vita con alcuni scritti di Girolamo Savonarola arso in Firenze l’anno 1498, Venezia, 1829.
Giorgio Buttazzon, Ritratti, tavola XIV, fasc 56, Enciclopedia Italiana illustrata e dizionario Italiona della conversazione, Venezia, 1937. Savonarola is nummer 9 op deze pagina.
Florence, Museo di San Marco, Attr to ‘Master of the Bosco ai frati psalters, psalter-hymnal, C27V, Initial D, God the Farther blessing, circa 1470 – 1475, parchment manuscript.
Attr. to Zanobi Strozzi, psalter-hymnal, C3R, Initial B, St. Francis receiving the stigmata, circa 1440, parchment manuscript.
Bovenste ruimte van de letter B:
Christus boven bergen in de kruishouding met gespreide armen.
Onderste ruimte van de letter B:
Sint Franciscus ontvangt de stigmata in handen en voeten.
Florence, Museo di San Marco, Attr to the First master of the Choirbooks of San Salvatore al Monte in Florence, Antiphonary, C134V, Initial C, The Holy Innocents, 1 March 1464 (Gregorian), parchment manuscript.
Florence, Museo di San Marco, Attr to a Florentine illuminator, a follower of Attavante, Gradual, C59V, Initial P, The Christ Child, 16 March 1522 (Gregorian), parchment manuscript.
Vandaag een begin met de bibliotheek waar nu onder andere
middeleeuwse liederenboeken te zien waren.
De engel rechts, hadden we gisteren in het bericht al gezien:
Florence, Museo di San Marco, The Library, Zanobi Strozzi, Madonna and Child with four angels – Santa Maria Nuova alterpiece, 1434 – 1439.
Bartolomeo di Antonio Vernucci, C2R, Initial A, The three Marys at the tomb, antiphonary, circa 1440 – 1445, parchment manuscript.
Dit laatste detail is het wapen van De’ Medici.
Battista di Niccolo da Padova, C2V, Initial A, St Francis receiving the stigmata, antiphonary, circa 1440 – 1445, parchment manuscript.
Stevig ingebonden maar ook nog voorzien van metalen beslag op de randen van de band.
Dit voormalig kloostercomplex in Florence is een ongelofelijk
gebouw met verbluffende kunstschatten.
De komende berichten zullen gaan over de zolder!
De zolder is waar de slaapvertrekken, de cellen, van de
kloosterlingen waren. Op de muren werk van oa Fra Angelico.
Het is op dit zolder dat de toegang is tot een bibliotheek.
Niet zomaar een kamer waar boeken werden gezet maar een
ruimte ontworpen door Michelozzo di Bartolomeo Michelozzi
om boeken te bewaren en in te kunnen zien.
De verzameling boeken is verspreid maar de ruimte is
er nog te zien.
In dit bericht een eerste voorsproefje.
Een voorbeeld van een van de gedecoreerde cellen.
Dan de bibliotheek…
…met twee voorbeelden van er zoal te zien was….
Detail van Zanobi Strozzi, Madonna and Child with four angels – Santa Maria Nuova Alterpiece, 1434 – 1439.
Attributed to Zanobi Strozzi, Initial B with St Francis receiving the stigmata, Psalter, circa 1440, parchment manuscript.
Argusvlinder 