Aan de hand van de dagen van de week en de typische gebeurtenissen
die op die dagen gebeuren in een bibliotheek, schreef Mira Feticu,
een ode aan de bibliotheek.
Ze doet dat op een heel vlotte en regelmatig grappige manier.
Het enthousiasme en de liefde voor het boek en de bibliotheken,
spatten van de bladzijdes af.
‘Geheugen geschiedenis beschaving’ is een genot om te lezen.

Op Twitter kwam ik zoveel positieve aanbevelingen tegen dat ik het boek kocht. Mira Feticu, Geheugen geschiedenis beschaving.

Het enthousiasme is aanstekelijk en toen Mira in het hoofdstuk
‘Tussen vrijdag en sluitingstijd’ noemt dat ze een bezoek bracht aan
een bibliotheek in Florence: de Biblioteca Laurenziana, was ik helemaal verkocht.
Zo’n bezoek naar de Laurenziana heb ik afgelopen september ook geprobeert
te maken maar de bibliotheek was toen gesloten.
Men wist niet wanneer hij weer open zou gaan.
Maar er zijn nog meer bibliotheken in Florence en een aantal zijn behoorlijk oud.

Deze twee bibliotheken bezocht ik en daar kreeg ik deze folders. Natuurlijk maakte ik er foto’s en de eerste deel ik bij dit boek van Mira Feticu.

Zo liep ik op een ochtend naar een bibliotheek waar ik een afspraak
had gemaakt en passeerde toevallig de Biblioteca Marucelliana.
De deur was open dus ik ging naar binnen.

Italië, Florence, de leeszaal van de Biblioteca Marucelliana.

De bibliotheek is in 1752, (op 18 september) geopend.
De bibliotheek ontstond vanuit het testament van Francesco Marucelli.
Het was een nieuw gebouw (het houten model dat de architect gebruikte
om zijn bedoelingen te presenteren, bestaat nog).
De bibliotheek was bedoeld voor mensen die zich geen boekbezit konden
veroorloven.
Het moto was daarom: “Maxime Pauperum Utilitata”.
Nu zijn de gebruikers vooral de studenten van de universiteit.

Biblioteca Marucelliana.

Er is een Engelstalig Wikipedia sectie over de abt Francesco Marucelli.
Daarin zit een kleine, verrassende Nederlandse connectie: Dirck Helmbreker.
Een schilder uit Haarlem die het grootste deel van zijn loopbaan
in Italie werkte als schilder.

Biblioteca Marucelliana.

Zomaar een rij boeken op een van de planken in de leeszaal van Biblioteca Marucelliana: Voyages du Chevalier Chardin. Als je een dergelijke bibliotheek binnenstapt en je zou de kans krijgen om je te verdiepen in de boeken die er staan dan zou je zo dagen vertrokken zijn. Ik bekeek ze van een afstand en het duizelde me al.

Het avontuur was eigenlijk begonnen omdat ik een paar dagen eerder
onderweg zag dat er een bibliotheek gevestigd was. Na een kort bezoek aan
internet was duidelijk dat een bezoek wel leuk zou zijn.
Om toegang te krijgen had ik toestemming nodig en bij de congierge
hing een emailadres. Ik heb er ’s avonds een mail naar verstuurd.
De volgende dag kreeg ik antwoord dat ik welkom was.

Biblioteca Riccardiana.

De bibliotheek waar ik een afspraak mee had gemaakt om te gaan kijken is de
Biblioteca Riccardiana.
Feitelijk bestaat het complex uit twee bibliotheken:
Biblioteca Riccardiana en Biblioteca Moreniana.

Biblioteca Riccardiana, de leeszaal.

De Biblioteca Riccardiana was van origine een particuliere bibliotheek.
De bibliotheek is tot op de dag van vandag op dezelfde plaats gehuisvest.
De Riccardie-familie kocht het gebouw van de Medici-familie in de 17e eeuw.
De bibliotheek heeft manuscripten en gedrukte boeken.

Manuscripten heb ik er niet gezien, althans niet dat ik weet. Biblioteca Riccardiana.

Bij mijn bezoek moest ik mijn paspoort achterlaten bij de congierge beneden in het gebouw.
Op de verdieping waar de twee bibliotheken zich bevinden werd nog een keer gecontroleerd
of ik wel echt een afspraak had. Maar toen mocht ik beide bibliotheken bewonderen.
Er was geen ruimte voor een rondleiding of het tonen van individuele boeken maar
dat was ook niet de bedoeling.
Pas op vakantie in Florence had ik besloten een poging te wagen
de bibliotheken te zien.
Het ontvangst was zeker hartelijk en ik kreeg nog een Italiaanse
beschrijving van de bibliotheek mee die voorzien was van een
Engelse vetaling.
Een mooi boek voor in mijn eigen bibliotheekje.

De ruimte die gebruikt werd door de verantwoordelijke bibliothecaresse waar de kabinetten te zien waren waarin een hele serie facsimiles te zien waren van de boeken in de Biblioteca Riccardiana. Mooi meubilair maar niet altijd erg vriendelijk voor het fototoestel van de toerist uit Nederland.

Dante Alighieri, Divina Commedia: Inferno e Purgatorio. Facsimile.

Wil jer er zelf eens op bezoek?
Het is een aanrader.
Hier wat details: