Al een tijd probeer ik lino’s af te drukken met een pers.
Maar ik ben niet echt tevreden met het resultaat.
Daarom probeer ik steeds iets nieuws.
Ik heb nu een paar vellen Japans papier gekocht.
Een vel is rijstpapier.
Daarnaast las ik op internet ergens dat je ook
door het wrijven van de bolle kant van een eetlepel,
afdrukken kunt maken van een lino.
Deze twee dingen heb ik gisteren eens uitgeprobeerd:
drie soorten papier, bolle kant van de lepel.

Hier ligt de lino. Op het papier geef ik aan waar de lino moet liggen en ook waar de buitenranden van het papier waar ik op ga drukken moet komen. Zo komen papier en lino mooi recht op elkaar.

Dit is de ingeinkte lino. Het zijn eikenbladen en een eikeltje. Dit is een van de illustrtaties van het boek dat ik aan het maken ben.

Hier ligt een van de drie soorten Japans papier op de lino. Het papier is op de lino gedrukt met de lepel. Dit papier is heel doorzichtig dus je ziet waar he geweest bent. De dikkere stukken in dit papier vind ik wel mooi.

Dit is een vergelijkbare situatie. Het is een gele Japanse papiersoort. Die zou mooi passen bij het ‘China white’ papier waarop de tekst van mijn boek gedrukt is. Het is minder doorzichtig.

De resultaten. Een van de papiersoorten is niet zo sterk. Daar drukte ik met de lepel doorheen. Het papier was vochtig geworden van de inkt en dan moet je dus extra voor oppassen.

De resultaten. Vanmiddag ga ik het boek uit de pers halen en dan is de pers weer vrij. Dan ga ik een paar prints maken met het Japans papier in de boekenpers. Eens zien wat voor resultaat dat geeft. De lepel geeft verrassende resultaten. Dat had ik niet verwacht.