Vandaag ging ik wat later dan normaal wandelen en kwam daardoor
uitgelopen bij het betonstorten van de Tolbrug.
Na weken van vooral hetvlechten van betonijzer en het aanbrengen
van de bekisting was het nu tijd voor de beton.
Het beton komt van ver.
Breda, Verlengde Mark, Tolbrug.
Als ik in e ochtend een korte wandeling maak kan ik het niet
laten om een paar foto’s te maken. Zo ook vanmorgen.
Breda, Verlengde Mark, werkzaamheden aan een nieuwe Tolbrug met op de achtergrond de Tolbrugstraat. Werk aan beide ‘oevers’.
Het was al weer een tijdje geleden dat ik langs de ‘buitenkant’ langs de Verlengde Mark liep.
Vanmorgen was het nog helder, onbewolkt en scheen de zon nog. Markendaalseweg.
Twee foto’s met water; met een weerspiegeling en met drijvende blaadjes.
Kleine update over de werkzaamheden aan de Tolbrug in Breda.
Drie perspectieven op de Tolbrug in Breda. Onderdeel van de Verlengde Mark.
Van veraf naar dichtbij.
Ik was er een paar dagen niet meer langs gelopen maar zag vanmorgen nieuwe bekisting. Daar moet (denk ik) een schuin stuk beton komen.
Een stukje verder op wordt de riolering vervangen, opnieuw bestraat en komen er op het Franciscanessenplein deze bloembakken/banken (?).
In het midden zijn het nog behoorlijk diepe kuilen.
Het is het laatste weekend van de najaarskermis in Breda.
Door de kleuren, de donkere lucht en de verlichting maak je al snel leuke foto’s.
Waarvoor die lange buizen voor dienen weet ik niet maar daar was men vanochtend druk mee bezig.
Lassen, slijpen, misschien moeten ze nog dieper de grond in. De buizen staan zowel aan de kant van de Tolbrugstraat als aan de kant van de Haagdijk.
Vanochtend hetzelfde rondje, dezelfde foto’s?
Echt niet.
Dus daar was al dat zand voor. Er moeten nog meer gaten geboord worden voor nog meer fundering. Nu kan de boor er bij.
De Tolbrug met op de achtergrond de ingang van de Haagdijk.
Vandaag was ik toch maar 10 minuten eerder dan gisteren. Toch weer een heel ander beeld. Markendaalseweg.
Maar de Grote Kerk van Breda is ook mooi nu het in de
ochtend wat langer donker blijft.
Het licht en donker contrast wordt daardoor scherper.
Regen maakt dat nog duidelijker.
Breda, Vismarktstraat, Grote Toren.
Even verderop, bij de Trapkes, was de Tolbrug fel verlicht. De ruimte tussen de twee oevers ver gevuld met zand.
Deze foto was ik gisteren nog even vergeten. De Verlengde Mark aan de Markendaalseweg. Een keer genomen in de tegengestelde looprichting.
Zo’n 20 minuten verder dan de eerste foto. Genomen vanaf de Grote Markt waar de kunst, antiek en boekhandelaren hun kramen al aan het opbouwen zijn. Grote Kerk.
Breda, Verlengde Mark, Tolbrug. Het storten van beton vordert aan beide kanten (de kant van de Haagdijk en de kant van de Tolbrugstraat).
Daarnaast werd ik verrast door deze banken/bloembakken op het Franciscanessenplein.
Het is al weer een paar dagen geleden dat hier nog iets
te zien was over de Verlengde Mark in Breda,
Maar er zijn vorderingen.
Hier was het nog vooral de bekisting. Breda, Tolbrug (in wording).
Hier wordt nog wel gewerkt aan het betonijzer maar er is ook te zien dat er intussen beton gestort is.
Hier is dat nog beter te zien.
Vandaag weer gewandeld van Meersel-Dreef naar Breda.
Eerst in Meersel-Dreef nog wat rondgelopen.
Bij veel foto’s gaat het om de kleur.
Laten we langzaam en voorzichtig beginnen in de Heieinde, Meersel-Dreef.
Dat kan goed op St Franciscus (want dat is het vandaag).
Carpe diem et momento mori.
‘De nadagen van de distel’. Dit was bijna de titel van dit bericht geworden.
Donderdagochtend, rond 08:00 uur. Breda, Grote Markt met Grote Kerk.
Twee opnames vanaf de Grote Markt.
Vanaf hoek Catharinastraat / Kasteelplein.
Gisteren zag ik in De Nieuwe Veste in Breda de voorstelling
‘De geest van de Vloeiweide’.
Van de website van VVV Zundert:
Radiopost ‘de Vloeiweide’
In tijden van de oorlog woonde Boswachter Neefs met zijn gezin in de Vloeiweide, het natuurgebied tussen Rijsbergen en Etten-Leur. In de woning werd er in 1944, in de laatste maanden van de oorlog, radio gemaakt door verzetslieden van ‘Radiopost de Vloeiweide’. Vanuit het adres van Neefs werden er versleutelde berichten verstuurd dat in het landelijke net werd opgepikt en waardoor communicatie kon plaatsvinden tussen verschillende verzetseenheden. Toen men opzoek was naar een locatie wat ver weg van de bewoonde wereld ligt, werd er gekozen voor de woning van boswachter Neefs.
Eenmaal geinstalleerd, ging in september 1944 de radiopost live. Door verschillende radioberichten kreeg men in Rijsbergen te horen dat de oorlog niet lang meer ging duren. De opmars van de geallieerden was zo sterk dat Duitsland zich wel móest overgeven. Men ging ervan uit dat de radiopost hooguit één a twee nachten in het boswachtershuis zou verblijven en dat de bevrijding voor de deur stond.
Helaas werden deze uren dagen en met leden ogen zagen de verzetslieden incl. de familie Neefs aan dat het gevaar van de boswachterswoning met de dag verergerde. In kleine groepjes trokken de vluchtende Duitsers door het gebied rondom de radiopost. Er was ineens een hoop rumoer in de Vloeiweide. Hierdoor waren de verzetsleden zich er van bewust dat bij de mensen in de omgeving, de radiopost niet onopgemerkt zou blijven.
In de nacht van 3 op 4 oktober verbleven naast de familie Neefs ook de verzetslieden Paul Windhausen, Henk Touw, Jan Nelissen en Frie Renard. Helaas werden zijn bruut wakkergeschud door een zwaar bemande Duitse militaire eenheid die het gehele gebied had omsingeld. Een aantal van de bewoners zijn doodgeschoten, de rest is omgekomen bij de brand in het huis. Niemand van de familie of de verzetslieden overleefde het.
De affiche van de voorstelling die nog een aantsl keren te zien is. De schrijver van het stuk, ook hoofdrolspeler en producent, is John van Ierland.
De voorstelling werd zondag goed bezocht.
De concertzaal van de Nieuwe Veste is voor een dergelijke voorstelling heel geschikt.
De voorstelling is een combinatie van het presenteren van beelden, zang (van solisten en koor) en toneel.
John van Ierland deed de introductie.
Daarbij werd hij geholpen door de Bredase wethouder Marike de Nobel van Cultuur en bijvoorbeeld het speerpunt Inclusie. Ze is van GroenLinks.
De voorstelling kwam wat langzaam op gang.
Technische problemen hielpen daar niet bij maar het schetsen
van de context nam de eerste helft van de voorstelling in beslag.
Vooral de Vlucht in de mei-dagen van 1940 kreeg daarbij veel
aandacht. Niet dat dit geen belangrijk element is in de
herinnering van veel mensen, een traumatische ervaring,
maar voor het drama op de Vloeiweide zijn er meer zaken
die context hadden kunnen scheppen. Om nog maar te
zwijgen over parallellen naar de huidige gebeurtenissen in
de wereld en de Nederlandse samenleving en politiek in
hetbijzonder.
Alles bij elkaar was het een aangename middag.
Het applaus na afloop.
Mijn wandeling van gisteren begon bij de bushalte aan de
Zeggelaan in Terheijden en ging via het Markpontje terug
naar Breda.
Het was de eerste keer dat ik deze route liep.
De route heeft veel mogelijkheden tot erg mooie uitbreidingen.
Het laatste deel door industrieterrein de Krogten in Breda
is dan wat minder, maar ja,
je moet natuurlijk ook weer thuis zien te komen.
Hier begint de zee. Zo’n tegel had ik eerder niet gezien. Ik was al 15 minuten aan het lopen. Het heeft wel iets optimistisch. Je kunt het ook lezen als het weerbericht van gistermiddag want met de regen was het geen ideaal wandelweer.
Het Brabant van vroeger is er nog. Je moet er wel naar zoeken.
Molen de Arend in Terheijden. Ik had globaal de route al bekeken op Google Maps. Er zat één element van onzekerheid in: het Markpontje. Daar was ik nog nooit mee gevaren en ik had het zelfs nog nooit gezien.
’t Markpontje vertrekt in de buurt van de Kleine Schans in Terheijden. De Kleine Schans is een verdedigingswerk uit de Tachtigjarige Oorlog.
De Tachtigjarige Oorlog volgens Wikipedia:
…..de opstand van de Zeventien Provinciën tegen drie opeenvolgende koningen van het Spaanse Rijk: Filips II, Filips III en Filips IV. Het conflict begon als een bestorming van katholieke gebouwen door protestantse groepen: de Beeldenstorm (1566). ….. Na decennia van strijd moest Spanje de onafhankelijkheid van de Republiek erkennen, terwijl de Zuidelijke Nederlanden onder Habsburgs gezag bleven (Vrede van Münster, 1648).
De Kleine Schans in Terheijden.
’t Markpontje was eenvoudige te vinden en de pontschipper (heet dat zo? Volgens internet wel) was direct bereidt mij over te zetten.
Hier verlaten we de haven.
De bestemming is meteen aan de andere kant van de Mark.
Uitzicht naar noord en zuid.
Bestemming bereikt.
Tot aan de Haagse Beemden loop je door een prachtig gebied. Voor al die mensen die altijd maar zeuren dat Nederland zo vol is: ga eens naar buiten en kijk eens rond. Dan zie je dat je onzin verkoopt. Het was hier dat ik één eenzame fietser zag die duidelijk met een sterke wind te maken had.
Voor de twijfelaars: de herfst is echt van start gegaan.
Gevonden in de Krogten. Kruispunt Konijnenberg.
Breda, Nieuwe of Verlengde Mark, Tolbrug in aanbouw. De kant van de Trapkes.
De kant van de Haagdijk.
De Cingelstraat op een herfstachtige ochtend.
Er wordt niet meer met grote aantallen metselaars of
stratenmakers aan gewerkt.
Daarom lijkt het soms of het werk aan de Nieuwe Mark
in Breda stil ligt.
Maar als je goed kijkt zie je dat dit niet het geval is.
Er wordt aan de bekisting gewerkt. Meestal betekent dat daarna aan het betonijzer, dan nog meer bekisting en dan storten. Maar zo ver is het nog niet.
Betonijzer. Tolbrug.
Hier gebeurt niet veel. Maar het ziet er dan ook gereed uit.
Vanmiddag ben ik van Meersel-Dreef, op de grens
tussen België en Nederland naar Breda gewandeld.
Natuurlijk maakte ik weer wat foto’s.
Ook in België leeft de nostalgie naar een niet-bestaand boerenleven.
Die grenspaal kwam ik net voorbij toen ik in de bus zat.
‘Natuurlijke’ marmers in de Mark.
Ulvenhout.
En ik ben weer thuis.
Op dinsdag is de weekmarkt beperkt maar het weer en het uitzicht was er niet minder om. Ik heb geen aandelen of band met de betreffende groenteboer.
Argusvlinder 