26/11/2004

De laatste hele dag.

Ontbijt bij Peace:
= goede cheese omelet
Lekkere grape (druiven) juice.

Jonge verkeersregelaars.

Souvenirs voor iedere beurs.

Vandaag hebben we wederom de grote tempel,
of liever gezegd de omgeving ervan bezocht.

Bedelaars, afdeling rijst.

Ook deze keer werden we ‘opgevangen’ door mensen die
vooral benadrukten geen gids te zijn.
Ze wilden ons alleen maar helpen.
De bibliotheek zou vandaag dicht zijn.
De bibliotheek zit in een gebouw van waaraf het dakterras
een beter zicht geeft op het tempelcomplex.
Nu worden we meegenomen naar een hotel in de buurt.
We moeten natuurlijk wel een donatie geven.
Als ik 50 RP geef vertelt men me dat ik voor 2 mensen moet betalen,
dus 2 x 50 RP.
Ik weiger dat en loop weg.
De helpers volgen ons en vertellen me dat het ook voor 80 RP kan.
Als ik dat weer weiger kan het voor 50 RP.

Het uitzicht is inderdaad beter dan vanaf de straat.
De tempel is ommuurd door een muur van 6 meter hoog.
We zien nu voor het eerst ook het keukencomplex
waar dagelijks duizenden maaltijden worden bereid.
Er werken 6000 mensen in de tempel.
De tempel is zowel een religieus als een economische factor
van belang.

Terwijl we foto’s maken vanaf het dak wordt er nog een poging
gedaan ons ansichtkaarten te slijten.
Onze ‘helpers’ willen dan toch nog geld zien.
We hebben niet kleiner dan 10 RP.
1 Biljet.
Ik vertel hen alleen 100 RP biljetten te hebben.
Die kunnen ze niet wisselen.

De keukensectie van het tempelcomplex vanaf een omliggend dak gezien.

Maar dat gaan ze wel proberen, ze kennen iemand die dat wel kan.
We worden meegenomen en voorlopig ligt de richting
die we nemen nog op onze route.
(ik krijg de indruk dat het de bedoeling is ons
vanaf het dak van nog een hotel
nog eens te laten kijken naar de Tempel.
Daar hebben we geen zin in.
Het bijzondere van deze tempel zit hem met name in
alles wat zich rond de tempel afspeelt.)
We willen naar het festival terrein bij de zee.

Oranje is een veel gebruikte kleur bijvoorbeeld zoals hier om een beeld aan te kleden.
Dit beeld bevindt zich boven de ingang van het tempelcomplex.

Wassen voor gebed.

Let op de kranen ze zijn uitgevoerd in de vorm van Ganesh (olifant).

Als de ‘helpers’ een andere route willen nemen en ik daarin
niet mee ga, kunnen we ineens overal wisselen.
100 RP worden 2 biljtten van 50 RP.
Onze hulp wil 50 RP, immers ‘dat is slechts 1 Euro.
Andere buitenlandse gasten betalen dat ook.’
Ik niet, 20 RP is meer dan genoeg.
Ik wissel nogmaals.
Hou 20 RP in mijn hand.
De ‘helper’ protesteert nog even.
Ik vertel hem ‘take it or leave it’.
Hij kiest eieren voor zijn geld.

Ik laat dit verhaal hier volledig terugkomen
omdat het een typisch voorbeeld is van een
avontuur dat je in India
meerdere keren per dag kan overkomen.
Het zijn met name de ‘slimme’ mensen die
proberen geld te krijgen van Westerlingen.
Daar is niets op tegen.
Je kunt het de mensen niet kwalijk nemen.
Maar je kunt eenvoudig weg niet iedereen helpen.
De vraag is zelfs of je de mensen wel helpt
door hun geld te geven waarvoor
nauwelijks een prestatie geleverd wordt.
Het kost veel tijd en je bereikt de mensen die
het nodig hebben niet.
Je kunt beter een goed doel in Nederland steunen zodat
er gewerkt kan worden aan structurele voorzieningen
zoals onderwijs, ziekenzorg, drinkwater, sanitair, ….

Zomaar een straat, zomaar een huis, zomaar een deur die openstaat.
De afbeelding die je hier ziet is die van ‘Lord Jagannath’.

De tempel is in 1198 gebouwd ter ere van Jagannatha.
Vishnu als Heer van het Universum.
In het centrale heiligdom kunnen pelgrims houten beelden zien
van Jagannatha, zijn broer Balabhadra en zijn zuster Subhadra.
Volgens de legende zijn deze beelden gemaakt
door de hemelse bouwmeester Vishvakarman.
Ogen en mond zijn in kleur aangebracht en bij het hoofd
steken korte armstompjes uit.
De benen ontbreken.
Het heet dat Vishvakarman zijn werk niet heeft kunnen afmaken.

Op de tweede dag van de wassende maan
in de maand Ashadha (juni/juli)
vindt in Puri een van de grootste
jaarlijks terugkerende gebeurtenissen van heel India plaats,
wanner het fantastische tempelwagenfestival (Rath Yatra)
van de Jagannath-tempel begint.

Dit festival herdenkt de reis van Krishna van Gokul naar Mathura.
Honderdduizenden pelgrims en toeristen komen vanuit heel India
om dit mee te maken.
De beelden van Jagannath, zijn broer en zuster,
worden uit de tempel gebracht en in enorme wagens (Ratha’s)
langs de brede Baradand (Grand Road) naar hun
‘zomerresidentie’ in Gundicha Mandir (Tuinhuis),
een kilometer verderop, gereden.

Officiele afbeelding van Jagganath, zijn broer en zus.

Aangezien het Volle Maan festival op het einde loopt
(sommige pelgrims zijn een hele maand in Puri
voor dit festival) is het erg druk.
De traffic police heeft extra (jonge) troepen laten aanrukken
om het verkeer in goede banen te leiden.
Zo worden de 2 looprichtingen in een aantal straten gescheiden
door een cordon van politiemensen.
Ze pikten er ook mensen uit die in de verkeerde
looprichting lopen.

We lunchen bij een hotel aan de ‘boulevard’.
Het restaurant ligt achter het hotel,
dus van de straat af en is ‘open air’.
Hotel Amber Deep inn Sea Beach.

= 1 vegetable cutlett
= 1 vegetable pakoda
= 1 vgetable fried rice

De cutlett en pakodas (8 stuks) liggen op schaaltjes met
daarop een opengevouwen servet.
Het servetje is keurig ingeknipt
zodat een geometrische afbeelding ontstaat.
Goed eten.
90 RP inclusief 2 locale cola (Thums up)
dus minder dan 2 Euro.

Thums Up is a carbonated soft drink
that is very popular in India,
where its bold ”
thumbs up” logo is common.
It is similar in flavor to other colas
but has a unique taste reminiscent of betel nut.
Introduced in 1977 to offset the expulsion of
The Coca-Cola Company and other foreign companies
from India, Thums Up, Limca and Campa Cola
gained nationwide acceptance.

Coca Cola kocht het merk in 1993.

De middag aan het strand.
De avond dan nu echt naar het Puri Beach Festival.
We zijn er om half zeven maar het begint pas na 7 uur.
Dan begint het ermee dat een aantal heren plaatsnemen
op het podium.
Op goudkleurige stoelen met rode bekleding.
De middelste stoel is het mooist.
Daar neemt de minister plaats.
Eerst de speeches dus.
Het merendeel van de tijd wordt in beslag genomen
door het opnoemen van namen en functies van de heren
op het podium en dan omstandig iedereen te bedanken.
Er is een presentatrice die iemand van de organisatie
aankondigt die dan de minister aankondigt.
Dat duurt dus even.
Dan volgt de eerste dans met live begeleiding.
Het is een stuk over Durga (Kali).
Oud thema, religieus maar nieuwe muziek,
nieuwe choreografie, mooie kleuren,
mooie muziek en zang.
Er is een band van ongeveer 10 mensen.
Een redelijke uitvoering.

Daarna gegeten bij Peace.

Voor een goede internet verbinding ga naar Nanako.com.
Net als Peace aan de CT road in Puri.
Je kunt er ook CD’s laten branden.