De tentoonstelling van Marcel Pinas is nog
te zien in Breda.
Vorige week was er een lezing van zijn neef/broer Ronald Dijkman
over het Afákaschrift.
Naast de vormgeving van de tekens werd stilgestaan bij
het ontstaan van het schrift in 1908 en hedendaags gebruik.
Veel gebruikers zijn er niet van het schrift maar
des te meer verdienen de ‘verdedigers’ van het
schrift onze bewondering.
Ronald Dijkman bij het begin van de lezing waar een grote groep mensen op af gekomen was.
Ik moet me schamen want ik weet nu al niet meer war hier staat. Wat me wel bij gebleven is dat ieder teken staat voor een aantal klankcombinaties. Dat heeft tot gevolg dat je uit de context moet opmaken hoe een tekst eigenlijk bedoeld is. En de kronkel uit te titel heeft betrekking op een van de conventies om altijd aan de onderkant van een tekst een kronkellijntje op te nemen, om aan de tegen dat dit de onderkant van de tekst is.
Na de lezing was er tijd om stil te staan bij al het werk dat verzet is door Club Solo en de vrijwilligers. Marcel Pinas had zich achter in de zaal opgesteld maar kwam naar voor toen het zijn beurt was voor een speech.
Het resultaat zou je bijna vergeten maar dat mag er zijn: Club Solo, Marcel Pinas, Goontapu.
Argusvlinder 