Theebloem

Ik weet niet hoe het komt,
maar in de herfst en winter heb ik meer zin
in thee dan in koffie.
Vooral omdat ik weer een paar van die mooie
theebloemen heb gekocht.
Alleen moet ik eerst de ‘oude’ theebloemen opgebruiken.
Nou dat is geen straf.





Eerst de glazen theepot op temperatuur brengen met warm water.






Dan de theebloem uit de verpakking halen: Grandma, groene thee, jasmijn en chrysant.






Het hete water op de theebloem gieten.






En dan even wachten op het resultaat.






Een mooi gezicht en een heerlijke smaak.




Shenyang, 1914 – 1934

Shenyang, deel V.

Jonathan Spence
Op zoek naar het moderne China 1600 xe2x80x93 1989
xc2xa9 1990 xc2xa9 1991 voor de Nederlandse taal.

Pagina 387

Chiang Kai-Shek, die deed wat hij kon om de coalitie
van zijn tegenstanders te breken, ging akkoord
met de uitbreiding van Zhangs territorium
en bevestigde diens opperbevel over het noordoostelijke grensbewakingsleger,
dat inmiddels zoxe2x80x99n 400.000 man omvatte.
Chiang en Zhang lieten de Japanners geen moment hun gang gaan:
ze weigerden over nieuwe spoorwegcontracten te onderhandelen,
deden hun best om de Japanners bestaande concessies afhandig te maken,
eisten bexc3xabindiging van de exterritorialiteit
en hervatten de werkzaamheden aan een nieuwe haven in zuidelijk Mantsjoerije,
die de bloei van Lxc3xbcshun, dat in Japanse handen was, moest ondermijnen.
Na ernstige rellen tegen Chinezen in Korea organiseerde
de Guomindang bovendien een grootscheepse economische boycot
van Japanse importgoederen.
In Japan zelf werden intussen de gevoelens van woede en frustratie
geleidelijk sterker, deels als gevolg van deze tegenslagen
en deels wegens de verontwaardiging van leden van de strijdkrachten
over de eigen regering, die in het voorjaar van 1930
op de Londense Vlootconferentie een proportioneel kleinere aanvulling
van de oorlogsschepen en onderzeexc3xabrs had aanvaard dan was verwacht.
In november 1930 lost een naar men zei patriottisch ingestelde jonge Japanner
op het station van Tokyo een dodelijk schot op de eerste minister van zijn land.
In het besef van de economische teruggang en de toenemende gewelddadigheid
tegen politici en industrixc3xablen in het binnenland
namen leden van de Japanse ministeries van Oorlog en Buitenlandse Zaken
stappen om de activiteiten van hun lege in Mantsjoerije aan banden te leggen.
Begin september 1931 stuurde de Japanse regering een hoge generaal
naar Lxc3xbcshun met de instructie dat hun commandant in Mantsjoerije
xe2x80x98omzichtigheid en geduldxe2x80x99 moest betrachten in de wijze waarop hij
de problemen ter plaatse aanpakte.
Was dit bevel eenmaal officieel uitgevaardigd,
dan had het Mantsjoerijse leger onmogelijk meer vrijuit kunnen handelen.
Japanse legerofficieren in Shenyang (Mukden),
die door een geheim telegram van een lagere stafofficier in Tokyo
van het doel van de genraal op de hoogte waren gesteld,
besloten in actie te komen voor deze belemmerende orders hen bereikten.
Op de avond van 18 september 1931 veroorzaakten zij een ontploffing
op de spoorlijn bij Shenyang.
Die plaats was gekozen omdat het spoor daar langs de grootste kazerne
van Chinese troepen in de streek liep.
In de herrie en verwarring kwam het tot schermutselingen
tussen Japanners en Chinezen.
In aansluiting hierop gaf de hoogste Japanse stafofficier in de regio Shenyang
bevel een massale aanval te doen op de Chinese kazerne
en de ommuurde stad Shenyang in te nemen.
De Japanse consul wilde nog protesteren, maar hield zijn mond
toen een van de officieren zijn sabel trok.
Terwijl de meerderheid van het kabinet in Tokyo op terughoudendheid aandrong
en de Chinezen en Amerikanen de Volkenbond vroegen tot een staakt-het-vuren
op te roepen, stuurde de stafchef in Tokyo zijn strijdkrachten
in Mantsjoerije dubbelzinnige berichten.
De Japanse bevelhebber in Korea trok op eigen gezag met zijn troepen
zuidelijk Mantsjoerije binnen en het leger in Shenyang (Mukden)
maakte van bestaande richtlijnen voor zelfverdediging
en de bestrijding van rovers gebruik om zijn operaties uit te breiden.
Chiang Kai-shek, die het met zijn aanhangers aan de stok had
omdat hij onlangs Hu Hanmin had laten arresteren,
kon zich geen tweede conflict van enige omvang permitteren.
Hij beval Zhang Xueliang zijn troepen niet in geregelde veldslagen te riskeren,
maar ze ten zuiden van de Chinese muur terug te trekken.
Tegen de jaarwisseling hadden de Japanners heel Mantsjoerije in handen.





Kaartje uit het boek van Jonathan Spence dat illustreert hoe Japan Mantsjoerije in handen kreeg (David Lindroth is de maker van dit kaartje).





Wikipedia

Hu Hanmin (born in Panyu, Guangdong, China, December 9, 1879; died in Guangdong, China, May 12, 1936) was one of the early leaders of Kuomintang (KMT), and a very important right-winger in Kuomintang.
Hu was elected to be a central executive committee member in the first conference of Kuomintang in January, 1924. In September, he acted as vice generalissimo, when Sun Yat-sen left Guangzhou to Shaoguan. Sun died in Beijing in March, 1925, and Hu was one of the three most powerful figures in Kuomintang. The other two were Wang Jingwei and Liao Zhongkai. Liao was assassinated in August of the same year, and Hu was suspected and arrested. After the Ninghan split in 1927, Hu supported Chiang Kai-Shek and was head of Legislative Yuan in Nanjing.
Later in February 28, 1931, he was placed under house arrest by Chiang because of disputes over the new provisional constitution.



Weblogkladje

Misschien denken mensen dat het schrijven van een weblog eenvoudig is.
Op zich is dat ook wel zo maar dat wil niet zeggen
dat er geen voorbereiding bij komt kijken.
Vandaar dat ik je even een kijkje in de keuken geef.
Hieronder twee indrukken van voorbereidingspagina’s
zoals ik die maak voor de meeste van mijn logs.





Deze pagina laat zien hoe ik een top 25 foto’s van onze recente vakantie naar Lanzarote heb gemaakt. Een duidelijk geval van wegstrepen..






Dit zijn twee pagina’s met de voorbereidende teksten en instructies die ik schrijf voor bijvoorbeeld de reisverslag logjes. In dit geval die over mijn vakantie in China ter gelegenheid van de bruiloft van een collega.





China reisverslag / travelogue 60

Een van de gebouwen in de Keizerlijke stad in Shenyang heet
het Wensu Pavilion.

The Wensu PavilionThe Wensu Pavilion, constructed from 1782 – 1783, was one of the seven pavilions where Complete Library of Four Branches of Books was kept. Wensu Pavilion was constructed in imitation of the Tianyi Pavilion in Ningbo of Zhejiang Province. The name ‘Wensu’ (comes) from a poem of the Zhou Dynasty (and) corresponds with the status of Shenyang as the ‘birthplace’ of the Qing Dynasty.

Het Wensu Paviljoen.
Dit pavilion is in 1782/1783 gebouwd en was een van de 7 plaatsen
waar de Keizerlijke familie de zogenaamde ‘Complete Library of Four Branches of Books’ bewaarden.
Het paviljoen is gebouwd als een imitatie
van het Tianyi Pavilion in Ningbo.
De naam ‘Wensu’ is afkomstig van een gedicht uit de Zhou Dynasty
en benadrukt de status van Shenyang als geboorteplaats van de Qing Dynastie.
Boeken waren kostbaar en kwetsbaar.
Kostbaar omdat ze helemaal met de hand werden gemaakt.
Kwetsbaar omdat ze niet bestand zijn tegen brand of water enz.
Daarom liet Keizer Qianlong een grote groep wetenschappers
een complete bibliotheek samenstellen
met de hoogtepunten van de Chinese cultuur:
de klassieken (klassieke Chinese teksten)
de geschiedenissen (geschiedenis en geografie)
de meesters (filosofie en wetenschap)
de verzamelingen (hoogtepunten van de Chinese literatuur)
In het Chinees heet het Siku Quanshu en de meest gebruikte
Engelse titels zijn:
Imperial Collection of Four, Emperor’s Four Treasuries, Complete Library in Four Branches of Literature,or Complete Library of the Four Treasuries.
Nadat de werken waren geselecteerd werden ze zorgvuldig gekopieerd.
Meer dan 36.000 boeken vormden de bibliotheek en er werden
vier kopieen gemaakt:
1 voor de Verboden Stad in Beijing en 1 voor Shenyang,
en nog twee voor andere steden.
In totaal ging het om 2,3 miljoen pagina’s en omgerekend
zo’n 800 miljoen Chinese karakters.
Dan moet je dus flink doorschrijven!
Voor de versie van Shenyang werd onder andere het Wensu paviljoen gebouwd.
In 1781 was dit werk (na 7 jaar) gereed.
Later zouden nog drie kopieen worden gemaakt.
In de loop van de geschiedenis zijn er versies verloren gegaan
of meegenomen naar Taiwan.


De boekenkasten in Wensu Pavilion. In Beijing, in de Verboden Stad had ik geen tijd om op zoek te gaan naar de bibliotheek. In Beijing zelf was er geen tijd om de boekcollecties te gaan bekijken. Maar hier in Shenyang heb ik dan in ieder geval een traditionele bibliotheek gezien.


Zou dat de plaats geweest zijn van de bibliothecaris? Doet mij denken aan hoe de bibliotheek vroeger in Breda functioneerde. Ik herinner me dat ik er een keer naar toe ben geweest met mijn vader. Eerst zocht je in kaartenbakken naar de titel van het boek. Op het kaartje stond ook een plaatsaanduiding. Dat gaf je dan aan de bibliothecaresse die achter een toonbank stond. Vervolgens ging zij in de vele boekenkasten het boek zoeken en als het boek gevonden was, werd het uit de kast gehaald en op de plaats van het boek werd een houten latje gezet. Dan werd het boek aan de klant overhandigd om te kijken of dit het boek was wat je zocht. Internet is tegewoordig veel sneller gelukkig.


Een kraanvogel.

BredaPhoto 2010

Ook dit jaar is er een internationaal fotoevenement in Breda.
Met heel veel werken buiten.
En afgelopen zondag was dus een prachtige gelegenheid
om in het zonnetje de foto’s te gaan bekijken.
Ik kon mijn camera natuurlijk niet thuislaten.





Chloxc3xa9 Dierckx, Construction of six escalators, 2010.


Nadat ik mee weer door een hele serie foto’s had geworsteld
die met name groot waren (fysiek).
Kwam ik in een kamertje achterin de zaal met een korte film.
In het begin denk je:
6 roltrappen naast elkaar, raar.
Leuk hoe mensen zich gedragen, inhalen, uitrusten, ongeduldig,
rustig, veel mensen, weinig mensen, mensen die er op spingen,
mensen die er bijna af rollen.
Maar dan zie je ineens….die trui heb ik toch al eens gezien?
Was dat niet op die andere roltrap?
Dan blijkt de film een collage te zijn van 6 maal
dezelfde roltrap. Leuk gemonteerd tot een film.


Chloxc3xa9 Dierckx, Construction of six escalators, 2010.



Chloxc3xa9 Dierckx, Construction of six escalators, 2010.








Vervolgens worden een groot aantal foto’s op groot formaat gepresenteerd
tussen moderne flats, appartementen, huizen en een prachtig theater.
De foto’s gaan een dialoog aan met de omgeving (zoals dat heet).


Deze foto’s van gebouwen zou ik wel eens in de avond willen zien met het licht van de ramen van de flats.






Carl de Keyzer, Moments before the flood, 2008-2012.




Carl de Keyzer, Moments before the flood, 2008-2012.






Ilkka Halso, Museum of nature, 2005.


Niet alleen maar een foto.
De objecten op deze foto’s zijn volledig in scene gezet.
Het museum van de natuur zijn soms hele gebouwen
die rond bijvoorbeeld een boom zijn gezet.
Hele mooie beelden.


Ilkka Halso, Museum of nature, 2005.






Olaf Otto Becker, Broken Line, 2007.


Wat een foto, die kleur.


Olaf Otto Becker, Broken Line, 2007.





Thee

De website Hotsoup.nl (beetje vreemde naam want ze verkopen
koffie en thee) heeft weer een aantal nieuwe producten.
Een serie theebloemen.
Ik heb deze keer een setje gekocht van 8 verschillende
Chinese theebloemen.





Iedere theebloem is individueel verpakt. Het lijkt wel vacuum en de ene bloem heeft nog een mooiere naam dan de andere.






Wat te denken van: Venus (Groene thee met Kogelamarant, Chrysant en Jasmijn) of Dreamland (Groene thee met Anjer).






Of bijvoorbeeld: Flower Fountain (Groene thee met Kogelamarant, Goudsbloem en jasmijn) of Power Shot (Groene thee met Witte Trilzwam).






Mocht je het recept vergeten zijn, er zit een kaartje bij de zending. Alle thee is afkomstig uit Fujian, China.





Ik kan tot het eind van dit jaar verder met deze bloemen.

Protest conservatoriumstudenten

Ik hoorde vorige week een stukje op de radio
over een protestactie van conservatoriumstudenten in Den Haag.
Ze protesteerden op de kortingen die het nieuwe kabinet
voorstelt voor de Kunst en cultuur.

Ik stel me zo voor dat de spandoeken er ongeveer zo uit moeten hebben gezien:





Zou het er zo uitgezien hebben bij het protest van de conservatoriumstudenten tegen het voorgestelde kunst en cultuurbeleid van het nieuwe kabinet op 8 oktober 2010 in Den Haag?.





China reisverslag / travelogue 59

Shenyang Imperial Palace 01







Bij de ingang van het paleiscomplex stond een groot bord met tekst
en een plattegrond. De tekst herhaal ik hier:

Brief introduction

Shenyang Imperial Palace, established by Nuerhachi and Huangtaiji, was the auxiliary palace after Qing Dynasty entered the Shanhaiguan Pass. As one of the two wel-preserved ancient palaces, Shenyang Imperial Palace is famous for its Manchu characteristics.
The Shenyang Imperial Palace is the founding area of the Qing Dynasty. In 1616, Nuerhachi, the chief of a Nuzhen tribe in Jianzhou in the Ming Dynasty, unified all Nuzhen tribes, and declared himself Khan, establishing Great Jin authority in Hetuxe2x80x99ala in the territory of todayxe2x80x99s Xinbin in Liaoning Province. In 1621, Liaoshen region was occupied, and in 1625, the capital was moved from Lianyang to Shenyang and the imperial palace was constructed. After Huangtaiji inherited the throne of Khan in 1626, the construction of the palace was continued. In 1636, Huangtaiji formally succeeded to the throne in this palace, and changed the name of the state into Great Qing. After the Qing Dynasty moved its capital to Beijing in 1644, the Shenyang Imperial Palace was preserved and continued to be expanded. From 1671 to 1829, the Qing emperors, including Kangxi, Qianlong, Jiaqing and Daoguang, who visited the northeast region to offer sacrifices to their ancestors, all stayed in the palace, and held celebrations and sacrifice ceremonies here. Shenyang Imperial Palace takes an area of more than 60.000 square meters, including 114 ancient architectures. The Dazheng Hall and Ten Pavilions in the east were constructed by Nuerhachi; the Daqing Gate, the Chongzheng Hall, the Fenghuang Pavilion and the Qingning Palace in the middle were constructed during the reign period of Huangtaiji, with the auxiliary palace and the Temple of Imperial Palace on the two sides; the Wensu Pavilion and the Performing Stage in the west were constructed during Qianlongxe2x80x99s period.
As the imperial forbidden area, Shenyang Imperial Palace was open to the public as the museum in 1926 and in 1961, it was included in the list of the first batch of key units protected as national cultural relics by the State Council. On July 1st , 2004, Shenyang Imperial Palace was inscribed on the list of World Cultural and Natural Heritage.


Korte introductie:

Het Shenyang Keizerlijk Paleis is gebouwd onder de leiding van
de heersers Nuerhachi en Huangtaiji.
Dit paleis staat bekend vanwege zijn Manchu karakteristieken.
De geschiedenis van China is een geschiedenis van volkeren/stammen
die steeds meer macht en/of de centrale macht
over China krijgen/nemen.
In 1616 benoemd Nuerhachi, de leider van een Nuzhen stam,
zichzelf tot Khan.
De basis van zijn macht is Hetuxe2x80x99ala maar dit wordt al snel (1625)
Shenyang als de daarbij behorende gebieden zijn veroverd.
In 1626 wordt Huangtaiji de Khan.
In 1644 is de macht zoveel verder uitgebreid dat de keizer
gaat wonen in Beijing.
Het Shenyang paleis blijft bestaan als een reserve paleis.
Tussen 1671 en 1829 zullen de keizers
Kangxi, Qianlong, Jiaqing en Daoguang
allen van dit paleis voor kortere of langere tijd gebruik maken.
Ze vieren er speciale gelegenheden en houden er voorouderceremonies.
Het Shenyang Keizerlijk Paleis is meer dan 60.000 m2
en omvat 114 historische gebouwen.
Vanaf 1926 is het een museum en vanaf 1 juli 2004
staat het op de Unesco World Heritage List.





De plattegrond van het complex met de Argusvlinder.






World Heritage Site. Voor dit deel van de ochtend is mijn gids een jonge man die in het dagelijks leven de manager van de recptie van het hotel is. Zijn Engels is redelijk. Hij komt zelf niet uit Shenyang en heeft het keizerlijk paleis nog nooit bezocht. Het is een heel aardige kerel die me graag helpt, vanochtend hier in dit paleizencomplex en de komende dagen in het hotel


Overigens is het niet vreemd dat jonge mensen uit deze grote stad
hier niet geboren zijn.
Er is een grote migratie aan de gang van jongeren in China.
Van de klas van mijn collega waren er nog maar twee mensen
die nog in Shenyang woonden.
Dat zijn de mensen waar hij van jongs af aan mee op school gezeten heeft.
De andere waren allemaal naar ‘de grote stad’ verhuisd.
En met de grote stad wordt dan bijvoorbeeld Shanghai of Beijing bedoeld.





Zomaar een schildering.






Ook hier een openluchttheater.






Met een prachtig beschilderd plafond: de keizerlijke draak omringd door kraanvogels. Symbool voor een lang leven.






Schilderingen met vogels.






Vergezicht in de bergen.






Met veel aandacht voor details.






De toegangskaart tot het complex.






De achterkant.












In de souveniersshop werden grote, op het eerste gezicht wetenschappelijke boeken over de schilderingen van dit complex verkocht. Maar het was een heel uitgebreide serie boeken en 1 exemplaar was al erg duur (en ze waren alleen beschikbaar in het Chinees).






Zomaar een deur.




Primaire kleuren acryl

Vandaag verder geexperimenteerd met mijn erfenis.
De eerste poging ging op een paar punten mis.
Zo was het karmozijn rood niet de kleur die ik zocht
voor wat ik wilde bereiken.
Als gevolg daarvan waren de secundaire kleuren,
en zeker het oranje,
niet de kleur die ik wilde hebben.
Dat heb ik vandaag veranderd door een ander soort rood te gebruiken.
Helaas nog niet het rood dat ik wilde maar
de Reeves Brilliant Red kwam in de buurt.
De andere twee primaire kleuren die ik gebruikt heb zijn:
Winsor & Newton, French Ultramarine (263)
en Winsor & Newton, Cadmium Yellow Pale hue (119).





Eerst heb ik het ontwerp opnieuw opgezet. Dit keer wat hoger op de pagina. Dan blijft er straks meer ruimte onder over om de andere kleurstalen op te nemen.






Hier is goed te zien dat de figuren nu hoger op het blad staan.






De kleuren, ook de gemengde komen dit keer beter uit. Het oranje is nog niet dat van het Huis van Oranje maar kan er mee door. Het paars of cyaan is nog erg donker. Volgens mij is blauw een erg sterke, overheersende kleur. Geel is zwak.






Dezelfde afbeelding maar nu liggen de kleuren in het natuurlijke zonlicht. Dat geeft een beter beeld.





China reisverslag / travelogue 58

6 oktober 2009.


Terug bij de hotellobby. Afgelopen nacht is de bruid ziek geworden. Dat leverde natuurlijk een hoop consternatie op. Mijn collega kan me dus niet de hele dag rondleiden. Zijn moeder is een krachtdadige vrouw en gaat op deze dag een heleboel voor mij organiseren. Ze neemt me de hele dag mee op pad. Let wel: zij spreekt alleen Chinees en ik spreek helemaal geen Chinees. Maar het werd een prachtige dag die begon met een busrit.






Dit is het gastenkaartje van het Liyang International Hotel.






En met deze kaaartjes kon ik iedere ochtend ontbijten in het hotel. Bij het ontbijt was ik de enige westerling maar alles wijst zichzelf uit.






Misschien is het wel te doen om alleen met Chinese bussen te reizen. Met alleen de Engelse taal valt het niet mee. De meeste Chinezen spreken geen Engels. Het is wel aan het veranderen. De jongere generaties krijgen nu standaard Engels op school maar er is geen toegang tot de Engels media zoals televisiezenders. Dus je wordt continue door het Chinees omringd. Er zijn dus weinig mogelijkheden om het te horen spreken. Nu lijkt het me ook geen goed idee om alleen maar Amerikaanse televisie te zien de hele dag maar de Chinese televisie wordt op precies dezelfde manier gemaakt als de Amerikaanse: veel reclame, veel sport en amusement.






Bij de bushalte is het nog rustig.






In de bus is dat wel anders en het zal nog veel drukker worden.






Vlakbij het hotel is er een vestiging van Tesco (rechts op de foto). Tesco is een soort Engelse Albert Heijn. Ze zijn vanaf 2004 ook in China.






‘Window dressing’, het verhullen van minder positieve aspecten kent men in wel. Met grote borden maak je een bouwput onzichtbaar.






Twee karakteristieke gebouwen in Shenyang op een rij: een enorme kantoortoren en een traditionel poortgebouw. Het poortgebouw is aanzienlijk kleiner.






Zo lijkt het poortgebouw veel gewichtiger.




Tijd voor weer een hoofdattractie in Shenyang:
het keizerlijk paleis van de Qing Dynastie in Shenyang.
Tijdens de geschiedenis van China heeft de keizerlijke
familie op meerdere plaatsen gewoond.
Deze gebouwen zijn gebouwd tussen 1625xe2x80x9326 en 1783
en werden vooral gebruikt toen het keizerlijk gezag
nog niet heel China omvatte.

Kunstvaria

Ik probeer wat achterstand weg te werken.
Dus behoorlijk wat werken in deze log.
Heel uiteenlopende oorsprong, verschillende technieken,
van heel mooi naar nog mooier.


Ahmed Alsoudani, Baghdad I, 2008.

Ik vind dit bijna een plafondschildering.
Het blauw midden onder is de open lucht.
De andere figuren torenen boven elkaar uit tegen
de binnenwand van een koepel of iets dergelijks.


Chihongo face mask, Chokwe peoples, Democratic Republic of the Congo or Angola, Late 19th – early 20th century.

Masker uit Congo of Angola.


Chinese celadon elephant, Ming Dynasty, 1368 – 1644.

‘Celadon’ is een naam voor een pottenbakkerstechniek
die een groen, groenblauw keramisch resultaat geeft.
Vooral populair in China omdat het een idee van jade creeert.


Edward Hopper, Night shadows, 1921 (etching, ets).

Weer eens iets heel anders dan een schilderij van Hopper: een ets.


Francis Picabia, Hera, circa 1929.

Wikipedia

Hera is een figuur uit de Griekse mythologie. Zij was de dochter van de titanen Kronos en Rheia, en derhalve de zuster van Zeus, de koning van hemel en aarde en tevens diens gemalin. Ze is de beschermster van het huwelijk.

 


Gilt bronze figure of Amitayus, Tibet, 14th century.

Amitayus: boeddha van Lang Leven.
Verguld bronzen figuur uit Tibet.


Herman Maril, Red boat, 1959.

Dit is de eerste keer dat ik een werk van Herman Maril zie.
Als al zijn werken zo evenwichtig van kleur zijn
wil ik er ook wel eens een paar in het echt zien.


Imperial painting, Set of seventeen paintings commemorating the victories of the Muslim rebellion in the Northwest, Qing Dynasty, Guangxu period.

Keizerlijk schilderij.
Een uit een set van 7 schilderijen.
Gemaakt ter gelegenheid van de overwinning op de moslimrebellen
in noordwest China.


Jan J. Schoonhoven, Relief, 1963.

Ongelofelijk hoeveel kleur er in wit zit.


Leo Monahan, Rabbit color wheel.

Deze beeldhouwer werkt alleen met papier.
Ik zag meerdere van dergelijke kleurwielen.
Met dierfiguren als uitgangspunt.
Leuk zijn hier ook de witte staartjes.
Op een ander voorbeeld dat ik zag sprongen
de witte slagtanden van de olifanten er prachtig uit.


Marc Chagall, Der Spaziergang, 1917.


Markus Lupertz, Untitled, 1973.


Max Beckmann, Self portrait with champagne glass, 1919.


Pablo Picasso, The rape of the Sabine women (After David), 4 – 5 and 8 november 1962.


Panel with a seated ruler in a watery cave, Panel 3, Cancuen, Guatemala, Limestone.

Kalkstenen paneel met afbeelding van een zittende heerser
in een grot met water. Afkomstig uit Cancuen, Guatemala.


.Per Kirkeby, Flucht nach Agypten, 1996

Was hier al eens eerder te zien.
Fascinerende kleuren bij een bijzonder bijbelverhaal.


Pietro Annigoni, Queen Elizabeth II, 1969.

Mijn eerste idee was: wat lijkt Elizabeth veel op haar zusters.


Rudolf von Alt, View of Budapest with Chain Bridge and the Royal Palace, circa 1880, Watercolour.


Stanley William Hayter, Expansion, 1970.

Indrukwekkend wat je allemaal kunt doen met slechts 1 kleur.


Toon Oomen, Zonder titel.


Vincent van Gogh, The cottage under the trees, 1885.

De boerderij onder de bomen.Drenthe of Nuenen?


 

Wat klopt hier niet…?

Ik weet het niet maar naar mijn gevoel klopt hier iets niet.
Om te beginnen kan ik eigenlijk niets op internet vinden
over Henri Stressor, behalve berichten over dit schilderij.
Je zou denken dat als een kunstenaar dergelijke schilderijen maakt,
dat je dan eerder van hem gehoord zou hebben.
Maar goed er kan je iets ontgaan.
Maar niets op internet?

Bovendien zou ik zo geen oesters eten.





Henri Stressor, The oyster eater, 1613 – 1679.





Shenyang, 1914 – 1934

China en Japan, deel IV

De Japanse legerofficieren die hadden gehoopt
dat de moord op Zhang Zuolin in 1928
in Noord-China een oorlog op grotere schaal zou doen ontbranden,
werden teleurgesteld.
De regering in Tokyo stelde zich afwachtend op
en kondigde geen algemene mobilisatie af.
In plaats daarvan volgde Zhang Xueliang,
de zoon van Zhang Zuolin, zijn vader op als aanvoerder van diens troepen.
Deze Zhang Xueliang, die in 1898 was geboren,
had een loopbaan achter de rug als middelmatig officier
in de Mantsjoerijse legers van zijn vader,
opiumverslaafde en door vele vooraanstaande commandanten
van zijn vader verfoeide lastpost.
Aanvankelijk zullen de Japanners deze man,
die neerbuigend xe2x80x98de jonge maarschalkxe2x80x99 werd genoemd,
nauwelijks als een bedreiging hebben gezien.
Hij gaf echter in de zomer en herfst van 1928 blijk
van verrassende doortastendheid,
toen hij de drie noordelijke provincies
die het territorium van zijn vader hadden gevormd
xe2x80x93 Heilongjiang, Jilin (Kirin) en Liaoning -,
formeel bij de rest van China voegde,
onder het gezag van de Guomindang en Nanjing.
Als extra aansporing bood deze partij Zhang de leiding aan
over een een Politieke Raad van het Noordoosten,
waarin ook de provincie Rehe (Jehol) zou worden opgenomen.
Ondanks waarschuwingen van Japanse zijde dat er bezwaren bestonden
tegen de hereniging van Mantsjoerije met de rest van China,
zette Zhang door; hij betuigde in december 1928
zijn trouw aan de regering in Nanjing.

Vanaf dat moment gaf Zhang Xueliang blijk
van een onrustbarende eigenzinnigheid.
De Japanners hadden gedacht Zhang te kunnen bexc3xafnvloeden
of zelfs in toom te houden via twee mannen die in het noordoosten
vooraanstaande militaire en civiele leiders
en naaste vertrouwelingen van zijn vader waren geweest.
Zhang die hiervan op de hoogte was, onthaalde het tweetal
in januari 1929 op een diner en liet hen tijdens de maaltijd doodschieten.
De moorden werden gepleegd nadat Zhang zich bij zijn gasten
had gexc3xabxcuseerd om even zijn dagelijkse morfine-injectie te gaan halen.
Tegen de zomer van dat jaar deed Zhang,
als een soort reprise van de overval van zijn vader
op de Sovjetambassade in Beijing in 1927,
een aanval op het consulaat van de Sovjet-Unie in Harbin.
Ook deed hij een poging de hele Oostchinese Spoorwegmaatschappij,
die onder toezicht van de Sovjets stond,
over te nemen en alle burgers van de Sovjet-Unie die er werkten,
de laan uit te sturen.
In dit geval deed een krachtig militair antwoord van Stalin
hem op zijn schreden terugkeren, maar toen in het najaar van 1930
een militair-politieke coalitie in het noorden
xe2x80x93 bestaande uit het geduchte trio Feng Yuxiang, Yan Xishan en Wang Jingwei xe2x80x93
probeerde Chiang Kai-shek ten val te brengen,
liet Zhang Xueliang zijn eigen troepen via Shanhaiguan
naar het zuiden optrekken, waar hij het noordelijke deel
van de provincie Hebei bezette.
Deze zet gaf hem de macht over de daardoorheen lopende trajecten
van de spoorlijnen Beijing-Wuhan en Tianjin-Pukou,
terwijl hij ook de overvloedige douane-inkomsten uit Tianjin kon opstrijken.

Wikipedia

Feng Yuxiang (1882xe2x80x931948) was a warlord and leader in Republican China. He was also known as the Christian General for his zeal to convert his troops and the Betrayal General for his penchant to break with the establishment. In 1911, he was an officer in the ranks of Yuan Shikai’s Beiyang Army but joined forces with revolutionaries against the Qing Dynasty. He rose to high rank within Wu Peifu’s Zhili warlord faction but launched the Beijing coup in 1924 that knocked Zhili out of power and brought Sun Yat-sen to Beijing. He joined the Nationalist Party (KMT), supported the Northern Expedition and became blood brothers with Chiang Kai-shek, but resisted Chiang’s consolidation on power in the Central Plains War, and broke with Chiang again in resisting Japanese incursions in 1933. He spent his later years supporting the left-wing of the KMT which cooperated with the Chinese Communists.

Yan Xishan, (8 October 1883 xe2x80x93 22 July 1960) was a Chinese warlord who served in the government of the Republic of China. xe2x80xa6 Although Yan was known as the “Model Governor” for his enlightened policies, he was nonetheless a military dictator. In 1926, he pledged his loyalty to Chiang Kai-shek’s new government, but in 1929 he joined Feng Yuxiang and Wang Jingwei in their attempt to overthrow the Chiang administration. During the Central Plains War, Yan joined Feng Yuxiang to fight Chiang Kai-shek, but both were defeated when Zhang Xueliang decided to join Chiang. Yan was forced to flee Shanxi to Dalian after his defeat, but after a brief retirement in the early 1930s, Yan returned to power in Shanxi and undertook social and military reforms to counteract the spread of communism in the province. xe2x80xa6 During the Second Sino-Japanese War, most regions of Shanxi were quickly overrun by the Japanese, but Yan refused to flee the province and after losing the provincial capital Taiyuan, he relocated his headquarters in the remote corner of the province, and then effectively resisted Japanese attempts to completely seize Shanxi. During the Second Sino-Japanese War, the Japanese made no less than five attempts to negotiate peace terms with Yan and hoped that Yan would become a second Wang Jingwei, but Yan refused and stayed on the Chinese side. In 1936, Yan supported Zhang Xueliang’s seizure of Chiang Kai-shek in the 1936 Xi’an Incident, in order to force a Communists-Lords of War-Republicans collaboration against Japanese.

Wang Jingwei (May 4, 1883 xe2x80x93 November 10, 1944), was a Chinese politician. He was initially known as a member of the left wing of the Kuomintang (KMT), but he was staunchly anti-Communist, and his politics veered sharply to the right later in his career. A close associate of Sun Yat-sen, Wang is most noted for disagreements with Generalissimo Chiang Kai-shek and his formation of a Japanese-supported collaborationist government in Nanjing. For this role he has often been labeled as a Hanjian. His name in China is also now a term used to refer to a traitor, similar to the Americans “Benedict Arnold” or Norwegians “Quisling”.



Jonathan Spence
Op zoek naar het moderne China 1600 xe2x80x93 1989
xc2xa9 1990 xc2xa9 1991 voor de Nederlandse taal.

Pagina 387

1000 years of green / 1000 jaar groen

Ik vind het een prachtige naam.
Maar ik dacht dat het een naam was van een groente.
Dat was het niet.
Mijn disgenoten prbeerden mij duidelijk te maken dat de groente leek
op een plant met in het Chinees de naam 1000 years of green.
De groente zelf was een andere plant, namelijk koolzaad.
De Latijnse naam is Brassica napus.

Naspeuring op het intenet levert een aantal namen op:
koolzaad, koolrabi, maar ook Chinese kool, bloemkool,
broccoli en de spruiten zijn familie.

Wat ik gegeten heb zijn de bladeren van de plant,
niet de wortel of de zaden en het was geen koolvormige groente.

De afbeeldingen die mijn collega liet zien lijken heel veel op paksoi.
En dat kan goed kloppen want de Latijnse naam van paksoi is
Brassica rapa var. chinensis
Dat ziet er zo uit:



China reisverslag / travelogue 57

Vandaag heb ik de kans, op 5 oktober 2010,
een log te schrijven over 5 oktober 2009.
Toch grappig.

Na de aankomst lunch ik met mijn collega en zijn moeder.
Intussen ontmoet ik ook nog de andere ouders over de middag.
Mijn collega en ik gaan dan naar de Noordelijke tombe in Beiling Park.
Een mooi complex waar mijn collega ook al speelde
toen hij nog een klein kind was.
Nu is het een World Heritage Site.
Omdat dit, na de Ming graven, mijn tweede Chinese gravencomplex is
ontdek ik de overeenkomsten in de opzet.
Mooi gerestaureerd.
Rustiek (voor zover dat kan tijdens de Chinese feestdagen).
Daarna in het hotel (het Liyang International Hotel) met mijn collega
naar een xe2x80x98Turks badxe2x80x99 en sauna geweest.
Aansluitend gedineerd met het aanstaande bruidspaar
en beide ouderparen.
De ouderparen ontmoeten elkaar vandaag ook voor het eerst.
Erg plezierig met veel gesprekken over het eten.
De mensen aan tafel weten waarvan het eten gemaakt is en hoe.
Kennen alle namen van de ingredixc3xabnten en kruiden,
kennen en herkennen de kwaliteit.
Een streling voor de tong en de neus en het oog.

Een glas viel om en de inhoud liep ook over mijn reisverslag.
Niet erg, ik herhaal gewoon even wat ik allemaal opgeschreven heb
van het eten:
– zuur en zoet varkensvlees
– mooie, kleine, dikke, roze garnalen
– een vis (helemaal) klaargemaakt met onder andere koriander
– haaievinnenmoes/soep
– ribbetjes
– groente: xe2x80x981000 jaren groenxe2x80x99
– stelen van de lotusbloem, gepocheerd in een limoensaus
– gevulde dumplings: jiaozi (gevuld met meerdere groentes
onder andere bleekselderij)
– Chinese wortel, wit van kleur, gemarineerd
– koud gerecht met tofu-slierten en een mosselachtig visje, gesneden
– krab
– thee, wijn en bier
De wijn is speciaal door de vader van de bruid,
jaren geleden gekocht voor een speciale gelegenheid.
De kennismaking met de ouders van zijn dochters bruidegom
is zoxe2x80x99n gelegenheid.





Dit is het boekje dat aan de linkerkant een beetje beneveld is geraakt.






Een foto van het eten spreekt misschien meer tot de verbeelding dan het lijstje met gerechten hierboven.






Bij vragen werd direct hulp ingeroepen van de keukenstaf. Die kwam dan al mijn vragen beantwoorden, soms, zoals hier, met voorbeelden van de producten.




Van de ouders uit Bautou ontving ik nog een cadeau.
Gedroogd vlees dat heerlijk is bij een glas.
Daar kan ik nog even mee vooruit.





Verpakking van het gedroogde vlees. Ik weet dat dan nog niet maar deze verpakking is tweetalig. Er staat in het Chinees en in het Mongools op geschreven wat er in de verpakking zit




Tijdens het eten wordt er ook uitgebreid geproost.
Mijn collega noemt het een witte wijn
maar het is dan wel een soort brandewijn, een soort sake.
Dat is wel even wennen maar ik zal er achter komen
dat het populair is in China.

Als afsluiting nog een fotosessie in verschillende combinaties
en nu is het tijd voor mij om te gaan slapen.





Maar voor dat ik ga slapen laat men mij al wel de bruiloftszaal zien. Dit zijn overigens niet de voorbereidingen van de bruiloft van mijn collega. Tijdens de oktober vakantiedagen in China trouwen veel mensen. Ze maken gebruik van het feit dat veel mensen vrij zijn en dat familie dan bij elkaar op bezoek kan komen. De trouwgelegenheden zijn dan ook continue in gebruik.












Dit is alweer een blik in de hotellobby (Liyang International Hotel) de volgende ochtend. Er is dan al weer veel gebeurd. Maar daarover later.





een zonnebloem die als een monnik in de wind vooroverbuigt

In het voorwoord van het boek ‘Denken over kunst’
(A. A. Van den Braembussche) wordt mijn aandacht getrokken
naar het zinsdeel dat de titel is van dit logje:
‘een zonnebloem die als een monnik in de wind vooroverbuigt’.



De schrijver geeft in de eerste regels van het voorwoord aan
dat mensen heel gemakkelijk en snel een esthetisch oordeel vellen
over heel gewone dingen.
In de tekst noemt hij: ‘een stoel, een theeservies,een zonsondergang en
een zonnebloem die als een monnik in de wind vooroverbuigt’.
Aanleiding om met deze tekst eens op zoek te gaan op het internet.
Ik stuitte op een aantal heel uiteenlopende teksten
en die laat ik in een korte serie op mijn weblog passeren.



Een van de teksten die ik tegenkom is een reisverslag
van een voetreis naar Rome.
Daarin staat onder andere de volgende prachtige beschrijving:

DE WONDERLIJKE TOCHT NAAR ROME
DE VOETTOCHT VAN TERIE LEIJS IN 2004

Waar eerst uitbundige kleuren
van geel, bruin en groen feest vierden
staan nu de velden vol treurende zonnebloemen.
De uitgebloeide bloemschotels hangen voorover;
zwartgeblakerd maar volgezogen met sappige olie.
Het is een droevig tafereel,
alsof ieder al gekleed is voor de begrafenis.



Hoorn

Na eerst de Koepelkerk in Hoorn bezocht te hebben loop ik
ook nog even de VOC – Stadswandeling.
Hoorn was een van de thuishavens van de Verenigde Oost-Indische
Compagnie. De sporen zijn daar nog van terug te vinden.
Dit verslagje van de wandeling wordt vooral een overzicht
met gevelstenen.
Deze gedenkstenen wijzen terug naar West-Friesland en de VOC.





De wandeling begint bij het VVV. Zeg maar bij het verlaten van het treinstation. Maar we waren al meer dan een dag in Hoorn dus mijn wandeling begon letterlijk op dit punt: de Rode Steen. De voormalige kassmarkt in Hoorn was vroeger de plaats waar terechtstellingen (executies) werden uitgevoerd. Deze steen markeert die executieplaats en ligt aan de voet van het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen.






Dat standbeeld is overigens gegoten door een ijzergieterij uit Breda: de Firma J. C. Marijnen. Ik woonde vroeger vlak achter een andere ijzergieterij. Op het web vond ik de volgende namen: C. Klep de Bruyn; C.G. Cosijn (daar woonden we vlak achter, het gebouw bestaat nog steeds op de hoek van de Tramsingel en Lunetstraat); De Bruyn Kops, Mansbach en Cie=> De Bruyn Kops en Cie=> De Bruyn Kops en Bakker=> Bakker en Rueb=> Machinefabriek Breda; Marijnen’s IJzer en metaalgieterij N.V., N.V. De Etna (daarlangs liep ik altijd naar de lagere school)






Coen met op de achtergrond het Westfries museum.






In de Frahchtwage, kruising Wijdesteeg en het West, nummer 50. Een gebouw uit 1612, een voormalige overslagplaats.






Veermanskade nummer 6: het wapen van Jenuwe (Genua). Een koopmanshuis van een handelaar die zaken deed met het Middellandse Zee gebied.






Volgens overlevering het geboortehuis van schipper Willem Ijsbrandszoon Bontekoe.






Hoorn.






Gevelsteen van De Dageraad. Een kaaspakhuis uit 1591.






Op de bierkade werkten de bierdragers.









In de stad zijn verschillende grote huizen te vinden van diverse bevelvoerders van de VOC. Die huizen zijn uitgebreid versierd.






Het Oude Vrouwenhuis.






Gravenstraat/Munsstraat, hoekhuis met gevelsteen met een scheepje.






Pakhuizen van de VOC uit 1606.



17e eeuwse driemaster.






Protestantsch Weeshuis.






In dit witte pand is een cultureel centrum en bioscoop.



Een moderne variant van een gevelsteen?






Raam in een raam van de Westfriese Munt.






Het Statenlogement uit 1613: logeergebouw voor het College van Gecommiteerde Raden van West-Friesland en het Hollands Noorderkwartier.






Een beeld van Prins Maurits op beide trapgevels.






Wapens van de zeven steden prijken op de gevel. Dit is het wapen van Edam.






Alkmaar.


















Enkhuizen.






Monnickendam.


De wapens van Purmerend, Medemblik en Hoorn ontbreken in deze serie.




Een prachtige wandeling die ik iedereen kan aanraden.
De folder met de beschrijving is te koop bij de VVV: 2 euro.