Ai WeiWei (met twee hoofdletters W is leuker).
Deel twee van mijn serie foto’s van de tentoonstelling in de Pont.
Ai WeiWei, Grapes, 2010.
Ai WeiWei, 5000 kilo sunflower seeds, 2010.
Sunflower Seeds bestaat uit miljoenen kleine beeldjes, ogenschijnlijk identiek, maar stuk voor stuk met de hand gevormd en beschilderd. Dit zijn twee kleinere versies van het werk waarmee Ai, toen hij het in 2010 voor het eerst toonde in Tate Modern, beroemd werd bij het grote publiek. De zonnepitten hebben meerdere betekenissen voor het Chinese volk. Ze dienen niet alleen als voedsel, maar hadden tijdens de culturele revolutie ook een symbolische lading. Nadat Mao Zedong zich de zon als persoonlijk symbool had toegexebigend, werd het Chinese volk vergeleken met zonnebloemen, die vol bewondering opkeken naar de grote roerganger. De duizenden zaden, die op de tentoonstelling versmelten tot een grijs tapijt, zijn echter van porselein. Dat gegeven roept nog een beeld op: dat van 1600 arbeiders in Jingdezhen, de porseleinhoofdstad van China, die een jaar lang elk van de miljoenen vormpjes hebben genomen en er met een paar grijze penseellijntjes zonnebloempitten van hebben gemaakt.
Ai WeiWei, 5000 kilo sunflower seeds, 2010.
Ai WeiWei, 5000 kilo sunflower seeds, 2010.
Ai WeiWei, Rock, 2009 – 2010.
Ai WeiWei, Rock, 2009 – 2010.
Ai WeiWei, Tree, 2009 – 2010.
De catalogus schrijft hierover een mooi verhaal over materie en vorm.
Hierbij gaat hij terug op een idee van Aristotelis over materie (grondstof)
en vorm (een ding). Een vorm bestaat altijd uit materie.
De vorm is belangrijker dan materie. immers materie heeft slechts potentie
(heeft de mogelijkheid iets te worden) terwijl een vorm actualiteit heeft (er is).
Hier is het materiaal van dode bomen gebruikt als bouwstenen om
de vorm ‘boom’ te maken.
Iets wat eens een vorm had (de boom voor zijn sterven) is nu tot materie geworden
omxa0dan weer gebruikt te worden een vorm te maken.
Echter iedereen die naar de boom kijkt, ziet en weet dat het geen boom is.
Op zijn best lijkt het op een boom.
Ai WeiWei, Forever, 2003.
Ai WeiWei, Forever, 2003 (From the inside / Van binnen uit gezien).
Ai WeiWei, Grapes, 2010.
In De Pont staan ook altijd werken van andere kunstenaars naast
en door de speciale tentoonstelling.
Hier nog een paar werken die hier niet eerder te zien waren:
Paul Panhuyzen, Eight double sodukos, 2010.
Paul Panhuyzen, Sudokus, 2011.
Jan Dibbets, Four windows, 1991.
Thomas Schutte, Grosse geister, 1997.
Guido Geelen, Zonder titel, 1995.
Als een Chinees landschap op een wandschildering, met koeien en een herder.
Marlene Dumas, Black drawings, 1991 – 1992.
Argusvlinder 