Volgens mij is dat niet zo eenvoudig te beantwoorden.
Gaat het om een stuk zeep?
Is het stuk droog of is het vochtig?
Is het koud of is het warm?
Of is het vloeibare zeep, of poeder?
Afgelopen week las ik een kort stukje tekst waarin werd gezegd
dat iets ‘glad, fijn en zeepachtig’ aanvoelt.
Het was een van de ‘anekdotes’ in het boek ‘De pelle humana’.
Een uitgave van de Stichting Desiderata, van de hand van
Peter IJsenbrant en Ed Schilders.
Stichting Desiderata, Peter IJsenbrant & Ed Schilders, De pelle humana (van menselijke huid). De pelle huana op schoot.
De tekst is als volgt:
De bibliotheek van Mácon bezit een exemplaar van het ‘Essai sur l’électricité des corps’ van de abbé Nollet (1746), die, volgens een oude, met de hand geschreven aantekening, in mensenhuid gebonden zou zijn. Deze huid is zeer glad, uitzonderlijk fijn, en voelt lichtelijk zeepachtig aan.
Intermédiaire des chercheurs (1910)
Het is een van de meer dan honderd fantastische (in meerdere
betekenissen van het woord) anekdotes in dit boek.
Mooi gemaakt, mooi schutblad, geillustreerd en erg amusant en
misschien af en toe een beetje luguber om te lezen.
Bij het boek ontving ik deze kaart: een schilderij van James Bertrand met daarop Andreas Vesalius, 1856. Andreas Vesalius (Andries van Wesele) is een van de grondleggers van de anatomie. Hij schreef als eerste een boek waarin het hele menselijk ichaam aan de orde kwam: De humani corporis fabrica libri septem (Zeven boeken over de bouw van het menselijk lichaam). Overigens is het leer op de achtergrond rundleer.
De inleiding op het boek is geschreven door Anne Roukema die
als chirurg veel weet over de menselijke huid en ze heeft
een interessante connectie met Roelof Roukema!
Voorbeelden van illustraties in Peter IJsenbrant & Ed Schilders, De pelle humana.
Zeepachtig?











