Gezien: My cousin Rachel

De film wordt aangeprezen via het acteerwerk van
de actrice die Rachel speelt.
Volgends mij volledig ten onrechte.

De film is goed vanwege het knappe verhaal.
Als een film, een soort detective is,
(in de pers wordt gesproken van thriller),
waarbij je als toeschouwer verleid wordt
om binnen twee uur tijd meerdere keren
van sympathie te veranderen,
dan heb je een goede film gemaakt.
Overtuigend, spannend.

Natuurlijk is het acteerwerk goed.
Het landschap is adembenemend mooi.
De huizen, interieurs, het straatbeeld, de aankleding,
het is allemaal zo als je dat van een Brits kostuumdrama
kunt verwachten.
Maar het verhaal maakt het verschil.

 photo WP_20170624_013MyCousinRachel.jpg

Er is een moment waarin de film niet echt overtuigd:
er wordt een ruimte doorzocht.
Zonder te veel van de film weg te willen geven, lijkt de film
tegen het einde plots in een stroomversnelling te komen.
Alsof de maker plotseling de cijfers van de accountant te zien kreeg
en bleek dat 97% van het budget op was.
Jammer.
Een Oscar gaat de film niet krijgen of er is geen bijzondere
competitie, maar de film is prachtig om te zien en beleven.

 photo MyCousinRachel.jpg

Dan even een voorbeschouwing.
Binnenkort is de film ‘Viceroy’s House’ te zien.
De film heeft als ondertitel: ‘The end of an empire.
The birth of two nations.’

De scheiding van India en Pakistan ging ten koste van veel levens.
De onafhankelijkheid vond plaats, of de Britten het nu wilde of niet.
Ze waren de controle volledig kwijt.
Daar zit weinig glans op.
De scheiding van India en Pakistan is nu, 70 jaar later
nog steeds een probleem (14 – 15 augustus 1947 – 2017).

Natuurlijk is de film geen natuurgetrouwe documentaire,
geen waarheid. De Indiase en Pakistaanse politiek en samenleving
zijn nog niet klaar met wat er 70 jaar geleden gebeurde.
Ga maar eens naar wisseling van de wacht kijken, 30 kilometer buiten Amsitsar.
Nationalisme, fanatisme, Hindoe-Moslim tegenstellingen.
Je krijgt het als vermaak opgeserveerd.

‘Viceroy’s House’ is op zijn best een romantisch, Brits kostuumdrama.
Laat ik het nou leuk vinden om naar zo’n film te gaan kijken.
Hopelijk met veel mooie beelden van India en Pakistan.
Want de landen zijn prachtig.

 photo WP_20170624_014ViceroysHouseTheEndOfAnEmpireTheBirthOfTwoNations.jpg

Anna Karenina

Vanmiddag naar de film geweest.
Anna Karenina.
Daarmee loop je de kans een klassiek kostuumdrama te zien.
Maar dat is in deze film beslist niet het geval.

Indachting Shakespeare:
All the world’s a stage,
And all the men and women merely players:

As You Like It, 1600

(De wereld is een toneel
en alle mannen en vrouwen zijn slechts toneelspelers)

…begint de film op een toneel, een toneel zonder grenzen.
Soms zijn de acteurs publiek, dan weer de hoofdrolspelers.
de gebeurtenissen spelen zich dan weer af op het platteland
als het toneel zich naar buiten opent.
Dan raast er weer een (speelgoed)trein of een groep paarden over het toneel.
Heel verrassend, nooit vervelend.
Natuurlijk prachtig aangekleed, kostuums zowel als decors.
Het eigenlijke dramasneeuwt volgens sommige recensenten wat onder
maar ik had daar niet zo veel last van.
De film was prachtig.

Een van de locaties die worden gebruikt heb ik een keer bezocht:
Kizhi, een openluchtmuseum bij Petrozavodsk in Karelie, Rusland.

Dit gebouwencomplex, in de sneeuw, vormt een klein deel van het decor op locatie: Kizhi, bij Petrozavodsk in Karelie, Rusland.