Club Solo is een klein centrum voor moderne kunst in Breda.
Ik probeer de tentoonstellingen te bezoeken en eerlijk gezegd
ben ik meestal positief verrast.
Door het werk, door de opstelling, door de gewoonte een werk
van een andere kunstenaar commentaar te laten leveren en
door het verhaal.

Nu is er werk te zien van Marcel Pinas.
Zijn werk is voor mij onbekend.
Maar dat is voor mij geen reden om niet te gaan kijken
want Club Solo heeft er een goede reputatie als het gaat
om het samenstellen van tentoonstellingen.

Marcel Pinas is geboren in Suriname en hij wil (in mijn
woorden) met zijn werk de Marroncultuur bij een breder
publiek bekend maken.

Tijdens de tentoonstellingsperiode in Club Solo is
er sprake van een ‘werkatelier’. Dit maakt mij wat
sceptisch, maar Club Solo dus voor nu okay.
Maar eens gaan zien.

Gisteren was er een lezing door cultureel antropoloog
Thomas Polimé over de Marroncultuur.
Dat was goed te combineren met een bezoek aan het
werkatelier.

Verspreid in het (groter) Caraïbisch gebied komen
groepen Marrons voor.
Het zijn groepen afstammelingen van gevluchte slaafgemaakten.
Ze woonden aanvankelijk in onherbergzame gebieden waar
een eigen cultuur ontstond. In de cultuur van de
Surinaamse Marrons speelt onder andere textiel
een belangrijke rol. Welke? Dat hoopte ik te leren
tijdens de lezing.

Het textiel wordt gebruikt als kleding maar heeft ook
nog een aantal andere functies.
Daarbij spelen zaken als knopen, vouwen en afbeeldingen
en/of tekst op het textiel een rol.

De slides van Thomas Polimé hebben als titel ‘Marrons vrouwen en hun creativiteit met textiel’. Om een indruk te geven van de lezing laat ik hier een paar slides zien. Voor de complete lezing verwijs ik graag naar Thomas Polimé. Voor mij is het belang van deze informatie natuurlijk vooral te zoeken in relatie tot het werkatelier en Marcel Pinas.

Dit is een voorbeeld van hoe tekens op het textiel een boodschap kan bevatten.

Dit is een belangrijke slide om te begrijpen waarom Marcel Pinas nu juist dit aspect van de Marroncultuur neemt als uitgangspunt voor zijn kunst: kleding, communicatie, verhalen, kunst, geschenk, symboliek, levensfase, rouw.

Hier wordt een voorbeeld gegeven hoe het verschillend knopen van textiel een signaal kan afgeven.

Voor mij is de relatie tussen tekst en kunst van belang en dat speelt ook een rol in het werk van Marcel Pinas. Hier zien we een voorbeeld van de vormentaal van de Marrons.

Deze namen van de verschillende textielvormen kunnen handig zijn om bij de hand te hebben wanneer we naar kunstuitingen gaan kijken: kamisa, pangi, kwei en banja kosu.

Als je denkt ‘Wanneer krijg ik nou iets te zien van de
kunst van Marcel Pinas?’
Dan vraag ik om binnenkort nog een keer terug te komen
naar mijn weblog want een verslag van het werkatelier en
tentoonstelling volgt.

Het staat natuurlijk ook iedereen vrij om een kijkje
te gaan nemen bij Club Solo.
Dat wil ik iedereen zo-wie-zo aanraden!