Maandelijks archief: mei 2010

De mysterieuze verdwijning van twee jonge zwanen

Posted on by

Gisteren meldde ik al de geboorte van ten minste 1 zwaan.
Vandaag werd me nogmaals bevestigd dat zaterdag al twee zwanen
uit het ei gekomen zijn.
Alleen die dieren zijn nu onvindbaar.
De zwaan die ik gisteren zag was er vandaag nog en speelt
de hoofdrol in de volgende fotoserie.



















Terwijl ik stond te kijken verdween vandaag de jonge zwaan onder de vleugels van de moeder maar liet zijn kopje even zien. Zoek maar eens goed op deze foto want dan zie je een klein deel van de kop van de jonge zwaan.





Nog een beetje verder ingezoomd.





Intussen gaat de zwaan verder met het opmaken van haar veren en het nest.



De eerste jonge zwaan in Westerpark

Posted on by

Gisteren waren er nog geen jongen toen in in de ochtend ging kijken.
Vandaag heb ik er een kunnen fotograferen.
Blijkbaar zijn er gisteren ook eieren uitgekomen.
Er lagen nu nog 6 eieren + 1 jonge zwaan is zeven.
Gisteren lagen er negen eieren.
Ik kom er dus twee te kort.




Maar het begon vanochtend met twee jonge duiven die voor het raam kwamen zitten.





De zwaan buigt zich in allerlei bochten.





De jonge zwaan.





Donzig.





Nog plakkerig.










Nog onwennig.



Jazzimpressie

Posted on by

Het was niet te druk op het traditionele Jazz Festival in Breda.
In de hele binnenstad, op straat, op podia en in allerlei
gelegenheden is weer vier dagen lang jazz te horen.
Soms Oude Stijl Jazz, soms moderner.
Vandaag was het redelijk weer.




Het podium op het ponton voor het Spanjaardsgat. Moderne jazz.





Op sommige plaatsen erg druk.





De Grote Toren met vlaggen die laten zien dat er toch wel wat wind was.





Jazz die wat meer uit het zuiden van Amerika komt. Kerkplein.





Hot Club de France, een beetje buiten het officiele programma. Veemarktstraat.



Filosofie van de kunst, Anne Sheppard

Posted on by

Het vervolg van de samenvatting van hoofdstuk 3.
Na Tolstoj bespreekt Sheppard twee mensen Croce en Collingwood.
Daar nemen we de draad weer mee op:

Croce en Collingwood.

Bij het lezen van dit deel was het voor mij niet altijd duidelijk
vanuit welk oogpunt het verhaal geschreven werd:
dat van de kunstenaar of van de toeschouwer.
blijkt verder op dat de theorie beide gezichtspunten
probeert te verduidelijken.

Volgens de samenvatting van Sheppard ga je door drie fases heen
bij het tot uitdrukking brengen van emotie in kunst:

1. ontvangst van de ruwe gegevens

De eerste indruk en de spontane, onbewuste reactie.

2. verbeelding / intuitie

De imaginatieve expressie kan plaatsvinden.
Ben ik in fase 1 gelukkig en fase 2 maak je een liefdesgedicht
of een schilderij.
Dit eist de actieve verbeelding van de toeschouwer.
Met die verbeelding kan de toeschouwer dan de ervaring
van de kunstenaar herscheppen.

3. mentale activiteit

Begrippen worden geformuleerd, begrijpen.

De inhoud van fase 3 wordt me in het boek van Sheppard niet duidelijk.
Ik ben dan ook op zoek gegaan naar meer (beschrijvingen van) werk
van Croce en Collingwood.
Ik heb twee artikelen gevonden en zal die in een latere blog bespreken.

Een conclusie van de theorieen van Croce en Collingwood zou kunnen zijn
dat het kunstwerk eigenlijk alleen in het hoofd van de kunstenaar bestaat.

En dat brengt Sheppard bij een aantal kritiekpunten:

= de meeste toeschouwers/toehoorders zijn niet in staat
het ‘ware kunstwerk’ in het hoofd van de kunstenaar herscheppen.
Bovendien ervaren toeschouwers zaken die de kunstenaar
en niet in gelegd heeft.
Daarnast zijn er verschillende manieren om emoties op te wekken:
snel en oppervlakkig en ingewikkeld en diepgaand (afstandelijk esthetisch).
Snel en oppervlakkig is niet waar men in de kunst naar op zoek is.

= Er zijn heel veel, zeer verschillende reacties op een en hetzelfde werk.

= Er wordt in deze theorieen geen acht geslagen op de verschillen
tussen de verschillende kunstvormen.

Giovanni Bragolin, Huilend jongetje: snel en oppervlakkig?.

Wikipedia:

Bruno Amadio (1911-1981), popularly known as Bragolin, and also known as Franchot Seville, Giovanni Bragolin, and J. Bragolin, was the creator of the group of paintings known as Crying Boys. The paintings feature a variety of tearful children looking morosely straight ahead. They are sometimes called “Gypsy boys” although there is nothing specifically linking them to the Romani people.He was an academically trained painter, working in post-war Venice, producing the Crying Boy pictures for tourists. 27 such paintings were made under the name Bragolin, reproductions of which were sold worldwide. In the 1970s he was found to be alive and well-to-do and still painting in Padua.

 

Positieve kanttekeningen zijn:

= Er wordt een verschil gemaakt tussen kunst en de conceptuele gedachte.

= Het maken van een kunstwerk is niet perse een intelectuele
activiteit.

= esthetische waardering is ongelijk aan verstandelijk begrijpen
(maar hoeft dat niet te zijn).

Door deze theorieen doemen er twee vragen op:
1. Zijn er hoedanigheden die objectief te beschrijven zijn
in termen van emotie om alle kunst te beschrijven?
2. Wat bedoelen we als we zeggen dat we ons voorstellen
hoe het is om bijvoorbeeld verdrietig te zijn
op een speciale, afstandelijke esthetische manier?

Interessant is dat duidelijk wordt dat er zich hier taalkundige
problemen voordoen.
Voor emotie kunnen we eigenlijk geen sluitende definitie geven
die door alle culturen onderschreven kan worden.

Wat we wel kunnen is:

1. objecten van emotie vaststellen.

Op wie of wat is de emotie van toepassing.

2. formuleren van conventies.

Droevige mensen bewegen langzaam en spreken zacht.
Dat is een soort spelregel die we kunnen afspreken
onafhankelijk van de vraag of dit in de werkelijkheid
ook echt zo is.

3. onze eigen gevoelens proberen te beschrijven.

Rogier van der Weyden, De Kruisafneming, Tranen (detail).

“Expressie = emotie in vorm”
staat in potlood onder de titel van hoofdstuk 3 geschreven.
Emotie is naast verstand een drijvende kracht
achter het creatieve proces en speelt een belangrijke rol
in de communicatie tussen het de toeschouwer.
Emotie appeleert.
Soms is emotie zelfs het doel van de communicatie.
Ja, “Expressie = emotie in vorm”.

Maar wat is emotie en hoe vindt de vertaalslag van de emotie
van de kunstenaar naar het werk en vervolgens naar de toeschouwer plaats?
Wat is nog mis in het model van gezichtspunten zoals dat hier eerder
getoond is, zijn invloeden zoals het oeuvre van een kunstenaar,
de school, de leermeester, de stroming en de tijd waarin
die verschillende actoren zich bevinden.

Tot zover even de samenvatting van hoofdstuk 3.

De Faam: industrieel erfgoed

Posted on by

Jaren geleden heb ik er zelf nog gewerkt.
Een vakantie baantje.
Eerst in het magazijn aan de Emerput en later in de fabriek.
Winegums werden er toen veel gemaakt.
En Engelse drop en pepermunt.

De Faam.

Nog steeds een snoepfabriek.

De Faam, rechts het kantoordeel en links de fabriekshallen.

Prominent is de naam aanwezig op de muur. En voor wie het niet mocht weten: Fabriek van Suikerwerken. Natuurlijk ook de overheersende fabrieksschoorsteen.

En ook op de schoorsteen staat de naam ‘De Faam’.

 

Nog geen jonge zwanen

Posted on by

Gisteren liep ik door de Westertuin van het Westerpark.
De twee zwanene waren hun nest op orde aan het brengen.
Ze zaten dus heel kort niet op hun eieren.
Uit de verte telde ik 9 eieren.
Als ik Wikipedia mag geloven (6) of andere sites (5-7)
is dat veel. Misschien heb ik het niet goed gezien.
Vandaag zat de zwaan al weer gewoon op haar nest
en was niet genegen het nest voor mij even te verlaten.
Eerlijk gezegd heb ik het haar ook niet gevraagd.




Broedende zwaan in het Westerpark.




Informatietijdperk – Bibliotheek

Posted on by

We leven in een tijd waar het steeds meer draait om informatie.
Of het nu over het web gaat of over onze economische of andere activiteiten:
het draait allemaal om informatie.

In de middeleeuwen werkten een schrijver, copiist, een illustrator
en een boekbinder samen om 1 boek te maken dat vervolgens door 1
of een handvol mensen werd gelezen.
Tegenwoordig hebben we meer boeken, tijdschriften en webpagina’s om ons heen
dan we in een mensenleven tot ons kunnen nemen.

Informatie gaat ook veel sneller.
Schreef je vroeger elkaar brieven, vandaag is het een tweet of e-mail.
Seconden na een gebeurtenis is je hele kennissenkring geinformeerd.


Maar bij de Bredaschebibliotheek gaat dat anders.
Via het web hadden we gezien dat de film/DVD Valkyrie gereserveerd was.
Op 11 mei zou die uiterlijk terugkomen.
Op maandag 10 mei bleek via het web dat de film was ingeleverd.
Toen ik die avond de film wilde gaan halen overlegden we nog.
Moet ik geen e-mail kunnen overleggen of zo?
Ik naar de bibliotheek en daar kreeg ik met veel pijn en moeite
de DVD mee. Ik had immers geen briefje.
En dat moet toch echt.
De rest is geschiedenis.
Ik heb de film gisteren al terug gebracht
en vanochtend op mijn weblog besproken.
Nu kwam vandaag met de post het volgende briefje.
Je raadt het al…..




Reserveringsbericht Valkyrie.



Gisteren gezien

Posted on by



Het is de tijd van het jaar
dat er meer dan normaal naar oorlogsfilms wordt gekeken.
Ook op de tv is er meer aandacht
voor de Tweede Wereldoorlog dan normaal.
Ik heb de film Valkyrie gezien.




Valkyrie.



Het is een redelijke film. Geen topfilm.
Natuurlijk is het goed dat het verhaal van Claus von Stauffenberg wordt verteld.
Het verhaal heeft een snel verloop.
Is goed en duidelijk verteld.
Om het verhaal goed te begrijpen moet je waarschijnlijk
meer weten van de Duitse militaire cultuur
en de rol van het leger in Duitsland.
Dat wordt in de film bijvoorbeeld wel geprobeerd
door de eed van trouw aan het begin van de film
te tonen maar voor een goed begrip is er meer nodig.
Dan kan natuurlijk wat moeilijk in een verder goede actiefilm.

Wikipedia:
Claus Philipp Maria Schenk Graaf von Stauffenberg, kortweg Claus von Stauffenberg, (Jettingen (Beieren), 15 november 1907 xe2x80x93 Berlijn, 21 juli 1944) was een Duits edelman uit het geslacht (Schenk von) Stauffenberg. Tijdens het naziregime was hij kolonel en (controversieel) verzetsstrijder, die een mislukte aanslag pleegde op het leven van de Duitse dictator Adolf Hitler.



Naar mijn gevoel hoort de toevoeging ‘(controversieel)’ niet
in bovenstaande tekst.
Zijn politieke ideeen waren misschien niet zo verlicht als wij in het westen
graag zouden willen zien maar hij was in ieder geval duidelijk tegen genocide.
Dat er lang weinig of geen waardering was voor de aanslag is waar.
Medestrijders waren onder andere Henning von Tresckow,
Friedrich Olbricht en Fritz-Dietlof Graaf von der Schulenburg.

Filosofie van de kunst, Anne Sheppard

Posted on by

Hoofdstuk 3: Expressie.

Met potlood is er in het boek als een soort ondertitel
geschreven: “Emotie in vorm”.
Ik ben benieuwd.

Edvard Much, The screem, 1910.

Terug naar de tweede filosofische stroming volgens Sheppard: Expressie.

In dit hoofdstuk zal Sheppard aantonen dat de kunstenaar emotie uitdrukt
in en via een kunstwerk en dat de expressie een van de stuwende krachten is
om te komen tot kunst en de waardering voor kunst.

Als iemand aan een kunstwerk bezig is gebeurt er iets tussen
de kunstenaar en het kunstwerk (namelijk een overdracht van emoties)
maar ook later tussen het kunstwerk en het publiek (namelijk
het opwekken van emotie).
De stroming die er van uitgaat dat kunst een expressie van emotie is,
bestaat al vanaf de klassieke oudheid mar komt tot volle bloei
door de 18e en 19e eeuwse romantici.

Sheppard behandelt een paar mensen die in de ontwikkeling
van deze stroming een rol spelen:

Tolstoj.

Wikipedia:

Lev (Leo) Nikolajevitsj Tolstoj (landgoed Jasnaja Poljana, 9 september 1828 xe2x80x93 Astapowo, 20 november 1910) was een Russisch schrijver die veel invloed heeft gehad op de Russische literatuur en politiek. Hij maakte als graaf deel uit van de Russische adel.

In 1897 schrijft hij een werk met de titel ‘Wat is kunst?’.
Sheppard noemt Tolstoj en het werk ‘Wat is kunst?’
in hoofdstuk negen van haar boek.
Terug naar Sheppard:
In het kort verwoord Sheppard de visie van Tolstoj als volgt:
1. Kunst is het besmetten van het gevoel.
2. Kunst is een communicatiemiddel
3. In de waardering van kunst staan kennis en intelect niet voorop.
Tolstoj koppelt echter aan bepaalde emoties een negatief waardeoordeel
waardoor werken die deze emoties in zich hebben volgens Tolstoj
geen kunst zijn.

Dit is de foto gemaakt door Sergej Prokudin-Gorskij, een pionier van de kleurenfotografie (trichromatische fotografie) van Leo Tolstoj in mei 1908.

 

“Art is a human activity consisting in this, that one man consciously by means of external signs, hands on to others feelings he has lived through, and that others are infected by these feelings and also experience them.”x9d (Leo Tolstoi, What is Art?)

Tijdens onze eerste reis door Rusland in 1992
hebben we het landgoed Jasnaja Poljana bezocht.
De geboorteplaats, ouderlijk huis, familielandgoed
en begraafplaats van Leo Tolstoj.
In 1992 maakte ik nog dia’s.
Ik heb een paar dia’s en 1 foto gemaakt door L.
teruggevonden en gedigitaliseerd.
We hebben dat jaar, toen de Sovjetunie nog bestond,
een reis gemaakt van Leningrad (St. Petersburg) via onder andere
Moskou, Tver, Jasnaja Poljana en Kiev naar Jalta.
Het was onze eerste vakantie buiten het vrije westen
en gingen dat jaar dan ook met een groepsreis.

Dit is de foto die L. maakte. Wat altijd is bijgebleven is dat je in Rusland in paleizen en musea gevraagd werd je schoenen te verwisselen voor sloffen. Dit om de vloeren te beschermen en vuil buiten te houden.

Dit is de eerste dia, Over de kwaliteit ben ik niet zo tevreden. Het is met mijn scanner nog niet zo eenvoudig om dia’s in te scannen. Jammer genoeg zijn de digitale copieen niet zo scherp en helder als de originelen. Jammer want als je ze projecteert zijn ze prachtig.

De groep bij het landgoed.

Het landgoed Jasnaja Poljana. Iedereen maakt geloof ik van ongeveer dezelfde plaat deze foto. ik zal op het web, op Wikipedia een foto van nagenoeg dezelfde positie.

De groep aan het eind van het bezoek aan het landgoed dat is ingericht als museum.

Het graf van Tolstoj.

Zomaar een Russisch huis.

Ik laat via de vertaling naar het Engels door Alymer Maude uit 1899
Leo Tolstoj nog even aan het woord over kunst:

Art begins when one person, with the object of joining another or others to himself in one and the same feeling, expresses that feeling by certain external indications. To take the simplest example: a boy, having experienced, let us say, fear on encountering a wolf, relates that encounter; and, in order to evoke in others the feeling he has experienced, describes himself, his condition before the encounter, the surroundings, the woods, his own lightheartedness, and then the wolf’s appearance, its movements, the distance between himself and the wolf, etc. All this, if only the boy, when telling the story, again experiences the feelings he had lived through and infects the hearers and compels them to feel what the narrator had experienced is art. If even the boy had not seen a wolf but had frequently been afraid of one, and if, wishing to evoke in others the fear he had felt, he invented an encounter with a wolf and recounted it so as to make his hearers share the feelings he experienced when he feared the world, that also would be art. And just in the same way it is art if a man, having experienced either the fear of suffering or the attraction of enjoyment (whether in reality or in imagination) expresses these feelings on canvas or in marble so that others are infected by them. And it is also art if a man feels or imagines to himself feelings of delight, gladness, sorrow, despair, courage, or despondency and the transition from one to another of these feelings, and expresses these feelings by sounds so that the hearers are infected by them and experience them as they were experienced by the composer.

De volgende personen die Sheppard behandelt zijn Croce
en Collingwood. Maar dat bewaar ik voor een volgende log.

China reisverslag / travelogue 36

Posted on by




De Verboden Stad: 04/10/2009 Hall of Consolation (Ti Shun Tang).

Op mijn tocht door de Verboden Stad ben ik eerst door
dat deel van de stad gelopen dat nog toegankelijk was
voor grote groepen mensen: ambtenaren, ambassadeurs enz.
Daar zijn ook de grote hallen te zien die je ook ziet in documentaires.
Nu kom ik op het punt aan waar de prive vertrekken,
de echte Forbidden City, begint.
Hier werden maar een beperkt aantal mensen nog toegelaten.
De gebouwen zijn er kleiner (niet klein) en wat op leuk was te zien
is dat niet overal de gebouwen even goed in de verf zitten.
De Verboden Stad is een houten stad.
De gebouwen zijn allemaal geverfd.
Dat moet regelmatig opnieuw geverfd worden.
Maar hier was te zien dat dit niet overal steeds gebeurt.
Je kunt dan ook zien hoe het verfwerk niet direct op het hout
werd aangebracht maar op een bedekkende laag.
In de Verboden Stad werd aan het aspect van hoe er gebouwd werd
niet veel aandacht besteed (of het is aan mijn aandacht ontsnapt).
In het Keizerlijk paleis in Shenyang was dat wel te zien.
Daarover later dan ook meer.






Ti Shun Tang (Hall of Consolation)
This building was constructed in the Ming Dynasty. Originally it was named Long Xi Guan (Hall of Intensive Happiness), and renamed Sui Fu Dian (Hall of Peaceful Walks) in the Xianfeng reign period of the Qing Dynasty, and Ti Shun Tang in the first year of the Guangxu reign period. The horizontal board bears an inscription by Empress Dowager Ci Xi. A huge crystal stone is placed in front of the hall, implying frankness, open-heartedness and purity.
When the emperor lived in Yang Xin Dian (Hall of Mental Cultivation), the mepress lived in this hall. The houses in the east were the temporary residences for imperial concubines. In the first year of the Tongzhi reign period, when two empress dowagers handled state affairs from behind the screen, Empress Dowager Ci An lived here. The two words xe2x80x9cTi Shunxe2x80x9d come from the Book of Changes, signifying complying with what the emperor wanted.



Korte samenvatting en vertaling:

Ti Shun Tang (Hal van troost)
Dit gebouw is opgetrokken in de Ming dynasty.
Eerst werd het Long Xi Guan genoemd
(Hall of Intensive Happiness, Hal van intens geluk).
Later in de Xianfeng regeerperiode van de Qing Dynasty,
heette het Sui Fu Dian (Hall of Peacefull Walks,
Hal van de vredevolle wandelingen) en uiteindelijk Ti Shun Tang
vanaf het eerste jaar van de Guanxu regeerperiode.
Het horizontale bord (boven de ingang?) is voorzien
van een tekst van keizerin douairixc3xa8re
(douairixc3xa8re is een in onbruik rakende titel voor een weduwe van adel) Ci Xi.
Een groot stuk kristal is voor de hal geplaatst als toonbeeld
van eerlijkheid, openhartigheid en puurheid.
Terwijl de keizer woonde in de Yang Xin Dian
(Hall of Mental Cultivation, Hal van de mentale ontwikkeling),
woonde de keizerin in deze hal.
De huizen aan de oostzijde waren voor de keizerlijke concubines.
In de periode dat twee keizerin-weduwen
(het eerste jaar van de Tongzhi regeerperiode)
achter de schermen de staatzaken regelden,
woonden Keizerin-weduwe Ci An hier.
De woorden xe2x80x98Ti Shunxe2x80x99 komen van het Book of Changes
(Boek van de veranderingen) waarmee tot uitdrukking gebracht werd
dat men de wensen van de keizer volgden.




De prive ruimtes zijn voor het publiek afgesloten. Je kunt door het glas het interieur zien. Hier bijvoorbeeld een bedstee.





Links op de voorgrond zie je mensen naar een etalage kijken. Daarin bevindt zich het stuk kristal waarover in de toelichting gesproken wordt.





Balken die erg hard toe zijn aan onderhoud.





De verf hangt er letterlijk in vellen bij. Het lijkt wel of er textiel als onderlaag wordt gebruikt.





Detail van de ondergrond en verflaag.



Filosofie van de kunst, Anne Sheppard

Posted on by

Ik ben met dit boek begonnen omdat dit boek een pocket is
met een harde kaft die ik dus ook gewoon in bad kan lezen.
Niet alle boeken lenen zich daartoe.
Deze inleiding op de esthetica begint met een inleiding en
duikt dan met hoofdstuk 2: Nabootsing, in de materie.

Een korte samenvatting van hoofdstuk 1.

De titel van hoofdstuk 1 is:
Waarom zouden we ons met kunst bezighouden?

Dit eerste hoofdstuk geeft geen antwoord op deze vraag maar
een hele serie antwoorden.
Als die antwoorden hebben uiteindelijk, volgens Anne Sheppard,
een filosofief probleem als grondslag.

Die problemen kunnen globaal op twee manieren benaderd worden:
1. ga er van uit dat alle kunstwerken iets gemeen hebben.

In de loop van de geschiedenis komen er drie stromingen
in de filosofie voor die dat gemeenschappelijke proberen te definieren:
Nabootsing, Expressie en Vorm.

2. beschouw niet de kunstwerken zoals bij 1
maar neem onze belangstelling eens onder de loep.

Een korte samenvatting van hoofdstuk 2.

Het tweede hoofdstuk heeft als onderwerp : Nabootsing.
Dat is het Nederlandse begrip voor mimesis.
Het is een eerste van drie stromingen in de kunstfilosofie.
Die drie stromingen zijn: nabootsing, expressie en vorm.

Nabootsing staat voor de stroming die er van uit gaat dat een kunstenaar
met zijn kunst het onderwerp van zijn kunstwerk zo behandelt
dat het de verschijningsvorm van het onderwerp in de werkelijkheid
zo precies mogelijk probeert weer te geven.
Kortom het kunstwerk lijkt op de werkelijkheid.

De opvatting dat kunst gaat om nabootsing stamt al uit de tijd van Plato.

Het probleem met deze opvatting is dat als je dit consequent doorvoert
de ultieme vorm van kunst ‘trompe-l’oeil’ is.

Wikipedia:

Trompe-l’oeil is een schildertechniek die bedrieglijk realistisch aandoet. Het woord trompe-l’oeil is Frans en betekent letterlijk bedrieg het oog, of gezichtsbedrog.


Pere Borrell del Caso, Fuggendo dalla critica, 1874.

Op de vlucht voor de critici.
Trompe l’oeuil

De opvatting is ook nog wel toe te passen op de beeldende kunsten
als schilderen en beeldhouwen, maar hoe zit dat met muziek.
Het aantal muziekstukken dat je als kunst kunt aanmerken en dat volledig
uit nabootsing bestaat is beperkt.

Binnen de opvattingenstroming Nabootsing zijn twee uitersten
te onderscheiden: aan de ene kant mensen die met hun kunst naar
illusie streven (het zo natuurgetrouw weergeven van het onderwerp)
en aan de andere kant mensen die met hun kunst zo correct mogelijk de
conventies op het gebied van kunst toepassen.

Dus aan de ene kant mensen die zo dicht mogelijk
naar een foto proberen te neigen.
Het kunstwerk lijkt zo goed dat het haast niet van echt is te onderscheiden.

Met aan de andere kant mensen die aangeven te begrijpen dat hoe goed
je ook je best doet, je nooit verder komt dan verschillende kleuren verf
op een linnen ondergrond.
Je kunt met een kunstwerk niet werkelijkheid creeeren.
Je poogt op een plat vlak diepte te suggereren.
En de afspraken gaan verder.
Een afbeelding van een mens met een gouden schaal achter zijn hoofd
begrijpen we in het Westen allemaal als een afbeelding van een heilige.
Dat is een afspraak, in de werkelijkheid lopen er geen mensen rond
met gouden schalen achter hun hoofd.


Cimabue (1240 – 1302), Franciscus van Assisi.

Het interessante is dat beide, uiterste denkrichtingen,
voor de meeste mensen elementen in zich hebben
waar men zich in kan vinden.
Tegelijk zijn beide te beperkt om alles wat kunst is of kan zijn
te beschrijven of te definieren.

Overigens zijn conventies heel erg sterk in de muziek.
Daar spelen zaken als het metrum (het ritme), de tonaliteit,
de te gebruiken muziekinstrumenten in een orkest
of de opbouw van een symfonie bijvoorbeeld een heel grote rol.
Terwijl dat een kunstvorm is waar Nabootsing in de zin van
‘lijkt het’ nauwelijks een rol speelt.

Dan stelt Anne Sheppard nog een interessante vraag:
Waar komt onze waardering voor representatieve kunst (lijkt het?)
nu eigenlijk vandaan?
Wittgenstein introduceert in dit verband het concept van ‘zien als’
of ‘zien in’.
De waardering komt zowel van de herkenning van de gelijkenis (lijkt het)
als van de herkenning van de bewust toegepaste conventies (snap ik het).
Hierbij is ‘zien’ een soort passief registreren en ‘zien als/in’
een soort actief waarnemen waarbij er een beroep wordt gedaan
op onze verbeelding om bewust aangebrachte conventies te herkennen.

Er worden nog twee belangrijke concepten besproken: object en context.
Deze twee begrippen worden als een soort bruggetje
naar het volgende hoofdstuk geintroduceerd.
Als iemand in een abstract schilderij (dus niet-representatief) meent
een emotie waar te nemen dan ontbreken er vaak twee elementen
die we in de werkelijke wereld vaak wel kunnen waarnemen:
Object: waar ben je boos op / verdrietig om, en,
Context: waarom ben je boos / verdrietig / blij enz.

Bij al die moderne werken met als enig extra stukje informatie
‘Untitled’ moet er dus meer aan de hand zijn dan het zomaar
weergeven van emoties.




Howard Fonda, Untitled, 2009.




Vervolgens is er ook nog een klein deel van hoofdstuk twee
gewijd aan Plato.
Plato schijnt uit te gaan van iets dat je kunt omschrijven als
de Ideale Vorm. Bijvoorbeeld de goddelijke rechtvaardigheid.
In de voor ons waarneembare wereld zie je daar kopieen van,
in particuliere objecten: een rechtvaardig mens.
Vervolgens kun je als kunstenaar een schilderij maken
dat op zijn beurt weer een kopie is van het particuliere object.
Het begrip spiegel wordt hier vaak gebruikt naast het begrip kopie.
Kopie betekent hier steeds dat het om een mindere uiting gaat,
minder kwaliteit, minder waardering.
Een spiegel is ook een erg passief begrip.
Blijkbaar spiegelt een kunstenaar alleen maar,
voegt niets toe.
Overigens zal na Plato de kunst op een hoger niveau komen.
Niet de laagste trede van drie maar ten minste op de tweede plaats
door aan te nemen dat kunst niet afgeleid is van de particuliere vorm
maar van de Ideale vorm.
Vooral tijdens de renaissance wordt deze visie door de kunstenaar
aangehangen: ideale maten, lineair perspectief, zeer gedetailleerd in
bijvoorbeeld kleding, stoffen, sierraden, haar, huid enz.




Leonardo da Vinci, Dame met de hermelijn (Portret van Cecilia Gallerani), circa 1490.




De laatste loodjes CSM/Suikerfabriek Breda

Posted on by

Afgelopen zondag had ik de kans om de laatste puinresten
van wat eens De CSM of De Suikerfabriek van Breda was,
vast te leggen.
Centraal staat daarbij de bijzondere manier waarop
de kalkoven langzaam maar zeker gesloopt wordt.




De Markkade met in de verte de kalkoven.





Letterlijk de puinhopen.





Van dichtbij.





Een verkeersbord heeft zich al te ruste gelegd.





Alsof er dringend een tandarts nodig is een en ander te repareren.










Een gapend gat.



Beelden in Breda: Speelhuislaan

Posted on by

Zondag zag ik dit beeld in de Speelhuislaan in Breda.
Er staat geen bordje bij met de naam van dit sculptuur
of de naam van de maker.
Op het internet vind ik een berichtje dat het zou gaan
om een sculptuur genaamd de ‘speelhuisvrouw’ van Sylvia Thijssen.
Het zou op zaterdag 29 januari om 15.00 uur onthuld zijn.




De Speelhuisvrouw op de rug gezien. Speelhuislaan, Breda.




Volgens het persbericht van de gemeente:

Symbool voor gemoedelijkheid

Zij schenkt het kunstwerk aan de buurt en wil met de Speelhuisvrouw een steentje bijdragen aan de opwaardering van de Speelhuislaan: “De Speelhuislaan is een prachtige laan met bomen en een grasveldje ertussen waardoor een spoorlijntje loopt dat industrieel erfgoed is. Aan weerskanten staan woningen, waaronder mooie authentieke panden. Veel bewoners zijn actief betrokken bij hun laan. De Speelhuisvrouw kan een symbool worden voor de gemoedelijkheid en het fijne wonen in deze buurt. De zittende Speelhuisvrouw vouwt haar handen ineen boven haar hoofd. Met dit gebaar geeft ze aan dat vanaf hier de Speelhuislaan een woongebied in mensenmaat is. In tegenstelling tot het nieuwe, zakelijk en grootsteedse uitstraling van de toekomstige Spoorzone. De sculptuur vormt hiermee een soort overgang tussen de grootsteedse toekomst en het oudere woongedeelte”



Graphic Design Festival Breda

Posted on by

Net als in andere steden in Nederland zie je veel grote posters in de stad.
Die tref je overal aan, maar heel vaak op electriciteitshuisjes.
Deze nutsvoorzieningen worden legaal en illegaal beplakt met posters.
Deze keer, in het kader van het Graphic Design Festival Breda, legaal.
Gisteren ben ik de route langsgegaan en heb een serie foto’s
gemaakt van deelnemende en spontane posters
en andere uitingen van grafisch ontwerpers.




Elsstraat, electriciteitshuisje.


Hier begon mijn tocht. Al is dit niet het enige electriciteitshuisje
in Breda dat reclame maakt voor ‘Decoding’,
het thema van de poster tentoonstelling.




De tentoonstellingsposter. Overigens niet een van de sterkste posters als je het mij vraagt.





Het electriciteitshuisje op de hoek van de Speelhuislaan – Minister Kanstraat.





Een van de posters heeft een voorpagina van de Donald Duck gedecodeerd.










De superheld Robin (van Batman en Robin) gedecodeerd.





Officiele en spontane posters op een oud en recent electriciteitshuisje.





Dit vond ik gewoon een mooie foto.





Inmiddels verderop in de Speelhuislaan, achter het station aangekomen, een vorm van spontaan grafisch ontwerp.





Een gedicht met een erg moderne strekking op een reflecterende, spiegelende achtergrond, Ingmar Heytze & Autobahn.


Gevaarlijk gedicht

Dit is een link gedicht. Het grijnst je toe
Met valse zwarte letters. Op de stoep
maakt het zich breed als je er langs wilt

Dit gedicht staat met een kleine scherpe
schroevendraaier naast je auto. Aait de lak
en fluit een toonloos liedje. Dit gedicht.

Wrijft zich naar binnen als een krijtwit
nabeeld op je netvlies. Het mompelt dingen
achterin je hoofd: mooie hersenspinsels

Het zou jammer zijn als daar iets mee
gebeurde. Het heeft nagetrokken wie je
kent en bent: je surfgedrag, je downloaden

De geheimen op je harde schijf. Dit gedicht
weet waar je zusje woont en waar haar
foto’s staan. Het wil maar xc3xa9xc3xa9n ding

Leer nu van buiten. Blijf voor altijd bij me.

Ik heb de interpunctie niet helemaal precies overgenomen.
Het origineel staat helemaal in hoofdletters.




Speelhuislaan, achter het station.





Formeel en informeel grafische ontwerpen.





Een wat ouder grafisch ontwerp: De Faam, voormalige naam van een snoepfabriek in Breda.





Een grafisch ontwerp zonder merknaam.





Een grafisch ontwerp zonder merknaam: waarschijnlijk niet van een heel duur reclamebureau.





Een heel formeel ontwerp want van de gemeente. Ik snap het begrip maar vind het geen sterke poster.





Voor dit electriciteitshuisje moet je wat meer zoeken. Het staat midden op de parkeerplaats van een supermarkt langs de Belcrumweg.





Ongeschikt. Lijkt iets te veel op een reclame van de Koninklijke Landmacht. Dat is jammer want hij is wel leuk.





Een decodering van de openbare ruimte. Leuk bedacht en uitgevoerd.





Op de parkeerplaats vormt het electriciteitshuisjes met de glasbakken een hele verzameling grafisch ontwerp in de openbare ruimte.





Beetje onduidelijk…..tot je de kleine letters raadpleegt.





Een soort inlogscherm van een website.





Een groter electriciteitshuisje aan de Tramsingel.





Aan twee kanten hangt het vol posters.





Decoding.


Een soort ontrafeling van het proces van het maken van een poster.
Bij de dunne sierlijke lijnen buiten de tekst DECODING
staan cijfers die de volgorde aangeven en een korte beschrijving geven
van de 8 stappen in het ontwerpproces:

D Design brief; zeg maar opdrachtomschrijving
E Evolve the brief; uitwerken van de omschrijving
C Concept; ontwikkelen van het concept
O Organizing the conditions; implicaties overzien
D final Design; finaal ontwerp
I Insecurity; de onzekerheid slaat toe, zal het werken?
N point of No return; er is geen weg meer terug
G Graphic output; het grafische resultaat.




Gewoon mooi.


Maar ook leuk. De titel is wallpaper, behang in het Nederlands.
In het Engels bestaat dit begrip uit twee woorden:
wall (muur) en paper (papier).
Onderaan eindigt de afbeelding met stene
n die een muur (wall) vormen.
De poster is natuurlijk om op te plakken als behang.
Daar zou dit ontwerp ook goed voor kunnen dienen.
Begint de afbeelding bovenaan nu met vogels of met bladen papier?




Deze vind ik erg bij deze tijd passen. De kleuren, de afbeeldingen, de tekst. Sterk.Rogerio Lira.


Het maakt onderdeel uit van een project dat de informatie overload
van onze tijd probeert te onderzoeken.









Het laatste huisje dat ik bezocht is aan de Nieuwe Prinsenkade.





Gewoon mooi. Helder, sterk.





Deze is grappig. Met vreemde materialen staat hier het woord PRETTY tegen een witgekalkte stenen muur. Het woord ‘pretty’ betekent ‘knap’. En dat is niet je eerste associatie als je naar de materialen op de poster kijkt.





Heel sterk. Mag van mij de festival poster zijn.





Grafisch ontwerp van de echte wereld.





En dat is ook het geval met deze borden.





Don’t know how to say I love ( )you.





Ook hier werd je gevraagd de nummers te volgen alleen werd de hoofdletter A mij niet helemaal duidelijk.





Rond het huisje is een ‘steiger’ aangelegd zodat het huisje van de waterkant ook te bezoeken is.









Kunstvaria

Posted on by

Een mooie afwisselende selectie kunstvoorwerpen.
Twee prachtige werken van Picasso zijn speciaal het vermelden waard.




Bruno Cattani, Eros 3, 2000 – 2004.


Een foto uit een serie foto’s met als thema Eros.




Claude Monet, Rock needle seen through the Porte d’Aval, xc3x89tretat, 1886.





Franz Marc, Piggies.


Ik had dit werk nog nooit gezien van Franz Marc.
Ik vind het prachtig maar vreemd genoeg
kom je heel veel informatie tegen op het web over een
hele reeks schilderijen van verschillende dieren.
Maar van dit schilderij kan ik niet eens een jaartal vinden.
Beetje verdacht.
Wel mooi.




Guercino, Christ and the woman of Samaria, circa 1619 xe2x80x93 1620.


Chirstus en de Samaritaanse vrouw.




Jackson Pollock, Number 12 A, 1948.


Pollock staat de laatste weken weer midden in de aandacht van de media.
Niets mis mee maar het is toch opmerkelijk om de golfbewegingen in
de kunstmedia te zien.




Joan Mitchell, Two sunflowers, 1980.


Twee zonnebloemen.
Heel anders dan de manier waarop Van Gogh zonnebloemen schilderde.




Liu Bolin, Hiding in the city No 83, 2009.


Als je goed kijkt zie je dat dit werk een aantal rekken toont in een supermarkt
en dat op een bepaald punt een persoon voor die rekken staat die zich
zo (heeft laten?) verven dat hij of zij helemaal niet meer opvalt.
Deze kunstenaar heeft dit middel vaker beproefd tegen de achtergrond
van bekende Chinese gebouwen.
Zijn boodschap heeft betrekking op het wegcijferen en vooral het
weggecijferd worden van het individu door de Chinese dictatuur.




Mark Rothko, Untitled, 1961.





Michael Challenger, Untitled, 1971.





Pablo Picasso, Femme xc3xa0 la robe rose, 1917.





Pablo Picasso, Femme et fillettes, 20 april 1961.





Peter Randall-Page, Walking the dog I, II and III, 2010.


De hond uitlaten.




Vincent van Gogh, The sower, 1888.


Bij wijze van uitzondering Van Gogh een keer niet als laatste kunstenaar in de rij.
Dit werk was hier vast al een keer eerder te zien maar De Zaaier blijft mooi.




Wu Jide, Chatting over tea, 1984.




Kunstfilosofie

Posted on by

Ja, kunst is niet alleen maar plaatjes kijken.
Ik heb de laatste tijd wat minder blogs.
Dat is onder andere omdat ik een aantal boeken en artikelen
aan het lezen ben over kunstfilosofie.
Ik heb even de boeken ingescand en een van de artikelen.

Anne Sheppard, Van den Braembussche, Machiel Keestra.

Dat is overigens geen eenvoudige stof.
De boeken die ik probeer te lezen zijn:

Filosofie van de kunst, Anne Sheppard
Oorspronkelijke titel: Aesthetics, an introduction to the philosophy of art
1987

Denken over kunst, A.A. Van den Braembussche
Een inleiding in de kunstfilosofie.
Vierde druk, 2007

Tien westerse filosofen, redactie Machiel Keestra.
Publicatie van de Universiteit van Amsterdam.
2000

Een van de artikelen is:van oude meesters en dingen die niet voorbijgaan.
Reflecties op schilderkunst

Nieuwe gebruikersinterface web-log.nl

Posted on by

Web-log.nl is de site die deze blog host.
Ik publiceer hier al berichten vanaf 2005.
Nu is weer een grote upgrade aan de gang.
Als lezer merk je daar nauwelijks iets van.
Als maker van logs des te meer.
Niet dat er functionaliteit is toegevoegd waar je op zat te wachten.
Geen spellingscontrole, geen goede manier om oudere berichten
te vinden en te benaderen enz.
Wel nieuwe kleurtjes op de knoppen en zo.
Maanden later dan gepland komt dit nu naar ons gebruikers toe.
Al die maanden hebben de technici niet kunnen werken
aan zinvolle zaken voor bloggers.
Maar goed ook ik mag sinds gisteren vertoeven
op de site met nieuw kleurtjes.
Voor de volledigheid moet ik zeggen dat ik 1 voordeel
ontdekt heb.
Mijn oude blogs vind ik achteraf niet zo mooi opgemaakt.
Bovendien heeft de hosting site van mijn foto’s
een aantal jaren geleden besloten om in de url
‘i6.’ toe te voegen.
Daardoor zijn veel oude foto’s niet te zien op deze blog.
Ik heb inmiddels meer dan 2500 logjes dus dat
vergt nogal wat werk om dat recht te zetten.
De oude gebruikersinterface liet me echter niet meer toe
oude logs te veranderen en dan weer te bewaren.
Met deze interface kan dat wel.
Ik ben dus de komende maanden bezig mijn oude logs
door te nemen en aan te passen.