Maandelijks archief: februari 2010

Cadeau

Posted on by




Green tea, Black tea, Oolong, Jasmine, Shui Hsien, Te Kuan Yen.




Wikipedia:

Oolong is een traditionele Chinese theesoort ergens tussen groene en zwarte thee in oxidatie in.
De term “oolong” betekent “zwarte draak” in het Chinees.
“Oolong”-theeblaadjes zijn te herkennen, gedroogd, aan hun zwarte draadachtige voorkomen.



Shui Hsien is an Oolong tea from Mount Wuyi, it has a heavy honey fragrance. Cheaper varieties are grown elsewhere in Fujian and have a burnt taste and are very popular with Chinese restaurants. The infused color is very dark brown showing that the tea is a very dark Oolong.


Een donkere Oolong thee met de smaak van honing.

Tie Guan Yin is an exquisite Oolong tea. The lightly oxidised (20-30%) leaf produces a magical, clear liquor with a pale golden tones and the leaf, after a few infusions, is a glorious emerald green.



Ook een Oolong thee met een magische kleur.

Chinees nieuwjaar: jaar van de tijger

Posted on by

Helaas is de foto erg slecht.
Ik maak ook wel eens slechte foto’s
maar deze zou ik niet gauw op een krantewebsite zetten.
Waarschijnlijk hadden ze geen andere foto
of was dit de beste foto?
Ik heb in ieder geval geen andere.
Vandaar.

Wie het artikel geschreven heeft weet ik niet maar
het komt van de website van BN/De Stem, 11/02/2010.
De fotografe is Charlotte Akkermans (sorry voor de vermelding).











Kunstvaria

Posted on by

Verhoudingsgewijs deze keer veel foto’s en
een aantal werken met een Nederlands tintje.




Caravaggio, Saint Francis in meditation.


Sint Franciscus in gebed.




Elliott Erwitt, Paris, 1989, Centixc3xa8me anniversaire de la Tour Eiffel.


Parijs bij de honderdjarige Eiffeltoren.




Gotthard Graubner, Le vent du soleil, 1996.


De zonnewind.




Henri Matisse, Still life with apples on a pink table cloth, 1924.


Stilleven met appels op een roze tafelkleed.




Jaume Plensa, Twins I and II, 2009.





Johannes Vermeer, Christ in the house of Mary and Martha, 1654 – 1655.





Joseph Hirsch, Street scene, 1938.





Marie-Blanche-Hennelle Fournier, Untitled, page from the Madame B album, 1870s.


Dit is een voorbeeld van een fotocollage die al erg snel na het uitvinden
van de fotografie is gemaakt.
Hier een combinatie van foto’s en een geverfde vlinder.
Waterverf en inkt.




Paul Fusco, The Robert F. Kennedy funeral train, June 8, 1968.


Op 8 juni 1968 werd het lichaam van de vermoorde Rovert Kennedy
met de trein naar Washington vervoerd.
Vanaf de trein maakt fotograaf Paul Fusco een serie foto’s.
Dit is er een van.




Peter Loewy, Rembrandt Harmenszoon van Rijn, 2009.


De fotograaf Loewy maakt foto’s van schetsen/tekeningen
van kunstenaars uit het verleden.




Sky Pape, Gowanus, 2009.


Ink and salt water on Lokta paper.
Inkt en zoutwater op loktapapier.
Loktapapier is handgemaakt Tibetaans papier.
De kunstenares blaast de inkt en het water over het papier, zo las ik.
Ze gebruikt daar rietjes en gootjes bij.
Helemaal duidelijk is het proces niet voor me.
Maar het resultaat is bijzonder.




Theo van Doesburg, Simultaneous Counter-Composition, 1929 – 1930.





Zhang Dali, Slogan B5, 2009.




China reisverslag / travelogue 17

Posted on by

Dit korte log dringt eigenlijk een beetje voor.
Toen ik naar een bruiloft in China was raakte tegen het eind
van mijn verblijf de scheerzeep op.
Ik had een vloeibaar scheermiddel dat in een erg klein potje zat
en waarvan je maar enkele druppeltjes nodig hebt om je te scheren.
Ideaal voor op vakantie.
Maar ik had het spul al een aantal vakanties meegenomen
en nu was het plotseling op.
Geen probleem als je in een grote stad als Baotou bent.
In de supermarkt dus even scheerzeep gekocht.
De afgelopen tijd heb ik me er nog regelmatig mee geschoren
maar nu is de flacon werkelijk leeg.
Ik moet dus afscheid nemen.




Scheerzeep gekocht in Baotou.




Wat ik nu erg ‘grappig’ vind is dat op deze bus een afbeelding
van een man staat die ik niet als typisch Chinees zou omschrijven.
Hij heeft eigenlijk een erg westers uiterlijk.
Of zoek ik daar nu te veel achter?

Maar goed bij mijn reisverslag ben ik eigenlijk pas bij dag twee.
Deze spuitbus koop ik in werkelijkheid pas op dag acht of negen.
In die zin kruipt deze log dus een beetje voor.

Verrassing: boek over China

Posted on by

Afgelopen weekend werd ik verrast met een prachtig boek over China.
Het staat vol met oude en nieuwe foto’s van China.
Foto’s gemaakt door beroemde fotograven en een deel
van de begeleidende tekst is van Jonathan Spence.
Spence is een Engelse professor die het bekende boek
‘The search for Modern China’ heeft geschreven.




China.




Binnenkort volgen een paar foto’s uit het boek.

China reisverslag / travelogue 16

Posted on by

The Sacred Way: 03/10/2009

Na de lunch gaan we naar de Ming tombs.
Maar voor je daar aankomt, kun je langs de Sacred Way gaan.

De graven van de Mingkeizers liggen verspreid in een natuurlijk
gevormde kom in de heuvels.

Verspreid tussen en tegen de heuvels liggen de Ming graven.
Ieder ‘graf’ is in feite een grafcomplex bestaande uit poorten,
tempels, altaren, een grafheuvel, ondergrondse grafruimtes,
een ommuring, paden en wegen, torens enz.

Die ‘kom’ in de heuvels heeft een natuurlijke bescherming: de heuvels zelf.
De natuurlijke ingang is op een plaats waar geen heuvel is.
Daar staat een soort poortgebouw en er is een muur gebouwd
tussen de heuvels in.
Dit was een te bewaken gebied.

Naar het poortgebouw loopt een weg: de Sacred Way (Heilige weg).
Aan beide zijde van de weg staan meer dan levensgrootte beelden.
Nog voor je op de Sacred Way komt staat er een grote poort.

Hier zie je een schematisch voorstelling van de ‘kom’ met de Minggraven. Bij de witte pijl, links achteraan, bevindt zich ‘Dingling’ (Tomb of Stability, Tombe van de stabiliteit), een van de Minggraven. Dit graf is open voor het publiek.

Anders dan bijvoorbeeld in de Vallei der Koningen (Luxor, Egypte)
zijn de keizers niet opgegraven.
De graven zijn, op een na, nog volledig intact.

Dezelfde afbeelding maar dan nu wat ingezoomd op het begin van de Sacred Way.

Linksonder begint de route naar de graven met een grote poort.
Even verderop gevolgd door een poortgebouw.
Van het poortgebouw lopen aan weerszijde muren naar de heuvels toe.
Daarachter het zogenaamde Stele paviljoen.
Daar staat een enorme stenen schildpad met op zijn rug een pilaar
met een tekst ter ere van de keizer die hier begon met bouwen
en die ook de Verboden Stad bouwde: de Yongle keizer.
Daarachter begint de Sacred Way met aan beide kanten de beelden.

Voorkant kaartje.

Achterkant.

Het Stele paviljoen zoals het te zien is in een toeristische gids: The Ming Tombs.

Bij de Sacred Way aangekomen staan er borden die uitleggen wat er te zien zal zijn.

Alle beelden worden opgesomd.

Het Stele paviljoen.

Detail van de opsomming van de beelden.

Het Stele paviljoen is een gebouw dat een enorme massieve indruk maakt en een dubbel dak heeft.

Mooie schilderingen.

Stele paviljoen.

Vertaling van de tekst:

Stele pavilion of the divine merits and sacred virtue of Changling

Stelepaviljoen van de goddelijke verdiensten
en heilige waarden van Changling
(Changling is de naam van de tombe van de Yongle keizer)

Het gebouw is aangelegd in het tiende jaar (1435)
van de regering van Keizer Xuande. Ming dynastie.
Tijdens de reparaties die tijdens het 50ste tot 52ste jaar (1785 – 1787)
van de regering van keizer Qianlong werd het originele houten gebouw
vervangen door een stenen gebouw omdat het dak was ingestort.
In het paviljoen staat een stele.
De tekst op de voorkant is opgesteld door keizer Zhu Gaochi
en gegraveerd door de kalligraaf Cheng Nanyun.
Deze tekst van 3000 woorden verteld over de prestaties
van Keizer Zhu Di die begraven ligt in de Changling tombe.
De tekst op de achterkant en de zijkanten
bestaan uit gedichten van Keizer Qianlong en Keizer Jiaqing.
Een pilaar ter versiering, gehakt uit wit marmer,
staat bij iedere hoek van het paviljoen.
Deze pilaren worden Huabiao genoemd.

De schildpad en de stele op zijn (haar?) rug.

Er werd me uitgelegd dat de keuze voor een schildpad niet toevallig is: een schildpad is langzaam en wordt heel oud. Dat kun je uitleggen als bestendig, constant, eeuwig, standvastig, trouw, betrouwbaar, onwankelbaar, wijs. Bovendien is de schildpad een van de vier hemelse dieren.

Huabiao.

Het begin van de heilige weg.

Kameel.

Olifant.

En nog een.

Fabeldier: Qilin.

Een aantal dieren zijn in een knielende en een staande houding afgebeeld.

Het paard.

Ook staan er militairen, hoge ambtenaren en geleerden afgebeeld.

Pasfoto 1.

Dit is een mooie foto uit de toeristische gids die ik bij de Ming tombs heb gekocht.

Aan het einde van de weg kom je bij de Dragon and Phoenix Gate. De poort van de Draak en de Feniks. De draak is het symbool van de keizer, de feniks van de keizerin. De officiele naam is de Lingxing gate.

Lingxing Gate.

Lingxing Gate.

Vertaling van dit bord:

De Draak en Feniks-poort.

In oude tijden symboliseerde deze poort de adel van het keizerlijk systeem.
In plaats van het woord ‘adel’ kun je denk ik ook wel
het Nederlandse woord ‘nobelheid’ lezen.
De poort werd in de gewone omgang ‘De poort van de hemel’ genoemd.
Dit type ‘gebouw’ kom je meestal tegen
in belangrijke architectonische complexen zoals voormalige keizerlijke paleizen,
tempels en mausoleums om verering te tonen.

Eenmaal door de poort kom je bij een toeristische markt. In China hoef je geen zorgen te hebben dat mensen opdringering zijn om je iets aan te praten. Ieder blijft in zijn kraam, achter de koopwaar en probeert dan je dingen te verkopen.

Maar als ik er ben is het niet druk. De handelaars zitten rustig te kaarten.

 

Sloop CSM / Suikerfabriek Breda

Posted on by




15 december 2009.





23 januari 2010.





7 februari 2010.





7 februari 2010.





7 februari 2010.





7 februari 2010.



De sloop van de Suikerfabriek (CSM) in Breda vordert.
Het lijkt steeds sneller te gaan alleen liggen er enorme bergen
puin en ijzer nog te wachten om afgevoerd te worden.

China reisverslag / travelogue 15

Posted on by




Losse aantekeningen: 03/10/2009

We zijn onderweg naar de Grote Muur.
‘We’ zijn mijn gids, de chauffeur en ik.
Vanochtend gewisseld van hotel.
Kapok is een soort design hotel maar een die wel een beetje toe is
aan een opknapbeurt.
Grote voordeel van dit hotel: het ligt zowat tegen
de Verboden Stad aan.

Nog enkele notities over gisteren (en vandaag):
= onderweg van de luchthaven naar het hotel een ongeluk
gezien op de snelweg;

= er zijn heel, heel veel militairen, politie, ME enz op de been;

= er wordt in Beijing erg veel gebouwd;

= iedere dag zijn 2 eindcijfers van de kentekens
die niet mogen rijden in Beijing:
bijvoorbeeld op maandag mogen de nummers 1 en 6 niet rijden,
dinsdag de nummers 2 en 7, enz.
Op zondag mag iedereen rijden.

= er is overal veel personeel, op straat bijvoorbeeld de Beijing volunteers,
vrijwillegers (?) die meehelpen de viering van 60 jaar Volksrepubliek China
een succes te maken;

= overal zijn mensen bezig straten en stoepen schoon te vegen;

= toen ik gisteravond naar het Tiananmen Square ging,
werd bij iedereen de tassen gecontrleerd.
Het plein was alleen te bereiken via de voetgangerstunnels waar
x-ray apparatuur opgesteld stond;

= de sfeer is heel Amerikaans. Bij de uitgang van een tolweg
stond bijvoorbeeld een bord met daarop de tekst:
“prettige vakantie”. In het Chinees en Engels.
Dat zul je in europa niet snel zien.
Vermoedelijk zijn die borden vooral gericht op de binnenlandse toeristen.

= Samen eten, waarbij de gastheer het eten verdeelt,
is voor ons westerlingen een bijzondere manier van eten.
Men doet zijn uiterste best om het naar je zin te maken.
Het eten is heerlijk en mijn gids blijft opdienen.

= de witte snippers op en in je eten is vaak knoflook.

Vasily Kandinsky: Solomon R. Guggenheim / Gemeentemuseum Den Haag

Posted on by

Eerst ons oor en oog te luister leggen bij Wikipedia:

Wassily Kandinsky (Moskou, 4 december 1866 – Neuilly-sur-Seine, 13 december 1944) was een Russisch-Franse kunstschilder en graficus. Zijn schilderstijl behoorde aanvankelijk tot het expressionisme. Kandinsky was een van de schilders die vorm en filosofische ondergrond gaf aan de abstracte kunst in het eerste kwart van de twintigste eeuw.

In de jaren 90 (van de vorige eeuw dus) heb ik de kans gehad
New York te bezoeken. Een van de musea die ik daar bezocht
was het Solomon R. Guggenheim.
Die hebben net een tentoonstelling achter de rug
over Vasily Kandinsky.
Toeval wil dat vandaag in het Gemeentemuseum Den Haag
een tentoonstelling begint met als tital ‘Kandinsky en Der Blaue Reiter’

Het Solomon R. Guggenheim museum is een van de meest
opmerkelijke gebouwen die ik ooit gezien heb.
Het is ontworpen door de grote Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright.

Schets voor het museum van de architect.

Het gebouw heeft een bijzonder aanblik
maar is ook van binnen zeer de moeite waard.

Frank Lloyd Wright, Buitenaanzicht, Solomon R. Guggenheim.

Ik kwam onlangs weer eens op de web site van het museum
en zag daar een aantal interessante werken.
En via die werken stuitte ik op de tentoonstelling over
Vasily Kandinsky die onlangs is afgesloten.
Maar de werken op het web logen er niet om.
De kleuren, de fantastische kleuren.

De tentoonstelling van het Gemeentemuseum Den Haag
gaat ook over die kleuren:

In het begin van de 20ste eeuw zette een groep kunstenaars de kunstwereld in Munchen volledig op zijn kop. Met hun expressieve, lyrische schilderijen vol felle kleuren stond Der Blaue Reiter, zoals zij zichzelf noemden, aan de bron van het ontstaan van het expressionisme in Duitsland. Kern vormden de Russische Wassily Kandinsky en zijn geestverwant Franz Marc. Voor het eerst in Nederland toont het Gemeentemuseum Den Haag in het voorjaar van 2010 een groot overzicht van deze expressionistische stroming die zo belangrijk is geweest voor de ontwikkeling van de moderne kunst. Een groot aantal werken maakte eerder deel uit van de succesvolle Kandinskytentoonstelling in het Guggenheim Museum in New York en het Centre Pompidou in Parijs.

Wassily Kandinsky (1866-1944) speelt een belangrijke voortrekkersrol in de vernieuwing van de schilderkunst. Zijn explosieve composities, waarbij hij zich laat inspireren door experimentele muziek en primitieve volkskunst, roepen heftige emoties en onbegrip op bij kunstcritici, publiek en medekunstenaars. Wanneer hij kennis maakt met Franz Marc, ontmoet Kandinsky een zielsverwant die zijn interesse en opvattingen deelt in schilderkunst en muziek. Twee dagen na hun eerste ontmoeting gaan ze al samen naar een concert van Arnold Schonberg. Dit is het begin van een hechte vriendschap en in 1911 richten ze Der Blaue Reiter op waarbij kunstenaars als Gabriele Munter, Alexej von Jawlensky, August Macke, Marianne von Werefkin en Heinrich Campendonck zich aansluiten.

Deze groep kunstenaars is zeer gedifferentieerd, zowel wat stijl als wat samenstelling betreft. Toch zijn er ook gemeenschappelijke kenmerken; het expressionisme van Der Blaue Reiter is poetisch en verraadt invloeden van Russische sprookjes en oude volksverhalen. De kunstenaars werken vanuit hun gevoel, gebruiken veelal felle kleuren en zijn gefascineerd door de natuur en dieren. Dit uit zich bijvoorbeeld in de met liefde weergegeven imposante paarden van Franz Marc die als trots, beeldvullend onderwerp van een schilderij een grote empathie oproepen bij de toeschouwer.

Kandinsky volgt binnen de groep zijn eigen pad. Volgens hem bestaat er een duidelijke gevoelsrelatie tussen klank en vorm. Deze bevinding wordt een belangrijk uitgangspunt van zijn werk en leidt uiteindelijk tot wat algemeen beschouwd wordt als het eerste abstracte schilderij ter wereld. Een mooi voorbeeld van Kandinskys zoektocht naar de ultieme versmelting van schilderkunst en muziek zijn de reeksen Improvisaties en Composities waarin de klanken van de muziek bijna hoorbaar zijn bij het kijken naar de schilderijen.

En een aantal van de werken van de tentoonstelling in New York
laat ik hier zien.
Met dank aan de genoemde musea.
De gekozen schilderijen zijn een volkomen willekeurige reeks.
Ze staan alleen in volgorde van jaar.

Vasily Kandinsky, Blue mountain (Der blaue Berg) 1908 – 1909.

Vasily Kandinsky, Improvisation 3, 1909.

Vasily Kandinsky, Impression III, Concert, januari 1911.

Vasily Kandinsky, Black lines (Schwarze Linien), december 1913.

Vasily Kandinsky, Moscow I (Mockba I), 1916.

Vasily Kandinsky, Moscow I detail met ui-vormige koepels, 1916.

De foto’s zijn prachtig.
Je kunt op deze foto’s het linnen zien waarop geschilderd is.

Vasily Kandinsky, In the black square (In scharzen Viereck), juni 1923.

Vasily Kandinsky, Yellow-Red-Blue (Gelb-Rot-Blau), maart – mei 1925.

Vasily Kandinsky, Yellow-Red-Blue detail met gezicht.

Vasily Kandinsky, Succession, april 1935.

Vasily Kandinsky, Dominant curve (Courbe dominante), april 1936.

Vasily Kandinsky, Various parts (Parties diverses), februari 1940.

In het begin van zijn carriere zijn het de prachtige kleuren
die me zo aanspreken.
Die kleuren verdwijnen niet.
Later verdwijnt bijna iedere referentie naar concrete mensen,
dieren of voorwerpen.
Dan overheersen de zoomorfe en geometrische vormen en hun kleuren.
Want de kleuren blijven geweldig.

Vasily Kandinsky, Various parts, in mijn fantasie is dit R2D2, de robot uit Starwars.

R2D2, de robot uit Starwars.

Vasily Kandinsky, Various parts, in mijn fantasie is een vis.


Vasily Kandinsky, Various parts, in mijn fantasie is een mannetje.

Vasily Kandinsky, Sky Blue (Blue de ciel), maart 1940.

Vasily Kandinsky, Sky Blue detail.

 

National Portrait Gallery: Irving Penn

Posted on by

Ik ben erg skeptisch als het gaat om foto’s of schilderijen
of andere werken met afbeeldingen van bekende personen.
De vraag is dan steeds:
wat voegt de uitvoerder van het werk toe aan de afbeelding?
Bij Irving Penn heb ik dat gevoel niet.
De foto’s zijn ronduit prachtig.
Maar niet protserig of overdreven.
Door zijn carriere heen blijven ze verrassend.
Daarom laat ik de foto’s hieronder zien
op volgorde van jaar.

Irving Penn, Alfred Hitchcock, New York, 1947.

Alfred Hitchcock, filmregiseur van onder andere:
The Man Who Knew Too Much
The 39 Steps
The Lady Vanishes
Jamaica Inn
Rebecca
Spellbound
Notorious
Dial M for Murder
Rear Window
To Catch a Thief
Vertigo
North By Northwest
Psycho
The Birds

Irving Penn, Marlene Dietrich, New York, 1948.

Marlene Dietrich, actrice onder andere in:
Der kleine Napoleon
Der blaue Engel
Morocco
Shanghai Express
Blonde Venus
Knight Without Armour
Follow the Boys
Stage Fright
Witness for the Prosecution
Touch of Evil
Judgment at Nuremberg

Irving Penn, Barnett Newman, New York, 1966.

Barnett Newman, kunstschilder, onder andere bekend van
“Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III.

Barnett Newman, Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III, 1966 – 1967.

Irving Penn, Al Pacino, New York, 1995.

Al Pacino, acteur in onder andere The Godfather, Scarface en Serpico.

Irving Penn, Nicole Kidman, New York, 2003.

Nicole Kidman, actrice in onder andere:
Days of Thunder
The Portrait of a Lady
The Peacemaker
Eyes Wide Shut
Moulin Rouge!
Dogville

 

Geen zeekraal dus!

Posted on by




Bij nader inzien, zie ik nu ook wel dat het geen zeekraal was, maar melkdistel? Sonchus Oleracus of Sonchus Arvensis?


Het is dus geen zeekraal.
Maar wat dan wel.
Mijn collega kon met de Engelse omschrijving ‘bitter wild vegetable’
voor mij snel achterhalen dat het om een plant
met de Latijnse naam ‘Sonchus’ gaat.



Op het internet vond ik onder andere de volgende boektekst:


Food in China: a cultural and historical inquiry, Frederick J. Simoons. Eten in China: een cultureel en historisch onderzoek.




Melkdistel xe2x80x93 Sow Thistle xe2x80x93 Sonchus

Deze distel behoort tot de kern van de plantensoorten van de Oude Wereld.
De meeste van deze soorten zijn onkruidachtigen.
Sonchus-soorten werden in verschillende delen van de wereld
gebruikt als voeding, medicijn of veevoer.
Sonchus Oleracus en Sonchus Arvensis worden in de literatuur
over China regelmatig genoemd als voedsel.

Vaak werden de groente verzameld in het wild.
Maar er zijn beschrijvingen uit de negentiende eeuw die aantonen
dat de Sonchus Arvensis in Beijing niet alleen in het wild
werd aangetroffen maar ook werd verbouwd.
De bladeren werden gegeten.

Het eten van deze soorten gaat terug tot op de oudheid en
hoewel het niet werd gezien als haut cuisine,
is er een artikel uit de Han dynastie die een beschrijving geeft
van een schotel met Sonchus en hondenvlees.

Tegelijk dient gezegd te worden dat er nog heel wat verwarring is.
Het woord dat men in China gebruikt voor Sonchus
wordt ook gebruikt om verschillende andere slasoorten aan te duiden.
Het woord voor xe2x80x98Bittere groentexe2x80x99 wordt bijvoorbeeld gebruikt
voor zowel Lactuca (sla), Cichorium (andijvie, cichorei en witlof)
en de Sonchus-soorten.

Deze wijheid komt uit het boek:
Food in China: a cultural and historical inquiry door Frederick J. Simoons.
(Ned: Eten in China: een cultureel en historisch onderzoek)

Mijn collega vertelt me dat deze plant jaren geleden vooral voedsel
voor arme Chinezen was maar dat de laatste jaren
deze groente steeds vaker wordt gebruikt, zelfs trendy is.




Ruwe melkdistel. De bloem en de jonge plant lijken erg op een paardebloem (zelfde familie: Asteraceae).




China reisverslag / travelogue 14

Posted on by




De lunch: 03/10/2009

Op deze eerste volle dag in China ging de reis eerst naar een ander hotel,
toen naar de Chinese Muur en onderweg naar de Ming tombs
hadden we een heerlijke lunch.
Niet in een groot, luxe hotel.
Maar in een kleiner restaurant langs de kant van de weg.




Mijn gids (links) en de chauffeur (rechts).


De auto werd recht voor de deur geparkeerd.
Langs de kant stonden mensen fruit te verkopen.
We namen plaats aan een tafel onder een afdak
aan de achterzijde van het restaurant.
Om daar te komen liepen we eerst door een aantal ruimtes
waaronder een ruimte met aan een kant een aantal aquariums
en de keuken.
Zo had ik in een keer een goed beeld van hoe het er in een
Chinese keuken aan toe kan gaan.
Natuurlijk heb ik daar wat foto’s van:




Een deel van de levende visvoorraad.





In de keuken leest de kok de bestelling.





De ingredienten liggen klaar en er worden nog aanwijzingen gegeven.





De chauffeur was met dit restaurant bekend. Hij was dan ook de man die de vis voor onze lunch uitkoos. Dan volgt er een wild tafereel. De vis moet natuurlijk gedood worden alvorens hem te kunnen wegen. Ik denk niet dat de vis stress-vrij aan zijn eind gekomen is maar we mochten het allemaal zien en meemaken. De vis woog ongeveer 1.8 kilogram.





Gefrituurde peperbladen en zeekraal.


Tijdens het eten dat zowat gerecht voor gerecht op tafel komt
met tussen de gerechten kleinere en grotere tijdsintervallen,
schrijf ik op wat we eten.
Alleen dat is niet eenvoudig.
Ik zeg bijvoorbeeld zeekraal maar ben daar niet helemaal zeker van.
De directe Chinese vertaling van deze groente is ‘bitter wild vegetable’.
Ik zal mijn collega vragen of hij dan weet waarover het gaat.
Internet is nog niet zo wijd verspreid dat ik dat in het restaurant
kan gebruiken om te vertalen.
Niet erg want in eerste instantie gaat het natuurlijk om het eten.
Ik neem thee bij het eten.
En oh ja, roken is nog niet verboden tijdens een maaltijd in China.




Pig leg, varkenspoot, zou dat knoflook zijn daar bovenop?.





Corn wheat filled with vegetables, Gestoomd en gebakken broodje van maismeel gevuld met groente.





Wild pig meat, Wild zwijn of wild varkensvlees met wilde kastanjes.





Op de binnenplaats waar we aan zitten staat een boom en steekt de waterleiding uit de grond. Bij het kraantje is het heerlijk je handen wasen. Het weer is prima, een handdoek niet nodig. De boom heeft bijzondere vruchten.





Ze lijken mij nog het meest op Sharon’s / Kaki’s .





En dan het hoogtepunt van de maaltijd: vis met onder andere koriander en peper. Je eet stukken van de vis met je stokjes of je eet het met stukken brood. Die kun je heerlijk door de saus heenhalen.





Zoek de verschillen met de foto met de weegschaal.





De koriander lijkt me overduidelijk aanwezig. Heerlijk.





Zo ziet de tafel er dan uit na een tijd aan tafel te hebben gezetten. Mijn beide begeleiders houden zich even bezig met de restauranteigenaar. Rechtsonder mijn boekje en pen. De tekst over de maaltijd is maar kort. Ik heb in de taxi een paar minuten genomen om met steekwoorden indrukken vast te leggen.





Het fruit: verse dadels.


Die kennen wij hier in Europa bijna niet in deze vorm.
Ze zijn heerlijk.
Wij kennen eigenlijk alleen de gedroogde versie.
Die is ook lekker maar smaakt heel anders dan deze verse exemplaren.
De schil is een beetje hard.
Die heb ik niet opgegeten.
Van binnen zijn ze zoet en erg sappig.
De chauffeur koopt er wat voor zich zelf en voor mij.

Ik koop een paar kaki’s die men voor de deur verkoopt.
Die kaki’s eet men in China heel rijp.
De schil van de vrucht en zeker het vruchtvlees is dan heel zacht.
Kaki’s hebben dan de neiging van binnen donker of zelfs zwart te worden.
Niet lekker.
Ik heb echt moeten zoeken voor een paar stevige exemplaren.
Als een kaki helemaal rijp is vind ik hem niet zo lekker.
Maar geen probleem, alles is mogelijk.



Verkouden

Posted on by

Normaal gesproken waren we altijd ziek na carnaval.
Maar op dit moment is de Argusvlinder goed verkouden.
Dat heeft tot gevolg dat bloggen niet altijd even eenvoudig gaat.
Maar ik kan niet stil blijven.
Dus vandaag toch een teken van leven.




Argusvlinder is verkouden.