Aan de Haagweg in Breda staat een gebouw dat vandaag de dag
wordt gebruikt als atelierruimte.
Vroeger is het oa (deel van de) muziekschool en bejaardentehuis geweest.
Van alle ruimtes was er maar 1 atelier open.
Een jonge, enthousiaste schilder ontving de geinteresseerden.
Deze kunstenaar specialiseert zich in renaissance stijl portretten.





Op de Vlaszak, in het voormalig gebouw van se sociale dienst
bevinden zich ook een aantal ateliers.
Op de begane grond was er 1 open.
De andere grote ruimtes werden gebruikt voor de ‘200 spijkers’ expositie.
Op de eerste en tweede verdieping waren meer ateliers open.
In een ervan heb ik de wand gefotografeerd met al die kleine portretten.
Allemaal in zwart of blauw.
Al de portretten tesamen vormen een soort levensverhaal
van de kunstenaares.
Met afbeeldingen van haarzelf, familie, vrienden en kennissen.
Het verhaal van adoptie staat hierin centraal.

De gangen zijn niet de meest opwekkende expositieruimte
die je je kunt voorstellen.

In een ateliers was een jonge kunstenares illustraties aan het maken voor
een binnenkort te verschijnen kinderboek.
De tekst heeft ze samen met een tekstschrijfster gemaakt.
Het ziet er prachtig uit.
Ze maakte ook animatiefilms.

Leuke middag.
Deze kunstenaars zouden zich beter moeten realiseren dat
een deel van hun werk te maken heeft met de marketing en de
verkoop van hun werken.
Een kaartje met een mooi afgeronde prijs bij het werk hangen
is hierbij onvoldoende.
Ze zullen wat meer aan de weg moeten timmeren.
Te beginnen door op een dag als vandaag er te zijn
en geinteresseerden te woord te staan.

Een tweede en laatste serie kaarten over de tentoonstelling Istanbul.




Dit voorwerp heeft u op mijn web log nu al een paar keer gezien.
Het is de blikvanger voor de tentoonstelling
Maar wat is het nu precies?

Japon, eigendom van Saliha, dochter van sultan Abdxc3xbclhamid I.
Terecht heeft men gekozen voor dit mooie stuk textiel.
De invloed van de tulp, veranderende mode, staan model voor de
veranderingen in het leven van vrouwen.
Daarom is dit een mooi beeld voor de tentoonstelling.

Gedateerd: eind 18e eeuw.



Het motief van de japon in detail.



Tegeltableau.

De ‘stadsplattegrond’ van Medina.

Gedateerd: eind 17e eeuw.



Koranhandschrift.
Kalligraaf: Katip el-Antalyevi.

Natuurlijk begrijp ik dat dit erg moeilijk te maken is.
Maar gelijkertijd is dit voor mij ook het moeilijkst om te waarderen.
Ondanks de mooie kleuren.
De vele vormen maken het erg druk, bijna een werk van Jackson Pollock.

Gedateerd: 1550-1560.



Hemd met amuletten van Cem Sultan.

Dit is een detail van een heel groot hemd.
Dat was tenminste mijn indruk.
Voor mij zou dit hemd veel en veel te groot zijn.
De broek die erbij getoond werd was al niet veel kleiner.
Maar wat een prachtige versiering.

Gedateerd: 1480.



Ambassadeur Cornelis Calkoen op audientie bij sultan Ahmed III,
14 september 1727.

Schilder: Jean Baptiste Vanmour (1671-1737).

Een van de weinige schilderijen op de tentoonstelling.
Dit werk wordt tentoongesteld met nog twee schilderijen.
Allemaal rond de Nederlandse ambassadeur Cornelis Calkoen.
De opstelling in de Nieuwe Kerk is een beetje ongelukkig.
De drie schilderijen staan ieder op een eigen verhoog,
op de trappen van het praalgraf van Michiel de Ruijter.
Daardoor kijk je tegen de schilderijen op en recht in de
schittering van het licht.
Je ziet de afbeelding zo erg moeilijk.

De drie schilderijen geven zo mooi de sfeer aan
die je ook vandaag nog aantreft in het Topkapi museum.
De prachtige tapijten, de troon,
de diverse ontvangstruimtes van de sultan enz.

Gedateerd: 1727-1730.

Nog een nagekomen foto van de Istanbul-tentoonstelling.
Prachtige tegels met hoofdzakelijk bloemen en andere plantaardige motieven:

Vandaag heb ik nog een aantal foto’s ontvangen
die gemaakt zijn op de tentoonstelling in de Grote Kerk te Breda
van werken van Jan Michielsen.
Hier volgen ze:





Volgens mij loenst deze dame een beetje. Zou dat zo bedoeld zijn?



Zo was de opstelling in de Grote Kerk in een van de nissen.

Zoals gisteren al te lezen was heb ik gisteren
een bezoek gebracht aan de tentoonstelling
‘Istanbul, De Stad en de Sultan’.

Zelf ben ik al herhaalde malen in Turkije geweest.
Voor mijn werk veel in Istanbul en Izmir.
Ik ben dan ook al meerdere keren in het Topkapi museum geweest.
Een deel van de stukken die nu in Amsterdam te zien zijn
komen uit dit voormalig paleis van de sultans.

De tentoonstelling is opgezet als een wandeling door de oude stad.
De verschillende gebouwen en gelegenheden die je in een
Ottomaanse stad zou aantreffen vind je hier terug:
de moskee, de bazaar (markt), het hof en de harem.



De tentoonstelling is omvangrijk en toont hele verschillende aspecten
van het culturele leven:
kalligrafie, textiel, metaalbewerking enz.
De opzet is heel mooi.
Er is gekozen om de verschillende ‘gebouwen’ met doek aan te geven.
De Moskee is daardoor een overwegend blauwe ronde ruimte.
Een gestyleerd beeld dus.
Nadelen van de tentoonstelling:
= de prijs is 10 Euro, da’s niet weinig;
= de tekstbordjes staan soms erg laag.
Dat maakt het lezen niet erg eenvoudig.
= de beveiliging heeft hier ook de vervelende eigenschap
mensen te verbieden te fotograferen.
Dat terwijl er niets hangt om mensen te waarschuwen
dat je niet mag fotograferen.
Het gebouw op zich leent zich erg goed om foto’s te maken.
Veel kwetsbare stukken heb ik niet gezien.
Ik begrijp dat niet.



Ik heb er gisteren wel foto’s gemaakt.
Die vind je hieronder.




Foto vanuit de ruimte met de hofvoorwerpen (het koor van de kerk)
met zicht op de moskee.



Begraafplaats.



De Bazaar.



Keramische hangers: Top Aska.





Aardewerk borden als teken dat we op de bazaar zijn.



Koffiehuis met achter de preekstoel de moskee.



Prachtig gebouw.

Met de huidige prijzen voor kunst blijft diefstal van werken aantrekkelijk.
Zo ook de twee werken van Picasso.
Een van de twee werken is de volgende:




Maya en de pop, 1938.